Gdy stajesz się bohaterem, bajka sama do Ciebie przychodzi! Mądrość Wschodu twierdzi: ?Zmieniasz charakter, zmieniasz swoje przeznaczenie?. Nie chodzi o to, żebym bardzo wierzyła w los. Po prostu interesującym wydało się stwierdzenie, że charakter w ogóle da się zmienić. Nie ma nic niemożliwego, ale wszyscy naokoło mnie zawsze twierdzili, że jest to potwornie trudne i prawie niemożliwe do wykonania. Sprawdziłam, wymaga to wiele czasu i poświęcenia, ale w końcu, kto mówił, że będzie łatwo? Byle tylko chcieć. Najważniejsze wiedzieć, po co to robisz i nie zmieniać siebie dla kogoś. Jedyna osoba, dla której warto się zmieniać jesteś ty sama.
Kolejne kroki wyglądają następująco: skupiasz się, wypisujesz na kartce cechy charakteru, których w sobie nie lubisz, a na innej kartce piszesz ich przeciwności. Czyli jeżeli nie lubisz w sobie ?pasywności? piszesz obok ?intensywność?, ?spontaniczność?, ?lekkość w działaniu? (inne synonimy, które Ci bardziej przypadają do serca).
Następnie pierwszą (?negatywną?) kartkę wyrzucasz, a do kartki z dodatnimi cechami dopisujesz te cechy charakteru, które chciałabyś/chciałbyś mieć.
Następny krok to wykształcić pewność posiadania tych cech w sobie. To znaczy, że trzeba czynami, myślami zachowaniem udowodnić, że jesteś taka ?optymistyczna, wesoła, towarzyska, pracowita, twórcza?? (i wszystko, co tam zapisałaś). To nie jest łatwa praca, ale zapewniam, że bardzo ekscytująca. Udowadniasz wtedy sama sobie, że JESTEŚ tym, kim CHCESZ być i to tak głęboko przenika w Twoją świadomość, że stajesz się tego zupełnie pewna. Jak komunikatu, że w dzień świeci słońce.
Mój tato zawsze mówił: ? Wygraj w duchu, zostaniesz zwycięzcą w rzeczywistości.? Każdego dnia pracujesz nad każdą możliwą cechą, w każdej sytuacji, nosisz ze sobą listę, przeskakujesz ją oczami kilka razy dziennie, korzystasz z okazji, żeby te cechy w sobie rozwinąć i po chwili nie tylko już pamiętasz wszystkie swoje zalety na pamięć, ale masz świadomość, że pracujesz nad sobą i zmieniasz się w lepszą stronę. Jeżeli pracować uczciwie, rezultaty ukażą się dość szybko i staną się oczywiste nie tylko dla Ciebie, ale też dla otoczenia. I jeszcze jedno. Gdy stajesz się bohaterem, bajka sama do Ciebie przychodzi ?
Wierzycie mi? Ktoś miał podobne doświadczenia, gdy bajka zapukała w jego drzwi? Opowiedzcie! (dla powszechnego natchnienia)
- zanetka
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
- Bożena
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Zgodzę się z tym, że jeśli już się zmieniać to tylko dla siebie i jeśli naprawdę się tego chce. Ciekawa jest ta technika z wypisywaniem cech charakteru, ale o ile samo ich wypisanie jest w miarę proste to kolejny krok wydaje się być bardzo trudny. Bo jak np. uwierzyć w siebie jeśli ktoś tego całe życie nie potrafił? Samo wmawianie sobie, że "od dziś wierzę" chyba nie wystarczy. A jeśli już to na krótko, czyli do następnej porażki.
- zanetka
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
Zgadzam się, wypisywanie to jak krótka samoanaliza. Nikomu nie potrzebna jezeli się nie czyni dalszych kroków, przez takie "karteluszki", które się rzucały w moim domu wciąż i wciąż, kształtowałam jednak świadomość tego, czego w sobie nie lubię i co chcę mieć.
Wiara w siebie... Nie jest tak trudno uwierzyć, tylko jedną wiarą człowiek nie żyje... Spójrz na to: "wierzę, że jestem kobietą", "wierzę, że dziś się z nim spotkam"... Absurd. Trzeba wiedzieć, że się ma te cechy, a żeby wiedzieć, trzeba ich w sobie kształtować, w sytuacjach nie kryć się w najdalszy kąt, a siłą woli próbować. Można grać początkowo rolę, stawiać sobie codzienne drobne zadania... Słowem, kto chce znajdzie sposób. Narzekać, że trudno zawsze łatwiej, niż zabrać się do pracy:) Ale moim zdaniem, rezygnować z okazji, żeby się zrealizować, czy spełniać swoje marzenia, tylko dlatego, że to trudne, nie warto 
Powodzenia!
4 2011-04-11 16:12:11 Ostatnio edytowany przez Agnessa (2011-04-11 16:12:52)
- Agnessa
- Wkręcam się coraz bardziej
- Nieaktywny
>Jeżeli pracować uczciwie, rezultaty ukażą się dość szybko i staną się oczywiste nie tylko dla Ciebie, ale też dla otoczenia.
... a jeśli mimo uczciwej pracy dalej nie jesteś z siebie zadowolona, bierzesz tę karteczkę z cechami, owijasz nią kulę, wsadzasz ją do rewolweru, przystawiasz go sobie do głowy i pociągasz za spust.
Zmiana cech charakteru metodą eliminacji wad i sztucznym zastępowaniem ich nieposiadanymi zaletami to absurd. Charakteru nie można zmienić, bo jego ukształtowanie zależy w dużej mierze od naszych genów. Wad nie da się sztucznie "usunąć", jak chorych migdałków, można tylko nie dać im dominować i rozwijać te cechy charakteru, które w sobie lubimy. Osoba rozważna nie stanie się ni z tego ni z owego spontaniczna, może tylko tę spontaniczność udawać. A udawanie nie jest prawdziwym życiem. Kiedy stosująca tę metodę osoba zda sobie sprawę, że jednak nie udało jej się osiągnąć ideału (czytaj: nie stała się kimś innym, niż jest), pogłębia się tylko jej frustracja.
Nie uciekajmy od swoich wad, bo te wady to też my, i nie gońmy obsesyjnie za samodoskonaleniem - samodoskonalenie to masturbacja, jak mawiał Tyler Durden (co nie znaczy, że propaguję samodestrukcję .
- cytrusowa
- Wróżka Bajuszka
- Nieaktywny
cześć,
moim zdaniem sztuczne wyparcie cech ,których u siebie nie lubimy mija się z celem , najpierw zadajmy sobie pytanie dlaczego ich nie lubimy ? być może w dzieciństwie kazano być nam grzecznym miłym , taktownym , uśmiechniętym , zadbanym itp , nie w tą stronę to wszystko , najpierw uważam nalezy wyjść od przyjrzenia się sobie , od zaakceptowania w płełni tej jedynej w swoim rodzaju osoby jaką My jesteśmy...
introwertyk nigdy nie stanie się extrawertykim a chcąc na siłę nim być zrobi sobie jedynie krzywde ..w imie czego ? w imie tego że ludzie komunikatywni i wygadani są bardziej lubiani ?! no przykre to ze jest zestaw cech na "tak "i zestaw cech na "nie " a przecież jedne nie istnieją bez drugich ,
to że ktoś się dajmy na to złości i wścieka nie oznacza przecież że jest zły ...jest w tym momencie sobą , człowiek składa się z szerokiej gamy emocji , uczuć , cech nie da się utworzyć człowieka posiadającego tylko te pożądane cechy , i wszyscy którzy się męczą z "poprawianiem siebie" mają zapwene już dość ,
też kiedyś chciałm być we wszytskim najlepsza , zawsze wesoła , przyjacielska itp na szczęście po drodze gdzieś spotkałąm rozum i on potrafi sprowadzić m,nie na ziemie choć nie jest to proste ;-p
oczywiście pisząc o akceptacji nie zapominam o tym że jeżeli jest coś co nam na codzień w nas przeszkadza- podkreślam przeszkadza nam a nie innym to warto nad tym popracować żeby się nie tłuc codziennie i zwyczajnie zrobić sobie przysługę ale karteluszki , wizualizację , kreowanie z siebie super cool człowieka można spróbowac ale z duzym dystansem,
pozdrawiam
- paulina20
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A mi się wydaje, że to działa. O. 
Wiadomo, że cech nie zmienimy od razu, że na początku będzie to sztuczne - ale ziarenko zostanie zasiane i będzie w nas kiełkować, jeśli o to zadbamy. Ja doświadczam czegoś podobnego, dlatego wydaje mi się to bardzo prawdziwe.
- Anhedonia
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
A mnie uczono, że temperament jest wrodzony a charakter (cechy) nabyty. Z tego wynika, że można go kształtować, jeśli ma się świadomość i ochotę np. na walkę z własnymi wadami 
No i można doskonalić walory takoż
