Co sądzicie o odchodzeniu z miłości? - Netkobiety.pl

Co on czuje? O to powinnaś spytać jego. My tego nie wiemy, nawet go nie znamy.
Według mnie, "odejście z miłości" to jedynie usprawiedliwienie. Sądzę, że druga osoba mówi tak, nie mając konkretnych argumentów, nie chcąc ranić. Przynajmniej myśląc, że to zrani mniej. Jednak prawdziwy powód odejścia, zna jedynie on.

Oczywiście mogę się mylić, mógł faktycznie sam sobie nie radzić ze swoimi problemami i odszedł aby nie obarczać nimi Ciebie.

Tylko on to wie, ale on cały czas twierdzi, ze mnie kocha, zawsze w to wierzyłam, bo dużo razem przeszliśmy, zawsze byliśmy razem. Ostatnio przez małe problemy zamiast poklocic się i pogodzić, on odchodzi, twierdząc ze to jego wina itd. Myslalam, ze jak jest się z kimś ponad dwa lata to nie jest juz zaurocznie, lecz miłość. W tym rzecz, ze to nie jest fascynacja, nie przejdzie mi to, wiem teraz uważacie, ze tak mowie, bo zawsze tak jest. Ale my mieliśmy juz wspólne plany na przyszłość. Która właśnie zaraz po skończeniu szkoły juz się zaczyna.. A teraz juz sama nie wiem, co robić.

Moim zdaniem znalazł sobie inną (stąd wzmianka o tym, że "jak mu nie wyjdzie") I postanowił zerwać z Tobą w taki sposób, byś o nic się nie upominała I dała mu spokój.

Idąc na maturę ja się do niego odezwalam czy ma zamiar teraz tak ciągle milczeć i tak pogadaliśmy. On kiedy mam ostatnia maturę ja ze w czwartek, i on powiedział że porozmawiamy w czwartek, wiec się domyslilam i sama napisałam. I on powiedział ze niw chce się rozstań tylko uważa ze przyda nam się przerwa, pozniej wróciłam do domu, powiedziałam co myślę, to nagle juz nie przerwa a czas by nasze drogi się rozeszły.. Narazie sobie z tym nie radze, ale jeden dzien to z pewnością za mało. Może macie racje, ze gdyby kochał to by nie zrywał, ale po takim czasie jednak stwierdził, ze nie kocha ? Dziwne. Wydaje mi się też, ze on potrzebuje w swoim życiu troche dramatu, i bedzie chciał jeszcze do mnie wrócić. Bo kiedys była podobna sytuacja troche lżejsza, a ja się przed nim blaznilam żeby mnie nie zostawial, teraz nie mam zamiaru tego robić.. Skoro moje uczucia się nie liczą, ale tak, to boli.

Matura na szczęście, ostatnia. Tak ale to nie wszystko, boje się ze mogę być w ciąży. W poniedziałek mam wizytę u ginekologa. Zmieniłam tabletki na słabsze i nie dowiedziałam się o dodatkowej antykoncepcji, nie dostałam okresu, ciągle mam rano mdlosci, test wyszedł negatywny ale moze był robiony za szybko. Narazie się tym nie przejmuje, bo jeszcze jedna matura. Ale jak się okaże, ze jednak to juz w ogole..

Strachu przed czym ?

Właśnie w takim razie błędne. Nie dopuszczam do siebie i tak póki co myśli, że on mnie nie kocha.. nie potrafię. Kiedyś może zrozumiem. Od wczoraj ciągle płaczę i nie mogę skupić się na nauce, a w czwartek matura..

Nie chodziłam z nim do jednej szkoły, jest dwa lata starszy. Mieliśmy po mojej szkole rozpocząć coś nowego. On chce wyjechać, bo jak twierdzi nie radzi sobie z nerwicą. Twierdzi, iż kocha mnie i zyczy mi wszystkiego najlepszego. Chce wyleczyć ją hipnozą i rozpocząć nowe życie, tak twierdzi.. Ale nie wiem ile jest w tym prawdy? Ufałam mu, teraz wątpie w to wszystko, bo jak wszyscy tu mówią, jak się kogoś kocha, to się od niego odchodzi? Rozstaliśmy się niby w przyjaźni. Rzeczywiście, to jest gorsze. Wolałabym, żeby powiedział mi, że mnie już nie kocha, albo nigdy nie kochał. A tak ja ciągle mam na coś nadzieje, niepotrzebnie..

co za chamstwo na tym świecie!

Jak można być tak nieczułym aż brak słów

Nadarzy, nadarzy. Przywiązanie do człowieka nie ma nic do tego, bo przywiązuje sie każdy, a jednak ludzie zrywają. Przestać kochać można z roznych powodów, a nawet z braku powodu bo uzna sie, że to nie miłość tylko zauroczenie.

Naukowo zauroczenie trwa 3-4 lata nawet. Poza tym by kogoś kochać trzeba go znać w KAŻDEJ sytuacji, czyli zazwyczaj trzeba ze sobą mieszkać. Ten ktoś też nie może sie nagle zmienić i nie może nam zacząć to przeszkadzać. Łatwe? Nie sądze. Zbyt duzo okolicznosci moze popsuć uczucie.

Czasami spędzałam u niego dużo nocy pod rząd, ogólnie często u niego nocowałam. Z podobnej strony już go kiedyś poznałam! Kiedy chce uciec, bo uważa, że nie chce mnie ranić, a później chce wrócić. Mysłałam, że to raz. Rozstawaliśmy się już kiedyś, ale to już z innych powdów, na góra jeden dzień. Mało kłótni przeżyliśmy i chyba to jest dla mnie najgorsze. Wydaje mi się, że często tłumiliśmy w sobie emocje. A to jest złe. Wiem o tym. Ta sytuacja wygląda na najpoważniejszą, grr, właśnie do mnie dotarło, że muszę się z tym pogodzić.

A czemu tłumiliście emocje? Ze strachu, bo mogliście juz dawno sie rozejść.

Pierwszy raz się spotykam z czymś takim że ktoś zrywa przez nerwicę.

Nie dramatu, a sprawdzenia czegoś i kogoś innego, bo to obecne juz mu sie znudziło

Mały gnojek i egoista z niego, tak masz myslec Bo jak sie kocha to sie mozna poświęcić.
A co go czeka? Nieważne. Tego człowieka już nie ma i nie będzie.