Wolicie związki partnerskie czy dominująco-uległe? - Netkobiety.pl

Haha, Vian, jestem pewien, że większość kobiet napisze, że preferuje relacji partnerskiej. Tak samo jak większość kobiet napisze, że najważniejsze jest "wnętrze" a nie wygląd. Mało która kobieta się przyzna, że chce być zdominowana przez partnera, ale to właśnie do takich mężczyzn kobiety ciągnie i tacy są obiektem westchnień. Można czerpać wiedzę z forum, a można też obserwować rzeczywistość.

Nigdy nie ciągnęło mnie do mężczyzn, którzy usiłowali dominować. Odkąd pamiętam, byłam pewną siebie i swojej wartości osobą, samodzielną, odpowiedzialną, w pełni decyzyjną, nie potrzebowałam, aby ktoś mną kierował, ustawiał mnie, a tym bardziej narzucał co jest dla mnie dobre. Małżeństwo/związek, to nie jest pole walki, na którym ktoś musi się podporządkować, aby ktoś inny miał poczucie wygranej. Z kolei mężczyzna silny, dający poczucie bezpieczeństwa, wsparcie, to nie zaborczy pan i władca, a właśnie partner. Ja zresztą staram się odwdzięczyć dokładnie tym samym.

Owszem, nie przeczę, wielu mężczyzn lubi dominować, mając to chyba w genach - jeśli nie mogą poczuć się samcami alfa na innych polach, to usiłują w domu. Ja jednak czułabym się zgaszona, przytłoczona, malutka, jednym słowem dusiłabym się w takim związku. Mając tego świadomość zrobiłam wszystko, aby się w takiej sytuacji nigdy nie znaleźć.

W moim małżeństwie pewne decyzje podejmuję ja, pewne mąż, tutaj - mając do siebie zaufanie - wzajemnie się nie wtrącamy, ale jest też część wspólna, o której decydujemy razem.

Trochę mnie śmieszy takie sugerowanie "wszyscy kręcą, tylko ja jeden piszę jak jest". ^^'

Abstrahując od tego - jak pisałam, wydaje mi się, że masa osób właśnie myli "dominującego mężczyznę" i "pewnego siebie mężczyznę". Albo dominujący i z inicjatywą, albo ciepłe kluchy bez swojego zdania, jakby nie było nic pomiędzy. No a jest i właśnie - z moich obserwacji sądząc - takiego faceta pomiędzy chce większość kobiet. Pewnego siebie i ze swoim zdaniem, ale i liczącego się ze zdaniem partnerki.

Aczkolwiek jasne, znam kilka takich, które lubią być kierowane, manipulowane, wolą pozbyć się odpowiedzialności za swoje decyzje na rzecz posłuszeństwa partnerowi, tak jak znam kilka takich, które nie ustąpiłyby za cenę życia, tylko zawsze wszystko musi być tak jak one chcą. No ale takich raczej chyba mniejszość jest ogólnie.

Moze smieszne, może nie, ale w moim otoczeniu każdy władczy, chamski facet jest zajęty. Śmieje sie z tego gdy słysze jak taki gość traktuje swoją kobietę. Ona sie chyba go boi i to ją kręci.

No właśnie - mnie również się wydaje, że wielu facetów (ale i kobiet też) myli pewność siebie z dominacją. Chciałabym stworzyć partnerski związek z kimś silnym, pewnym siebie (tzn. świadomym swojej wartości i nie zaniżającym jej), inteligentnym, zaradnym, ogarniętym życiowo. Ale nie potrzebuję być zdominowana, bo sama jestem silna i zaradna - nie chcę zatem wiązać się z człowiekiem słabszym ode mnie, któremu musiałabym matkować.

Myślę, że jest tak, jak napisała Vian: mężczyźni dominujący kręcą kobiety, ale tylko te, które same boją się odpowiedzialności, więc wolą ją zrzucić na cudze barki, które są bierne i nie wiedzą, czego chcą.

No tak, kobiety 'wolą' samców alfa a potem przychodzą na fora i płaczliwym głosem piszą te swoje temaciki że on taki owaki, bije, zdradza, molestuje, wyzywa i inne cuda wianki + 'ja go nadal kocham, co robić?'. Żenujące i smutne zarazem. I niestety potwierdzam - często chamstwo / 'chamstwo' w wersji męskiej zdobywa te pozornie najbardziej smakowite kąski. Tylko co to za związek gdzie 'męskość' faceta określa się przez jego włosy na klacie, to ile i jakich wulgaryzmów potrafi użyć i to jakiego ma bica? Może ja się nie znam, może ja nie rozumiem kobiet ( dziewczynek? ) ale nie rozumiem co może być pociągającego w takich osobnikach.

Mozna wymieniac wiele innych cech, które potrafią zdominować kobietę. Chamskosc czy agresywnosc sie do tego zalicza.

Preferuje związki partnerskie ponieważ sama mam dominujący charakter tak jak mój partner zresztą, ale się dogadujemy .

Pamiętam jak kiedyś sprawdzałam nam horoskop numerologiczny tak dla zabawy, on jest 1 i ja jestem 1 czyli dwa najbardziej dominujące charaktery i akurat faktycznie tak jest i w tym horoskopie było napisane że: dwóch kapitanów na jednym statku, któryś w końcu ucieknie na szalupie ratunkowej. Śmiejemy się z tego i jakoś żadne z nas nie ucieka.

Mówisz o przypadku dominacji, czy ogólnie o potrzebach kobiet?

Dla mnie to bzdura w praktyce zauważyłem iż związki które trwają długo są oparte wyłącznie na partnerstwie.
A dużą, nie oszukujmy się,  rolę w promowaniu tzw tradycyjnych wartości rodzinnych promuje polski kler.

I zakochane? Pożądają ich? Czy raczej traktują z góry traktując jako zabawkę ,czekając na kochanka, który je zdominuje i bedzie jednak silniejszym?

Zakochane jak najbardziej.
Tyle że ci ich rycerze na ogół mają na boku jeszcze jakąś księżniczkę która pozwala znosić im trudy życia:)
Naprawdę znam takich co najmnij z pięciu, słodcy cudowni, oddani, pantoflarze ale zdradzają:P

Czy ja wiem czy masakra. Ci których znam mają podejście do kobiet i masę przygód a do tego udane życie rodzinne.
Czy to masakra? Może dla ciebie tak.
Czy kobieta nie jest w stanie szanować uległego mężczyzny?
Kolejne zdanie bez sensu.
zależy jaka kobieta. Oczywiście że może szanować i kochać, oczywiście że mogą się uzupełniać. Masz jakieś strasznie ograniczone i nie życiowe podejście, dla cienie wszystko jest czarno białe.

Dlatego nie słucham i nie czytam słów, a patrze głównie po czynach.
Nie umiem sobie wyobrazić szanowania uległego mężczyzny, a jednocześnie jego pożądania. Ale moze tak jest - ja mam ciemno przed oczami.
Dla mnie silna kobieta, np chamska, agresywna jest dla mnie męska. Nadaje sie, ale na kumpla bo dla mnie są to męskie cechy.
A jesli mężczyzna jest uległy to jest dla mnie kobiecy lub dziecinny i potrzebuje matki nad sobą. Na pewno są takie relacje, ale jakoś dla mnie jest to strasznie dziwne i taki facet powinien jednak sie leczyć, bo i tak sobie pozniej nie poradzi. Kobieta wg mnie i z tego co czytalem gdzieś i kiedys - w dluzszej perspektywie bedzie odczuwała frustracje, ze to ona decyduje o wszystkim, inicjuje. Kobieta prowadząca mężczyzne przez życie. Absurd. Dlatego dla mnie albo partnerstwo (rzadko) albo dominacja (ze strony mężczyzny przetrwa, kobiety - nie ma prawa bytu na dluzej za sprawą natury kobiety).

I uwazasz, ze to całe otoczenie jest szczesliwe ulegając dla swietego spokoju? To tak samo jak kobiety, które ulegają dominującemu mezczyznie dla swietego spokoju, a to jest taki spokój że hej!

Te kobiety, które koczują w związkach "patologicznych" też mówią stanowcze "nie" dla tego typu relacji. A jednak w nich tkwią, jednak coś je pcha do nich. Nie sądze by którakolwiek kobieta przyznała otwarcie (sama przed sobą też), że chciałaby być np upokarzana, czy rozstawiana po kątach. A jednak takie związki są bardzo częste. Mozna mowic jedno, a przychodzi co do czego i sie tkwi w bagienku, które sie jeszcze idealizuje, albo obwinia siebie za taki stan relacji. Współczuje takim ludziom.

Ja również wielokrotnie spotkałem i nadal spotykam ludzi, którzy utożsamiają pewność siebie z cwaniakowaniem, popisami i trzymaniem nosa ponad ziemską atmosferą.
Wiadomo- błędny pogląd, bardzo często weryfikowany w sytuacji "podwyższonego ryzyka", kiedy to okazuje się, że ten domniemany machismo jest w środku chłopczykiem w krótkich gaciach.

Oczywiście pewien swego rodzaju atawizm pozostał i w wielu przypadkach (lekkie)"draństwo" jest w cenie.

Jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie z tematu to gdzieś tak od przedszkola się w jaskiniowców nie bawiłem i raczej więcej próbować nie zamierzam, biznesu z życiem prywatnym nie wiążę i o ile kobieta i mężczyzna są społecznie równi, o tyle ja nie mam zamiaru malować paznokci przed wyjściem na miasto, ani też czekać w samochodzie, gdy moja będzie przeprowadzać dysputę z jakimś bandziorem.

Powiem szczerze, ze cenię partnerstwo i tylko taki związek mnie interesuje. Jak jest u innych?? różnie i każdy to wie. Niemniej życie innych mnie nie interesuje, bo każdy ma prawo żyć, jak chce i każda kobieta może oczekiwać czegoś innego. I ma do tego prawo. Generalizowanie z tego powodu? ocenianie, wyciągnie wniosków ? jestem daleko od tego.

Może wyjaśnijmy zatem co to jest dominacja. A może najpierw co nią nie jest. Nie jest nią przemoc, nie jest nią nie liczenie się ze zdaniem drugiej osoby, zdradzanie, poniżanie itp. Może nawet niefortunnie użyłem słowa "dominacja", bo jej odwrotnością jest "uległość". Może lepszym słowem byłoby "przewodnictwo". Związek to jak wspólna wyprawa łodzią.

Stoi facet przy sterach i kieruje łódź na zachód. Podchodzi kobieta i mówi - nie płyń tam, bo wiem, że tam są skały, płyń na wschód. On jej na to - odejdź kobieto, ja tu rządzę - i rozbija łódź o skały.

Stoi facet przy sterach i kieruje łódź na zachód, podchodzi kobieta i mówi - nie płyń tam, bo wiem, że tam są skały, płyń na wschód. Przerażony facet oddaje kobiecie stery, ta skręca na wschód i łódź osiada na mieliźnie.

Stoi facet przy sterach i kieruje łódź na zachód. Podchodzi kobieta i mówi - nie płyń tam, bo wiem, że tam są skały, płyń na wschód. Ależ nie, wiem co robię. Zaczynają się szarpać przy sterach i łódź wywraca się.

Stoi facet przy sterach i kieruje łódź na zachód. Podchodzi kobieta i mówi - nie płyń tam, bo wiem, że tam są skały, płyń na wschód. Dobrze, idźmy na kompromis i płyńmy środkiem. Płyną środkiem, trafiają na silny prąd, który i tak ich znosi na skały.

Stoi facet przy sterach i kieruje łódź na zachód. Podchodzi kobieta i mówi - nie płyń tam, bo wiem, że tam są skały, płyń na wschód. Mężczyzna na to - dobrze, że mnie ostrzegłaś, ale wiem też, że na wschodzie jest mielizna, a po środku silny prąd, który nas zepchnie na skały. Zawrócę i popłynę zupełnie inną drogą.

Ostatni model to jest to, o czym mówię. Wydaje mi się też, że sporo kobiet właśnie ten model będzie nazywać partnerstwem.

Absolutnie chcę za faceta partnera, a nie jakiegoś despotę.

Nie rozumiem kobiet, które pozostają całe życie w pozycji dziecka, za które ktoś inny musi decydować- psychologiczna patologia jest na to odpowiedzią. Dyktatura, nawet z przyjazną twarzą, to ciągle dyktatura i kto zakłada, że kobiety potrzebują takiego zamordyzmu, po prostu kobiet nie szanuje.

Pewność siebie jest atrakcyjna, niesamowicie nawet, ale NIE MA NIC wspólnego z byciem facetem, co rozkazy warczy i na smyczy trzyma swoją żonę. To jest raczej obraz społecznie niedopasowanego gostka, którego ego ma rozmiar orzeszka. A to atrakcyjne wcale nie jest.

Nie da się przewidzieć życia. Pojawiają się nowe zdarzenia i trzeba w nich podjąć jakąś nową decyzję.

Ale spoko - też kiedyś naiwnie wierzyłem w partnerstwo

Partnerskie - dominująco-uległe są strasznie nudne i wypalają się bardzo szybko, poza tym nie ma tam prawie żadnej więzi o szacunku nie wspominając.

Samica alfa + samiec alfa to jak dla mnie najlepsze połączenie, poza tym w takich związkach to co opisałaś występuje u obu stron ale w zdrowej i pozytywnej formie.

Do czego konkretnie się odnosisz?

Ale mi nie chodziło żeby tu wrażenie na kimś robić.
Wiesz, różne są sytuacje, ster może odbić, maszt się złamać, po prostu szkoda kobiety by było
Ja nie powiedziałem, że WSZYSTKIE, tylko że często się to zdarza. A że takie co mówią, że wiedzą, a tak naprawdę nie wiedzą też są, to inna sprawa...

Tak, to coś to jest szczególny konkret.
O poczuciu bezpieczeństwa to powiedz sąsiadowi mojego kolegi z liceum. Podobno jego kobieta najbardziej bezpiecznie czuje się mając w ręku szczotę. Tylko że wówczas mąż, ten sąsiad tak jakby mniej poczucie bezpieczeństwa odczuwa.

Widzę, że antykobieta o jednym, a panie o drugim.

Chłopak całkiem przyzwoicie wyłuszczył problem, ale widzę, że wśród niektórych niewiast dominacja dalej= chamstwo, prostactwo i zaściankowe poglądy.

Ale rozmawiajcie sobie dalej, chętnie poczytam

Zgoda. Czasem może to być samodzielna decyzja, bez udziału partnera. Zwłaszcza gdy wymaga szybkiej reakcji. Nie zaprzecza to idei partnerstwa, o ile wiemy, że nie jest wbrew partnerowi.

Spoko.
Moja wiara nie jest naiwna, bo w takim związku żyję już dość długo
W związku z tym, to nie jest tylko wiara lecz pewność.

Preferuje mężczyzn którzy wychodzą z inicjatywą, doprowadza mnie do porządku w chwilach słabości, obronia i zapewnią bezpieczeństwo.
Nie, nie jestem uległa

A pierwszy jak byś określił?
Jeden i drugi to dominacja, tylko w pierwszej wersji mężczyzna popełnił błąd, a w drugim nie wiadomo.

Zresztą bardzo fajne przykłady, pokazują ogromną słabość relacji dominująco-uległych: relacje te mogą działać prawidłowo, póki osoba dominująca, grająca rolę mistrza i opiekuna (albo mistrzyni i opiekunki w wersji żeńskiej naturalnie, kobiety też dominują) nie popełnia pomyłek, ew. drobne i rzadko. W momencie, kiedy popełni poważny błąd czy błędy, automatycznie spada z piedestału i to z reguły nieodwołalnie, bo traci kredyt zaufania jako mistrz i opiekun.

Ogólnie zauważyłam że takie relacje stricte na zasadzie mistrz-uczennica najczęściej się rozpadają, czasem szybciej, jak minie zakochanie i różowa kurtyna spadnie z oczu, a czasami dopiero po latach (przykładem choćby Żuławski i Marceau), albo dlatego, że uczennica już zwyczajnie nie chce być uległą uczennicą, albo mistrz traci swoją pozycję.

Partnerskie relacje, oparte na wzajemności, są na zdrowy rozum bardziej trwałe, bo odpowiedzialność rozkłada się mniej więcej po równo. W relacjach dominująco - uległych strona uległa oddaje część swojej wolności, ale i odpowiedzialności cedując to na partnera. "Dobrze, ja będę robić co każesz, ale twoją rzeczą jest zadbać, żeby było dobrze." Jak nie jest, to partner się nie sprawdza.

Inna sprawa, że są też tacy, którzy zawsze wiedzą przecież najlepiej

Relacje dominująca-uległe mnie nie interesują, niezależnie czy miałabym być stroną dominującą czy uległą, w żadnej z tych ról ja się po prostu nie odnajdę. Związki oparte na relacji dominacji mężczyzny dla części kobiet mogą być wygodne, może poniekąd podporządkowują się mężczyźnie, coś tracą, ale nie muszą ponosić odpowiedzialności za ważne decyzję, które w takiej relacji podejmuję facet.

Co do mojego związku, jest to zdecydowanie związek partnerski dwóch, w moim odczuciu silnych osobowości. I nie zawsze jest tak, że wszystkie decyzję podejmujemy wspólnie, te ważne wytyczające wspólny kierunek owszem, ale na co dzień "władza" w związku wędruję od jednej do drugiej strony, w zależności od rzeczy, o której trzeba zadecydować, z reguły decyzję podejmuję osoba bardziej kompetentna w danym temacie.

Hej z góry przepraszam że wypowiadam się nie na temat ale mam okropny problem jestem w totalnym potrzasku chodzi o to że mój chłopak dostał gospodarstwo od swoich rodzicow ale ja też jestem z gospodarstwa i trochę lepiej przynoszącego zyski. cały czasmyślałam że przyjdzie do mnie ale okazało się że ma dożywotnią opiekę nad Rodzicami a ja również nie chce zostawiać moich rodziców bo miałam z nimi Zostać. Nie chce zrywać z chłopakiem z takiego powodu bo go kocham i niewyobrażam sobie życia bez niego . niewiem co mam robić musiałam się komuś wygadac. proszę o Poradę.