mowienie "Kocham Cie" zawsze wazne? - Netkobiety.pl

Przesadzasz. Ja tez jestem z rodziny. Gdzie nie mówi się o uczuciach, gdzie okazywanie uczuć jest rzadkie.
Dla mnie też stanowiło to problem co chwile mówić chłopakowi. Ze go kocham. Powiedziałam raz, i ważne jest do odwołania :-)

Patrz na CZYNY nie na słowa. To się liczy i na tym buduje się zwiazek

Przesadzasz. Ja to mówię, że nie mówię za często bo nic się w tej kwestii nie zmieniło, a jak się zmieni to wtedy poinformuję.

typowo męskie podejście,kobiety lubią to usłyszeć co jakiś czas....

Zgadza się - fajnie jest słyszeć co chwilę wyznania miłosne, ale są ludzie, którzy po prostu nie odczuwają potrzeby powtarzania tych słów częściej niż raz na kilka miesięcy. Tym bardziej, że tak zostali wychowani. Nie martw się więc - jeśli Twój facet okazuje Ci miłość i pożądanie, to wiedz, że Cię kocha i mu się podobasz.

A ja uważam, że nie macie racji lekceważąc problem autorki.

Przede wszystkim to nie jest tylko kwestia niemówienia "kocham" ale też, jak pisze autorka, kwestia tego, że "bardzo rzadko słyszy komplementy".

No i możemy podchodzić do tego w sposób politycznie poprawny mówiąc, że ludzie się różnią, że niektórzy nie zdobyli w domu rodzinnym odpowiednich wzorców zachowań i nie potrafią okazywać miłości, czułości bla bla bla ale że ważniejsze od słów są czyny bla bla bla. Tyle, że to pudrowanie gówna. Trzeba sobie powiedzieć jasno - ci, którzy nie potrafią okazywać miłości i czułości, ci którzy nie potrafią powiedzieć kochanej osobie "kocham", nie potrafią jej zupełnie bez powodu, okazji, tak zupełnie za nic - czule objąć, dotknąć, musnąć, powiedzieć komplementu, pocałować czy pogłaskać są skopani. Gdzieś na etapie rozwoju w dzieciństwie przekazano im błędne wzorce zachowań i ważne, żeby zdali sobie sprawę z tego, że nie są wcale "inni", bardziej zamknięci w sobie, okazujący miłość w czynach a nie słowach, tylko "skopani". I powinni się odkopać.

Nikt nie pisał o codziennym wyznawaniu miłości, prawieniu komplementów i spijaniu z dzióbków także ten tego...

Mi chodziło o to (być może się rzeczywiście nieprecyzyjnie wyraziłem), że jeśli ktoś NIE POTRAFI wyznawać miłości, okazywać czułości i prawić komplementów, mimo, że wie, że drugiej stronie tego brakuje, to nie mówmy, że ten ktoś jest inny. On jest skopany na etapie wychowania. A może raczej nawet nie wychowania ale zimnego chowu. I jeśli sobie zda z tego sprawę to bardzo dobrze, bo może jakieś terapie czy coś mu pomogą. A to, że ty nie lubisz i twój partner nie lubi komplementów to spoko - ważne, żeby wam było dobrze. No ale autorce nie jest dobrze, bo jakby było dobrze, to by nie było chyba tego tematu, tak?

A skutki zimnego chowu bardzo fajnie pokazuje film "Biała wstążka" Haneke.

U mnie rodzice co prawda nie prawili komplementów i nie używali słów "kocham Cię" (nie pamiętam czy kiedykolwiek tak mi powiedzieli), ale okazywali dużo czułości, opieki i troski właśnie czynami. Na początku czułam się strasznie dziwnie mówiąc te słowa, bo uważałam je za niepotrzebne, skoro okazywałam partnerowi dużo miłości. Potem się przełamałam i teraz już nie mam z tym problemów. Chociaż właśnie nie lubię ich nadużywania. Najczęściej zdarza mi się je mówić po seksie, bo oksytocyna pada mi na mózg, staję się rozlazła i śmiejąca jak głupia do sera.

Mnie zastanawia jeszcze jedna rzecz. Zwykle potwierdzania miłości i komplementów oczekują osoby, które średnio czują się kochane. No bo jeśli kobieta jest rozpieszczana, facet jej dogadza i stara się nieba przychylić, to czy naprawdę potrzebne byłyby jej słowa? Dlatego moim zdaniem problem tutaj jest głębszy.

Zastanawiam się nad tym, jakie trzeba mieć kompleksy, jak bardzo skopane poczucie własnej wartości, by od kochającego człowieka domagać się prawienie komplementów (za Słownikiem Języka Polskiego "komplement - uprzejma, często przesadna pochwała; pochlebstwo, duser") czy też powtarzania 'kocham Cię'.

I nie zgodzę się ze stwierdzeniem z pierwszego posta "zawsze potrzebujemy tej confirmacji i adoracji". Chyba że autorka użyła tu pluralis maiestatis.

"Gdyby małżonkowie nie zapominali o tym, że niezależnie od wieku i stażu małżeńskiego kobieta oczekuje adoracji, a mężczyzna uznania, podziwu i czułości, to wielu kryzysów można by uniknąć" - prof. dr. hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz

Chlopak nie mowil mi czesto kocham a jestem z nim od roku, ostatnio rzeczywiscie namietnosc sie obnizyla, moze dlatego zaczelam bardziej oczekiwac tych werbalnych confirmacji. On potrafi byc romantyczny, np na urodziny dostalam recznie robiony prezent i nagranie muzyczne stworzone przez  niego. Natomiast wiem ze na codzien wydaje mi sie nie pokazujemy sobie tej namietnosci duzo, chodzi mi o calowanie i w pewnym sensie tez sex. Spimy w jedym lozku najczesniej 3-4 razy w tygodniu natomiast sex najczesiej jest  1-2 razy. Sama nie jestem bardzo seksualna, bez chlopka nie czuje wielkich potrzeb, natomiast gdy juz zasypiamy razem brak pocalunkow wydaje mi sie troche dziwny, mimo ze zasypamy zawsze na "lyzeczke" co daje mi poczucie bliskosci.

Zgadzam się z osobami wyżej, że ważniejsze są czyny. Wprawdzie mój facet nie szczędzi mi mówienia o uczuciach, ale i je okazuje, bo gdyby nie okazywał, to na nic te słowa. Analogicznie, gdyby mniej mówił o uczuciach, ale tak samo je okazywał, to myślę, że dałabym radę, bo najważniejsze, że by okazywał, no i tak bym czuła się kochana. Nie każdy lubi często o tym mówić, ja i mój facet lubimy, ale i okazujemy, więc bez mówienia też by się wytrzymało, grunt, że się okazuje. Niemniej myślę, że faktycznie fajnie też usłyszeć oczywiście miłe słowo, więc uważam, że można i w tej sytuacji iść na kompromisy np by próbował częściej mówić Ci komplementy, bo nie dziwię się, że chcesz też słyszeć, że ładnie wyglądasz itp Ja też lubię i cieszę się, że mój facet to mówi, jasne, najważniejsze są czyny, ale to też fajne. No, ale myślę, że małymi kroczkami jak się postara, to czasem i on powie, bo nawet ludzie, którzy mieli problem z mówieniem o uczuciach, to czasem w końcu zaczynają częściej o nich mówić. Nie chodzi, by całkiem się zmieniał, to by było głupie, ale chociaż czasem powiedział to miłe słowo. Pogadaj z nim o tym jeszcze, pewnie zrozumie.

Baziula, o co chodziło "To prawda truskaweczko"? Tak napisałaś w poście, a skoro mam taki nick, to pytam, chociaż wiadomo nie musiało to być do mnie i wtedy jeszcze w dyskusji nie pisałam.

No i wiecie, tak wychowanie ma wpływ, ale warto próbować coś zmienić, choć w małym stopniu, jeżeli druga strona nie czuje się do końca ok. No i tak, dla mnie też czyny ważniejsze, ale i to piszę też do Cslady częste mówienie o uczuciach nie oznacza nie okazywania sobie w czynach. My z chłopakiem mówimy sobie w miarę często, nie codziennie, ale w miarę często, ale uczucia też okazujemy. Także nie jest regułą, że tak jak piszecie wtedy nie ma czynów. No i skoro nie ma ani "kocham" prawie wcale ani komplementów, to tak, skoro są czyny, to i ja bym była z tym facetem raczej, bo i tak bym widziała, że mu zależy, ale przy tym miło by było, gdyby i on poszedł wtedy na kompromis i chociaż trochę częściej powiedział coś miłego. Dzieciństwo można mieć złe, ale te schematy w dorosłym życiu można zmieniać i to na pewno wiele pomaga. Nie jest to w wątku jakiś wielki problem, ale coś raczej można z tym choć trochę zrobić.

Wielokropku, no popatrz, a niektórzy lubią komplementy i nie jest z nimi nic nie tak. Ba, mój facet też je lubi No co nie oznacza, że chwalimy się co chwilę, ale tak, są one u nas i dla nas to fajna sprawa, co nie oznacza oczywiście chwalenia za wszystko. Choćby pochwalę nawet to, że ładnie wygląda czy on mi no albo komplement, gdy czujemy, że druga osoba czegoś się obawia i dodajemy jej tak wiary, pokazujemy jak dobrze zrobił to czy tamto. Takie drobne niby rzeczy, a jakie miłe dla mnie. Nie każdy może oznacza, że są potrzebne, ale niektórzy tak i nie uważam, że z nimi coś nie tak...

Hej Kochane

Ja jestem w związku od 4 miesięcy, i mimo, że mój kochany dba o mnie, jest opiekuńczy, czuły i za wszystko go uwielbiam, to... ani razu nie powiedział mi, że mnie kocha, najgorsze jest to, że uzywa słowa 'lubic', jeżeli chodzi o nasze relacje Ja tak strasznie pragnę usłyszec to 'kocham'... Chodzi mi o to pierwsze 'kocham cię', to zapewnienie jakimi uczuciami mnie darzy. Nie chce mowic mu tego pierwsza, bo boje się, że nie jest na to gotowy, że to za wcześnie.

Pochodzę z domu, gdzie nie okazywano sobie uczuc, od rodziców te słowa, w całym moim zyciu, usłyszałam dosłownie pare razy. Mimo tego, staram się mojemu facetowi te uczucia okazywac, to trudne, ale dzięki niemu w ogóle nauczyłam się ich nie wstydzic...

a dla mnie te słowa po 4 miesiącach to już dawno powinny być wypowiedziane a tym bardziej powinno to się pojawić w chwili gdy dwoje ludzi postanawia byc z soba, zostają para

Uważam, że po ślubie należy starać się pięć razy bardziej, w przeciwnym razie pewnego dnia obudzimy się z poczuciem, że niewiele nas już łączy. Niemniej samo mówienie o miłości, jeśli się tego nie okazuje, nie ma żadnej wartości. Równocześnie pewne słowa, jeśli są nadużywane i rzucane jakby z przyzwyczajenia, powszednieją, a tym samym ich moc się dewaluuje. Zresztą osobiście twierdzę, że są wyznania bardziej wartościowe niż "kocham cię", przynajmniej dla mnie.

Istnieje też coś takiego, jak język miłości, bo każdy z nas ma własny, choćby dlatego, że jesteśmy inni i w inny sposób okazujemy uczucia. Jeden będzie o tym nieustannie trąbił, obsypywał wybrankę czekoladkami i kwiatkami, a drugi umyje jej samochód, zrobi przegląd i naleje paliwa do baku, a kiedy wróci do domu zziębnięta, przyniesie koc i zaparzy gorącą herbatę. Analogicznie jedna będzie partnerowi powtarzać jaka jest z nim szczęśliwa, a on wspaniały, a druga, choć nie jest fanką, pójdzie ze swoim mężczyzną na żużel lub mecz piłki nożnej, przytarga z apteki suplementy, żeby w okresie wyjątkowo stresującym wzmocnił swoją odporność czy nawet wsiądzie przed północą w samochód, by po męskiej imprezie pomóc mu dotrzeć do domu.
Jedno i drugie pokazuje, że jesteśmy dla siebie ważni.

Łatwo tak tutaj pisać. Sama kocham męża, raczej nie wyobrażam sobie być bez niego ale seks jest słaby. Po prostu straciłam ochotę na seks i nie jest to wina hormonów bo wszystko mam przebadane i wszystko jest niby w porządku. Po prostu nie jestem w stanie się do seksu przelamać i robie to mechanicznie. On to widzi i zwraca na to uwagę.

A czy to działa? Czy nie jest to placebo?