Pornografia a związek - Netkobiety.pl

Niech się leczy.

Mówiłam mu o tym, ale on uważa, że nie jest to na tyle problem żeby od razu leczyć,  muszę mu dać czas, on ogranicza porno. No i zaczyna mówić też, że każdy facet ciągle ogląda i żebym nie myślała że on jest wyjątkowy. Czasem też zaczyna się denerwowac i krzyczy "Tobie tylko o seks chodzi, w ogóle Ci na mnie nie zależy, tylko dla seksu ze mną jesteś i jak tu nie wychodzi to mnie zostawisz!" albo zaczyna sugerować, że to moja wina bo kiedyś, dawno temu, przy tych dwóch partnerkach "stał mu jak należy".

facet jest uzależniony od porno. to takie same uzależnienie jak od alkocholu, narkotyków czy hazardu.
Do tego jest na tyle głupi, że nie widzi problemu nawet gdy słyszy o tym od ukochanej osoby.
Nasi dziadkowie w życiu widzieli max 10 kobiet, z zawstydzeniem patrzyli na ich waginy a wzwód pojawiał się od samego spojrzenia na młodą dupę na wsi co właśnie przyszła do kościoła.
Twój facet podczas jednej sesji porno widzi więcej gołych dup i wszelkich rodzajów wynaturzeń niż nasi przodkowie przez całe życie. jak już wiele razy wspominałem , pomimo protestu Vian redaktor działu psychologia człowiek nie jest nieskończenie chłonną gąbką, jego limit w końcu musi nastąpić.

skoro facet napatrzył się na 3,4,5,6,7... kąty, grube, chuda, ogolone, owłosione, bez nogi, z cyckami, bez cycków, w ciaży, z pindolem i bez to nie ma się co dziwić, że słabo podnieca go wizja normalnego seksu. alkocholik idąc na imprezę nie zadowoli się jednym piwem tylko chce flaszkę.

Każda normalna para potrzebuje sexu i nie możesz dać sobie wmówić, że to twoja wina. stał mu kiedyś przy innych, co to za argument. to że mu teraz nie dryga to nie twoja wina tylko jego chorej głowy którą podnieca jedynie wibrator na głowie i wsadzanie ręki po łokieć w tyłek.

masz dwa wyjścia, uciekaj czem prędzej bo jego natura z tego co piszesz jest mocno toksyczna i stracisz z nim czas. na koniec przestaniesz wierzyć w siebie, popadniesz w lęki, kompleksy i już nigdy nie będziesz w stanie stworzyć normalnego związku.

opcja druga: rozmowa bez pozwalania na wciskanie sobie tego szajsu o twojej winie ( WINA JEST TYLKO I WYŁĄCZNIE JEGO, ŻE MU NIE STAJE BO CAŁE ŻYCIE WALIŁ KONIA DO MONITORA ) i ultimatum, leczenie albo wypad. Są grupy anonimowych erotomanów a myślę, że wbrew miętkiego wacka on jest erotomanem, powinien też zasięgnąć porady psychologa bo myślę, że jego samoocena leży na samej ziemi. może też psychiatry( oceni psycholog )

jeśli będzie oskarżał to zaciśnij zęby i uciekaj !!!!! i prZenigdy nie kontaktuj się ponownie, dopadnie cię, wypłacze powrót i zniszczy swoim trybem życia i spaczoną psychiką

Wiem, macie rację. Każda rozmowa z nim kończy się tak, że albo on przerzuca winę na mnie, albo mówi, że mi TYLKO na seksie zależy a jemu zależy przede wszystkim na mnie i seks to jakieś 5%, dla niego mógłby nie istnieć. Pytam: a gdzie ja? Skoro zależy to powinieneś uwzględniać moje potrzeby i prośby. Ciągle bagatelizuje problem i uważa, że jesteśmy zbyt krotko razem żeby seks nam się udawał, że czas czas. Muszę mu powiedzieć to wszystko co napisaliście. Może zrozumie, że to nie jest normalne, jak usiłuje mi wmówić...

buszujacą w zbożu - oczywiście, że próbowałam takich rzeczy. W końcu mam za sobą pewne doświadczenia i to akurat takie, gdzie mężczyźni reagowali na mnie całkowicie normalnie. Coś mu tam pisałam, on niby kontynuował, ja się nakręcałam - przychodziłam, a tam klapa. Bo on już sobie zdążył zwalić. :<

Tak, mówiłam mu o tym, że ja będę oglądać pornole i fascynować się innymi, masturbacja codziennie itp. Powiedział, że to byłoby strasznie głupie dla niego, czułby się zdradzany (!) i zaczął mnie przepraszać i "teraz zrozumiałem" (do następnego zwalenia :<). Eh, wiem, że to go nie tłumaczy, ale on jest z bardzo religijnej rodziny (rzekłabym, że nie tyle religijnej co po prostu zdewociałej odrobinę) gdzie miał wmawiane, że seks to zło, seks to 5%, seks tylko w małżeństwie i tylko w celu prokreacji. Co gorsza, miał dziewczynę o takich poglądach, przy której nauczył się, że trzeba hamować każdy popęd - i tylko do kompa, do ręki. 

Poza seksem jest bardzo dobrze, naprawdę. Zbudowaliśmy fajną więź. Mamy wspólne pasje, potrafimy wiele i o wszystkim rozmawiać - jedno i drugie chce się słuchać , dzielimy się swoimi zmartwieniami. Jest dla mnie niesamowitym wsparciem, z racji, że moja praca jest bardzo stresująca, a on do wszystkiego pochodzi "na chłodno". Od kiedy z nim przebywam, psychicznie czuje się sto razy lepiej niż kiedykolwiek, sama czy to w związku. Wszyscy mówią, że nasza obecność uskrzydla, nawet obcy ludzie. Owszem, nie jesteśmy jeszcze długo razem, ale z nikim nie czułam się do tej pory tak...No i masz. Zawsze musi być jakieś ale

Jak sie trafia na chore, spaczone jednostki to tak jest...
No i oczywiscie sławetne niedopasowanie.
A że (zbyt) pewne siebie osoby nie przyznają się do win, nie pokazują kompleksów, więc wszyscy są winni i robią źle, tylko nie oni.

Bo przyznać się do uzależnienia od seksu to jest coś bardzo wstydliwego. Miałem taki przypadek. Przychodził do mnie chłopak w wieku 27 lat i przez pół roku nie chciał przyznać się że jest uzależniony od seksu. To znaczy ja wiedziałem po pierwszej rozmowie że on jest uzależniony, ale on nie chciał przyznać się do tego przed samym sobą, dlatego nie zgadzał się na leczenie. Zdradzę wam tajemnicę. Znam osobiście kilku psychologów i psychiatrów uzależnionych od seksu, włączając w to kobiety. Seks powinien być przeżyciem mistycznym gdy pragnie się więzi z drugą osobą, inaczej staje się tylko pragnieniem fizycznym, jak u zwierząt. Długie uprawianie seksu bez uczuć powoduje zmiany w psychice. Facet powinien zrozumieć że jest uzależniony bo nic wam nie wyjdzie razem. Leczenie jest bardzo skuteczne i polega na braniu androcur. Być może będzie musiał go brać na stałe. Można go dostać na receptę ze zniżką 30%. Dodatkowo wskazana jest psychoterapia gdyż facet ma zaburzone relacje z kobietami.

zdaje sobie sprawę z tego, że jest problem i że to nie moja wina...Zależy mi na nim i nie chcę go opuszczać, bo jest chory(uzależniony). Pragnę z nim podjąć tę walkę. Zrobiliśmy sobie dzisiaj wolne od pracy, byliśmy na rybach, potem na długim spacerze w lesie, starałam się nie stwarzać napięcia z powodu wyżej omawianego tematu, choć chciałam z nim w pewnym momencie porozmawiać o tym. Aż nagle, w najmniej oczekiwanym momencie podniecił się. bez pornola! I wyszło fajnie, bez spiny. Może jeszcze coś będzie z tego. Oczywiście wiem, że bez leczenia się nie obejdzie. Ale może moje wsparcie jest bardziej potrzebne niż naciskanie i roszczeniowe podejście...

może wcale nie jest tak super z porno. Porno nie zastąpi wszystkiego. To złudne szczęście.

Czuję się zdradzona,kolejny raz złapałam mojego męża na ogladaniu pornografii,czuję się.upokorzona,obiecywał ze nigdy więcej mi tego nie zrobi,bo widział jaki ból mi to sprawia.nie mogę się pozbierać.może dodam do tego ze to niby ja mam większe potrzeby (tak twierdził) i ja musiałam zawsze prosić o seks a on pozostawał bierny jesteśmy 10 lat ze sobą kocham go strasznie i pragnę go nadal tak bardzo jak na początku,dlaczego on woli zaspokajać się na.widok jakichś sztucznych dziwek aniżeli seks ze mną ( potrafię eksperymentować).zaniedbuje mnie na wielu płaszczyznach i szczerze mam tego dosyć, jest tak leniwy ze zamiast zawalczyć o swoją realną fajna relacje, wycofał się i zaspokaja się sam,bo chyba tak wygodniej a ja jestem tu po to aby posprzątać,wyprać.itp.czuje się dla niego nieatrakcyjna....dlaczego wszędzie ludzie piszą ze to może kobieta za mało się stara,ze może za mało inicjatywy z jej strony,może jest zaniedbana,moze za mało mu daje!a co Wy dla nas robicie,jak i kiedy staracie się zadbać o nią?! Przecież jeśli kochacie ta druga osoba i wiecie jaki to ma destrukcyjny wpływ na.nią to naprawdę nie można przestać tego robić!? Oczywiście jeśli naprawdę kochacie bo u mojego męża właśnie.chyba tego zabrakło...