Czy wasi partnerzy podzielają wasz światopogląd, podejście do życia? - Netkobiety.pl

Ale jak to się u Ciebie przykładowo objawia?

Zdecydowanie charakterami to się z moim facetem różnimy: on jest typowy pracoholik-nerwus, co się wszystkim przejmuje i na zadku pięciu minut nie może usiedzieć, a ja jestem osobą spokojną, horyzontalnie wyluzowaną i z leniuszkiem za uszami

Ale w sprawach światopoglądu i zainteresowań jesteśmy niesamowicie podobni. Lubimy rozmawiać o polityce i oboje nas interesuje historia. Poza tym, mamy takie samo podejście do ważnych spraw jak dzieci (zero), zwierzaki (wiele) i gdzie chcemy być finansowo i stylem życia za ileś tam lat.

I tak w sumie było z każdym moim byłym partnerem, włączając byłego męża. Zawsze podstawą dla mnie była zgodność zainteresowań. Po prostu inaczej nie potrafiłabym się facetem długoterminowo zabujać.

Dogadać potrafię się z prawie każdym, ale to nie znaczy, że z każdym chcę się przyjaźnić czy być w związku. Jak nie wyobrażam sobie mieć przyjaciółkę z którą nie mam wspólnych tematów do rozmowy, tym bardziej nie wyobrażam sobie męża, który nie podziela moich planów na życie i z którym nie mogą dzielić swoich pasji. A już zupełnie nie rozumiem wiązania się z kimś, kto ma totalnie odmienny światopogląd.

ja jestem osobą która nie ma konkretnej pasji za to robię wiele rzeczy, wielu próbuję. W mojej naturze leży więc m.in przejmowanie zainteresowań partnera. Np jeden jeździł na moto to i ja kupiłam kombinezon, kask i buty i jeżdziłam razem z nim, może nie zagłębiałam się w budowę maszyny ale pokochałam wspolne wypady mimo, że wcześniej miałam do motocyklistów obojętne podejście. Kolejny- zapalony kolarz. może nie zostałam i nie zostane drugim armstrongiem ale też zaczęłam z nim jeździć, interesowac się wyścigami itp. jeśli on chodził na treningi na siłownie to ja z nim:)
Więc jestem osobą która szybko się zaraża od innych i myślę, że podzielam ich zainteresowania. Poglądy -różnie z tym bywa ale jestem otwarta na dyskusje i debaty na różne tematy

sosenek to nie jest czasem schemat uzależnienia i pozycji uległej ?

Sosenek, to są HOBBY, a nie światopogląd danej osoby.

Jasne, że każdy kogo poznamy coś nowego w nasze życie wnosi i, że nie ma się kropka w kropkę tych samych ulubionych zajęć (ja zbieram książki kucharskie, a mój facet pasjonuje się wyszukiwaniem antyków, na przykład). Nie mam nic przeciwko poszerzaniu własnych horyzontów i w przebegu zycia załapałam parę koników od byłych: łowienie karpii, literatura łacińska, szachy, gry komputerowe... Ale to są marginalia, bo podstawą było to, że mieliśmy duże pole WSPOLNYCH zainteresowań, więc o czym gadać było od groma. I szczerze mówiąc dla mnie to się tak zaczyna każda znajomość- poznaję kogoś i albo jest o czym inteligentnie rozmawiać, albo facet może mieć i wygląd modela, a u mnie zainteresowania nie wzbudzi.

A światopogląd to już jest mus. Jak sobie wyobrażasz na przykład związek z fanatycznym, prawicowym katolikiem, który nie uznaje ani antykoncepcji, ani aborcji, chce przynajmniej z pięcioro dzieci i uważa, że facet w domu decyduje, kiedy sama jesteś lewicową ateistką z liberalnymi poglądami? No, sorry, ale dla mnie nie do przeskoczenia. Szanować kogoś takiego mogę, debatować z nim też, ale materiał na małżonka mojego to nie jest.

Moim zdaniem jest róznica między charakterem a swiatopoglądem.Mój mąz choć inny niż ja pod wzgledem cech charakteru ( on wywazony,twardo stapajacy po ziemi, nie przejmujacy sie etc) to swiatopoglad ma podobny co sie tyczy np polityki, religii, podejscia do zycia, rodziny,pieniedzy.Formy spedzania wolnego czasu to juz inna bajka.Jak dla mnie nie trzeba byc podobnym by byc ze sobą, mozna miec rozne swiaty zainteresowan ale ogolne zasady, wartosci, poglady powinny sie zbiegać-by oczekiwania nie rozeszły sie niewiadomo gdzie i rozminely sie

Nie wyobrażam sobie związku z fanatykiem NICZEGO, nawet w zakresie poglądów podobnych do moich.

kalinko, myślę że jesteś w takim wieku że doskonale wiesz, że są ludzie którzy mają klapki na oczach ich racja jest najmojsza jak to mawiał pewien Adaś*. I z takimi ludźmi albo jest ciężko się dogadać albo nie ma to większego sensu tudzież zupełnie nie ma na to szans. Po co się z takim kimś męczyć a tym bardziej próbować związku w myśl 'a może się zmieni?'? No właśnie.

*gratz dla tych którzy kojarzą

Poza tym - słuchajcie - ja tu nie mówię o czymś w stylu: jedno jest domatorem, drugie imprezowiczem ( choć to też ma pewne znaczenie ale mniejsze ) tylko o poglądach, wspomnianych przez kogoś jak polityka, seks, religia, plany na przyszłość i tym podobne.

Najlepiej podłapała to o czym mówie BeyondBlackie.

Przykładowo - chcielibyście utrzymywać znajomość z kimś kto co niedzielę chodzi do kościoła, jest do bólu grzeczny, ułożony, żyje jakby był pod kloszem i tak dalej w momencie gdy sami byście byli odwrotnością albo przynajmniej sporą przeciwnością takiej osoby? Nie sądzę.

No bo jak tu zacząć podrywać, związać się z kimś kto przykładowo bardzo szybko rzuca tekst że chciałby/chciałaby mieć dziecko gdzieś tak rok od poznania tego właściwego faceta / rok po ślubie gdy wy macie na ten temat przeciwne zdanie? O tego typu rzeczy choć nie tylko te stricte rodzinno-prokreacyjne mi chodzi.

Jeden przypadek na sto niczego nie wyjaśnia.

No dobrze, ja nie wykluczam że dwie 'przeciwności' mogą być ze sobą razem tylko to chyba jest nisza a nie typowy 'związek'. Po drugie uważam że jednak mimo wszystko łatwiej i korzystniej jest znaleźć a w konsekwencji - dopasować się i być razem z kimś kto jest nam 'bliższy' niż 'dalszy'. Ktoś tu wcześniej pisał że znalezienie lustrzanego odbicia jest nierealne i nie ma sensu ale mówię o idealnym odbiciu tylko o zbieżnych, podobnych poglądach, podejściu a nie o kompletnym przeciwieństwie. Bo z mojego doświadczenia wynika że jednak z tymi 'bliższymi' lepiej mi się rozmawiało, łatwiej, przyjemniej i generalnie to były zdrowsze relacje niż z kimś kto był kompletnie nie z mojej bajki. Zwyczajnie się męczyłem na dłuższą metę.

Ehhh, Baba mnie uprzedziła W pewnym wieku (a może u pewnych jednostek?) występuje wysoka akceptacja dla odmienności. No bo co mi przeszkadza to, że mój facet ma odmienne poglądy? Nic. Np. ja jestem przeciwniczką aborcji. Mój facet ją popiera. No i co z tego? Dopóki nie NAKAZUJE mi zrobić sobie skrobanki - niech sobie twierdzi, że aborcja powinna być legalna. Z transparentami nie biega, ja też nie, w żaden sposób jego poglądy nie przeszkadzają w naszym codziennym życiu.

Poglądy polityczne czy religijne - tutaj z fanatykiem trudno się dogadać (fanatycy wszak próbują cały świat przekonać do swoich poglądów), ale z każdym przeciętnie zainteresowanym tymi tematami można. Wystarczy tolerancja i akceptacja faktu, że ktoś może myśleć inaczej niż ja. No bo w czym mi przeszkadza, że mój facet jest zwolennikiem innej partii niż ja (zakładając, że byłabym zwolenniczką jakiejkolwiek )? Albo gdyby on chodził do kościoła a ja nie? O ile nie będzie próbował mnie tam ciągnąć to niech sobie chodzi gdzie mu się podoba.

Są poglądy, które mają wpływ na wspólne życie i przyszłość. Tu też sprzeczności da się pogodzić, pod warunkiem, że obie strony są tego świadome. Znowu osobisty przykład: ja nie chcę więcej dzieci, mój mężczyzna by chciał. Jednak na samym początku został oświecony jakie ja mam poglądy na tę kwestię, więc swoje "chcenie" zachowuje dla siebie. Miał wybór - albo w tej sprawie dostosowuje się do mnie, albo szuka kobiety o zbliżonych poglądach do swoich. Wybrał, więc teraz nie ma prawa mieć pretensji.

No właśnie vinnga, o to właśnie o czym piszesz rozbija się cały problem. Bo tu nie ma czegoś w stylu 'dogadajmy się na taki a taki sposób' tylko właśnie od razu konkrety w stylu:

- chcę / muszę mieć tyle a tyle dzieci w takim a takim wieku
- mój facet musi wyglądać tak a tak
- -//- musi tyle a tyle zarabiać
- -//- musi to i siamto
i tak dalej - nie wyobrażam sobie zbytnio żeby moja dziewczyna zmuszała mnie niemalże do łażenia co tydzień do kościoła i robienia czegoś co byłoby mi nie po drodze / w dużej przeciwności wobec mnie, moich poglądów bez sensownego uzasadnienia i tym podobne ...

Przywołuję Kościół bo to po pierwsze dobry przykład dobrze pokazujący o co mi chodzi, po drugie z samym Kościołem nie jest mi po drodze mówiąc delikatnie i według mojego dotychczasowego doświadczenia im osoba jest mniej religijna tym lepszy mam z nią kontakt ( co jednocześnie NIE znaczy że najlepiej / tylko dogaduję się z ateistami i tym podobnymi ). A już dewotyzm religijny ( cotygodniowy kościół, brak antykoncepcji, seks po ślubie i inne takie ) to coś co jest mi kompletnie nie po drodze.

Wspominałem na początku tematu o poglądach. Kościół jest ich elementem ale to tylko jeden z nich, chodzi też o podejście do ludzi, życia, planów na przyszłość, polityki, zainteresowań ( nie hobby ), tego co kto lubi / wspiera / w czym bierze udział, czy ma poczucie humoru, otwarty umysł, takie a takie poglądy i mnóstwo innych.

Nie to że przyciągam, jak pisałem trafiałem na różne przypadki, jedne śmieszne, drugie tragiczne, niedojrzałe ... długo by wymieniać. Nie wszystkie były katolkami.

Dwie różne religie
Dwie róże narodowości
Spora różnica wieku
Inne doświadczenia życiowe
Inna grupa zawodowa
Inna pasje ( niektóre)

Dogadujemy się fajnie. Czasem któreś tupnie nogą. Ale nie wyobrażam sobie, być z kimś innym. Trafiliśmy na siebie przez przypadek. Tak musiało być.

Przyszłość prawdopodobnie w Moskwie.

Lily, nie było pytania ...

Beyond, coś Ci powiem. Jestem tu jakiś czas, widzę Ciebie, Twoje posty, nie czytałem ich jakoś wiele ale coś tam kojarzyłem. I tak obstawiałem mniej więcej ile masz lat, nie wiem ile dokładnie ale tyle ile gdzieś wyczytałem odpowiadało mniej więcej moim przewidywaniom. Bo właśnie jeśli już o tym mowa to zazwyczaj najlepszy kontakt ( jeśli już jakiś mam ) mam z osobami albo z +- mojego rocznika albo tylko starszymi. Jedną, może dwie osoby młodsze znam z którymi dobrze się dogaduję. Reszta kontaktów jest już mocno średnia lub z czasem ulega zbeznadziejnieniu*TM.

I od razu tutaj widać o co mi chodzi, ktoś kompletnie mi obcy MOŻE mieć podobne poglądy do mnie i jednocześnie jest szansa na jakieś zrozumienie. W przypadku kogoś z kompletnie innej bajki jest to szansa ... mniejsza.

No mam 35 wiosen pod koniec miesiąca Ale poglądy zawsze miałam podobne. Wystarczyło mi pooglądać sobie moją rodzinę by zauważyć beznadziejność związków z kimś, kto nie dzieli naszego przepisu na życie.

vinnga, no przecież o tym pisałem ...

Wiadomo że trudno / nierealnie jest trafić na kogoś takiego dokładnie jak my ale jak mówiłem - to były albo dziewczyny nie warte zachodu z tego czy innego względu po takim a takim czasie lub takie, które nie rokowały na to by można było je 'nagiąć'. One miały swój świat i tego się trzymały. Może nie wszystkie ale część na pewno.

Jakiś czas temu miałem 'randkę' z pewną dziewczyną. Nie było och i ach ale całkiem przyjemnie. Całkiem przyjemnie do momentu gdy nie zaczęła się gadka o polityce ( którą to ona pociągnęła ). Że Pewna Partia to i tamto, że którą partię popieram, dlaczego tę a nie tę Pewną Partię, że tu i tu jest spisek, że ona to wiedziała już Dawno Dawno Temu Zanim Spadł Tupo... khem ... generalnie że ciemno wszędzie, głucho wszędzie, spiski wszędzie. Jak jeszcze dodała że zaraziła się tym od rodziny to wiedziałem że nie mam tutaj czego szukać ...

To taka sama historia jak z tym kiedy spotkałem sie z dziewczyną, spadł temat na religię i mowiła, że każdy ksiądz to pedofil i w ogole zaczela najezdzac na panów w habitach, że nienawidzi ich i dzięki tym pedofilom przestała wierzyc. Moze i nie było to ważne, ale juz widac było, że sie nie dogadamy. Wystarczył jeden temat.

No to ja powiem, że dla mnie wystarczy by partner miał otwarty umysł, poczucie humoru i był pozytywnie nastawiony do świata. To mi wystarczy do dogadania się. Jeśli ktoś wyznaje poglądy, z którymi się nie zgadzam - nie poruszam więcej danych tematów. Chyba, ze druga osoba nie umie lub nie chce mówić o niczym innym - wtedy mogę uznać, że jednak się nie dogadamy

Zgadzam sie z toba metyl w wielu sprawach, ogolnie to jest kwestia czy ktos u tej drugiej osoby te przeciwienstwa potrafio zaakceptowac lub wogole o nich nie myslec i wtedy mu nie przerszkadzaja. Zgadzam sie ze czasem jeden temat moze przekreslic znajomosc nawet jak ktos na odpowiada pod inymi i to bardzo wieloma sprawami.
Tak jak tu byl przyklad ze dziewczyna nadawala o polityce. Osobiscie nie interesuje sie politryka i tez bym nie akceptowal osoby ktor anadaje ciagle o polityce , czy m,a problemy  zkosciolem. Spotkalem sie kiedys z jedna ktorej nie odpowiadalo ze nie chodze co niedziele do kosciola i od razu tekst nie jestem mocherem ale jak my dzieci wychowamy heh. Jak dla mnie to nei problem i porzadni ludzie sa ktoryz mniej chodza do kosciola niz zcasem ci co chodza co niedziele taka prawda. A w innym przypadku albo musza pasowac albo nie dogadaja sie. Dalej twierdze ze rudno sie dobrac odpowiednio.
Ale wlasnie tak tym tematem co zaczoles przyszla mi mysl o portalach randkowych niektorzy mowia ze to jakies sztuczne wybieranie jak kupowanie czgeos na targu. Po takich przemysleniach jak metyl  stwerdzam ze jednak to jets bardzo dobre jak by tak wszyscy byli w internecie o opisali sie dobrze to mamy selekcje osob ktore nam odpowiadaja i warto sie im blizej przyjzec. I ile nam czasu mniej zajmie poszukiwanie odpowiedniej osoby.
Nawet testy ktore sa ta niektorych stronach uwazam ze sa ok. Z doswiadczenia poznalem osobe ktora jak dla mnei pasowala do meni w 90% co uwazam za bardzo dobry wynik i pod wzgledem kosciola polityki dzieci rodziny i inncy hwazniejszych spraw. Moglbym nawet stwierdzic ze lepiej mialem dopasowana dziewczyne niz poznane w realu .

Trafic na ta odpowienia jednak trudno bo jednak sa sprawy ktore dla kazdego czlowieka sa ionne alewazne i uniemozliwiaja sie dogadanie i nie mozna tu mowic ze ktos zabardzo wybrzydza czy co bo jednak jeden czlowiek jakos musi przy drugim sie czuc dobrze zeby mogli jakos wspolnie zyc

Kiedy się poznaliśmy, nasze światopoglądy były bardzo podobne - mieliśmy podobne spojrzenie na związki, na małżeństwo, religię, politykę (dwa ostatnie były nam w zasadzie obojętne), poza tym w podobny sposób lubiliśmy spędzać czas, wzajemnie zarażaliśmy się swoimi zainteresowaniami. Nigdy też razem nie nudziliśmy się. Pierwsza sprzeczka miała miejsce po ok. sześciu miesiącach intensywnego (niemal codziennie plus całe weekendy) spotykania się. Pamiętam jak dziś, że mój mąż (ówczesny chłopak) kiedyś nawet głośno dziwił się jak to możliwe, że udało nam się, tak podobnym, spotkać. Zresztą zupełnym przypadkiem.

Nie ukrywam, że pewnego rodzaju różnice ujawniły się po latach, bo oboje przez ten czas jednak zmieniliśmy się, choćby dlatego, że dojrzeliśmy, ale priorytety nadal mamy te same. 

Mimo wszystko dziś, patrząc na początki naszego związku z perspektywy czasu, myślę sobie, że byliśmy bardzo elastyczni, tolerancyjni i wzajemnie wyrozumiali, nie wiem czy to samo miałoby szansę raz jeszcze się udać . Człowiek z wiekiem robi się bardziej wymagający, więcej rzeczy zauważa, ma inne oczekiwania, choćby dlatego, że samego siebie zdąży lepiej poznać, ale też jest mądrzejszy życiowo. Dzięki temu wie na przykład na jakie sygnały zwracać uwagę i których na pewno nie powinien zbagatelizować.

Ja napiszę tak: nie chodzi o to na ile jestesmy rózni, czy roznią nas pasje,zainteresowania, lubimy inne filmy i co innego lubimy robic ale to co potrafimy i lubimy robic RAZEM.Mój mąz choc inny jak juz pisałam i z charakteru i w kwestii wykonywanego zawodu, zajęć wynajduje zajecia,ktore mozemy robic razem (jakas forma sportu, filmy raz takie raz inne) rozmowy tez mogą byc ciekawe bo kazde mowi o swojej pasji i swojej czesci zycia...Nie twierdze, ze dzielenie pasji jest zle bo moze byc piękne ale roznice mozna równiez wykorzystac na korzysc zwiazku.Poza tym mozna wykonywac w jednym pomieszczeniu rozne rzeczy a byc obok siebie, rozmawiać...jest sie przy tym ciekawym drugiej osoby etc..mi sie juz udało przez lata przyzwyczaic do tych roznic a tak jak napisałam wczesciej w glownych kwestiach, wartosciach, fundamentach zycia trzeba sie zgadzac...odnosnie planow na przyszlosc, posiadania dzieci, praktykowania danej religii etc.Tu mogą byc konflikty nie na obszarze zainteresowan ( o ile ktos nie przegina i nie poswieca sie pasji wiekszosc czasu)
ja bym nie mogla byc z osoba bardzo podobna do mnie..bo nie byloby rownowagi w tym
co do rozwiazywania problemow i kryzysow, jak sa dwa rozne charaktery to mają dwa rozne poglądy na ten temat, to moze i pomoc i zaszkodzic..mozna zobaczyc wiecej rozwiazan badz w ogole sie zapętlic.
Ja kryzysow jeszcze nie miałam to sie nie wypowiem, umiem lagodzic konflikty w zalązku

Mama Nalijki, w tym jest szczypta prawdy, że charaktery się mogą dopełniać. U nas, ponieważ ja mam bardziej chłodną, logiczną głowę, potrafię mojego faceta uspokoić kiedy zaczyna się nerwowo nakręcać i wymyślać tragiczne scenariusze w danej sytuacji. Z drugiej strony, on jest dobry, kiedy mnie leń ogarnia (a często) i daje mi prawdziwego kopa do roboty, bo sam nigdy na tyłku usiedzieć nie potrafi.

Pewnie dlatego tak dobrze się dogadujemy.

Dziękuję za komplement.

No czyli jednak koniec końców wychodzi na moje, należy szukać kogoś podobnego do nas samych bo to daje statystycznie najlepsze efekty.Tylko gdzie i jak ...

Uważam, że poglądy typu: religia, aborcja, tolerancja powinno się mieć takie same.

Najlepiej po prostu przebywać w grupach ludzi o podobnych poglądach, zainteresowaniach.

thepas to nie jest absurdalny pomysl z tym kosciolem , bo jak czlowiek sie chce wyrwac z miasta gdzies wyjechac bo ma wolny dzien zrelaksowac sie przed kolejnym tygodniem pracy to jak z kims takim mozna gdzies pojechac jak msza wazniejsza. Wiec ani z kosciolema ni z wegetarnizmem  nie sa to przesadzone przyklady tak sie nie da zyc tu musi byc dopasowanie i koniec kropka. Kazdy niech szuka i znajdzoie podobienstwa dla niego wazne. Ja tez spotykalem dziewczyny co nire rozumialy jak to moznna nie chodzic jak to i tamto i wogole. Spotkalem taka co chodzila z 5 razy w roku i dla mnie ok. szkoda ze nie wyszlo ale znalesc taka druga to szkoda mowic.;)

Nie żebym się czepiał ale takie coś się wzajemnie wyklucza. Zazwyczaj. Przykład żeby daleko nie szukać mamy u katolików - ilu tych 'fanatyków' jest otwartych na dyskusję? Fanatyzm to przynajmniej w mojej opinii jakby właśnie zaprzeczenie otwartości, tolerancji innego poglądu / innych ludzi / zasad etc.

Faktycznie, napisałem to tak że to mogło zabrzmieć tak jak to opisałaś, tzn o tych katolikach. I tak, wiem że są normalni i że są fanatycy i inne podgrupki. I też nie generalizuję w kwestii samych fanatyków ogólnie, mam jednak wrażenie że ten cały fanatyzm - czegokolwiek by on nie dotyczył - nader często koliduje z otwartością na inne osoby, poglądy czy zachowania.

No bo dajmy na to - ktoś jest - nieważne z jakich pobudek fanatykiem nie jedzenia mięsa, jakiegokolwiek i czegokolwiek pochodzenia zwierzęcego. Więc nawet jak by bardzo chciał to stosunkowo ciężko by mu było wejść w jakąś polemikę z kimś kto myśli inaczej właśnie przez owy fanatyzm. Ale to takie tylko moje wrażenia, nie wiem przecież 'co autor miał na myśli' dokładnie.