Seans spirytystyczny, wywoływanie duchów - Netkobiety.pl

radzę ci się zastanowic, ja się bawilam w wywolywani duchów i np, zle zadane pytania moga spwodowac, ze wywolasz nizsze w hierarchi duchy czy istoty astralne, no i one moga zamieszkac w mieszkaniu, w ktorym bedziesz wywolywac, no i potem beda zaznaczac swoja obecność jakimiś dziwnymi dźwiękami, czasem niemiłymi zapachami, no i na pewno nie jest to fajne!!! my  traktowalismy wywolywanie astrali, bardziej jako zabawe, no i w taki sposob,  w domu znajomego do tej pory slychac jakies halasy, wydaje sie  jakby ktos chodzil, mimo tego ze nikogo nie ma, no chyba troch enieudana byla ta nasza proba kontaktu z zaswiatem!!!:\ jak masz na tyle mocne nerwy i nie boisz si eryzyka,ze  wywolasz nie te duchy , o jakie ci chodzilo, spróbuj, ale wierz mi ze to nie jest zabawa , no i to naprawde dziala, jest mozliwosc kontaktu z zaswiatem-jak najbardziej i wcale nie musisz tego sprawdzac!!!mozesz wywolac ducha i w najgorszym przypadku on nie wroci do zaswiatow, tylko zostanie przy Tobie!!!

no ale powiedzcie coś więcej, co np, jest potrzebne żeby dobrze przeprowadzić seans i w ogóle jak to wygląda?

Moja babcia tuż po wojnie "bawiła się" w takie rzeczy. Wywoływali ducha Piłsudskiego - niedługo po tym, jak umarł. Przyszedł i na każde pytanie odpowiadał (tlko mnie Vausti nie zlinczuj, bo to cytat jest) do wyboru: "kurwa, odpierdolcie się ode mnie" lub "pocałujcie mnie w dupę".
Mój małżonek historyk mówi, że to bardzo do niego podobne ;D

jeśli chcesz wiedzieć czy jest coś 'po tamtej stronie' to polecam lekturę Leszka Szumana - życie po śmierci. I nie musisz wywoływać duchów bo jestem pewna, że nie znasz się na tym i źle to się może skończyć. Pozdrawiam i ostrzegam

ja osobiście nie polecam takich seansów
poza tym jestem zdania, że zmarłym należy się spokój, a jeśli naprawdę chcą nam coś przekazać, to zrobią to bez żadnego problemu
oczywiście to jest moje zdanie
i jak pisała brysia, duchy często nie chcą potem odejść

skoro duchy same do nas nie przychodzą, to nie powinniśmy ich na siłę przywoływać
miałam zaproszenie na taki seans, ale odmówiłam, bo mam szacunek do zmarłych, a takie zabawy mogą skończyć się źle
często młodzi ludzie robią takie rzeczy dla zabawy i po ,,piwku''  na pokaz - jeśli wtedy są odważni, to niech każdy z nich osobno idzie na cmentarz w nocy, jedna osoba co noc... ciekawe ilu by to zrobiło?
oczywiście mam także szacunek dla ludzi, którzy traktują to bardzo poważnie i czują, że muszą nawiązać z kimś kontakt - wtedy jednak powinni to zrobić z pomocą kogoś kto dobrze się na tym zna

Sorki, ale bawiłeś się zwłokami? Co masz na myśli, bo prawdę mówiąc, nie bardzo mi się to podoba.

Nie widziałeś różnicy między człowiekiem a zmarłym?  To co piszesz jest szokujące.

Hmm... z tą zabawą to w sumie powinno być "zabawa".  W tym słowie ująłem to, że mogłem sobie spokojnie pogrzebać w sercu, obejrzeć i pobadać inne narządy. Zabawą było łowienie ze zbiornika odpowiedniej części ciała, np głowy, zabawą było szukanie różnych narządów w samym ciele, jak dostaliśmy całego klienta itp. W tej zabawie nie było nic strasznego, nie tańczyliśmy ze zwłokami przecież Może to źle wcześniej ująłem i się panie wystraszyły, że tu może jakiś nekrofil po forum kobiecym lata
Dodam, że wszystko to działo się pod okiem 2 doktorów i odbywało się na zajęciach z anatomii

Nie widzę różnicy między żywym a zmarłym. Poza tym że się nie rusza Spędziłem pół roku w prosektorium, więc się przyzwyczaiłem do ciał, dlatego napisałem "bawiłem" zwłokami, bo nas to nie szokowało a raczej sprawiało przyjemność, a i sytuacje czasem były śmieszne Kiedy się tyle przebywa w psrosektorium, nie patrzy się na człowieka jako człowieka, lecz preparat, na którym można się uczyć. Niestety człowiek staje się "przedmiotem" na którym najlepiej jest pokazać budowę organizmu.

Może moje podejście wydaje się szokujące, dziwne i nie na miejscu, ale to kwestia przyzwyczajenia do paru rzeczy. Ja już nie widzę w tym nic złego, co piszę. Mam nadzieję, że panie się uspokoiły, bo ja się zszokowałem, że szokuję innych

Ale nie róbmy offtopu tutaj, to wątek o seansie spiryrtystycznym

to moim zdaniem nadal brzmi dziwnie,ale dobrze że przynajmniej wyjaśniłeś słowo-zabawa.
Jest sporo zdarzeń,które trudno racjonalnie wytłumaczyć i doświadczenie w prosektorium nie ma z tym nic wspólnego.Ja z racji wykonywanego( przed urodzeniem dziecka) zwodu także miałam styczność z nieżyjącymi -zdarzało się że i co dzień jakieś zwłoki się znalazło,ale nie zmieniło to u mnie stosunku do życia po śmierci.Wydaje mi się że coś w tym jest.

Duchy są były i będą , ja kiedyś robiłem doświadczenie oobe i miałem dziwne odgłosy tak jakby nie z tego świata , jeśli ktoś tego doświadczył to napewno będzie sie orientował w temacie

Cassie, a myślisz, że gdyby Twój tata miał możliwość porozmawiania z Tobą, to by tego nie zrobił? Z tego rodzaju doświadczeniami jest tak, że nigdy nie będziesz pewna, że istota, ktÓra się pojawia to Twój tata. Takie istoty bywają złe i podstępne i łatwo podszywają się pod osoby, z którymi ktoś chce się skontaktować. Myślę, że przede wszystkim powinnaś przestać myśleć o sobie, o tym, jak bardzo potrzebujesz bliskości ojca. Daj mu w spokoju odejść, swoją tęsknotą i pragnieniami jedynie trzymasz go blisko Ziemi, a wierz mi, on ma prawo do spokoju i rozwoju. Módl się za niego, myśl o nim pozytywnie, mów mu, że go kochasz i chcesz, by był szczęśliwy. Czas leczy rany i za kilka lat na pewno Twoja tęsknota i żal nie będą już tak silne. Pozdrawiam serdecznie

ZE STRACHU NA SAME WSPOMNIENIA ZAPOMNIAŁAM WAS JESZCZE O COŚ SPYTAĆ. MOŻE KTOŚ Z WAS WIE, CO NALEŻY POWIEDZIEĆ LUB ZROBIĆ ROZSĄDNEGO W TAKIM MOMENCIE, GDY ZOBACZY SIĘ DUCHA ALBO POCZUJE SIĘ JEGO OBECNOŚĆ. WKRÓTCE ZNÓW ODWIEDZĘ RODZICÓW I MODLĘ SIĘ BY TEN DUCH SIĘ ZA MNĄ NIE STĘSKNIŁ I ZNOW O SOBIE NIE PRZYPOMNIAL. TAMYM RAZEM UCIEKLAM Z KRZYKIEM, A CO BĘDZIE JEŚLI TERAZ STRACH MNIE WBIJE W ZIEMIĘ I SIĘ NIE RUSZĘ...........ZAWAŁ SERCA MUROWANY.  LUDZIE TO JAKAŚ DUCHOFOBIA, MAM DOPIERO 28 LAT, CHCĘ JESZCZE POŻYĆ PRZYNAJMNIEJ KOLEJNE TYLE!!!!!!!!!!!!!!!!  Z GÓRY WIELKIE DZIĘKI.

Dzięki Emilia. Zapomnialam dodać,że ksiądz był razu pewnego, bo jak kuzynka miała cyrki jednego lata, to w tajemnicy przed rodzicami wezwała go na pomoc. Zrobila to nie tylko ze względu na siebie, ale także na bezpieczeństwo wlasnego dziecka, ktore przed ułożeniem się do snu, siedziało jeszcze chwilę na skraju łóżka i nagle COŚ zaczęło je z tyłu ciągnąć za kołnierz piżamki aż do pozycji leżącej. Chłopiec był wówczas mały i niczego nieświadomy, ale gdy zaczął płakać i powiedział, że za łóżkiem musiał schować się kot, który ciągnął go na siłę do tyłu, kuzynka wpadła w panikę. Ksiądz powiadomiony o problemach, poświęcil cały dom łącznie ze strychami i piwnicami, odmawiał modlitwy, zaklęcia i wszystko na nic. Zaznaczam, że tato nie zgodziłby się na wizytę fachowego egzorcysty, bo on nie widzi żadnego problemu i uważa, że wymyślamy fanaberie, a my dobrze wiemy, że on wie o wszystkim co tam się dzieje. Dzięki za odpowiedz, czuję się trochę lepiej, bo ktoś mnie wysłuchał i zrozumiał. Mogłam z siebie to wszystko wyrzucić. Niestety wokół mnie jest wielu ludzi, ktorzy w coś takiego nie wierzą, ale w sumie to nawet im się nie dziwię, bo sama podobnie myslalam dopóki tego nie doświadczyłam. Pozdrawiam wszystkich śmieeertelnie wystraaaaszonych.

u mnie już dawno nie było żadnych znaków zza światów a tu dzisiaj w nocy mój synek obudził się o 2ej w nocy z płaczem,myślałam że może pić mu si chce i wchodzę do kuchni a na podłodze stoi torebka z drożdżówkami którą postawiłam w sobotę rano na górze na szafce. No nie powiem stracha miałam niesamowicie,ale nie budziłam męża bo nic takiego się nie działo.

Wiele razy słyszałam, że nie każda jednostka ludzka może zobaczyć ducha lub poczuć jego obecność. Trzeba mieć jakieś predyspozycje, wrażliwość, nawet nie wiem jak to nazwać. Może być i tak, że w jednym pomieszczeniu siedzi kilka osób, część z nich zobaczy coś, część nie. Facecie, mam oczywiście szacunek dla twojej opinii, ale uważam, że nawet mózg nie może spłatać takiego figla. Jeśli wchodzisz do ciemnego pokoju z uśmiechem na twarzy, niczego się nie boisz, bo jeszcze przed chwilą rozmawiałeś z mamą i się śmialiście i przede wszystkim nigdy wcześniej nie widziałeś ducha, więc wyobraznia nie podpowiada ci nic zlego, to coś takiego nie może się stać. Po prostu idziesz wyluzowany zapalić światło, a tu ci mara wychodzi ni stąd ni zowąd. Masz oczy i ją widzisz, nie jesteś pijany ani pod wpływem narkotyków, halucynacje wykluczone, nie cierpisz też na schizofrenię, a co najważniejsze i chyba zarazem najgorsze, przypatrujesz się temu czemuś przez kilkanaście sekund, masz czas by ocenić, że ci się to nie wydaje, na dodatek zdrowy rozsądek ci podpowiada, że to tato, bo któżby inny spacerował po twoim domu w nocy... Dzieli was niecałe 2 metry, a może nawet nie.
     Czasem ludzie przesadzają. Coś im mignie, coś gdzieś stuknie, przez sekundę zobaczą w ciemnym pokoju poruszające się cienie na suficie, które równie dobrze mogą być światłami przejeżdżających aut z oddali i dla nich to już jest duch. Albo czasem czegoś się boją i podświadomość sama robi im psikusy. Dla jednej znajomej osoby duchem był nawet przeciąg na strychu, który turlał jakieś stare puszki po podłodze. Samo życie.

Ja wierzę w duchy, zawsze w nie wierzyłam, bardziej lub mocniej.. Były chwile, że czułam obecność kogoś przy sobie, przez okres 2 miesięcy miałam koszmarne sny, w których np. widziałam siebie przeglądającą się w lustrze, a zaraz potem moja twarz wyglądała jak u trupa.. A na głowie miałam welon.. Śniła mi się śmierć moich bliskich, śniła mi się impreza i światło stetoskopowe, które wskazywało na tłum, a zaraz potem na jedną, diabelską twarz.. Czarę goryczy przelał moment, kiedy zostałam zepchnięta ze schodów.. Tylko, że ja nie widziałam kto to zrobił, bo na klatce byłam sama  Moje dziwne napady przeszły z chwilą, kiedy wezwano do mnie księdza.. Tylko rozmawialiśmy, nie odbywały się wokół mnie żadne "egzorcyzmy", po prostu rozmawialiśmy o tym, co się dzieje wokół mnie.. Potem  była cisza.. Wtedy byłam słabej wiary, dlatego może tak się działo..
Inne historie opowiem Wam po weekendzie, bo muszę się zbierać na pociąg.
Pozdrawiam !

wywoływanie duchów to nie zabawa!
jako poganka dużo się o tym uczę i wiem że człowiek z wieloletnią praktyką może mieć problemy z odwołaniem duszy do zaświatów a co dopiero laik

wiesz ja ostatnio uczestniczyłam w seansie spirytystycznym i powiem Ci , że nie było to przyjemne bo wywołaliśmy jaką astralną larwe i do tej pory prześladuje dom mojej sąsiadki.I gdy zapisywaliśmy litery i przeczytaliśmy je pod koniec to wyszło nam "wszyscy zginiecie' i na drugi dzień mój kolega miał wypadek

Faktycznie istnieje rzeczywistość duchowa, tak jak istnieje rzeczywistość poznawalna naszymi zmysłami. Tak jak ciało istnieje i dusza, która jest nieśmiertelna, w co wierzę. Jestem chrześcijanką, czytając Biblię zastanawiałam się nieraz nad pewnymi zdarzeniami, które z pewnością musiały szokować ludzi współczesnych Jezusowi, a które opisane są w Nowym Testamencie. W zasadzie wszyscy czterej Ewangeliści opisują zdarzenia, w których Jezus ich nauczyciel miał kontakt z istotami z tej rzeczywistości duchowej. Przytoczę te fragmenty w celu wyjaśnienia swojego stanowiska w kwestii wywoływania duchów i jak najbardziej postaram trzymać się tematu. Wydarzenie opisane przez Świętego Marka ma miejsce w czasie przeprawy Jezusa z jego uczniami przez jezioro a właściwie po wyjściu z łodzi. Na drugim brzegu spotykają człowieka mieszkającego w grobach (na ówczesnym cmentarzu, żydowskie groby miały postać jaskiń wykutych w skale), który opętany był przez demona. Oto fragment: " Przybyli na drugą stronę jeziora do kraju Gerazeńczyków.  Ledwie wysiadł z łodzi, zaraz wybiegł Mu naprzeciw z grobów człowiek opętany przez ducha nieczystego. Mieszkał on stale w grobach i nawet łańcuchem nie mógł go już nikt związać.  Często bowiem wiązano go w pęta i łańcuchy; ale łańcuchy kruszył, a pęta rozrywał, i nikt nie zdołał go poskromić.  Wciąż dniem i nocą krzyczał, tłukł się kamieniami w grobach i po górach. Skoro z daleka ujrzał Jezusa, przybiegł, oddał Mu pokłon  i zawołał wniebogłosy: Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga, nie dręcz mnie! Powiedział mu bowiem: Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka. I zapytał go: Jak ci na imię? Odpowiedział Mu: Na imię mi "Legion", bo nas jest wielu. I prosił Go na wszystko, żeby ich nie wyganiał z tej okolicy.  A pasła się tam na górze wielka trzoda świń.  Prosili Go więc: Poślij nas w świnie, żebyśmy w nie wejść mogli.  I pozwolił im. Tak duchy nieczyste wyszły i weszły w świnie. A trzoda około dwutysięczna ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora. I potonęły w jeziorze. Pasterze zaś uciekli i rozpowiedzieli to w mieście i po zagrodach, a ludzie wyszli zobaczyć, co się stało.  Gdy przyszli do Jezusa, ujrzeli opętanego, który miał w sobie legion, jak siedział ubrany i przy zdrowych zmysłach. Strach ich ogarnął.  A ci, którzy widzieli, opowiedzieli im, co się stało z opętanym, a także o świniach. Wtedy zaczęli Go prosić, żeby odszedł z ich granic.  Gdy wsiadł do łodzi, prosił Go opętany, żeby mógł zostać przy Nim. Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł do niego: Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą.  Poszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dekapolu wszystko, co Jezus z nim uczynił, a wszyscy się dziwili. " (Ewangelia według św Marka 5; 1-20)
Szokujące dla mnie jest to, do jakiego stanu został doprowadzony ów człowiek mieszkający w grobach. Nie wiadomo z jakiej przyczyny stało sie to w jego życiu, wiadomo natomiast, że siły, które tak mocno "zamieszkały" w nim były o wiele silniejsze od niego i kontrolowały całkowicie jego zachowanie, zmieniły zwykłego człowieka w dzikusa tłukącego się łańcuchami o kamienie. Kto wie, może on kiedyś z czystej ciekawości...Kto wie. Może dla zabawy...Kto wie. Faktem jest to, że nikt z okolicznej wioski nie mógł mu pomóc. On sam sobie również nie mógł pomóc. Nie wierze w to, że sam sobie wybrał sobie taki styl życia. "odtąd będę sobie mieszkać w opuszczonych, zimnych grobach, będę biegać nago i straszyć ludzi". Coś musiało się wydarzyć w jego życiu, że znalazł się w takiej sytuacji. I teraz spotyka na swojej drodze człowieka, na którego widok siły mieszkające w nim wpadają w panikę! Konfrontacja Jezusa i legionu Demonów trwa chwilę, kończy się wiadomo jak. Człowiek zostaje uwolniony. Jest znowu zwykłym, człowiekiem, myślącym, spokojnie siedzącym, niegroźnym. Moja refleksja jest taka, że siły istniejące w świecie duchowym są potężne. Człowiek biorąc udział w seansach spirytystycznych nigdy nie ma pewności, że jest bezpieczny, że to co jest w nim najcenniejsze-jego dusza jest bezpieczna. Bo jest za słaby. Znam wiele historii ludzi, którzy zaczęli "bawić" się w wywoływanie duchów i skończyło się to zniewoleniem a nawet opętaniem przez demona. To są poważne sprawy, dotyczące naszego życia i śmierci. Sfera okultystyczna wydawać się może bardzo kusząca,tajemnicza i ekscytująca, ale może sie okazać, że jest to taki "robak na haczyku", połykasz i jesteś na żyłce, a kto trzyma wędkę? Na pewno nie Bóg.

Cześć, chce się przyłączyć do dyskusji i może otrzymać od Was jakąś rade. Mówicie o seansach spirytystycznych i mnie coś takiego przyszło do głowy jak usłyszałam dziś historię niespokojnej duszy. Kobieta, o której mowie zmarła w listopadzie 2008. Od tego czasu wielokrotnie pojawiała się w szkole, w której kiedyś pracowała jako jej dyrektor, a potem przegrała konkurs z młodszą osobą. Pojawia się w godzinach nocnych, stuka swoimi obcasami i laseczką, wali w zamknięte drzwi pokoju dyrektorskiego i innych pomieszczeń. Ktoś widział jej białą laseczkę, którą sprawiła sobie kilka miesięcy przed śmiercią na ślub i wesele jednej z córek.  Ta córka mieszka w Irlandii i duch matki jej nie nachodzi. Natomiast druga córka mieszka z mężem i dziećmi w Polsce w mieszkaniu matki i opowiada niestworzone historie. W dniu kiedy matka zmarła, rozmawiała z nią przez telefon wczesnym wieczorem i miała oddzwonić po programie telewizyjnym, który nadawany jest co tydzień o tej samej późnej porze. Nie zadzwoniła wtedy bo było późno, a rano ktoś z rodziny odwiedził matkę i znalazł ją martwą. Po śmierci matki, telewizor kilkakrotnie sam się włączył właśnie o tej późnej porze.  Kiedyś córka karmiła młodsze dziecko, obok stał wózek i nagle wózek zaczął podskakiwać tak jakby ktoś próbował kołysać w nim dziecko.  Za życia matka używała respiratora do oddychania. Po jej śmierci, respirator nadal był w mieszkaniu ale bez baterii, wiec nie powinien działać. Zdarzyło się kilka razy, że włączył się samoczynnie i wydmuchiwał powietrze jakby ktoś z niego korzystał.
Ja nie jestem wierząca, wiec trudno mi uwierzyć, że to duch się błąka. Ale skoro już, to pomyślałam, że to może wyrzuty sumienia tych ludzi, co to widzą i opisują. Z drugiej strony, jeśli te same zjawiska widzi kilka osób naraz, to już bardziej poważna sprawa. Pomyślałam, że może skorzystać z seansu i zapytać ducha zmarłej w czym problem. Ale widzę, że to nie takie proste. Może to ci ludzie muszą sobie odpowiedzieć na pytanie co złego zrobili tej kobiecie, że teraz widzą lub słyszą jej poczynania? A co Wy o tym sadzicie?
A co do tego jak rozmawiać z duchem, podobno pomaga jak się powie: "Wszelki Duch Pana Boga chwali". Duch powinien odpowiedzieć: "I ja tez", na co należy go pożegnać słowami "Odejdź w pokoju".  Podobno pomaga.

Pozdrawiam,
Natalka

Sen o własnej śmierci jest b.dobrą zapowiedzią na przyszłość odnośnie powodzenia w życiu iszczęścia.

Cześć ! Jak to wszystko czytam to aż mi ciarki przechodza brr... Wiecie chyba z dwa tygodnie temu chciałyśmy z przyjaciółkami urządzić sobie taki wieczorek ''horrorowy''. Wszystko już ustaliłyśmy i miał odbyć się u mnie w domu. W planie było oglądanie horrorów, czytania strasznych opowieści i na koniec wywoływanie duchów, ale nie wiem czy wywoływanie duchów to dobry pomysł. Jesteśmy bardzo ciekawe czy ktoś się zjawi. Więc chciałybyśmy spróbować. Nigdy nie miałam zdarzen z duchami, ale moja babcia mówiła mi, że po śmierci mojego dzidka (jakoś niedawno to było), że słyszy jak dziadek do niej mówi i wykonuje to co dziadek jej mówi. Opowiedzcie troszkę więcej na temat ywoływania lub jakie historie Wam się zdarzyły. Jak tylko dowiem się czy ktos miał jakąś hiostorię z duchami z moich bliskich to Wam opiszę.
Pozdrawiam !

____________________________________________________________________________________
Przestajemy istnieć, kiedy popadamy w zapomnienie.

Jak ja to czytam to mi włosy na głowie dęba stają!
Ciężko mi w takie cos uwierzyć ale to pewnie dlatego że sama nie doświadczyłam!
Tylko skoro Twoi rodzice nadal tam mieszkają i nic nie widzą bądź nie chcą widzieć to ten duch może rzeczywiście nie może odejść?? o ile na prawdę takowy istnieje:)

Czy można związać się z duchem. Mam na myśl związek przez dóże Z. Odpiszcie tak szybko jak tylko możecie - co mam robić.!!!! Sytuacja i tak jest w toku więc nie Piszcie, ze nieee, nie rób tego i t d. Hcę samych wskazówek jak zacieśnić więzi. PLEEES HELP

Raziel, może najpierw poćwicz trochę ortografię, bo piszesz strasznie. A poza tym - nie rób tego. I napisz do Tunka. Koniecznie!!

Ja miałam kontakt z duszami zmarłych 3 razy w życiu..Zanim to nastąpiło nie wierzyłam w duchy i byłam totalną ateistką. Kiedy ludzie mówili mi o wierze i takich zjawiskach, mówiłam: uwierzę, gdy zobaczę..Oczywiście byłam pewna, że coś takiego nie istnieje i nie zawracałam sobie tym głowy. Nawet gdy mój dziadek umierał pewnej nocy w szpitalu a ja w tym samym czasie czułam jego oddech i głos leżąc w łóżku i będąc niczego nie świadoma, na drugi dzień gdy dowiedziałam się, że dziadek zmarł w nocy, nie traktowałam tych doświadczeń poważnie..Jednak pewnej nocy jakieś 2 lata po śmierci dziadka, poczułam zbliżenie jakiejś potężnej siły i omało nie dostałam zawału!czułam gęstość w powietrzu, czyjąś obecność, coś tak niesamowicie silnego, że z płaczem zaczęłam odmawiać modlitwę i błagać Boga by odeszło. Po modlitwie uspokoiło się i poczułam jak wraca powietrze i spokój. Ciężko jest mi opisywać wrażenia z tamtej nocy..Niestety już następnego dnia powróciło i już wiedziałam że to mój dziadek. Poczułam to bardzo wyraźnie...Jego kroki za mną, słyszałam jego głos w drugim pokoju, pukanie. W nocy umierałam ze strachu i zostawiałam właczone radio, ale wciąż się wyłączało i włączało:-//Byłam przerażona. Poszłam na cmentarz i mówiłam do dziadka, myślałam że to pomoże, ale nic z tego. Gdy wróciłam do domu owszem odszedł, ale po kilku miesiącach znów powrócił. Wiedziałam, że to dziadek ale nie  miałam pojęcia dlaczego to robi. Rozmawiałam o tym z rodzicami, mama nie wiedziała jak mi pomóc lecz sama nie wyczuwała tej obecności. Najbardziej skupiona była w moim pokoju, ale czułam to w całym domu. Byłam gotowa na wszystko i gdy pewnego razu moja koleżanka zaproponowała mi żebyśmy się z nim skontaktowały poprzez wywoływanie prawie się zgodziłam!Na szczęście do tego nie doszło bo wcześniej zebrałam się w sobie i udałam się do bardzo miłego księdza, który uczył w naszej szkole i poprosiłam go o oczyszczenie domu. On jednak na wstępie powiedział mi, że dziadek chce mnie o coś prosić lub przeprosić i muszę jeszcze raz wybrać się na cmentarz i porozmawiać z nim tak szczerze z głębi serca. I wtedy mnie olśniło..Za życia dziadka nie mieliśmy ze sobą tak dobrego kontaktu a gdy zachorował i leżał cierpiący w szpitalu, kazał mi więcej do siebie nie przychodzić i tak zrobiłam:-( Bardzo tego żałowałam i strasznie przeżyłam jego śmierć. Czułam się winna, że go wtedy zostawiłam i nasze spotkania były takie rzadkie, że nie zdążyłam nadrobić tego straconego czasu w kontaktach z nim..że nie powiedziałam jak bardzo go kocham:-( Wtedy na cmentarzu powiedziałam mu to wszystko tak jak mnie prosił ksiądz, który nawet nie wiedział co mi leży na sercu!Wróciłam do domu..Tej nocy odszedł. Od tamtej pory nie czułam już czegoś takiego aż wkońcu zdażyło mi się to kolejny raz..Półtora roku temu zmarł mój drugi ukochany dziadek, którego odwiedzałam raz w roku ze względu na odległość. Jego śmierć była dla mnie straszna, ale nie dochodziło do mnie że on naprawdę nie żyje. 2 tygodnie temu byłam u babci w odwiedziny i oczywiście poszłam na grób dziadka. Zanim tam pojechałam, dziadek pojawił się w moich snach, był niecierpliwy, chciał mi coś powiedzieć, ale zapomniałam o tym. W nocy spałam w jego pokoju, było spokojnie i cicho...aż nagle obudziłam się koło 3 w nocy, miałam dziwne uczucie aż poczułam to...Tą samą siłe, ale większą!w pokoju było gorąco ale kiedy ta siła nadeszła poczułam przenikliwe zimno i niemal wiatr..Dziadek był bardzo blisko mnie, czułam jak się nade mną pochyla.Byłam przerażona i ściskałam powieki żeby nic nie zobaczyć, próbowałam przeczekać..Trwało to pewnie kilka minut ale wydawało mi się że to była wieczność..Czułam że jest bardzo blisko, że mnie dotyka. Kiedy odszedł i wszystko wróciło do normy, płakałam jak dziecko..Na drugi dzień kiedy zadzwoniłam do mamy żeby jej to opowiedzieć, powiedziała mi, że ona nie tylko go czuła gdy tam spała, ale nawet widziała jak przechodził przez pokój:-( Pewnie przyszedł się ze mną pożegnać...albo przywitać?Mam nadzieję, że nie jest tam uwięziony, ale więcej do mnie nie przyszedł gdy tam spałam, choć nie zgaszałam już światła ze strachu:-p W każdym razie już po pierwszym konakcie z duchem mojego dziadka, moja wiara w Boga i zycie po śmierci powróciła. Od tamtej pory coś się zmieniło...W moich snach zaczęła pojawiać się moja kochana zmarła babcia, która nie żyje już od 12 lat i nigdy wcześniej mi się nie śniła. Teraz zawsze przychodzi żeby mi coś powiedzieć, przepowiedziała mi śmierć dziadka, zmianę pracy i etapu życia. Poczułam jej obecność w moim życiu tak jakby nadal się o mnie martwiła:-)Mój pierwszy dziadek długo po tych wydarzeniach śnił mi się w pięknym śnie, gdzie wymienialiśmy uściski i pocałunki,pytał czy wszystko w porządku i czy jestem szczęśliwa..To był jedyny sen w którym mi się pokazał..Po tych doświadczeniach wiem, że zmarli są z nami, czasem próbują się z nami skontaktować lub pożegnać, że mogą stamtąd wracać, pomagać nam i odwiedzać nas w snach.Już w to wierzę:-)Jeśli ktos z Was miał podobne doświadczenia, z chęcią porozmawiałabym z Wami na ten temat:-)

Dziewczyny a zwłaszcza Nikolaja5555, każda próba "kontaktu" z innym wymiarem grozi poślizgiem. Bez ochrony poprzez modlitwę jak i brak wiedzy na podobne tematy są kluczem do otwarcia furtki złym duchom, przede wszystkim. My w domu wywoływaliśmy duchy jako dzieci i od lat przechodzimy koszmar. Ten koszmar nie sprowadza się jedynie do fizycznych odczuć typu hałas, przesunięcie przedmiotów czy dziwne zapachy ale to co nas dręczy ma wpływ na samopoczucie mieszkańców a głównie akurat w naszym przypadku mężczyzn.. doprowadzając nawet do skrajności i myśli samobójczych.. Nie bawcie się w to, nie próbujcie nawet. Zastanówcie się czy ważniejsze są dla Was uciechy życia doczesnego czy życie wieczne a przecież każdy umiera.. a co potem? Dręczenie zmarłych? Czy to jest zabawa? Na pewno nie jest zabawą późniejszy etap kiedy te duchy zaczynają dręczyć nas.Nie jeden w naszym przypadku egzorcysta potwierdził istenienie duchów i krótkie egzorcyzmy nie są w stanie nic zmienić. Długoletnia modlitwa jest naszym ratunkiem.. ale jak długo jeszcze?

monia słyszałam że duszę można po prostu zapytać jak człowieka czego potrzebuje . I oczywiście pomodlić się za nią.

facet przypuszczam że inaczej pisałbyś gdyby tą osobą zmarłą był ktoś kogo bardzo kochasz... Nie traktuj ludzi jak przedmioty. Też mam brata który musi podobne ćwiczenia przechodzić i również musi sobie jakoś z tym radzić. Uwierz mi, że po tym co czytam, jeśli kształcisz się na lekarza, nie chciałabym do Ciebie trafić. W tym zawodzie człowiek powinien być więcej niż człowieczy...

pozdrawiam

No nie stety tam nic nie ma?
To forum chyba nie istnieje?

W astralu są "strażnicy", którzy pomagają niedouczonym zamykać portale, więc wiecie... A kiedy się zabierze jakiś byt ze sobą, czuje się człowiek jakby miał zakwasy i to wszystko. Ale w jednym się zgadzam - to poważne sprawy, nie należy ich lekceważyć, ale też nie można przeceniać.

spam

Jej aż ciarki mi przeszły.. ale jak najbardziej jet to prawda i każda podjęta próba zabawy w wywoływanie duchów jest uchyleniem furtki w inny wymiar.. nie zawsze bezpieczny a często z którego nie tak łatwo się wydostać..

Już pisałem na ten temat, więc - jak wyżej. A gdy czytam "duchy przemówiły" to mam nadzieję tylko, że nie dosłownie (chociaż to mogłoby świadczyć o sile autosugestii )

A dlaczego Emilia uważa me posty za spam?

Witam wszystkich Ja sama nie jestem do końca pewna, czy wierzę w duchy, ale znam kilka osob, które miały podobno z nimi styczność.
Pierwsza historia dotyczy moich kolezanek z podstawówki (byłysmy jeszcze dzieciuchami xD). Zdarzyło się to na wycieczce w góry, dokładnie nie pamiętam gdzie (chyba na Jaworzynę, czy gdzieś w te okolice). Mianowicie postanowiły wywołać sobie ducha tak dla zabawy, jak tylko zacznie się cisza nocna. Oczywiscie głupie zrobiły ten seans, a potem podobno coś im chodziło po pokoju i stukało do okna (za oknem nie było żadnych drzew, ani noczego, co mogłoby stukać w okno). Tak się dziewczyny przestraszyły, że resztę nocy spały po 3-4 osoby w jednoosobowym łóżku xD.
  A druga historia, moim zdaniem mniej wiarygodna, ale chyba straszniejsza. Opowiadał nam ją ojciec, który uczy nas religii i sql i kiedy to opowiadał nie wyglądał jakby kłamał. Więc:  Było 2 chłopaków, którzy postanowili odprawić czarną mszę. Pościągali masę informacji z neta na ten temat (co robić itd.). Potrzebowali ofiary z dziewicy, więc poprosili swoją koleżankę, która podobnie jak oni traktowała to jako zabawę. Któregoś wieczoru udali się razem na cmentarz (chyba to był żydowski), zadźgali jakiegoś kota (albo znaleźli) i posmarowali dziewczynę jego krwią. Później robili wszystko po kolei, i w momencie kiedy należało złożyć ofiarę przerwali rytuał i każde z nich wróciło do domu z myślą, że była to fajna zabawa. Ale mylili się... Po tygodniu zaczęły się dziać z nimi dziwne rzeczy (zwłaszcza z dziewczyną). Podobno czasem oblewał ich czarny pot, a w obecności dziewczyny krzyże spadały ze ścian lub przekręcały się na drugą stronę. Dziewczyna podobno potrafiła także w momencie kiedy była zła przerzucić ławkę na koniec sali (w to już nie wierzę ). Poprosili więc naszego ojca od religii o pomoc, a on zaprowadził ich do księdza egzorcysty, który im pomógł. Pierwszym etapem była spowiedź. Chłopaki ok, ale w momencie gdy ksiądz miał dać rozgrzeszenie dziewczynie, konfesjonał odsunął się od ściany.  Chłopakom przeszło po samej spowiedzi, na dziewczynie musiały zostać odprawione egzorcyzmy. Nie wiem co się działo w trakcie egzorcyzmów, bo ojca tam nie było (powiedział, że jest za słaby żeby w czymś takim uczestniczyć, bo zła dusza wypędzona z czyjegoś ciała szuka innej).  Egzorcyzmy podobno trzeba było powtarzać, ale w końcu wszystko ustało

Piszcie dalej ^^