Reinkarnacja - Netkobiety.pl

Myślę, że przychodzimy na świat by się doskonalić i czegoś nauczyć. Dlatego to całkiem możliwe, bo czy jedno życie zbliżyłoby nas do mądrości Bogów? Myślę, że i kilka to mało.

Poddalam sie kiedys regresji i cofnelam do 15 wcielen wstecz.Bardzo ciekawe doswiadczenie,pomoglo mi zrozumiec niektore postawy,jakimi sie kieruje w tym zyciu.Np.w poprzednim wcieleniu bylam ksieciem i na to zycie przenioslam wiele przyzwyczajen z tamtego czasu np.ze wszystko mi sie nalezy a rodzina od dziecka smieje sie ze mnie ze zachowuje sie jak ksiezniczka.Ja wierze w poprzednie wcielenia,na plus mam to ze sama tego doswiadczylam swiadomie,patrzac jak bylam raz kobieta raz mezczyzna,raz osoba okrutna,prostytutka itd.

Bardzo zaciekawil mnie ten temat. Nigdy sie tak do konca nad tym nie zastanawialam. Ikaa, piszesz o wiecznym przebywaniu w niebie czy tez piekle. A co jesli nie ma wiecznego przebywania? Masz to, tu, i teraz. Wraz z Twoja smiercia konczy sie wszystko.

Kochani, skad macie pewnosc, ze dusza istnieje? Chcialabym wiedziec, poniewaz do reinkarnacji, jak i jakiegokolwiek zycia poza naszym obecnym, odnosicie sie do niej. Nie piszcie prosze "bo tak pisze tu i tu ". A wiec, czym ona dla Was jest? Skad ta pewnosc?

Ale jesli nastepuje reset, to dlaczego ludzie czesto twierdza, ze za czasu byli tym lub czyms innym, poniewaz to czuja i maja cechy, ktore to potwierdzaja?  Ikaa, wiem, ze Ty tak nie pisalas, ale osoby, ktore wierza w reinkarnacje, czesto tak mowia.

Wilczyca, ja rowniez bylam nazywana ksiezniczka, bo zachowywalam sie jak jedna:) Ale rowniez bylam nazywana przez mojego Tatusia smerfetka, a smerfem raczej nie bylam Nie mysle, ze powinno sie sluchac innych na temat tego kim sie bylo.

Widzicie, tu sa te dwie sprzecznosci. JESLI reinkarnacja to reset calego naszego isntniena, to dlaczego pozostaja poszczegolne cechy, jak niektorzy sugeruja?

Niom, to sobie pofilozofowalam:P

Skad? no wlasnie, wiele osob przytacza niczym nie poparte tezy jako swoje. Np. bo w Biblii pisze, ze... Albo, bo tu i tu tak napisali. Skad wiemy, ze to prawda? Jak mozemy ufac innym ludziom, ich przezyciom? Bo ktos pamieta poprzednie wcielenia? A moze ma lekkie kuku i powinien raczej skorzystac z pomocy doswiadczonego psychiatry???

Mooim zdaniem, powinnismy zdac sie tylko i wylacznie na wlasne pzrezycia i doswiadczenia duchowe. Dusza... Osoby, ktore mialy okazje medytowac, nie mowie tu jedynie o medytacji katolickiej, np. ignacjanskiej (choc przeciez w katolicyzmie sa tez inne rodzaje medytacji, jak chocby modlitwa rozancowa, tak tak), ale i o wszelkich innych, chocby w buddyzmie zen, w pewnym momencie staja sie czescia tzw. rzeczywistosci transpersonalnej, czyli czescia Boga... Wtedy wlasnie pozbywamy sie swojego ego (ktore jest jedynie czescia mozgu, nasza "falszywa swiadomoscia". Odrzucamy to, co materialne, to co falszywe i to co dominuje, czyli to nieszczesne ego, a jednak, w pewien przedziwny sposob nadal jestesmy swiadomi. Powinnam podac tutaj zrodla, jak np . Jana od Krzyza, czy chocby teksty mistyczne Slowackiego. Ale nie Pisze to na podstawie moich osobistych doswiadczen.

A co do reinkarnacji... no coz, czlowiek zawsze chcial zyc nieskonczenie dlugo, albo w nieskonczonosc powtarzac swoje zycie, bo przeciez "takie przyjemne jest". I stad takie teorie. Osobiscie robilam sobie taki tekst "kim bylam w poprzednim wcieleniu??". Wyszlo, ze owieczki pasalam w XV wieku na terenie obecnego Meksyku. Hm... w moim zyciu nic, ale to absolutnie nic nie potwierdza tej tezy.

Pewności nie ma nikt. Wszystko opiera się na domysłach, przekonaniach i naszym chceniu. Boimy się śmierci i nieistnienia. Nie możemy się pogodzić z faktem,że świat będzie istniał nadal bez nas i szukamy nadziei wierząc (mniej lub bardziej)w ponowne narodziny. Chociażby w reinkarnacji. A przecież tylu rzeczy nie widzimy chociaż istnieją. Więc żeby się dowiedzieć jak to jest musimy poczekać do śmierci.

Robiłam także test i wyszło,że byłam budowniczym w Chinach w V wieku i zginęłam tragicznie. Być może mój paniczny lęk przed wysokością jest właśnie pozostałością z tamtego wcielenia(no wiecie budowałam coś i spadłam z wysokości).

Ja może odświeżę ten ciekawy wątek
Wierzę w reinkarnację oraz w to, że sami wybieramy sobie życie. Wszystkie doświadczenie, które są obecne w naszym życiu są nam potrzebne, dzięki nim się rozwijamy. Jeśli zrozumiemy kolejne lekcje to możemy iść do przodu, rozwijać się, wzrastać. Jednak często ludzie zatrzymują się na pewnym etapie, nie chcąc więcej. Zatracają się w smutku, zawiści, pysze itp. I trwają w tym stanie całe wieki.  Nasze życie teraz wpływa na nasze kolejne wcielenia. Wierzę też, że nasze obecne problemy wynikają z poprzednich wcieleń.

Słuszna uwaga to zależy od wiary człowieka. Ja nie uważam się za zagorzałą katoliczkę ale samo wyznawanie tej wiary narzuca pewne kanony między innymi odrzucenie reinkarnacji tak samo jak i wielobóstwa. Dlatego też z racji wiary nie wierze w reinkarnację.
Wierze w nieśmiertelną duszę i niebo oraz piekło tylko że nie na zasadzie chmurki i świetna zabawa w niebie a w pikle płomyczki i piec. Wierze w to na takiej zasadzie że i tui tu panują te same warunki z tym że w niebie jest możliwość kotaktu z bogiem jest możliwość duchowego osiągnięcia szczęścia czego nie ma w pikle bo w piekle mimo że "życie " toczy sie tka samo jak w niebie czuje się ciągły niedosyt. Takie dręczenie duszy.
Zarazem zakładam że ta dusza wogóle istnieje.

Za to patrząc z logicznego punktu widzenia skoro istnieje dusza to dlaczego jeszcze nikt nie przyszedł do nas z nieba i nam o tym nie powiedział? tyle że czasem zdarza się tak że ktoś ma przywidzenia i że teoretycznie kogoś zmarłego widzi. Częściej zdarzają się jednak jakieśprzestrogi co dowodzi że jednak istnieje coś poza naszym światem materialnym. I to wyklucza logiczny punkt widzenia.

Co do samej reinkarnacji to myślę jednak że ona nie istnieje. Co prawda zdarza się tak że człowiek w pewnym momencie czuje że juz w tym miejscu był że już wcześniej dana sytuacja się zdarzyła. Na to nie mam wyjaśnienia tak jak i na to że ludzie którzzy mają przeszczepione czyjeś serce czują więź do rodziny zmarłego czy też lubią to co ta osoba lubiła mimo że wcześniej tego nie lubili. Tak owa zjawiska istnieją ale ja je tłumacze właśnie nieśmiertelną duszą a nie reinkarnacją.

Ponadto myślę że kwestia reinkarnacj, nieśmiertelnej duszy itp to tenat bardzo delikatny i za bardzo "niematerialy"(nie mogę znaleźć odpowiedniego słowa) jak na ogarnięcie przez umysł człowieka.

Nie wierzę:P

Wierzę, to podstawa mojej wiary i życiowej filozofii. Żadne inne wyjaśnienie tego, co się dzieje z nami po fizycznej śmierci, nie ma według mnie takiego sensu. Poza tym wiem, że mam pewne obciążenia karmiczne, które nie wzięły się "znikąd". Uważam, że bez reinkarnacji nasz rozwój nie byłby możliwy - nasza egzystencja na ziemi jest zbyt krótka i zbyt nieurozmaicona pod względem doświadczeń, żebyśmy mogli wyciągnąć z niej wszystkie ważne nauki.

Wierzę, wg mnie świadczą o istnieniu reinkarnacji sytuacje, które nam się zdarzają tzw. deja vu.

Ależ deja vu to nic innego jak pewin rodzaj zaburzeń. Nie świadczy to wcale o reinkarnacji, ale np. o zaburzeniach neurologicznych - często występuje przed atakiem padaczki.
Cytuję za Wikipedią:
"W psychiatrii zjawisko déja vu zalicza się do szerszej grupy złudzeń pamięciowych utożsamiających, te zaś wchodzą w skład jeszcze szerszej grupy paramnezji.
Psychologia poznawcza twierdzi, że déja vu jest skutkiem wystąpienia procesu rozpoznania bez przypomnienia. (...)
Podobne wytłumaczenie przynosi psychologia postaci, wskazując na związki déja vu z derealizacją i depersonalizacją. Derealizacja pojawia się wówczas gdy pewna figura związana z aktualnym doświadczeniem zostaje pozbawiona ważnej części w postaci afektu. Percepcja ta, staje się wówczas obca i dziwna. Déja vu natomiast wiąże się z przyłączeniem do aktualnej percepcji afektu związanego z innym wydarzeniem.(...)
Wskazuje się na pewne podobieństwa déja vu do takich objawów chorobowych jak chronofrenia, syndrom Capgrasów.
W dotychczasowych badaniach nie znaleziono istotnych związków pomiędzy występowaniem déja vu w swojej klasycznej formie a chorobami psychicznymi. Wskazuje się jednak, że jako objaw chorobowy może być traktowny w sytuacji gdy osoba traci krytyczny stosunek do swojego doświadczenia lub gdy jest zjawiskiem uporczywym. Wówczas wchodzi w skład urojeniowych błędnych utożsamień (delusional misidentification) i może wskazywać na wystąpienie psychozy".

Trudny język, ale wniosek jeden: to po prostu zaburzenie, mózg płata nam figle i tyle .

ja osobiscie ciagle szukam czegos odpowiedniego dla mnie,czegos w co uwierzylabym bez zastanowienia.wierze w reinkarnacje bo pare razy zdazylo mi sie przezyc tzw, deja wu.a teraz napisze wam cos z mojego zycia
gdy zmarla moja tesciowa,przecudowna kobieta,jej wnuczka powiedziala:po smierci kazdy ma tak jak za zycia to sobie wyobrazal. zastanowily mnie jej slowa i uwazam ze cos w tym jest.
gdy zmarla moj pierwszy maz to czesto mialam sny ze przychodzi do mnie ale o okreslonej godzinie musi TAM wracac.gdzie-nie powiedzial.
gdy zmarl moj tesc to czesto snil mi sie pracujac gdzies i byl bardzo zadowolony.jakby musial dokonczyc to czego nie zdazyl za zycia zrobic.
no i moj ukochany andrzej.on czesto powtarzal gdy uslyszal o czyjejs smierci - ten to ma juz dobrze,nic go nie boli i nic nie pamieta.jak ja bym chcial umrzec.
a kiedy umarl to we snie przyszedl do mnie i okazalo sie ze doskonale wszystko pamieta.i powiedzial mi tak - misia,pamietaj,nikt nie chce umrzec
pamietam...

Wszystko pięknie, wszystko fajnie - taki zaburzenie powiano trwać rzędu mili sekundy a jak wyjaśnić takie zjawisko:
przezywamy deja vu - a później wiemy co się zdarzy i to się potwierdza ?

Nie chodzi o przykład ze kogoś gdzieś widzieliśmy...

Nie pytam o reinkarnację (nie interesowałem się tym tematem) - nawiązałem do Twojego wytłumaczenia fenomenu deja vu. Raczej mi chodzi o np. strącam łokciem szklankę z ławy, i czuję ze za chwile zadzwoni tel. i dzwoni (<- przykład dla przykładu). Może i ma się to jakoś do tego Twojego kotka .

Albo inny wiem ze tu byłem (idę chodnikiem )i wiem co jest za rogiem - i się zgadza.

Nie da się tego wyjaśnić zaburzeniem funkcjonowania mózgu.

ps. pomysł na nowy wątek http://www.youtube.com/watch?v=KHBQz6GWJAI <- niestety w j.ang.

Teoria reinkarnacji mówi, że dusza człowieka nie może po śmierci inkarnować się w ciele zwierzęcia, więc tak czy inaczej byś się nie zmieniła w karalucha czy nosorożca

A możesz podać źródło?
Z tego, co mi wiadomo, a interesuję się tym od długiego czasu, dusza nie może się "cofać w rozwoju" - a to właśnie robiłaby, wcielając się w zwierzę lub roślinę. Nie wspominając już o tym, że byłoby to całkowicie bezsensowne.

no właśnie na tym polega teoria reinkarnacji że człowiek po śmierci zamienia się z zwierzaka bądź w roślinę

Religie Indii

Indie ? to krąg kulturowy najbardziej znany z idei reinkarnacji. Wędrówka dusz jest jedną z najważniejszych zasad hinduizmu, buddyzmu i dżinizmu. Podstawową ideą, podzielaną przez większość religijno-filozoficznych systemów indyjskich, jest nauka o prawie karmana (sanskr., dosł. ?czyn, działanie?) i cyklu sansary (sanskr., dosł. ?potok?, ?przepływanie?, co w odniesieniu do reinkarnacji jest tłumaczone jako ?wieczna wędrówka?). Prawo karmana mówi, że każde działanie ma swój skutek. To czym jesteśmy dziś zależy więc od naszych poprzednich działań, a to kim będziemy ? od czynów, których dokonujemy teraz. Jest to prawo kosmiczne, dotyczące wszystkich istot żywych i bytów duchowych, a nawet grup społecznych i narodów. W odniesieniu do jednostkowego istnienia, jego dzisiejszą sytuację i status tłumaczy się sumą dobrych i złych uczynków dokonanych w poprzednim życiu (życiach).  Złe uczynki i przywiązanie do świata materialnego powodują, że dusza (umysł, ciało subtelne) wciąż się wcielają popadając w cykl sansary (koła narodzin i śmierci). Tkwienie w nim powoduje stan znużenia i cierpienia. Wyrwaniem się z tego mogącego trwać w nieskończenie cyklu, jest wyzwolenie (sanskr. moksza). Koncepcja karmana i sansary pojawiła się w Indiach po raz pierwszy w świętych tekstach zwanych Upaniszadami (najważniejsze z nich powstały w VIII-VII w. p.n.e.). Tak o powtórnych narodzinach mówi jedna z upaniszad: ?Zmarły odradza się tutaj [na ziemi] jako robak lub owad, ryba lub ptak, tygrys, czy lew, dzik, czy nosorożec, człowiek lub inne stworzenie, zależnie od jego minionych działań?. Sposobem na wyzwolenie się z kręgu powtórnych narodzin jest, według tych ksiąg, zrozumienie, że dusza jednostki (atman) jest tym samym, co absolutny byt kosmosu (brahman). Bhagawadgita, hinduistyczny poematu z III w. p.n.e. następująco objaśnia reinkarnację: ?Tak, jak człowiek zakłada nowe ubranie, zdejmując stare, podobnie dusza przyjmuje nowe materialne ciało, porzucając stare i zużyte. Dla tego, kto się narodził śmierć jest pewna, a dla tego, kto umarł, nieuniknione są narodziny?. Bhagawadgita modyfikowała wcześniejszą zasadę wyzwolenia z kręgu wcieleń, nakazującą  powstrzymanie się od aktywności w świecie materialnym. Twierdziła ona mianowicie, że działaniom tym można oddawać się pod warunkiem nie przywiązywania się do ich skutków. Należało zatem działać dla samego działania, czyli altruistycznie. Takie złagodzenie warunków wyzwolenia się z kręgu wcieleń spowodowało też upowszechnienie się zasady karmana i sansary, a zatem i samej idei reinkarnacji.

Autor:   Mariusz Dobkowski (ur. 1967) - historyk. Zajmuje się  religioznawstwem. Interesuje się herezjami średniowiecznymi, nurtami dualistycznymi w chrześcijaństwie (głównie kataryzmem) i symboliką religijną. Redaktor naukowy prac zbiorowych: Nurty chrześcijaństwa, Semper, Warszawa 1995 oraz Kościoły, wspólnoty, herezje, Semper, Warszawa 1997, autor artykułów naukowych, popularnonaukowych i recenzji; uczestniczy w przygotowywaniu haseł do wielotomowej publikacji  Religia. Encyklopedia PWN.

Moja sasiadka zawsze mowila ze w Niebie spotka sie tymi ktorych kochala ale odeszli np. z mezem tylko sie martwila ze moze bedzie musiala spotkac sie z tesciowa

Jestem za reinkarnacja, jestem tylko zbiorem atomow skoncentrowanych aktualnie i tworzacych pewna forme (mnie) forma sie rozpadnie -to tylko kwestia czasu bo nic na swiecie nie trwa wiecznie, wszystko przemija i przybierze inna forme. Jesli bym pocwiczyla (raczej duzo, duzo, duzo cwiczyla i praktykowala:)  to prawdopodobnie moglabym swiadomie przyjac nastepny rodzaj formy czyli sie odrodzic w wybranym miejscu i o wybranym czasie w wybranym ciele. Moge sie pocieszac ze nie odrodze sie jako krzeslo Ale jako forma posiadajaca swiadomosc/jazn/dusza choc niekoniecznie swiadoma co sie dzieje i co sie dzialo ))

Mozna majac aktualnie forme ludzka odrodzic sie jako np zwierze choc podobno nie jest to czeste (pisze o tym np. John Powers - Wprowadzenie do Buddyzmu Tybetanskiego) Kiedys w pwenym klasztorze widzialam psa ktory co chwile byl dokarmiany i strasznie rozpieszczony  - jeden z lamow powiedzial mi ze ten pies w poprzednim wcieleniu byl mnichem z tego klasztoru ale troche nagrzeszyl i tak sie odrodzil jako pies i ze im teraz jest go zal ze ma takie "psie zycie" wiec probuja choc troche mu je ulatwic i maja nadzieje ze nastepne wcielenie bedzie mial lepsze ))

Wierzę w reinkarnację i wiele na ten temat czytałam. To wytłumaczyłoby niesprawiedliwość na świecie-jeden ogromnie cierpi, choć jest dobrym człowiekiem, inny grzesznik ma wszystko-zdrowie, bogactwo, miłość. Każdy z nas miał przynajmniej raz w życiu odczucie deja vu. Ostatnio czytałam relację opowiadającą o reinkarnacji, która wytłumacza to zjawisko.
Pewien człowiek po śmierci mógł wybrać swoje przyszłe wcielenie. Przed nim pojawiło się kilka obrazów, każdy przedstawiał żywot innego człowieka. Ów człowiek mógł obejrzeć każdy film, zobaczyć, jak wygląda życie każdego z tych wcieleń i wybrać to, które mu najbardziej odpowiadało. To wyjaśniałoby zjawisko deja vu. Mamy wrażenie, ze już coś przeżywaliśmy, gdyż widzieliśmy to na filmie przed wybraniem wcielenia.
Ostatnio miałam wrażenie, że już jakąś "akcję" z mojego życia przeżywałam i wiedziałam dokładnie, co po chwili powie moja babcia i mama, co się wydarzy i sprawdziło się. Niby skąd miałam to wiedzieć? Ja wierzę w reinkarnację, coś musi w tym być.

Heeej...nawet w biblii jest napisane że "dusza" to osoba...ciało...więc czemu trabia księża o duszy jako czymś co - zamieszkuje ciało i jest niesmiertelne...czy słowa z prochu powstałes w proch się obrócisz sa jakieś cięzkie do zrozumienia?

W biblii nigdzie nie jest napisane, że reinkarnacja nie istnieje. Wręcz są fragmenty, które niejako sugerują jej prawdziwość i zasadność, tyle że oczywiście nie wprost.

Nie mam biblii w domu, więc i trudno będzie mi teraz przytoczyć, ale jak znajdę to napiszę

Ja takze wierze w reinkarnacje.  Jest to jedyna logiczne wytlumaczenie niesprawiedliwosci na Ziemi a takze mozliwosc rozwoju ewolucyjnego duszy.  Wierze w to, ze dusza zaczyna swoja ewolucje od postaci mineralu poprzez swiat roslinny i zwierzecy az do czlowieka...ale czlowiek takze ewoluuje...mianowicie moralnie...a jego celem jest oswiecenie.  Budda ten cel osiagnal a takze wielu inych mniej znanych.  Jezus byl taka oswiecona osoba , ktora urodzila sie juz jako oswiecona. Bo oswieceni po swojej smierci moga przybyc na Ziemie albo inne planety aby pomagac innym na drodze ku oswieceniu.  Obecnie takze przebywaja na Ziemi oswiecone osoby.
Gdy dusza osiagnie poziom ludzki to raczej nie cofa sie do swiata roslin czy zwierzat...to moze sie stac tylko w przypadku kogos bardzo zlego, negatywnego, nie chcacego sie dalej rozwijac. 

Generalnie Bog kocha wszytskich jednakowo i daje nieskonczona szanse  na naprawe swoich bledow i mozliwosc poprawy.   Z reinkatrnacja zwiazane jest prawo karmy...czyli "Jak posiejesz tak zbierzesz".  Najpierw nalezy posiac aby zebrac i gdy ktos rodzi sie slepy to dlatego, ze w poprzednich wcieleniach cos narozrabial.   A jak ktos ma zycie w miare spokojne to znaczyx , ze zasluzyl sobie na to.  Ale oczywiscie chodzi o ciagly rozwoj i doskonalenie sie...dlatego Bog nie potepia nikogo i nie skazuje na wieczne pieklo ale daje mozliwosc  rozwoju...I to ma dla mnie sens a nie bajki o wiecznym niebie i piekle...

Niebo owszem jest ale tylko na jakis czas...pomiedzy wcieleniami....

Od małego miałam devawi bo poznawałam miejsca w którym byłam poprzednio. Jak skończyłam podstawówkę to się skończyło. Nie brałam tego do siebie. A teraz było to samo ale było dziwne pod względem że devawi kojarzyło się z jednym meszczyzna który wpywal na poprzednie moje życie. Dziwne to bylo, jak widzę jak mnie ten meszczyzna mnie porywa, wyjeżdżam z Polski. Rodzę mu dziecko. Wiem to bo były bardzo realne obrazy. Chciałam sobie przypomnieć swoje zycie. Ale medytacja nie działa. Zastanawiam się tylko że podplywem tego meszczyzny uczuć przypomina mi się poprzednie wcielenie.

Nie wierzę w reinkarnację. Święty Paweł pisze wprost:"Postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd" (Hbr 9, 27).

Reinkarnacja to łatwa odpowiedź tych, którzy nie chcą sądu, którzy boją się perspektywy wiecznej odpowiedzialności za obecne decyzje. Dla nich ta kolejna, nieskończona ilość szans jest jakimś tam wentylem, jak sądzę.

Człowiek jednak jest istotą duchowo-cielesną. Jego ciało nie jest tylko zewnętrzną powłoką, ubraniem dla duszy, ale jest częścią istoty człowieka, nim samym na równi z duszą. Dlatego wierzę w zmartwychwstanie ciała, zobacz też, że Chrystus Pan zmartwychwstał w swoim uwielbionym Ciele.

Po śmierci mamy tę samą tożsamość, nie przestajemy być sobą. Jak straszne musiałoby być istnienie bez świadomości siebie, tułaczka od ciała do ciała. Wtedy nic w życiu, miłość do konkretnych osób, uczynki, zdobyte doświadczebia i wiedza nie miałyby znaczenia. Z chwilą śmierci zostałyby wymazane, zapomniane, poniekąd nieistotne. Reinkarnacja mówi o duszy bardzo bezosobowo. Owszem koncepcja karmy mówi o swoistej nagrodzie za dobre życie, ale mimo wszystko pozbawia człowieka jego godności i w absurdalny sposób utrwala stereotypy klasowe i uprzedzenia.

Jeśli dusza jest w zwierzęciu koniecznie coraz wyższym ("doskonaląc się") , potem w człowieku, to z konieczności mówimy, że są z urodzenia ludzie lepsi i gorsi tacy, którzy "zasłużyli" na biedę, na jakąś chorobę, na wykorzystywanie przez tych stojących wyżej w hierarchii (mają lepszą karmę, są "doskonalsi"). W naturalny sposób utrwala się pogarda dla najsłabszych, w Indiach reinkarnacja to podstawa dystemu kastowego, wyzysku jednych przez drugich. Najniższym kastom (nieczystymi ich nazywają!) wmawia się, że ich miejsce jest tam gdzie się urodzili i muszą cierpieć i wykonywać najpodlejsze prace, by oczyścić się ze swojej karmy, by być w kolejnym życiu w lepszej kaście. O siudrach mówi się, że to jeszcze zwierzęta w ludzkim kształcie. Zwierzęta w ludzkim kształcie! Reinkarnacja to gwaranvja braku oporu, braku sprzeciwu, buntu wobec niesprawiedliwości społecznej. To system kontroli mas, przez bogatych i uprzywilejowanych. W Indiach kontystucja zniosła oficjalnie system kastowy i wprowadziła demokrację oraz pojęcie niezbywalnej godności człowieka, de facto jednak rzeczywistość i społeczne uprzedzenia pozostały te same.

Reinkarnacja to niesprawiedliwość społeczna, ale i upodlenie samego siebie. Umniejszenie znaczenia swojej jednostkowej tożsamości i indywidualnej wyjątkowości. Umniejszenie wagi obecnych wyborów, ale też łatwe zrzucenie balastu odpowiedzialności choćby za krzywdzenie innych (najwyżej wyląduję niżej, ale potem się odkuję) przy jednoczesnym biernym godzeniu się z własnyn cierpieniem. W ten sposób rodząc chore dziecko musiałabyś przyznać, że zasłużyło na chorobę, że w poprzednim wcieleniu było kimś złym i w sumie to musi cierpieć, żeby oczyścić karmę. Czy zdobyłabyś się na takie refleksje wobec własnego dziecka?

Nie ma systemu bardziej dehumanizującego od reinkarnacji.

Wręcz przeciwnie - godność ludzka płynie między innymi z faktu, że Bóg nas kocha, zna pp imieniu i stworzył każdego indywidualnie. Jestem tym kim jestem. Po śmierci czeka mnie sąd szcczegółowy, wieczne zbawienie bądź potępienie . Zaś  na Sądzie  Ostatecznym zdając przed Bogiem i wobec ludzi rachunek za moje życie stanę w zmartwychwstałym ciele.

Już w Księdze Hioba jest pewna tego zapowiedź: "Hiob na to odpowiedział i rzekł: Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić? Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki? Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę."(Hi 19,1.23-27) Jak mocna wiara w tym tekście i w zmartwychwstanie ciała i w życie wieczne i w jednostkowe zbawienie i istotność mojej tożsamości, nawet po śmierci. Ja będę oglądać Boga, ja stanę przed Jego obliczem...

Ja nie wierzę w reinkarnację/metempsychoze, tylko mam pewność. Wiara opiera się na niesprawdzonych dowodach a nie na wiedzy i doświadczeniu empirycznym.
Wszystko w Naturze: rodzi się, rozwija i umiera a potem znów rodzi się i tak dalej. Jest to pewien cykl a z człowiekiem, istotą ludzką jest tak samo.
Jest takie powiedzenie:
"W przyrodzie nic nie ginie" ---> zamienia się w energię.