dziecko po rozejściu się rodziców - Netkobiety.pl

Ona to czuje, uwierz mi lepiej by było gdyby był rozwód i opieka naprzemienna wtedy dziecko czuło by się lepiej bo nie udzielała by mu się atmosfera rozpaczy. Pewnie jak widzisz męża to masz mętlik w głowie widzisz te wszystkie złe obrazy, rozumiem to Ale twój mąż jeśli chcesz by tak zostało musi teraz dawać z siebie po 500% a nie wylegiwać się po pracy na wersalce
Tak jak mój znajomy został dla synka z żoną ale zagonił ją do pracy by się nie nudziła i nie rozmyślała o kochanku. Nie możesz zamykać swoich emocji  jednocześnie trudno wyrzucać swoje uczucia wypominać mieć humory wobec męża(a właściwie czegoś co po nim zostało) gdy obok jest dziecko

Ile lat ma córka?

Słuchaj jako dziecko rozwodników, mogę Ci śmiało powiedzieć, że Twoja córeczka wcale nie woli tatusia . Kiedykolwiek powiedziała Ci, że jesteś gorsza od taty? Czy Ty sama sobie to wmówiłaś, bo przechodzisz trudne chwile? Niestety małe dzieci nie wiedzą, że niektóre zachowania mogą kogoś zranić, szczególnie gdy Ty przechodzisz trudne chwile. Idzie bawi się do taty i jest fajnie. Musisz córeczce wytłumaczyć, że rozmowa na temat tego wszystkiego musi się odbyć. Jeśli nie będzie chciała tego to się zapytaj dlaczego.
A jeśli chodzi o rozpuszczanie dziecka przez zdradzającego to NORMA i musisz porozmawiać o tym z ex. Nie może "oczyszczać" własnego sumienia niestety rozpuszczając córeczkę, bo w ten sposób Jej szkodzi, a pomaga tylko własnemu sumieniu.
Radzę zaczerpnąć porady u psychologa dziecięcego, bo każde dziecko jest inne i inaczej reaguje na rozpad rodziny. Ewentualnie wyjść z inicjatywą, aby Pani psycholog porozmawiała z córką.
A jeszcze jedno pytanie Twój ex mieszka z kochanką?

Weroniko, jeśli Twoja córka nie chce rozmawiać o sytuacji, nie namawiaj jej do tego... Może poczuć się zakłopotana i nie wyjawi Ci swoich prawdziwych uczuć. Jeśli faktycznie teraz lepiej czuje się z ojcem, myślę nie powie Ci o tym z prostego powodu, aby nie zrobić Ci przykrości. Lepiej nie narażać ją na ten stres. Po prostu bądź blisko, bardzo czujna.. Reaguj na każdy jej sygnał potrzeby komunikacji. A co do nad wyraz rozpieszczającego ojca... Jeśli rozmowy z nim nie pomogą, nie wiele możesz zrobić. Ale nie martw się. Czas płynie, a dziecko z jego upływem nabierze zdolności weryfikacji wartości jakie otrzyma od obojga Was. W przyszłości Twoje wsparcie, stabilizacja i poczucie bezpieczeństwa na bank zaowocują

Dziękuję dziewczyny, trochę mnie pocieszyłyście:) Eks wyprowadził się do pokoju w pensjonacie. Mała śpi u niego często.
Faktycznie muszę z nim pogadać i jakoś te kontakty wypośrodkować.
W sumie jak dziecię jest z nim to nie ma czasu romansować...
Ale jak wraca od niego jest taka naburmuszona i dopiero po chwili jej przechodzi.
Spróbuję z nią pogadać.

Ale rywalizować z nim na atrakcyjne spędzanie czasu raczej sie nie piszę - nie na wszystko mnie stać no i wciąż walczę z czarnymi myślami.

Mam nadzieję, że wszystko się ułoży.

Boję się świąt - spędzamy je tradycyjnie u siostry eksa dużą rodziną, ale- teściowa nic nie wie o naszym rozejściu się / jest po udarze i nikt nie ma jej odwagi powiedzieć/ ja się na razie nie piszę, żeby się z eksem podzielić opłatkiem, zwł. że ledwo daję radę z nim siedzieć przy jednym stole /sprawdzone podczas niedawnej uroczystości rodzinnej/ starsza córka nie odzywa się do niego /może w czasie świąt jej przejdzie - w końcu on zdradził jakby tylko mnie/ Oj będzie trudno...

Nie mów źle bo.
brakuje mi taty,
ale czy to źle?
już nie pamiętamy
co z dzieciństwa zapamiętamy?
jesteśmy tylko u Mamy.
ale... brakuje mi taty
też boje się świąt,

Hej, tez się boje, ze tata, który jest głownie od zabawy, jest dla mojej córki atrakcyjniejszy.
Mała ma 2 lata i za nim przepada.

A ja bym nie pozwalala spac u niego w tygodniu. Niech z nim spedza czas ale  o 20 powinna byc w domu. Niech
Sobie spi co drugi weekend u niego, niech sie widza dwa trzy razy w tygodniu ale bez zostawania na noc

Rozstania dorosłych tak czy inaczej dotykają dzieci. Nasza w tym rola, by potrafiły to przyjąć do wiadomości z jak najmniejszym uszczerbkiem na poczuciu bezpieczeństwa.

Nigdy nie robiłam przeszkód w kontaktach z ojcem. Nigdy nie zasypywałam Dzieci uwagami na temat ojca. Same doskonale (jak sie okazało o wiele więcej) widziały. I dlatego tak bardzo cierpiałam, kiedy wybrały jego. A to przy mnie miały zasypiać. To ja powinnam marudzić codziennie o lekcjach. Przypominać o myciu zębów.

Na szczęście zaczyna sie układać. Mam je blisko choć nie każdego dnia... Ale nikt mi nigdy nie zarzuci, że uzurpowałam sobie prawo do moich Dzieci. Choć wolałabym, żeby nie był ich ojcem. Wiem, to bardzo okrutne z mojej strony...

Hej Kasia!
Napisałam pozew, ale jeszcze muszę go pokazać prawnikowi. Chcę złożyć go przed świętami.

Próbowałam podpytać młodą czy nie przeszkadza jej, że w kółko jeździ od taty do mamy - trochę jej przeszkadza. Wytłumaczyłam, że  czasem tak się dzieje, że dorośli muszą mieszkać oddzielnie. Ze to niczyja wina nie jest. Ze jak będzie starsza to jej to lepiej wytłumaczę. Tata z nią o tym nie rozmawia.  No i ciągle mówię że bardzo ją kocham...

to dobrze ze rozmawiasz, moja córka niechce rozmawiać...też tłumaczyłam żejakochamy tak samo itd.. czytaąłs mój post?Ile byliście małzeństwem..? Ja złozyłam pozew 07 listopada rozwód mam 19 grudnia

Nie wiem co mam robić... chciałam się wyprowadzić do pobliskiego /70 km/ dużego miasta, a tu zonk bo dziecina chce zostać z ojcem. Nie uda mi się chyba rozpocząć tego nowego życia... No bo na siłę ją zabierać? Samej wyjechać?

Żyć się odechciewa...

Nie mów tak. Spójrz za okno. Życie toczy sie dalej. To samo słońce wygrzebie sie zza horyzontu o poranku. Dziecku sie nie dziw. Ma zaledwie 7 lat. Jeszcze chwilkę to potrwa, zanim zechce przyznać się , że rozumie.

Jak Tobie to powiedzieć: załatwcie między wami wasze techniczne sprawy.Od tego  zacznijcie. Małe kroczki sprawią, że nauczysz się chodzić Weronisiu...

On ma prawo do dziecka. Z pewnością brakuje mu córki. Nigdy nie uciekaj, bo przeszłość i tak Ciebie kiedys dopadnie. Rozpraw się z nią...

Jeśli chętnie spotyka się z córką (nie wykręca się od spotkań) to wątpię, aby się zgodził i niestety córka może to odczuć .

A nie możesz rozpocząć nowego życia tam gdzie jesteś, bądź porozmawiać z eks na ten temat? Nowe życie to niekoniecznie nowe miejsce , coś o tym wiem. Wystarczy zmienić stosunek do życia i spróbować nowych rzeczy/rozwinąć własne pasje . A ta opieka 50 na 50 jak wygląda - On zabiera dziecko, czy przyjeżdża do Twojego domu i tam z dzieckiem przebywa podczas wizyt?

Aha, czyli tak codziennie. Myślałam, że 50/50 czasu w tygodniu, nie na dzień .
Będziesz musiała poważnie z Nim porozmawiać o Swoich planach (przeprowadzki) i co On, o tym sądzi. Niestety córka nie pomaga.

A dlaczego chcesz rozpocząć nowe życie w innym mieście?

Weronka napiszę z punktu widzenia ojca którego dzieci były większe i stwierdziły że chcą zostać z matką - ekstrawertyczką bo ona pokrzyczy ale nie wymaga tyle co ja więc będzie im wygodniej. Po pierwsze nie zostawiłem dzieci na pastwę losu bo wiem że ex mimo swoich wad chce dla dzieci dobrze i żaden jej facet ich nie tknie. Po drugie nigdy nic złego na żonę nie mówiłem chcąc aby dzieci miały matkę a nie wroga. Po trzecie starsze już deklaruje chęć mieszkania ze mną a młodsze - czasami, dojrzewa.  Faktycznie że moje samopoczucie po takim opuszczeniu było straszne ale ty masz dorosłe dzieciaki to też łatwiej. A teraz jest już ok. A może właśnie taki obrót spraw byłby dla ciebie korzystniejszy z punktu widzenia układania sobie życia? To że małe dziecko teraz wybiera ojca nie deprecjonuje ciebie i nie przekreśla takiego zamieszkania w przyszłości (gimnazjum/liceum) .