Etykieta w trakcie postępowania rozwodowego. - Netkobiety.pl

ja bym sie udał w tym w czym czuje się swobodnie i wygodnie

możesz nie wiem co nałożyć na siebie, a i tak nic tym nie zmienisz, albo wręcz przeciwnie (kwestia chyba sędziego czy sędziny)

generalnie doświadczenia nie mam, póki co jeszcze w tej materii

ale spokój i opanowanie, i czytelna wypowiedź pewnie zastąpią nie jedno ubranie

pozdr

pomijam oczywiście aspekty, że nie wiem np w szlafroku pójdziesz

i polecam meliskę przed wyjściem z domku, na wypadek przypływu emocji

Przede wszystkim - powinieneś pokazać po sobie, że sprawa rozwodowa i rozwód są dla Ciebie wydarzeniem, na które musiałeś się zgodzić, choć tego nie chciałeś. Chodzi o szacunek do żony, do wspólnych lat, przeszłości. To wbrew pozorom daje bardzo dużo. Dzięki temu możesz zyskać przychylność sędziego i ławników. Poza tym dobrze by było, gdybyś był spokojny w swoich wypowiedziach, bez podnoszenia głosu, oraz ( co bardzo bardzo ważne ) nie dał się ponieść emocjom w słowach i reakcjach. Pokaż sędziemu, że nad każdym zdaniem które wypowiadają Twoi przeciwnicy oraz nad każdą Twoją wypowiedzią się zastanawiasz, podajesz je przemyśleniom. Dobrze jest pokazać składowi sędziowskiemu, że jesteś stabilny emocjonalnie, inteligentny, masz wrażliwość, ale nie dano Tobie wyboru. Mów krótko ale treściwie, konkretnie.
Strój jest raczej istotny, warto w jego dobór zainwestować trochę czasu. Pamiętaj - dobre wrażenie robi się tylko raz, a jest ono istotne, bo może wpłynąć na mimowolny odbiór Twojej osoby przez sędziego. Jeansy to raczej dobre na co dzień, ja bym na Twoim miejscu założył spodnie na kant i pantofle.

Mój były mąż ubrał się w dżinsy i w sweterek w romby
To ja zdecydowanie  byłam bardziej elegancką stroną na tej rozprawie

tenniedobry2, "zainwestuj w ubiór" - to nie jest kwestia pieniędzy ale głownie kwestia zainwestowania w czas, przemyslenia, dobrania stroju. Powinna być co najmniej marynarka + jasna koszula + dzinsy + pasek + czyste buty + wymyte włosy + zgolony bądź zadbany zarost.
Garnitur + krawat rozwiązałby kwestię w sposób najbardziej tradycyjny i najbardziej przewidywalny co do odbioru przez sąd. Ale mogą być odstępstwa.
Nic nie zastąpi schludnego wyglądu.
Na taką okazję to w  mydło można zainwestować bez obaw.
W ciuchy od Pierre Cardin lub H. Bossa nie koniecznie.

Wiesz co monia .Moj ubior na rozwod przypominal (wedlug mojego doroslego syna )skrzyzowanie pani lekkich obyczajow z matrona .Dosc klusa spodniczka z zakietem i "sztrasznie "dlugi plaszcz .Maz prawie ex w garniturze (albo na rozwod ,albo na nowy slub przyszlosciowy sobie kupil ).No ale rozwod bez orzekania o winie .On sie trzasl ,co pytanie sedziny to patrzyl na mnie oczekujac zgody .Prawie ,ze nam rozwodu nie dali ,mediacje ,dupacje itp.itd .Ale ja poprostu mowilam twardo i zdecydowanie . Ja chciałam rozwodu .(zreszta pisalam w innym watku ,ze przed rozwodem nazaralam sie jak swinka i poziom endrofin u mnie poszedl w gore .Ubranie, tak wazne ,ale bez przesady .Zadbany ,pachnacy przyszly  rozwodnik i pierwsze wrazenie sedziow gwarantowane .

Przejdź się po okolicznych szmateksach. Koszt fajnej marynarki to kilka-kilkanaście złotych. Czasem nawet z firmowa metką w idealnym stanie.

Dobrze mowi ,polac jej :):)

dlatego ja np bardziej stawiam na argumenty słowne, niż wizualne,

to nie jest umowa o pracę, że każdy aspekt się liczy,
wiadomo sobą coś trzeba reprezentować, ale nadwyraz podkreslanie w takiej sytuacji czegoś jest dla mnie tylko udowodnieniem braku
w tej materii

być może droga przegrana jak się taką Panią spotka
ale przecież nie pępek świata z niej
są wyższe instancje, mozna chyba się odwoływac, jesli nie ma rażącej winny jednej ze stron

no podobno państwo prawa muhahah
przy takiej Pani się w dobrego adwokata inwestuje
to jest już dobrze ulokowana inwestycja , napewno skuteczna

Na rozprawę rozwodową połączoną z wywalczeniem dla siebie alimentów ubrałam się naprawdę fajnie. Nowe ciuchy, łącznie z bielizną, nowy fryz, perfumy, szpilki... Wyglądałam bardzo dobrze i elegancko jednocześnie. Na pewno nie wyglądałam na kobietę, która przyszła po jałmużnę od eks męża. A dochodu miałam wtedy 1500 zł. Mąż przy dochodach około ośmiokrotnie wyższych na tamten czas, wyglądał zdecydowanie tak sobie. Mam wrażenie, że jego adwokatka podpowiedziała mu, żeby właśnie tak nędznie się ubrał, jako że niby nie ma z kogo ciągnąć... Mną natomiast powodował szacunek dla własnego małżeństwa (! szokujące? Według mnie skoro na suknię ślubną wydałam tyle kasy, to na strój kończący to małżeństwo też wypadałoby wydać podobnie), po drugie - szacunek dla sądu, w którym znalazłam się pierwszy raz we życiu, po trzecie - i być może najważniejsze - świadomość fajnego wyglądu dawała mi pewność siebie, która wówczas była mi bardzo potrzebna.
Czy to zaważyło w oczach sędziego? Nie mam pojęcia. Nie zwracałam na to uwagi, jakie wrażenie robię na składzie sędziowskim. Aczkolwiek na początku rozprawy rzuciło mi się w oko niedowierzające spojrzenie sędziego na mnie i na męża.
Zatem nie wiem, czy zwracają uwagę na to, jak kto wygląda. Z własnego doświadczenia wiem, że strój pomaga w osiągnięciu lepszego samopoczucia w sytuacji - co tu kryć - mocno nadwyrężonego tego odczucia. Moim zdaniem to ważne.
Aha... efekt osiągnęłam, czyli dostałam wszystko to, po co poszłam do sądu: rozwód na pierwszej rozprawie i alimenty na siebie.

Moja znajoma ubiera się tak, żeby sprawić wrażenie, że chce, ale nie ma za co:p
Nawet mi się rzuciły w oczy rajstopy z takimi grudami jakie robią się po milionie prań, nie wiem jak to się nazywa fachowo.

Moze posrod tych wszystkich taktyk i postaw jakie - wedlug rad - powinienes przyjac znajdzie sie miejsce na spojrzenie troche inne. Oto kawalek mojego zycia:
Dawno dawno temu - jeszcze przed millenium - mialem jeden magiczny dzien. Rano dowiedzialem sie od adwokata, ze moja - jeszcze wtedy - zona ma zielone papiery. Wiedze te nabylem na 2 godziny przed rozprawa rozwodowa. Uzbrojony i podbudowany przez adwokata polecialem (w godzinach pracy) do Sadu pewny swego. Przegralem (wtedy oczywiscie). Zdruzgotany wracam do roboty a tu BACH! - wezwanie do Najwyzszego. Rozwiazuja moj departament a poniewaz zdaja sobie sprawe, ze czterokrotnej redukcji zarobkow nie przyjme - mam wolna reke.
Wrocilem do gabinetu, wzialem to co trzeba, popilem procentami.... I wtedy przyszla ONA. I wyciagnela mnie, bezradnego zyciowego gnoja ktory mial komfort bycia dyrektorem. Bylem z nia. Wzialem nawet slub cywilny. Ale bylem z nia przez wdziecznosc. Nic poza tym. I zroumialem ze tak nie da sie zyc. Powiedzialem jej prawde. Poprosilem o napisanie pozwu bo przeciez ja nie moge napisac pozwu ze swojej winy. I napisala. Wchodze na sale rozpraw - Sedzia to kobieta, lawnicy to stare i zadne meskiej krwi baby. I ja co? Stanalem w prawdzie. Powiedzialem jak jest. Powiedzialem jak bedzie i powiedzialem ze nie chce by tak bylo. Powiedzialem ze Sad moze mnie zmusic do bycia z NIA ale do kochania juz nie. Zostawiam JEJ wszystko procz uczuc.
Skonczylo sie na tym, ze to ja powiedzialem iz honor mi nie pozwala na rozwod bez orzekania o winie i nalegam na to, by okazac jej szacunek.
Potem minelo wiele lat. Kazdemu losy potoczyly sie inaczej. Ja mam zone i dzieci, ona tez nie jest sama. Ale mamy kontakt ze soba. Nieczesty ale mamy.
Zmierzam do tego by zasugerowac Ci, ze stroj, sznyt i te sprawy nie uczynia z Ciebie czlowieka honoru - jesli nim nie jestes. Masz sumienie, a jego protokolem dyplomatycznym nie oszukasz.

Pozdrawiam.

Witam..
Na moją rozprawe rozwodową ubralam się w elegancki kostium w ciemno szarym kolorze.. Uważam , ze w Sądzie trzeba wyglądać nalezycie i z klasą.
Tobie polecilabym napewno koszule i krawat,spodnie ?.. chyba raczej garniturowe, bądż koszule bez krawatu i dżinsy..
Najistotniejsze jest opanowanie emocji, szczere i rozsądne odpowiedzi..
Przed sprawą zaparzyć i wypić ziólka: melise bądż dziurawiec.

Rozmawiałem z adwokatem i powiedział mi "żadnych garniturów ani krawatów", luźno, może być koszula do jeansów ale by nie przesadzać ani w jedną ani w druga stronę. I tak też byłem ubrany

Tak, rozwód orzeczony
Rozprawa trwała (z przerwą na naradę) wraz z odczytaniem wyroku w sumie ok 40 min.
Czuję straszny dyskomfort.
Emocji wielkich nie było możne dlatego, że już to u mnie trwa wiele miesięcy, nabawiłem się grubej skóry choć przyznam, ze było mi przykro w trakcie.
Dominował spokój, bez podniesionych głosów itp.

No to gratulacje. Dyskomfort przejdzie. Będzie dobrze. Teraz przed tobą nowy początek i nowe możliwości . Zresztą nie ma tego złego...

Witaj w świecie panien/kawalerów z odzysku .

Czas zbierać rozrzucone klocki i budować nową rzeczywistość.