Strach przed duchami,ciemnoscia,cisza. - Netkobiety.pl

a ja polecam po prostu się odstresowac i nie myśleć o tych rzeczach

Ja miałam podobny problem po smierci mojego brata...przez jakis czas spalam z siostra a pozniej przenioslam sie do wlasnego pokoju i spie przy zapalonej lampce:) ale tylko we wlasnym pokoju w moim domu-takie zboczenie moje:/ studiuje w Warszawie i mieszkam tam i moge spac swobodnie ze zgaszonym swiatlem...

Hej klara ja mam tak samo...to jakaś głupia fobia...czuje się normalnie jak jakaś wariatka czasami

Mam dokładnie to samo co ty.ale dopiero teraz zaczęło mnie interesować dlaczego tak jest.

ja mam tak samo ech od kilku dni spie juz sama na rzaie przy zapalonej lampce a i tak jest jakos dziwnie... i tak samo czuje sie jak jakas nie normalna

Ja tu troszkę czegoś nie rozumiem. Boisz się czegoś, czego istnienia nie jesteś pewna oraz czegoś co Ci żadnej krzywdy nie wyrządziło? Możesz mi powiedziec zatem dlaczego tych domniemanych duchów się boisz?
Myślę, ze Twoje mama w dużym procencie ma rację mówiąc, ze sobie pewne rzeczy wmawiasz. Ludzka wyobraźnia ma niewyobrażalną moc. Wystarczy mały bodziec(niejednokrotnie całkowicie oddalony fizycznie od świata pozagrobowego np. cień jakiegoś przedmiotu, przeciąg) i wyzwala się w mgnieniu oka cała lawina domysłów, wizji wykraczających poza realizm.
Moim zdaniem powinnaś do swojej psychiki dopuścic więcej logiki, a nie tylko i wyłącznie fantazji.
Jak dla mnie lampkę można zostawiac dziecku kilkuletniemu, które mało jeszcze potrafi sobie wytłumaczyc. Ty jesteś już człowiekiem dojrzałym i do walki z nieuzasadnionym lękiem powinnaś użyc mózgu. Zacznij się nawet z siebie trochę nabijac  mówiąc, że jak tak dalej będzie, to zaczniesz się też pewnie bac  smoka wawelskiego i baby Jagi. Ich też(prawdziwych) nikt nie widział, a jedynie o nich słyszał.

Ja kiedyś coś podobnego przeżywałam, szczegóły sobie i Wam podaruję . Mama poradziła mi, żeby się modlić za tego ducha. Ponoć czyjaś dusza może "przychodzić", bo potrzebuje modlitwy. W moim przypadku pomogło.

Jeżeli problem ma podłoże nerwicowe, nie da się tego przezwyciężyć nie myśląc o tym.
Porada psychologa bądz psychiatry byłaby najlepszym rozwiązaniem.Nie męczcie się z tym dziewczyny.

Cześc wam , w tym ponurym i dla niektórych ważnym temacie , otóż ... Mam 13 lat , i w wieku ok 12 przyjechała do mnie kuzynka jak zawsze gadaliśmy i wpadła na pomysł żeby mi pokazac w jakich horrorach ona gustuje , no i... W horrorach znalazł się film ,, Paranormal Activity '' film na początku nie wzbudzał we mnie żadnego zainteresowania , horror jak horror . Gdy naszła noc , położyłem się i zacząłem sobie myslec , co będę jutro robił itd... I nagle przyszła mi do głowy myśl w której oglądaliśmy te horrory , zacząłem nad nimi rozmyślac . Większosc mi nie była straszna , ponieważ wiem ,że istoty jak jakieś laleczki i inne potworki nie istnieją , ale nagle naszła chwila na PA 1-2 film o duchach , to było dla mnie za ciężkie . Po rozmyśleniu tego filmu miałem fobię ponad 4 miesiące , bałem się spac w swoim pokoju , bałem się ,że zobacze nade mną stojącego ducha , który chce mnie zabic , wiem , głupie to ... No cóż . Mam bardzo wybujałą wyobraźnie i często jej nie kontroluję , więc gdy starałem się myślec o czym innym niż o duchach nachodziły mnie gorsze myśli , potwory , których ( podobno ) się nie boję. I tak zaczęły się moje nocne dyskomforty , bałem się ,że moi rodzice mnie odrzucą , i nie pozwolą mi u nich spac , było to dla mnie ciężkie,że znowu będę musiał spac w tym ,, strasznym '' pokoju , nie potrafiłem i zresztą dalej nie potrafię jeszcze panowac nad strachem , gdy jestem w pokoju u rodziców czuję się bezpiecznie , i dlatego lubię tam myślec , czego nie powinienem robic , gdy jest obok mnie tata / mama czuję się tak bezpiecznie , odczuwam taką przyjemnośc , którą w moim pokoju chciałbym odczuwac , nie chciałem wtedy żeby tak było bowiem moi rodzice , dokładniej tata musi wstac o 5 rano żeby iśc do pracy , a to głównie on musiał wstawac o 2 -3 przez moje głupie ,, wymysły '' i niekiedy mógł się nie wysypiac . Czasami wmawiałem sobie ,że coś mnie spotka w nocy , nie potrafiłem tego uczucia powstrzymac . Po kilku miesiącach zacząłem spac u siebie , było to już dla mnie normalne , to nie istnieje , mam to gdzieś ... Nie będę przecież jak jakiś chipokryt siedział po nocach i gapił się w drzwi czy ktoś nie idzie do mojego pokoju... Jednym z powodów normalnego zasypiania , bez obaw i strachu było trzymanie w łóżku małego krzyżyka , który dodawał mi odwagi , kolejnym powodem było modlenie się do pana boga , o zdrowie i odstraszanie ,, strasznych '' istot , pomogło ... Także , życzę Ci żeby ta fobia Ci szybko przeszła , bowiem wiem jakie to straszne i niemiłe uczucie .

ja tez jak byłam mała bałam się ciemności, duchów....pamiętam że spałam pod kołdra jak w jakimś kokonie. Nie było opcji nawet wyjść do łazienki siku , czy wykapać się jak wszyscy już spali. Potem zmuszona byłam wracać do domu ze szkoły koło cmentarza w ciemnościach i przeszły mi te lęki. Osobiście przechodzę koło cmentarza już 6 lat i jakoś nic mnie nie zjadło ...nic nie widziałam i przekonałam się że nie zobaczę. Wcześniej nie było do pomyślenia żebym oglądała horrory...teraz już mogę oglądać te słabe i nic mi nie jest tych mocniejszych nie oglądam bo po co mam się męczyć przez kilka miesięcy ....Niestety do dziś boję się wchodzić na strych wieczorem...nie wiem czemu tak mam ale nie mogę wejść bo mam jakieś lęki.

Jestem racjonalistką, odrzucam od siebie myśl, że duchy istnieją. Jednak gdy cierpiałam na depresję, często sobie coś wmawiałam, wyobrażałam sobie, że co jeśli się mylę. Dochodziły do tego halucynacje wzrokowe i słuchowe. Czułam się niepewnie w cichym i pustym domu, najbardziej w nocy. Przerażała mnie ciemność i cisza, wpatrywałam się i wsłuchiwałam w nią. Zaczęłam sobie tłumaczyć każdy dziwny dźwięk i halucynacje wzrokowe w sposób racjonalny i logiczny. I w taki sposób pokonałam fobię, obecnie nie straszna mi jest cisza czy ciemność. Wręcz przeciwnie, siedzenie w ciemności i ciszy, chodzenie po nieoświetlonym domu czy ulicy w środku nocy nie stanowi dla mnie problemu. A do jakiegoś przywidzenia czy hałasu w domu podchodzę spokojnie i tłumaczę sobie to naukowo. Mózg może nam płatać figle, a domy mają swoje "życie". Czasami zdarzy się, że podłoga zaskrzypi, że coś stuknie, ... Niektóre hałasy mogą pochodzić z zewnątrz, a wydawałoby się, że coś się słyszało w domu. Spraw sobie jakieś zwierzę, na które będziesz mogła zwalić ewentualne hałasy. Spróbuj na początek zasypiać przy włączonym telewizorze albo przy muzyce i przestań negatywnie myśleć, bo tylko się pogrążasz i dodatkowo rodziców.