życie a śmierć - Netkobiety.pl

Owszem, życie i śmierć to nieodłączni towarzysze naszego  bycia tu ziemi po tym jak zgrzeszyli Adam  i Ewa. Każdy z nas umrze, umierają nasi bliscy. Jednak powstaje pytanie dokąd idziemy, śmierć i co dalej? Czy jestem zbawiona, czy jeśli wierzę w Boga moje relacje z Nim są uporządkowane, napisałam jeśli, bo ktoś zwrócił mi uwage, że na forum religia mogą pisać różni ludzie, więc ok, czy wtedy wiem kim dla mnie jest Jezus, co zrobił i czy w Nim pokładam swoja ufność, ze to co powiedział jest prawdą, a więc  Jezus powiedział... jesli kto we mnie wierzy nie zginie lecz będzie żyć na wieki ... Nie powiedział, jesli będziesz czynic dobre rzeczy - powiedział jeśli kto we mnie wierzy. Owszem dobre rzeczy czynia wierzący,  bo sam Pan Jezus uczy czynić dobrze, ale te uczynki wynikają z miłości do Niego i do bliźnich, a kim jest bliźni? - ten ktory jest obok, ilu masz codziennie obok siebie? Więc w liscie do Efezjan jest powiedziane: łaska zbawieni jestescie - Bozy to dar, nie z uczynków aby sie kto nie chlubił...
Tak więc śmierć nadejdzie wcześniej lub później - pozostaje pytanie śmierć i co dalej? ( jest to tez tytuł ksiazki B.Graham)

spam

"Życie- dożywotnia kara śmierci" - Julian Tuwim

Śmierć jest bliska nam wszystkim.
I każdy musi pójść po tej drodze ważnej śmierć.

Witam wszystkich bardzo serdecznie. Bardzo się cieszę, ze mogę być na forum. Życie czym jest wobec nieuniknionej śmierci. Intryguje nas to od zarania dziejów. Żyć tak by nie żałować przeżytych lat, w zgodzie z własnym sumieniem, bez wyrzutów do Boga, bo ponoć kogo Pan Bóg miłuje to mu krzyże zsyła i czekać aż pojawi się jedyna sprawiedliwość na tym łez padole - śmierć. Dosięga każdego, nie można jej przekupić, ani przed nią uciec  zależy tylko jaką wybierze formę (wypadek, samobójstwo, śmierć naturalna) Po śmierci - mam nadzieję nowe lepsze życie. Czas zasłużonego odpoczynku.

Chrystus jest zyciem mym , a smierc zyskiem jest

Radzę się nie zastanawiać nad tym ile czasu tylko świętować każdy dzień swego życia.
A tak w ogóle uwżam, że dzień święty w dekalogu to nie dni świąeczne tylko właśnie każdy dzień życia, bo życie jest święte..
Dorzuć do tego jeszcze żcyie jakby jutro miał być koniec.
Innymi słowy korzystaj z życia ile wlezie.

Śmierć, śmierć, śmierć... sześcioliterowe słowo, a nie jednemu przechodzą po ciele dreszcze, gdy je usłyszy czy przeczyta... Dlaczego tak jest? Może dlatego, że od samego początku życia wbija nam się do głowy, że śmierć to smutek. Ja wolę patrzeć na wszystko z uśmiechem, dlatego też uważam, że śmierć może być radością. Umożliwia nam zakończenie cierpienia na ziemi. I jest za darmo xd
Czarny humor.. wybaczcie... ale w rzeczywistości śmierć, np w przypadku długo chorującej osoby przynosi ulgę, spokój. I dla osoby, która umarła i dla tej, która przeżywała z nią wszystkie bóle.. wszystko ma dwie strony, dobrą i złą... myślę, że i śmierć ma pozytywy...
O śmierci w wielkim skrócie można przeczytać na pewnej stronie: smierc.org

Ciekawy argument za wiarą w Boga, argument oparty na kryterium użyteczności. "Ja zawsze wierzę w to w co mi wierzyć potrzeba panie" Chilon do Petroniusza.

Jeżeli wierzysz w dogmat odkupienia to ostatecznie można to przyjąć... Ale poza tym to błąd, Chrystus pokazał ci jak żyć by dostąpić zbawienia ,a nie jak się bawić w życiu doczesnym. Systemy ci się pomyliły.

Człowiek jest jak owad w zakorkowanej butelce. Nie może się z niej wydostać, żyje póki nie skończy mu się powietrze.
Śmierć zawsze z nami jest i w każdej chwili się może ujawnić. Gdy myślimy o nas samych, nie zdajemy sobie sprawy ile już razy umarliśmy. Jak zmieniliśmy się, jak inni jesteśmy niż byliśmy kiedyś. Że to co przeżyliśmy już nie istnieje i dawni my nie żyjemy.
Życie to męka śmiercią zakończona. Kto żyje ten przyglądać wszechświatowi się może, kto umarł ten wolny jest od przykrości.

- Pan Lewski :]

nie będzie końca świata w 2012 roku, ale żyjemy w czasach ostatecznych, według orędzi "Ostrzeżenie" które właśnie czytam, już niedługo ma zacząć się wypełniać Apokalipsa św. Jana, wybuchnie wojna która wywoła Rosja wspólnie z Chinami, Benedykt XVI będzie ostatnim papieżem, w wyniku spisku będzie musiał ustąpić na jego miejscu zasiądzie oszust który będzie fałszywym prorokiem,

na niebie ma się ukazać wielki cud - znak Krzyża, a każdy człowiek na ziemi w tym samym monecie pozna swoje grzechy, po tym będzie wiele nawróceń, jeżeli to się wydarzy pamiętajcie że czas powrotu Jezusa Chrystusa w chwale jest już bardzo blisko

Księga Objawienia, Apokalipsa w Piśmie Świętym musi się wypełnić, w tym okresie będzie wiele zła na świecie, będzie to ostateczna walka dobra ze złem, ale trzeba pamiętać że to nie będzie trwać długo, zło zostanie ostatecznie pokonane, ludzie którzy będą za to odpowiedzialni trafią do piekła, ludzie będą żyli w pokoju i harmonii po powrocie Jezusa Chrystusa w chwale

pozdrawiam,

Lukasz

Łukasz, ogarnij się. Tacy nawiedzeni jak ty wieszczą apokalipsę co tydzień odkąd autor napisał tę książkę.

Śmierć jest nieuchronna, jak codzienny wschód słońca otóż to. dobra śmierć nie musi być zła;)

Życie nie kończy się na śmierci, śmierć to tylko inny etap naszego istnienia, wkraczamy w niego ze strachem bo człowiek zawsze bał się tego co nieznane. Życie ziemskie jest tylko niewielkim etapem naszego wspólnego istnienia w świecie duchowym ...
Polecam blog Michaela Laitmana na pewno zajdziesz tam odpowiedzi na niejedno pytanie

trudno uporać sie samemu z takim strachem.
ale mam pytanie do osób tutaj: Jakie macie podejście do swojej śmierci? Czego w związku z nią najbardziej sie obawiacie?

Ja chcę być duchowo przygotowana do śmierci, chciałabym w chwili śmierci, której nawet pewnie nie zauważę, mieć spokój w sercu.

ps. a duchowo oznacza dla mnie: pewna tego, że spotkam się z Bogiem na tej lepszej części istnienia

Nie boję się śmierci. Jedyne czego się obawiam, to tego, że moim bliskim będzie ciężko się z tym pogodzić i na pewno by cierpieli. Kocham życie, ale wierzę, że jest niczym w porównaniu z tym, czym jest możliwość bycia z Bogiem, oglądania go. Dla mnie śmierć jest tylko bramą, przejściem w inny wymiar istnienia. Nie boję się. Bardziej obawiam się niedołęstwa na starość i samotności.

Jeśli chodzi o wypadki to nie ma czasu na myślenie. W chwilach zagrożenia nie myśli się o śmierci bo adrenalina zalewa organizm by uniknąć niebezpieczeństwa. Jest tylko instynkt samozachowawczy. Dopiero po wszystkim przychodzi refleksja, że było blisko. Póki co cieszę się, że udaje mi się uciec od śmierci. Nie boję się jej i nie zastanawiam się kiedy przyjdzie. Jednym słowem olewam ją

Owszem. 3 lata temu- po intensywnych ćwiczeniach na siłowni, moje serce po prostu przestało pracować ( arytmia ). Cała sytuacja trwała może z 37-40 sekund, może mniej? Nieregularne bicie a następnie brak poczucia pracy serca oraz niewyczuwalne tętno. Następnie silny lęk ( ale ciężko pisać tutaj o strachu przed śmiercią....to nie tak. Po prostu reakcja organizmu ot co. ). Dalej czułem tylko spokój i nieodpartą chęć oddania wymiocin- w momencie kiedy zrobiło się ciemno przed oczami i traciłem świadomość, powróciła prawidłowa czynność serca oraz tętno.

   Nie choruje na nic, jestem zdrowy i sprawny fizycznie-a jednak miałem sytuację w której rzeczywiście umierałem. Nie bałem się- zaakceptowałem swój stan. Również w pełni ufam Bogu ( co niejednokrotnie podkreślałem na tym forum i nie tylko tutaj ) i powierzam siebie w Jego wolę.

Pozdrawiam.

Przeżyłem kilkakrotnie. Pan Lewski opisał dokładnie co się wtedy dzieje. Na pewno nie myśli się o Bogu, przynajmniej w moim przypadku.

Do nieba w otoczeniu białych skrzydlatych aniołków a do piekła diabłów  z rogami, które gotują smołę oczywiście.

jeśli ktoś pisze , ze w ogóle sie nie boi śmierci to moim zdaniem trochę konfabuluje( chyba że jest ultra wierzącym, niewątpiącym wyznawcą jakiegoś kultu). Bo zawsze jest strach przed nieznanym, prawie zawsze niedosyt. No i ciekawość. Mnie czasem zżera żeby sie dowiedzieć( nie nie mam myśli samobójczych:)) ale wszystko w swoim czasie...