Witam,
Piszę, ponieważ chciałabym podyskutować na temat niestety kryzysu, w którym obecnie tkwimy. Wśród tylu informacji, mediów już sama nie wiem czego słuchać i w co wierzyć. Jedni mówią, że kryzys się kończy i będzie lepiej, drudzy że nadchodzi kolejny o wiele gorszy... Jestem osobą bezrobotną, ciągle szukam pracy, przeglądam oferty i widzę, że jest ich coraz mniej, boję się o przyszłość, naprawdę... Jestem na 3 roku studiów i chciałabym także wyjść za mąż, ale nie mając pracy i perspektyw na życie mogę o tym zapomnieć. Co Wy myślicie o kryzysie i obecnej sytuacji? Czy to długo potrwa? Czy młody człowiek w tym świecie nie ma żadnych szans, by żyć w miarę normalnie i spełnić chociaż niektóre, podstawowe marzenia? Ja już mam taki mętlik w głowie, nie wiem już co o tym wszystkim myśleć... A jakie są Wasze poglądy?
- Natasza-Poznań
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
- lilly
- Mój jest ten kawałek podłogi
- Nieaktywny
Witam,
ja ukończyłam studia dzienne na uczelni technicznej, ale kierunek zarzadzanie i organizacja/administracja...
jako studentka troszkę dorabiałam( tego nie wpisywalam do cv) i pozniej juz pracowalam jako telemarketerka i koordynator administracyjny, ale przed obroną w firmie zaczal sie kryzys i własciciel przeszedl na samodzielne prowadzenie jej z zona. mialam czas zeby przygotowac sie do obrony....
od lipca szukam...i jestem zapraszana na rozmowy, ale roznie to wyglada...albo opis zamieszcony w ofercie zupełnie sie nie zgadza z tym co oferowane jest na rozmowie, albo jak juz stanowisko fajne i praca wydawalaby sie ciekawa to sa lepsi kandydaci.
oczywiscie nie spodzieam sie cudow jako obsolwentka z raczej marnym dorobkiem zawodowym, ale nawet cokolwiek nie latwo jest dostac, chyba ze wynagrodzenie tylko i wylacznie uzaleznione od wynikow i bez podstawy...
Takze droga Natallio kryzys dla mnie jest widoczny i odczuwalny, a moze to poprostu brak moich kwalifikacji...
Odpowiadając na Twoje pytanie z mojej perspektywy młody człowiek, któremu nie dadzą szansy lub nie ma znajomości ma ciężko... a co do kryzysu wierzę, że się będzie kończył:)z taką wersją lżej mi na duchu:)
- Natasza-Poznań
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Lilly,
Widzę po Twoim poście, że też jesteś zrezygnowana troszkę, tak samo jak ja... a jestem w trakcie studiów i już narzekam na brak pracy, boję się co to będzie jak po studiach nie znajdę żadnej pracy, to po prostu koszmar, i moje nastawienie staje się coraz bardziej pesymistyczne a strach przed przyszłością rośnie. Jednak w sercu nadal mam tą malutką iskierkę, iskierkę dzielnie walczącej nadziei, że kryzys minie i że znajdę po prostu pracę, zwykłą pracę która pozwoli mi się utrzymać i żyć tak zwyczajnie. Ahhh rozmarzyłam się...
- lilly
- Mój jest ten kawałek podłogi
- Nieaktywny
najważniejsze to nie poddawać się, chociaż faktycznie troszkę zrezygnowana jestem ostatnio. A myslałam, ze moje optymistyczne nastawienie mnie nie opości:)
szukam caly czas, jednak takich jak my jest dużo wiecej:)
A Ty Natallio sie nie poddawaj, to wcale nie jest powiedziane, że nie znajdziesz, mimo kryzysu. Może akurat Twoje kawlifikacje i Twoja osoba przypadnie do gustu przyszłemu pracodawcy i będzie sukces:)
Pozdrawiam
- Natasza-Poznań
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Lilly jak tam u Ciebie z szukaniem pracy? Z planami na przyszłość, ja już powoli się chyba poddaję, i dostaję do głowy, ofert nie ma a jak już wyślę to i tak nikt się nie odzywa... czekam i czekam i czekam w nieskończoność. Najgorsze jest to, że cały dzień siedzę w necie i sprawdzam co pół h czy doszła jakaś oferta, coraz gorzej zemną. A przecież szukam zwykłej pracy, by mieć zajęcie, nie zwariować, by być... Jestem po prostu załamana...
- Pescecane
- Słodka Czarodziejka
- Nieaktywny
A ja Was pocieszę 
Moja przyjaciółka szukała pracy koło 4 czy miesięcy, już łapała jakąś ostrą deprechę bo jeszcze w życiu prywatny jej nie wychodziło.. i ostatnio dostała dwie prace dzień po dniu Także główki do góry:) Łączę się w cierpieniach bo jestem na podobnym etapie.
- Agnieszka128
- Tajemnicza Lady
- Nieaktywny
Witam,
Piszę, ponieważ chciałabym podyskutować na temat niestety kryzysu, w którym obecnie tkwimy. Wśród tylu informacji, mediów już sama nie wiem czego słuchać i w co wierzyć. Jedni mówią, że kryzys się kończy i będzie lepiej, drudzy że nadchodzi kolejny o wiele gorszy... Jestem osobą bezrobotną, ciągle szukam pracy, przeglądam oferty i widzę, że jest ich coraz mniej, boję się o przyszłość, naprawdę... Jestem na 3 roku studiów i chciałabym także wyjść za mąż, ale nie mając pracy i perspektyw na życie mogę o tym zapomnieć. Co Wy myślicie o kryzysie i obecnej sytuacji? Czy to długo potrwa? Czy młody człowiek w tym świecie nie ma żadnych szans, by żyć w miarę normalnie i spełnić chociaż niektóre, podstawowe marzenia? Ja już mam taki mętlik w głowie, nie wiem już co o tym wszystkim myśleć... A jakie są Wasze poglądy?
Kryzysy się niestety zdarzają i będą się zdarzać. Nikt nie zagwarantuje nam bezpieczeństwa zawodowego tylko my sami możemy to sobie zagwarantować. Jak? Rozwijając się nieustannie. W czasie kryzysu wszyscy zastanawiają się jak utrzymać, zwiększyć dochody.
Osoby, które się rozwijają wiedzą często jak to zrobić zatem nawet w czasach kryzysu mogą łatwo znaleźć pracę, ponieważ pracodawcy są wyczuleni na osoby, które mogą im wtedy pomóc.
