Załamana wyznaniem męża :( - Netkobiety.pl

A ile zarabia Twój mąż? Może tylko Tobie się wydaje, że to dużo i że wystarczy dla 4 osób.

Mikusiu, a dlaczego nie możesz iść do pracy na umowę zlecenie, bo nie rozumiem ?
Skoro tak bardzo chcesz pracować i usilnie szukasz zajęcia, to rodzaj umowy nie powinien być tu sprawą pierwszorzedna. Każda praca daje Ci możliwość zdobycia doświadczenia, podniesienia kwalifikacji i dołożenia swojej cegiełki do domowego budżetu.
Czy to aż takie arcywazne jaki rodzaj umowy będzie to opisywał ?
Dla mnie to brzmi jak kiepska wymowka.

Chodzi mi o to że za pieniądze z umowy zlecenie ledwo zarobię na opiekunkę... i praktycznie zero świadczeń...i wiem jak ludzi na takich umowach traktują...

3500 zł teraz ...w nowe pracy prawie 5000 zł ....wiem o tym bo jego kolega już pracuje w firmie do której mąż przechodzi. I są to te same stanowiska.

To przyzwoita kwota, ale nie jestem zdania, że to dużo jak na 4 osoby. Poza tym mąż może stracić pracę i co wtedy? A Ty na własne życzenie chcesz sobie zrobić taką lukę w życiorysie, że potem to już w ogóle będzie Ci ciężko znaleźć jakąkolwiek pracę. Powinnaś kilka lat popracować i wtedy myśleć o drugim dziecku. Nie szukaj wymówek w różnicy wieku dzieci, bo znam dużo rodzin, gdzie różnica wieku między rodzeństwem to 6-7 lat i kontakt mają ze sobą świetny. Starsze dzieci zawsze się opiekowały młodszym rodzeństwem. Ważniejsze dla dziecka jest bezpieczeństwo i stabilność finansowa obojga rodziców niż różnica wieku między rodzeństwem. Poza tym Ty sama powinnaś dążyć do niezależności finansowej. Zanim dorobisz się drugiego dziecka i je odchowasz, to mąż może Cię zdradzić, a Ty możesz zostać bez środków do życia, bez doświadczenia i pracy. Niby czarny scenariusz, ale nie jest nieprawdopodobny. Nie dziwię się Twojemu mężowi, że ma dość takiej odpowiedzialności i chce, żebyś była jego partnerką, a nie utrzymanką. Nie ma się co obrażać na komentarze użytkowników, tylko przemyśleć to racjonalnie.

O matko, ludzie przez wieki zyli tak, ze jedno drugie utrzymywalo. Jak kobieta chce siedziec z dzieckiem w domu to niech siedzi niby dlaczego nie?
Kazdy ma swoja droge zycia. Smieszny jest ten chory nacisk w tych czasach, zeby robic byle co , za byle co byle pracowac.
Ktos moze byc kura domowa z 7 dzieci jak ma takie marzenie i nigdy nie pracowac zawodowo.

Z drugiej strony maz moze miec inne marzenia i nie musi sie na to wszystko godzic. Ale zapewniam, ze nadal jest wiele mezczyzn , ktorzy nie beda jeczec jak zona nie bedzie pracowac.

Jak zobaczyłem tytuł wątku, to myślałem, że mąż co najmniej przyznał się, że jest gejem albo ma na boku czwórkę dzieci z gimnazjalistką...
A tu takie COŚ.
No faktycznie, dramat.

Pewnie, że nie ma niczego złego w siedzeniu w domu, ale gdy obie strony chcą takiego modelu rodziny. Ale mąż Autorki się na to nie zgadza, a do tego nie zarabia kokosów. Na początku związku też się nie umawiali na jej ciągłe siedzenie w domu. Poza tym bycie utrzymanką to strzelanie sobie w stopę, jeśli nie ma się porządnego wykształcenia, doświadczenia i przede wszystkim umiejętności, które zawsze pozwolą się odnaleźć na rynku pracy. Kto potem zatrudni taką 30-40letnią kobietę, która w życiu przepracowała kilka miesięcy w słabej robocie? Tu chodzi o rozsądne myślenie, bo sporo związków jednak nie trwa wiecznie. Ja nie mam niczego do kobiet zajmujących się domem, jeśli to jest świadoma i przemyślana decyzja. A dla Autorki ciąża to raczej sposób na ucieczkę od rzeczywistości i pracy na umowę zlecenie (przynajmniej tak zrozumiałam).

Patologia to jest niestety Twoj post...niestety...

Autorko, to nie jest taki zly pomysl, logiczny jest i rozsadny. Kwestia dziecka, pracy, zarobkow jednak nijak sie ma do waszych relacji. Tam bym raczej szukal przyczyn wybuchu meza. Czy duzo rozmawiacie ze soba, czy gdzies wychodzicie, spedzacie czas, czy angazujesz meza do mycia, przebierania, przewijania dziecka, czy on nie czuje tam zagrozenia zajmowania zbyt duza czasu Twojego przez dziecko, itp. Mysle ze jak tutaj rozwiazecie sprawy to dziecko czy 2gie czy nawet 3cie kiedys nie bedzie problemem jesli taki bedzie wasz wybor. Poza tym male dziecko praktycznie niewiele kosztuje, wiecej raczej czasu i opieki. Prawdziwe wydatki zaczynaja sie w wieku kiedy dziecko bedzie na 2gim czy 3cim etapie szkolnictwa. Do tego czasu duzo moze sie zmienic. A ty jeszcze zastanwo sie czy nie mozesz sie doksztalcic.

Mikusia, zajrzyj  na wątek Zuzanny58

Powodzenia

Czujesz się zawiedziona, rozgoryczona? ale nie załamuj się. Paradoksalnie ten incydent może zmienić Twoje życie na lepsze.
Rozumiem Twój zawód, bo wcześniej ustaliliście co innego. Teraz już wiesz, że mąż zmiennym jest i w innych sytuacjach też może Cię tak zaskoczyć.
Pogódź się z myślą, że w życiu musisz liczyć przede wszystkim na siebie. Koniecznie idź do pracy, nie usprawiedliwiaj się, nie rozczulaj nad sobą, wyjdzie Ci to na dobre.
Gdy już znajdziesz pracę, wprowadź nowy podział obowiązków dotyczących opieki nad dzieckiem oraz prac domowych, mąż będzie musiał się bardziej angażować, chyba wziął to pod uwagę?
Nie strzelaj fochów, nie odgrywaj nieszczęśliwej i pokrzywdzonej z powodu pracy którą musisz podjąć.
Ruszaj do boju i realizuj się, choćby małymi kroczkami. Powodzenia

Patologia??? Ty tak serio? Az mi sie smiac chce, gdy przeczytalam ten Twoj ''wybuch zlosci''. Rozne sa modele rodziny. W jednym ukladzie pracuja oboje malzonkowie, w drugim tylko maz, a w trzecim to zona jest zywicielem rodziny. I nie nam to oceniac. Mozna tylko doradzic, a nie zaraz burzyc sie i w chamski sposob wypisywac swoje ''mondrosci''. NinaLafairy ma racje. Jest jakis dziwny nacisk, by kobieta pracowala zawodowo. Szkoda, ze czesto jest tak, ze pracuje na kilka etatow- bo jeszcze dom oporzadzic musi i dzieckiem sie zajac.
Gdy czytam takie posty to ciesze sie, ze ja mam ''wyposrodkowana'' sytuacje- niby siedze w domu, a jednak prowadze z mezem gospodarke, wiec cos do budzetu domowego dokladam. Te kobity w miescie to naprawde przekichane maja. Na wsi nikt nie powie kobiecie, ze jak ''siedzi'' w domu to nic nie robi. Ja tam zadowolona jestem, ze z mezem pracujemy u siebie.
Nie wiem, jak jest w innych rejonach Polski, ale u nas (lubelskie, wiec niezbyt bogate wojewodztwo) kto chce pracowac, ten znajdzie prace. Moze nie jakas superplatna, ale znajdzie. Moja ciotka 20 lat siedziala w domu (serio), a dzisiaj pracuje. Ma dwoje dzieci: 25 lat i 15. Odchowala, osiedziala sie w domu i poszla do pracy. Wiadomo- nie przy biurku, a w chlodni. Ale pracuje i pieniadze ma. Moze to, autorko, jest pies pogrzebany? Jezeli chcesz isc do pracy, to nie powinnas zakladac, ze od razu bedzie zgodna z Twoimi kwalifikacjami i na stala umowe. Moze jednak Twojemu mezowi przyda sie odciazenie, bo to jednak na jego barkach spoczywa odpowiedzialnosc za Wasza sytuacje finansowa. Takie kroki, jak decyzja o drugim dziecku ciezko jest zrobic, gdy tylko jedno pracuje. A co, gdy sie mezowi ''noga powinie''? Przemysl to. I nie mysl o sobie, tak jak napisalo Isnienie- nie jestes zadnym pasozytem. Jednak wychowujesz Wasze dziecko, pierzesz, gotujesz mezowi, itd. A to duzo. Gdyby maz musial do tych wszystkich prac zatrudniac nianke i gosposie, to z tych jego 5 tys. niewiele by zostalo. Wbrew pozorom za takie prace panie sprzatajace, opiekunki, itp. pobieraja niemale gaze. To, ze siedzisz z dzieckiem w domu (przeciez ktos musi, nie zawsze zlobek to dobre wyjscie) i jestes przyslowiowa kura domowa, nie znaczy, ze jestes bezwartosciowa. Ja na przyklad nie rozumiem tego nacisku, by szybko wyslac dziecko do zlobka, czy przedszkola. Przeciez te kilka lat, ktore dziecko spedza z matka, nalezy sie dziecku jak psu micha. Co innego, gdy sytuacja finansowa jest fatalna i zona MUSI pojsc do pracy. Moj maz za skarby swiata nie chce wyslac synka do przedszkola. U nas przyjmuja od 3 lat (zlobka brak) i dla niego oczywiste jest, ze to MATKA zapewni mu najlepsza opieke. Zalozyl rodzie, wiec wie, ze musi na razie zapewnic jej byt. Gdy syn podrosnie, pomyslimy nad stala praca dla mnie. Jak na razie nie mam zamiaru sie szarpac z przedszkolami, praca, godzina odbiorow, zawozeniem, przywozeniem, organizacja, tylko dlatego, ze ktos moze mnie posadzic o ''pasozytnictwo''. A jak widac, niektorym na forum bardzo latwo rzucac oskarzeniami.

Nie uważam, żeby sytuacja, gdzie mąż pracuje, a żona zajmuje się domem była patologią. Sama jestem z takiej rodziny, gdzie nami i domem zajmowała się mama, a nie jakieś niańki i sprzątaczki. Nie przelewało się, ale daliśmy wszyscy radę. W rodzinie nie są ważne jakieś luksusy- ważne, żeby rodzina się kochała, a wtedy dzieciństwo jest szczęśliwe. Nie rozumiem tego zjawiska dzisiaj kiedy się mówi- ta kobieta jest leniwa, bo nie chodzi do pracy, tylko zajmuje się domem. A przecież zajmowanie się domem i dziećmi też wymaga czasu, ciężkiej pracy, cierpliwości (zwłaszcza zajmowanie się dziećmi, które są nierzadko ciężkie do upilnowania). Kiedyś przecież taki był podział w społeczeństwie, nikogo to nie burzyło. Dzisiaj jak kobieta nie pracuje, to zaraz śmierdzący leń. Ale za to jak kobieta pracuje, a potem wraca z pracy zmęczona, musi dla rodziny ugotować obiad, wysprzątać dom, zająć się dziećmi, czasem wieczorami męża zadowolić, a mężuś po pracy nie robi nic, nie kiwnie palcem, żeby pomóc żonie w domu, tylko siedzi przed telewizorem i żłopie piwsko- to jest dopiero patologia. To jest gorzej niż u Arabów- totalny wyzysk kobiety.

A co do problemu- Mikusia89, może Twój mąż miał po prostu zły dzień? To, że raz tak powiedział, nie oznacza, że nagle zmienił zdanie. Wrócił zmęczony może z pracy, coś tam powiedział na "odczep się" i tyle. sama nieraz tak robiłam niestety. Z drugiej strony może Twój mąż boi się, że utrzymanie 3 osób będzie dla niego zbyt dużym ciężarem. Może nie jest jeszcze gotowy na 2 dziecko?

A pracy na umowę zlecenie możesz spróbować się podjąć. Zdarza się, że akurat będą etaty i załapiesz się na umowę o pracę. Poza tym jeżeli praca Ci się nie spodoba, to zawsze możesz w każdej chwili odejść. zawsze jakiś grosz wpadnie. Ale decyzja należy do Was. Ja w każdym razie nie widzę żadnej patologii nigdzie.

Pozdrawiam,

Jakby mężczyzna nie pracował, a kobieta tak, to by tu gromy na mężczyzne się posypały

Napisze o moich rodzicach....( bo przyklad wlasny jest kiepski)
Mama zawsze pracowala, zajmowala sie domem i dziecmi...ojciec tylko praca.
Ojciec wiecej zarabial.- czasy byly takie, ze istnial obowiazek pracy. W pewnym momencie mama przestala pracowac, i  wszyscy sobie to chwalili, zwlaszcza ojciec. Nie chodzila podenerwowana, miala czas dla rodziny i domu.

Mam tez w rodzinie przypadek, gdzie ona pracuje, ciagle w delegacjach, nadgodzinach, czasem bywa w domu tylko na weekend. On zajmuje sie domem, dzieckiem( juz maja drugie) gotuje, sprzata robi zakupy, odprowadza do przedszkola....w sumie ona wrocila do pracy 3 miesiace po porodzie, i wracala z pracy o 20 wieczorem( od rana) on zajmowal sie wszystkim. Im sie uklad sprawdza,ona mowi, ze jakby mieli oboje pracowac, to pomoc domowa wyszlaby drozej. ( maja to samo wyksztalcenie- razem konczyli studia)

Kierujac sie takim przykladem, uwazam, ze jesli partner wymaga, zeby zona spedzala w pracy tyle godzin, co on, to on powinien jej pomoc w prowadzeniu domu/wychowywaniu dzieci, tez po rowno. ( a to juz sie panom zazwyczaj nie podoba, i w praktyce zmieniaja zdanie)

Dlatego sie tu odezwalam- bo zaczela sie bzdurna wojna- kto komu i za ile.
A to wymaga dogadania. Z drugiej strony, czemu ona ma brac na siebie dwa etaty, jeden w pracy, drugi w domu, jak pan po pracy klapnie na kanape, i ma wszystko w tyle?
A wymaga, zeby ona pracowala w imie kiepsko pojetej rownosci?

Swoja droga, tez prawda, ze ona majac prace zapewnia sobie niezaleznosc/bezpieczenstwo, ze w razie czego nie zostanie z reka w nocniku...

A moim zdaniem, to autorka kiepsko sie dogaduje z mezem.
O takich sprawach, jak dziecko, obowiazki, praca, kasa, plany na przyszlosc sie otwarcie rozmawia, a nie" jakos to bedzie" , bo moze byc zaskoczenie:-\

Nadal twierdze, ze kiepsko sie dogaduja- raczej kazde zyje swoja wizja, i swoimi oczekiwaniami( albo forsuja swoje kosztem drugiego) - tez do doopy.
PS - to podobno maz zmienil zdanie co do rodziny wielodzietnej- i to nagle bez wyjasnien.
Zgadzal sie na jedno dziecko po drugim, nagle mu sie odmienilo, a dwoje dzieci, to tez wiecej obowiazkow. O tym nic nie wiemy.

Eileen, gotujac, piorac, sprzatajac, prasujac mezowi. I wychowujac takze JEGO dziecko. Chyba wykonujac te czynnosci u kogos obcego, w pracy autorka dostalaby za to niemala pensje. Nie uwazasz? Bez przesady. Niedlugo kobiety beda wracaly tydzien po porodzie do pracy, bo beda sie baly, ze maz nie bedzie chcial ich utrzymywac podczas, gdy one beda w pologu. Swoja droga- wspolczuje takiego myslenia. Ja tam wiem, ze w moim mezu mam oparcie i nie bedzie mi niczego wymawial. Oczywiscie ja tez musze sie wywiazywac ze swych obowiazkow jako matka i zona.

Nie chce nikogo obrażać i mam nadzieje ze nikt nie poczuje się urażony ale być może twój mąż ma dość kury domowej i stracił do ciebie szacunek. Tysiące kobiet pracuje i równocześnie wychowuje dzieci nie mając pomocy ani mężów ani babć  i radzą sobie świetnie mimo skrajnego wyczerpania , i nie pisze tu tego by komuś zrobić na złość a jedynie po to by zwrócić uwagę na fakt iż twój mąż droga autorko być może pracuje z taka kobietą i podziwia jej zaradność życiową. Nie sadze aby męża autorki fascynowały domowe obowiązki o których słyszy wieczorem po pracy bo cóż ciekawego mogła zrobić czy przeżyć jego połowica która całe dnie spędza w domu. Niektórzy panowie z czasem tracą ochotę na życie w takim związku.

Wiesz, poniekad masz pewnie racje, ale ja osobiscie nie potrafie podziwiac takich kobiet... Przeciez tu trzeba im wspolczuc mezow, pracy na kilka etatow, itd. Zreszta nie wiem, co gorsze kura domowa, czy kobieta, ktora zasuwa 24/24? Nie wierze, ze kobieta, ktora pracuje zawodowo, wychowuje dzieci, po pracy zajmuje sie domem, jest jeszcze w stanie zadowolic i poswiecic czas mezowi. Robocopy to science fiction...

Albo ja mam zawyzone standardy albo cos ze mna nie jest tak. Zarabiam prawie 3 razy tyle i wiem, ze stac mnie na jedno dziecko. Razem z zona myslimy i planujemy nastepne (obecne w drodze ) ale wtedy bez watpienia bede szukal lepszej pracy (w tym momencie moglbym zarabiac wiecej ze swoim wyksztalceniem ale nie chce pracowac wiecej niz 6-8 godzin dziennie i miec masy obowiazkow - chce miec czas dla zony, a niedlugo tez bobasa).

Jesli Twoj maz zarabia tyle to albo powinniscie sie wstrzymac z nastepnym dzieckiem albo szukac pracy tak by pozniej moc wspomoc meza skoro on zarabia tyle ile zarabia. Wydaje mi sie, ze jego zdenerwowanie ma korzenie w obawach i niepewnosci co do zapewnienia bytu rodzinie i wcale mu sie nie dziwie.

Teraz przedstawie Ci taki czarny scenariusz. Twoj maz umiera - nie wazne jaka jest przyczyna. Domyslam sie, ze jest na tyle madrym czlowiekiem, ze ma minimum dwa ubezpieczenia na zycie (na kwote laczna powiedzmy 500,000zl - 700,000zl). Ale te pieniadze kiedys sie skoncza, a zapewne szybciej niz by sie moglo wydawac. Utrzymanie dziecka sporo kosztuje. Do tego poslanie na dobre (czytaj za granica) studia, ktore zagwarantuja dziecku przyszlosc oraz prace rowniez kosztuje. Zdaje sobie sprawe, ze ludzie chca miec dzieci i to bardzo dobrze ale powinni tez sie wczesniej zastanowic ile to kosztuje zanim zaczna "masowa" reprodukcje.

Bez przesady, "jakie pasożytnictwo"?

A co maja znaczyc te emotikony ?

E tam, opieka nad dziecmi to pikus, prawie jak posprzatanie domu w 5h- jakies 24/24, 7 dni w tygodniu. A dziecko mam, wiec ja tak z autopsji.

i znowu licytacja, kto ma gorzej i kto ciężej.
Zajmowanie się domem a praca zawodowa to dwie skrajnie różne rzeczy i porównywanie ich jest debilizmem.
Stopień i rodzaj zmęczenia po nich mają inne charaktery i tyle.
   Osobna kwestia, że wiele, naprawdę wiele, kobiet ma manierę wymyślania sobie zajęć obiektywnie bezsensownych i tytułowania ich 'obowiązkami'.

Ja nie uważam, że jeśli kobieta zostanie w domu, to pasożytuje. To zależy od indywidualnych ustaleń i od sytuacji finansowej. Moja mama nigdy nie pracowała w takim normalnym znaczeniu tego słowa. Fakt, że w domu dużo robiła, ale dlatego, że chciała. Nikt jej nie kazał siać kolejnych doniczek z kwiatami albo hodować warzyw. Lubiła, więc robiła. Tylko różnica jest taka, że ona mogła sobie pozwolić na zostanie w domu, bo ojciec bardzo dobrze zarabia i ma pewną pracę. Natomiast nie rozumiem kobiet, których facet musi harować, żeby one mogły w domu siedzieć. A jak straci pracę, to co wtedy? To już moim zdaniem nie jest kwestia wyższości jednego modelu nad drugim, ale po prostu kwestia rozsądku. Jeśli te 5 tys. jest brutto, to tym bardziej to niewielkie pieniądze na 4 osoby. Do tego przy założeniu, że w razie nagłej potrzeby żona nie pomoże, bo niczego nie umie i nigdzie jej nie zatrudnią.

Wychowywanie dzieci i dbanie o dom to praca. Nie mam zadnego problemu z kobieta chcaca to robic.

Problemem jest, ze Autorki maz ma inne zdanie.

O dokladnie, sama wole isc do roboty niz zajmowac sie domem. Stopien i rodzaj zmeczenia maja inne charaktery. W sumie praca zawodowa i praca zawodowa to tez moga byc dwie skrajnie rozne rzeczy i porownywanie ich moze byc debilizmem.

Bo to rzeczy nieporównywalne w sumie. Ja w swoim niedługim życiu pracowałem fizycznie na taśmie, a od paru lat pracuję umysłowo i np. uważam, że zmęczenie psychiczne daje dużo bardziej popalić niż zwykłe fizyczne, a znajomi pracujący fizycznie nie są w stanie tego w ogóle zrozumieć. My to bardzo długo decydowaliśmy się na pierwsze dziecko, mimo że pracujemy oboje i zarabiamy dobrze. Powyżej średniej krajowej, na nasze miasto to naprawdę niezłe pieniądze. Ale żona zrezygnowała z dodatkowej pracy przy ciąży, ja też trochę odpuściłem, bo za dużo mnie w pracy nie było i już tak różowo nie jest. Dodatkowo wywaliło nam hydraulikę i trzeba było szybko robić całą hydraulikę, wymieniać wannę itd. Poszło sporo kasy w ciągu dwóch dni. A skąd byśmy wzięli kasę gdybyśmy razem nie pracowali i nie mieli odłożone funduszy na czarną godzinę. Jakoś sobie tego nie wyobrażam. A decydowanie się na drugie dziecko, gdy tylko jedna osoba pracuje jest ogromnym ryzkiem i tak naprawdę nie ma większego znaczenia czy zarabia 2 tysiące, czy 10 tysięcy. Bo ta jedna osoba może dziś wyjść z domu do pracy i już nie wrócić. I z czym zostanie ta druga? Z niczym. Ani pracy, ani doświadczenia, ani umiejętności i dwie dodatkowe buźki do wykarmienia. Ja mam dziwne wrażenie, że ludzie którzy nigdy nie pracowali i siedzą tylko w domu żyją w jakimś innym świecie i myślą, że pieniądze to się z nieba biorą.
Dlatego najlepszym rozwiązaniem byłoby iść do pracy, zdobyć doświadczenie, a o drugie dziecko starać się za jakiś czas. Zawsze to choćby z ZUS będą dodatkowe pieniądze.