Witam ;-) jestem w rocznym zwiazku z mężczyzna , zwiazek był z początku dość burzliwy. Sytuacja jednak ustabilizowała się. Z początku relacji bardzo sie w nią angażowałam - spotkania rodzinne u niego , spotkania z jego znajomymi - zWsze byłam na tak ( było to gdy nie byłam tak pewna jego uczuc ) z czasem jednak gdy zauważyłam ze angażuje sie tylko ja - zaczęłam delikatnie sie wycofywać , co jednocześnie zaowocowało że on zaczął angażować sie bardziej . A właściwie nie wycofywac tylko cześciej odmawiać - uwielbiam jego rodzine i znajomych ale on na spotkania z moimi noe zgodził sie nigdy ! Mieszkamy razem 8 miesięcy . Miedzy Nami jest dobrze ale odkąd nieklocimy się , wszystkie sfery sie ułożyły nie chce sie angażować , wyluzowalam z deklaracjami na przyszłość - czuje ze mam lek przed bliskością . Gdy jest dobrze sama uciekam . Z drugiej jednak strony przeszkadza mi , że ten zwiazek ma opierać sie na moim poczuciu zależności tzn moje zycie sie nie liczy - zaangażowanie ma byc tylko z mojej strony . Dlatego bezwzględnie odmówiłam rownież wigilii u jego rodziny , czemu bowiem mam rezygnować z wigilii u własnej skoro on nie zna nawet moich rodziców ? Boi sie .... dopytuje czemu ja nie chce isc z nim , pow szczerze że nie chce az tak sie angażować na tym etapie ze jest miedzy nami dobrze i niech dzieje sie w swoim tempie ale on naciska ... nie ugnę się bo chce w zwiazku sprawiedliwości i harmonii . Jeżeli on sie nie angażuje to ja tez nie zamierzam sie przełamywać . Najsmieszniejezze jest to ze mekskamy razem , i on nie chce angażować sie we mnie ale oczekuje zaangażowania z mojej strony . Jak wy to widzicie , ? Co poradzić na taka sytuacje ?
- Healing
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
Przede wszystkim mieszkacie razem i już przez to - o ile nie jesteście studentami dzielącymi tylko dla oszczędności czynsz i opłaty - tworzycie już coś w rodzaju podstawowej komórki społecznej. Decydując się na wspólne mieszkanie podjęliście decyzję o wspólnym życiu (choćby przez jakiś czas). Fakt, że mężczyzna chętnie wprowadził Cię do swojej rodziny i kręgu przyjaciół pokazuje, że jest zaangażowany i pod tym względem nie wygląda to nieprawidłowo. Zastanawiająca jest jego niechęć do poznania Twoich bliskich. Nie wydaje mi się jednak, że to cios wymierzony w Twoją stronę. Nie bezpośrednio. Najpierw rozważyłabym możliwość jakiegoś problemu w Twoim partnerze. Jego niechęć do wejścia do Twojej rodziny może wynikać ze strachu przed zaprezentowaniem się ze złej strony. Być może pochodzisz z tzw. lepszego niż on domu, Twoi bliscy są lepiej wykształceni, obyci itp. Być może partner boi się, że jeśli źle wypadnie w ich oczach, straci automatycznie też w Twoich. U "swoich" czuje się bezpiecznie, ciągnie Cię więc tam, gdzie jest akceptowany. Jeśli chcesz to zmienić, to raczej złą drogą jest blokowanie kontaktu również z drugą stroną. Odmówiłaś wspólnej wigilii, w efekcie zapewne spędziliście święta osobno. To niedobrze, bo takie sytuacje oddalają Was od siebie i prowokują kolejne kłótnie i pretensje. Czy partner kiedykolwiek został przez Ciebie zapytany, jaki jest powód jego niechęci do Twojej rodziny, znajomych? Musiałaś pytać, jakie więc były odpowiedzi? Bo to tutaj kluczowe. Jak on reaguje na informację, że źle się czujesz, że Twoi bliscy nie znają osoby, z którą mieszkasz i żyjesz?
