Odszedł do innej, jak zyc? - Netkobiety.pl

O ludzie... powiem Ci ze jak to czytałam to taka ogromna złośc we mnie wzbierała... Jak ON mógł!!!!! I wiesz co mysle ? On jeszcze wróci... Wiesz jak to jest jak sie człowiek zakocha. Nie zauwaza wad u drugiej osoby. Ona go omotała. Ale dać im trzeba 4 miesiące razem. Niech sobie żyją. On w końcu zobaczy, ze w kazdym związku sa problemy. i choć na początku na pewno się rozumieją IDEALNIE (tak jak pewnie z Toba gdy Cie poznawał) to z czasem przyjda nieporozumienia, spadną maski i wszystko się ujawni... I wtedy dostrzeże ze "każda baba jest taka sama". Bedzie sfrustrowany i w kropce. A czemu w kropce ? Bo jego ZARADNA żona bedzie o dziwo szczęsliwa ze go nie ma! Bedzie pięknie wygladała i okaze się, że jest ciekawsza od tej latawicy !I tak masz zrobić. Nie załamuj się. Nic mu nie pokazuj. Fru na terapie. Niech Cie terapeuta ustawi. Fru do fryzjera. Na zakupy. Poświęc dziecku czas. A jak on będzie przychodził- bądż obojetna i szczesliwa. Czymś bardzo zajeta. Niech nie widzi, ze czekasz na niego i płaczesz i marudzisz. Bo on skoro was porównuje to redzej czy później zobaczy jej wady, a Twoje zalety...

Ludzie dopuszczają sie zdrady bo targają nimi chemiczne emocje. Szkoda, ze wtedy prosta logika nie bierze góry. Przecież Jak się w Tobie zakochiwał to też byłaś cudowna. Nie miałaś wad i idealnie go rozumiałas. Z czasem minęła "euforia" i kurtyna spadła. Jest rzeczywistośc. Do tego nowa rola- ojca. Ale spokojnie, bo ta kobieta tez widzi w nim ideał, on w niej. Ale jak w każdym związku- Kurtyna spada. Ona zobaczy, ze z nim moze być coś nie tak, nie będzie czuła się przy nim bezpieczna bo "skoro zostawił zonę z małym dzieckiem dla innej to jaka gwarancja ze i mnie nie zostawi"...
Pytanie tylko, czy przyjmiesz go w ramiona spowrotem jak wróci skruszony ???

Czuje sie okropnie, tylko dla dziecka zmuszam sie, zeby wstawac z łozka, caly czas sobie ich wyobrazam, jacy sa szczesliwi, jak ładna rodzinke tworza, zamieil pieluchy na odchowane dziecko. Wyobrazam sobie ich razem, jak jej dotyka, spi z nia, te obrazy w mojej glowie mnie dobijaja. Czuje ogromna zlosc, nienawisc i zal, ale mam wokol siebie przyjaciol, rodzine, ktora mnie wspiera. Wkurza mnie to, ze jest taki zakochany a ona w nim. Z nami byl ten sam scenariusz, czule słówka, kochal mnie, zapenial ze tylko ja, ze w ogien za mna skoczy, zycie dla mnie odda, ze tylko na mnie moze liczyc, ze jestem ta jedyna, wysniona, ze jestesmy cudowna rodzina i nagle bach! ona jest lepsza, nagle ona go rozumie a ja nie, nagle ona daje mu sczescie a ja nie, ona go wspiera a ja ciagle mam pretensje. W ogole ona jest och i ach a ja jestem raszpla. Che zabierac syna do siebie, do nich, ona mu mowi, ze kocha jego i naszego synka, mowi mu ze nasz syn to ich słodziak, ze kocha jego, naszego syna i swoja corke. Nie widziala nawet dziecka na oczy, tylko na zdjeciach a juz go kocha? Chcialabym, zeby wrocil skruszony, zeby dac mu kopa w d.pe. Bo stal sie innym czlowiekiem, nie umialabym mu zaufac, nie kontrolowac. Bzykal inna a nie wyszlo to wraca? Brzydziałabym sie.... Ale ja mam wrazenie, ze sa siebie i warci i moze rzeczywiscie to ta jedyna? Moze rzeczywiscie jest lepsza? Moze to milosc do konca? W koncu mieszkaja razem, ma nowa rodzine... Ja sie nie odzywam do niego, nie pisze, nie dzwonie...... rozmowy tylko sluzbowe jak on zadzwoni raz na 3 dni spytac sie o syna, rozmowy chlodno-mile, nie placze przy nim, nie robie wyrzutow, udaje obojetna, ale to cholernie ciezkie. Jego siostry do mnie wypisuja, co u mnie. Mowie, ze jest dobrze, ze odzylam, udaje, ze jestem szczesliwa, wiem, ze sa falszywe i jemu gadaja na mnie i pewnie mu powtarzaja co im pisze. Jedna nawet podejrzewa, ze kogos poznalam bo zawsze jak z nia pisze to nie zaprzeczam i nie potwierdzam, daje wymijajace odpowiedzi. Wiem, ze mu powtorzy predzej czy puzniej...
Mam poczucie, ze zostane sama, ze nikt mnie nie zechce z takim małym dzieckiem, nie mam szansy gdzies wyjsc bez małego, kogos poznac... teraz robie duzo dla siebie, zaczelam sie od nowa malowac, zmieniam garderobe, zmienilam fryzure, ale to pomaga na krotko, caly czas mam ich w glowie, ze jest taki szczesliwy, beztroski a ja tu sama z dzieckiem.

Ten pierwszy ból po odejściu męża, te wszystkie wątpliwości, pytania, ten żal... to z pewnością dla Ciebie trudne. Możesz mi wierzyć, bądź nie, ale to wszytko minie. Potrzebujesz czasu, aby przeboleć tę zdradę, to rozstanie. Najtrudniejszy jest ten pierwszy etap. Zastanów się, czy będziesz potrzebowała pomocy psychologa i nie bój się z niej skorzystać. Daj sobie czas, na przeżycie tych wszystkich emocji, które się w Tobie pojawiają.
Masz dziecko. Masz dla kogo żyć. To dobry moment, abyś skupiła się na sobie i na synku. Zadbaj o Was.

Szczerze to nie wierze w to, ze on pozaluje. On jest taki szczesliwy, taki zakochany, a ona w nim tez, zapewnia ze, go kocha, ze tylko z nim chce byc, ze razem moga wszystko. Nawet mi wykrzyczał, ze nie zaluje, ze odszedł. Wiem, ze jej były mąż, chciałby do niej wrócić, ale ona podobno juz tego nie chce. Wiem, ze po rozwodzie, jeszcze sie z nim schodziła i jej corka jest bardzo za ojcem, ale teraz zapewnia mojego meza, ze chce tylko jego, ze z nim chce zyc. Moze rzeczywiscie sa dla siebie stworzeni?

Ludzie co za człowiek... Okropny !!! Oby załował! I to bardzo !!! Trza sie modlić, zeby ona okazała się psychopatka xD
... a task swoją droga- wkurza mnie gdy ktoś mówi -kij ma dwa końce... Jak jedna strona moze być winna że ta druga dopuszcza się zdrady ? Mozna być winnym problemom małżeńskim, ale nie zdrady ! Zdrada to wyrachowane odejście do instytucji małzeństwa . Zero szacunku. Za zdrade winna jest TylKo osoba ktora zdradza. Ty jestes tutaj akurat ofiarą. Jeśli pracowalibyście nad waszym małżeństwem, nie sypiali ze soba ale oboje w nim trwali i by sie nie układało- owszem -wtedy kij ma dwa końce i oboje małżonków sa winni. Ale nie gdy jedno zdradza drugiego. Na morderstwo i zdrade i dewiacje  nie ma usprawiedliwienia.
.... ale mnie ten temat denerwuje...

To prawda, że kij ma dwa końce, może przechodziliście kryzys, oddaliliście się od siebie cokolwiek. Ale w takiej sytuacji normalnie myślący człowiek (czyt. Twój mąż) powinien próbować porozmawiać. Powiedzieć, że coś się dzieje. Dać szansę na poprawienie relacji. Ale to tchórze, oni wybierają najłatwiejsze dla nich z możliwych wyjść - romans. Bo przecież ta trzecia jest taka dobra, wysłucha, przytuli, zrozumie - zastanawiam się tylko jak długo ta trzecia będzie taka wspaniała? Za jakiś czas się okaże.
A co do psychologa, to ma chyba trochę nieprofesjonalne podejście - Ty potrzebujesz teraz pomocy, musisz wyjść z tego dołka i się podnieść. A zwalanie winy na Ciebie to już chyba przegięcie. To jego wina, że zdradził a nie Twoja - nie daj sobie tych bzdur wmówić.

Zle sie wyrazilam , to maz mi mowi, ze kij ma dwa konce, on mnie obwinia. Psycholog to kobieta młoda, bardzo fajna. Ona mi mówi to samo co Wy. Obwinia tylko i wyłacznie jego. Mnie podtrzymuje na duchu, motywuje.

Az mi ciśnienie skacze jak słysze ze to mąz powiedział, ze kij ma dwa końce. Ten kij to ja bym mu wsadziła (...)

One wiedzą tyle ile im mąż Twój nagadał. Musi Cię oczernić w oczach innych, bo przecież on taki idealny? Kopnęłabym go w ja...ja normalnie !!!
My wszystkie byłyśmy za dobre, za bardzo kochające, stałyśmy za nimi murem. Oni nie potrafią tego docenić. Docenią dopiero jak ich jedna czy druga kopnie w tyłek. A tego im życzę i karmy powrotnej oczywiście też.

moje kochane,

Wszystko trzeba przeżyć, moja mama również miała podobne historie, pomógł jej psycholog

Strasznie smutna sytuacja.
Trudno przewidzieć przyszłość. Może zobaczy jej wady i wróci do Ciebie. A może naprawdę to jego wielka miłość - bo i tak się zdarza gdy człowiek jest po ślubie niestety.
Jedno jest pewne - tak czy siak nie pokazuj mu słabości, nie płacz, nie proś. Płacz w samotności, ale nie przy nim. Nie bądź też suką wredną, po prostu bądź obojętna. Zadbaj o siebie, możesz nawet skłamać że kogoś poznałaś.

Gelwira87,
odradzam Ci kłamać - masz czy nie masz Twoja sprawa, nie jego i koniec.
Zaczniesz  kłamać, ze masz to zacznie wypytywać, sprawdzać albo zacznie to wykorzystywać przeciwko Tobie.
Po co Ci dodatkowy kłopot, a kłamstwo zawsze powoduje kłopoty.

Skoro dał Ci wolność, to niech się nie interesuje co z nią robisz.
Twoja sprawa, koniec dyskusji.

Potrzebujesz jego niby troski : co u Ciebie ?
Dobrze, dziekuję.
Koniec dyskusji.

Chce odwiedzić syna - proszę bardzo, możesz przyjechać po niego w X o godzinie Y, w miejsce Z.
Bez tłumaczenia się, że masz swoje sprawy, że musisz to i owo zrobić.
Chcesz zobaczyć syna ? - proszę : data, termin, miejsce.
Koniec kropka.

Bez pretensji, żalu, jakby Cię to nie zupełnie nie dotknęło, zero emocji,
bezpłciowa uprzejmość.

Daj mu malego na weekend. Powiedze ze musisz wyjechac, co tylko ci przyjdzie do glowy. Niech jego baba zobaczy jak to jest opiekowac sie malym, niech zobaczy w co sie pakuje.
W koncu jest ojcem I obowiazki rodzicielskie sa po polowie. Powiedz nawet ze bedziesz dawala malego w kazdy weekend.
A ty sobie jedz do przyjaciol, na randke cokolwiek. Bedziesz tesknic za dzieckiem ale zacisnij zeby, dasz rade.

GElwiro,
wiemy wszystkie że to Cię boli i jeszcze będzie bolało,
ale postaraj się już teraz zabezpieczyć, zbierać dowody do sądu. Należą Ci się alimenty o których już powinnaś pomyśleć i nie polegać na jego obiecankach i zapewnieniach. Te jego pytania o kogoś innego mogą być potem wykorzystane przeciw Tobie.
Syn jest mały i żadnych odwiedzin po obcych domach, obcych ludziach. Koniec i nawet z nim o tym nie dyskutuj.
Skonsultuj się juz teraz z prawnikiem byś miała jasność sytuacji. O alimenty możesz zdaje się wnieść już teraz kiedy on się wyprowadził i wcale nie musisz czekać na rozwód. To samo z ustaleniem odwiedzin.
Odsuń ból na bok, masz wspaniałe dziecko i to najważniejsze. Teraz zadbaj o Waszą sytuację zanim oni to rozegrają po swojemu.

Swoją drogą gość się wprowadził do ludzi do domu... to że oni go przyjęli to jedno (patologia) ale żeby nie mieć honoru i u rodziców własnej dupy mieszkać to już żałosne.
Nie masz po kim płakać. Przyjrzyj się temu z boku, zobacz jak on się zachowuje, naprawdę żałosne.

Dołująca historia, najgorzej, że prawdziwa:(. Trzymaj się mocno autorko. Brak słów na takie ścierwo. Niestety pewnie jeszcze dużo złych chwil przed Tobą, nie załamuj się. Ty też jeszcze będziesz szczęśliwa:).

Gelwira jesteś bardzo dzielną i zaradną kobietą, naprawdę cię podziwiam. Aż żal, że trafił ci się taki palant. Jeszcze  wyzywa cię do innych,  robi z ciebie wariatkę,z matki swojego dziecka. Żałosne. Bardzo dobrze, że podałaś o rozwód z orzekaniem jego winy, bardzo dobrze, że nic nie mówisz na swój temat,bo wszystko on będzie chciał wykorzystać przeciwko tobie, a na świadka powołaj ...ją, jego kochanicę, aż dziwne, że ci adwokat nie doradził.

Ta kobieta jest beznadziejna...Popelnia ten blad,ktory my kobiety czesto popelniamy-ocenia swoja poprzedniczke.Przeciez ona Cie nie zna...On obczerniajac Ciebie oczyszcza sie z tego swinstwa,ktore Ci zrobil.Klasycznie przerzuca wine,a ta idoitka jeszcze te brednie powtarza.Coz za szlachetna kobieta...zaopiekowala sie niedocenianym,zaniedbanym biedactwem.Wzruszajace.

Najbardziej mnie wkurza to, ze sa tacy szczesliwi, beztroscy, zamienil pieluchy na odchowane juz dziecko, odrabia z nia lekcje, spacerki i w ogole jest super..... zapomniał tak szybko o tym co było między nami..
Chciałabym, zeby poczuł to co ja, żeby go zrobiła w rogi, ale oni chyba reprentują ten sam poziom i są siebie warci, moze rzeczywiscie beda zyc dlugo i szczesliwie?
Mija juz prawie miesiąc odkad nie jestesmy razem, a ja mam ciągłe wahania nastrojów, raz myśle, że daje rade, jestem silna, wierze, ze jeszcze bede dziekowac losowi, ze tak sie stało, ze ja mam syna a on ma tylko ją i psa, ktory i tak kiedys zdechnie, ale przychodza tez takie dni, ze rycze, cos mi sie przypomni, jakies wspomnienie, albo wyobraze sobie ich razem i pękam....

Gelwira, rozumiem Cie po części jak to potrafi człowieka denerwować. Kiedy Ty cierpisz a on się w najlepsze cieszy z życia. Masz wahania nastrojów co jest normalne w takiej sytuacji. Musisz to przetrwać. Musisz pokazać jemu, tej jego paniusi i reszcie, że dasz sobie radę.
Taka huśtawka nastrojów napewno będzie Ci towarzyszyć jeszcze jakiś czas,ale kiedy czujesz,że dopada Cie coś takiego postaraj się wtedy czymś zająć. Pójść pobiegać? Może porobić coś co lubisz? Ale aktywność fizyczna według mnie pomaga a przy okazji dodaje pewności siebie, bo czujesz się piękniejsza. Wiem z autopsji   nie daj się!  Codziennie rano uśmiechaj się do siebie w lustrze i mów sobie,że ten dzień będzie lepszy niż poprzednie
Wierzę w Ciebie mocno! :*
Myślę, że bez względu na to czy oni będą szczęśliwi czy nie za jakiś czas nawet nie zwrócisz na to uwagi, choć ja myślę, że ten typ faceta się już nie zmieni, a życie na pewno mu się za to odpłaci

Dziękuję Wam wszystkim, czytanie Waszych odpowiedzi baaardzo dużo mi pomaga:)
Staram się wierzyć, ze bedzie dobrze, wiem, ze mam cudownego syna, wiem, ze mam wokół siebie dużo życzliwych ludzi, wiem, ze jestem silna i dam rade, wiem, ze czas leczy rany... ale właśnie chodzi o ten czas... ile jeszcze? Przeraża mnie to...
Wiem, też ze co innego flirty i ukradkowe spotkania a co innego życie i problemy z tym związane... nawet jak bedzie mu sie sypać to sie do tego nie przyzna nawet przed samym sobą...

Gelwira, bardzo mi Ciebie szkoda, tym bardziej, że rok temu przeżyłam sytuację podobną do Twojej, do dziś mi źle, do dziś mam gorsze dni. Piszę do Ciebie, bo chcę Ci uświadomić jak wiele przed Tobą, ja mam dwoje dzieci, a jednak znalazłam osobę, dla której jestem całym światem. Długo myślałam, że nie zasługuję na nic, z ojcem pierwszego dziecka (córka 16 lat) rozstałam się, ojciec drugiego dziecka (syn 3 lata) zdradzał mnie i to chyba wielokrotnie. Czułam się jak śmieć, a mimo tego, że mam dwoje dzieci, każde z innym (taka smutna prawda) to i tak znalazłam człowieka który to zaakceptował. Jak ktoś kocha to takie rzeczy schodzą na dalszy plan, inna sprawa, że ja nie potrafię do dzisiaj dojść do siebie, boli mnie to samo co Ciebie. Ma kobietę, którą jestem przekonana też zdradza (taki typ), jednak boli to, że zostawił mnie, syna, moją córkę, która też mu zaufała i pokochała go i odstawił nas na boczny tor, by hasać sobie. Takie stare niepotrzebne zabawki. Trzymam za Ciebie kciuki i tak jesteś dzielna, ja niestety na początku się upokarzałam, prosiłam, chciałam terapii, teraz się z tego śmieję, ale nie wyleczyłam się z tego całkiem. Najbardziej boli to, żę nie mogę dać synowi normalnej rodziny, nie dałam córce, obiecałam sobie, że drugie dziecko będzie miało normalną pełną rodzinę i co? On mówił jak to chce rodziny, stabilizacji, byliśmy ze sobą 5 lat, po czym stwierdził, że jest nieszczęśliwy i nie wie co czuje

Ja powiem tak: STRASZNE. Moge sobie wyobrazic, co czujesz. To jest kawal ciula, ktory jest niewart twojej milosci. Nie upokarzaj sie. To go jeszcze bardziej rozjusza.I utwierdza w przekonaniu, ze dobrze zrobil, bo jestes slaba. Plotkuje na ciebie? kawal drania. Kawal dziada.Odpusc. Zaloz sprawe za alimenty. Ogarnij sie. Dbaj o siebie. Nie badz kupka nieszczescia.
Ale teraz powiem o tym drugim koncu kija....nie badzcie na mnie zle.Mieszkam za granica od 25 lat. Mam meza, jest ok. To nie jest Polak. Obserwuje polskie malzenstwa w Polsce. I cos dostrzegam, czego tu, gdzie mieszam nie widze. Polki to czesto zony- bluszcze. Trzymaja facetow krotko. Jednoczescie sa matkami, praczkami, kucharkami i wszystko robia jak sluzace kolo faceta. To jest taki bardzo polski fenomen. Nie gniewajcie sie. Takie sa moje obserwacje. Badzie w malzenstwach kobietami, kochankami, damami.Nie uslugujcie facetom, nie kontrolujcie ich na kazdym kroku. To prowadzi do rozstan. Bo faceci lubia kobiety wolne, niezalezne, dumne i szczesliwe. A ty autorko o nim zapomnij, nie czekaj az wroci. Wasz zwiazek-odgrzewany- nie bedzie mial sensu.

Ta baba to dla mnie zwykle szmacisko. I popatrz, jaka ona jest dobra. Chciala ratowac wasze malzenstwo, a on nic- wzial sie i uparl. MAm nadzieje, ze nie wierzysz w takie kurewskie brednie....

Ja jestem jeszcze na urlopie rodzicielskim, więc jeszcze dochody mam, ale tylko do stycznia. Mąż zobowiązał sie płacić na syna 500zł plus jak bedzie przyjeżdzał to jeszcze mu coś kupować. Prawnik mi doradził, zeby po rozwodzie wystąpić o alimenty na siebie. Nie będe mieć litości. Skoro go tak wspiera jego gwiazda to niech go wspiera też finansowo jak nie wydoli.

Gelwira87 chyba mam inne pojęcie szczęścia w słowniku.  Dla ciebie szczęście dla kobiety, to żonaty i dzieciaty facet, który zdradził. Faktycznie tak zazdrościsz szczęścia kochance męża? Chciałabyś mieć takiego faceta, który rozbija rodzinę i zostawia dziecko by wychowywać cudze?
Skoro tak lubisz sobie wyobrażać ich szczęście, to wyobraź sobie co będzie się działo za jakiś czas, gdy ta fala uniesień skrywanej miłości zacznie obrastać pyłem codzienności. Problemy dnia codziennego typu: brak kasy, dorastająca córka kochanki, która może dać do wiwatu jak zacznie wchodzić w okres buntu, być może pretensje kochanki, dlaczego tak często odwiedza syna. Wyobraź sobie jakie jej będą mysli chodziły po głowie. Męczarnia.
Ale i to nie jest w tym wszystkim najgorsze. Najgorsze jest to, że kochanka męża nie będzie miała nigdy pewności, że on nie zrobi tego ponownie. Nie ma gwarancji, że znów się nie wymiga jak zacznie być trudno i znajdzie się kolejna, która go będzie bardziej rozumiała i wspierała.
Takie szczęście to ułuda. Próba zbudowania zamku na piasku. Związek zbudowany na kłamstwie i nieszczęściu innych.
Nie daj sobie wmówić, że jesteś winna, walcz o siebie i dziecko. Nie wdawaj się w  żadne gadki o twoim życiu osobistym. I broń, żebyś sobie teraz kogoś znalazła. Bo obróci się to przeciwko tobie.
Co do dowodów. Masz jeden najważniejszy, którego nie da się podważyć w sądzie: kochankę. Bardziej namacalny dowód być nie może.
I alimenty nie na słowo honoru tylko na papierze, bo teraz ci obieca, że da 500, a za chwilę, że nie ma, bo ma inne wydatki.

Co do ciebie: wypłacz, wyrzygaj i wyrzuć z siebie ten gniew. Nie tłamś w sobie, ale i nie otaczaj się nim jak w kokonie. Daj sobie czas na żałobę po związku, ale i daj szansę na nowe życie.

Gelwiro, to Cię teraz najbardziej gryzie...
Znam to, sama dokładnie tak samo to przechodziłam...

Wtedy m,in. przeczytałam tu na forum historię - facet zostawił kobietę dla innej; z tą nową to była WIELKA miłość... chodzi razem po ulicach, publicznie się tuląc, całując...
wszyscy ich widzieli
byli jak dwa gołąbki... jak papużki nierozłączki...
wielkie szczęście i namiętność po grób...

skończyło się po 1,5 roku... z wielkiej miłości nie zostało nic, a chłopina próbował powrotu do żony...

...
Nie zadręczaj się tym tak bardzo.
Uwierz, że dziś tak myślisz, a za pół roku - choć teraz Ci trudno w to uwierzyć - już nawet nie będziesz pragnęła, żeby jakkolwiek dostał za swoje; będziesz już mieć na to, czy zostanie przez los ukarany czy nie - dokładnie wyjeb..e. Tak działa czas. Musisz wytrzymać

Pozwolę sobie zabrać głos, może pomoże To głos płynący z doświadczenia, czyli co pomogło mnie...
Historia całkiem różna, ale koniec podobny - odszedł. I jest z kobietą, którą znam i podziwiam, bo strasznie fajna i interesująca kobieta to jest. I płakałam, i krzyczałam, wywalałam jego ulubione płyty za okno, prosiłam, piłam --> wszystko przeszłam. Ale przychodzi taki moment, i po tym poznasz, że jesteś zdrowa, że będziesz życzyć mu szczęścia..

Spójrz na to tak - pokochałaś go, masz z nim dziecko, wybrałaś go na swojego mężczyznę. On się niestety zakochał (albo tak mu się wydaje) w innej, ale to nie musi sprawiać, że zatopisz się we frustracji i złorzeczeniu. Przecież go wybrałaś i chciałaś, żeby był szczęśliwy. Spróbuj chcieć dalej.. Życz szczęścia sobie i jemu. A co Ci szkodzi?

Druga sprawa - życie się tak potoczyło. Możesz wierzyć, że Twoja dusza ten program wybrała albo przeznaczenie albo jego chore libido - nieważne, podziało się tak a nie inaczej.Twoją i tylko Twoją sprawą jest to, co z tym zrobisz. Możesz zanurzyć się w tym nienawistnym myśleniu o nim i jego nowej kobiecie a możesz wybrać pływanie stylem dowolnym w śmiechu swojego dziecka, zapachu porannej kawy czy widoku słońca na ścianie kiedy się budzisz. Ty i tylko Ty wybierasz co robisz z sytuacją, która się zdarzyła. A jak Ci będzie niesamowicie smutno to spróbuj sprawdzić dlaczego - bo tęsknisz? A za czym? Za dotykiem? Za wspólnymi śniadaniami? Za tym, jak Cię rozśmieszał? Poszukaj za czym tęsknisz a potem spróbuj poczuć wdzięczność, że to wszystko z nim przeżyłaś. Czasem ludzie przeżywają życie bez takich radości i miłości na zawsze (choćby miłość na zawsze trwała tylko kilka lat). To było fantastyczne i pozwól sobie być mu za to wdzięczna. I jak już ten etap przejdziesz i będziesz wiedziała za czym tęsknisz i czego Ci tak naprawdę brakuje zacznij tego wypatrywać bo - wierz mi - to dobre czai się tuż tuż..

A to piosenka dla Ciebie
www.youtube.com/watch?v=BkLDPqCuxUo

*i dla mnie

Gerwina, nie nakręcaj się tak
A co maja mówić?
To jest tzw. WIELKA MIŁOŚĆ, wtedy mówi się takie rzeczy, no proszę Cię, przestań... nie mów, że nie wiesz... że się temu dziwisz...
oni są teraz w fazie spijania sobie z dzióbków i mówienia sobie sweetaśnych teksów od rana do wieczora... normalne!

złap dystans
im przejdzie, uwierz!
wyluzuj i idź na dłuuugi spacer
zmęcz się porządnie

spotkaj się ze znajomymi
przestań się zadręczać

im nic z tego nie wyjdzie... wielka miłość najczęściej szybko się kończy, gdy: 1. zaczną się obowiązki i codzienność; 2. skończą się pieniądze
im grozi i jedno i drugie

Dzis kolejny dzien.... wstalam rano i mam w sobie jakiś dziwny niepokój, ucisk w klatce piersiowej.... dzis ide na kolejna wizyte u psychologa.... zobaczymy, moze wyjde z gabinetu z innym nastawieniem...

Chciałabym sie położyc i przespać ten najgorszy czas, wstać już silniejsza i zobojętniona na niego i jego nową suuuper rodzinke...
On tak sie zmienił, tak go omotała, takie pranie mózgu zrobiła, nie moge tego pojąć.... boli mnie to strasznie, ze takim gnojkiem sie okazał... ja tu cierpie, wypłakuje oczy a on... zadowolony z życia, ma koło siebie swoją drugą połówke, kobiete która jak on mówi: "dała mu to co najważniejsze milosc, szczescie i wzajemne zrozumienie, dla niej zrobi wszystko i odda wszystko..."
A ja mu nic nie dałam? Juz nie pamieta tego? Gnojek....

Gelwira, wiesz że to nie jest możliwe. Nie prześpisz tego, musisz wytrwać ten czas. Będzie lepiej, z każdym dniem, tygodniem. Płacz jeśli chcesz, wyklinaj go - oczyszczaj się z tych złych emocji. On może teraz i jest szczęśliwy (jest w amoku), ale motylki uciekną i zderzy się z rzeczywistością.
ON NA CIEBIE NIE ZASŁUGUJE. Nie zastanawiaj się nad tym co robi, czy jest szczęśliwy, ucinaj te myśli, zajmij się czymś. Nie stój w miejscu, nie rób sobie krzywdy.

Gelwira87, dla własnego dobra i spokoju, przestań śledzić ich życie. Twój jeszcze mąż mało, że oszukał Cię, zdradził i porzucił, to na dodatek pokazuje całkowity brak klasy.
Być może te wpisy są po to, żeby dodatkowo Cię zranić, a Ty czytając je na bieżąco spełniasz w pewnym sensie ich oczekiwania.
Skorzystaj z tego co już przeczytałaś, skopiuj, będziesz miała kolejny dowód dla sądu, świadczący o całkowitym braku skrupułów obydwojga, a potem odetnij się, zacznij żyć własnym życiem, choć to trudne w tej chwili, nie rób sobie krzywdy.
Polecam Ci także wątek  "JESTEM SZCZĘŚLIWA..." End_aluzji, poczytaj, zwłaszcza ostatnie wpisy.