Czy gdybyś umarł, chciałbyś się urodzić jeszcze raz? - Netkobiety.pl

Mitycznego raju nie ma i jesli cos bliskiego temu to tylko w swiecie fizycznym ze wszystkimi znanymi wadami.
Reinkarnacja wg wierzen wiaze sie tez z karma czyli mamy do czynienia z ciagla udreka wcieleń bez wyboru jakie i mozliwoscia cofniecia w rozwoju czlowiek-> zwierze. Czyli malo ciekawa perspektywa.
Pomysly jednorazowego zycia w ktorym jest sie "szczurem doswiadczalnym" a promowane przez religie sa chore i glupie, przeciw czlowiekowi i jego szczesciu. Glosza najmniej przyjazna (i nieprawdziwa) teorie zycia wszczepiajac poczucie winy, sluzalczosc, wstyd za popedy ktore sa zrównywane ze zwierzecymi. Pomijaja osiagniecia czlowieka, jego zdobycze kultury, cywilizacje i wiedze jaka posiada, bogactwo umyslu ktore tradycyjne religie depcza z ogromnym zadowoleniem robiac z ludzi niewolnikow.
W jednej powiesci sf Gwiezdny cien byla planeta na ktorej swego rodzaju portal wiodl w inne miejsce oraz dawal dowolne zycie ktorego koniec - smierc cofala podroznika na te planete i mogl dalej decydowac co robic, cos jak holodeck ze Star trek

POST edit
Co ?
Przemiana jak z poczwarki w motyla?? Jaka bzdura. Jedyne co pewne i ma sens to zwykle zycie ktore mamy inne mozliwosci to fantazja tych co boja sie przestac istniec a co jest nieuchronne dla kazdego bez wyjatku - dowiedzione ponad wszelka watpliwosc i tego warto sie trzymac.

To, co bym chciała, a w co wierze, to dwie rozne sprawy

Chcialabym się ponownie urodzić po śmierci i przezyc nowe zycie. I tak w kółko.

Ale poki co wiem, ze mam jedno zycie do przezycia i chce je przezyc dobrze, - i prawdą jest, ze w nas samych ciagle cos rodzi się i umiera.. Cyklicznie.

No to niezbyt dobrze znasz Biblie, bo Biblia mówi wyraźnie że przyszłe życie także będzie w ciele, tylko w ciele doskonałym. Nie będę zawstydzał cię tekstami które jasno to przepowiadają.

A ten "etap przemiany" o którym piszesz, to nic innego jak tylko religijne kłamstwo o tym że dusza ludzka jest nieśmiertelna.

Dla Peetera to może będzie zaskoczeniem, ale Pismo Swięte naucza dokładnie tak jak on, że człowiek jest śmiertelny,  umiera CAŁKOWICIE. tak jak zwierze, nie ma w nim nic z nieśmiertelności. Umiera i jest tak jakby go nie było. Nie istnieje w żadnej postaci. Nie ma czegoś takiego jak nieśmiertelna dusza, piekło itd.. To wymysł średniowiecznego kleru KK. Dopiero na końcu czasów człowiek który umarł zostanie odtworzony przez Boga, który ma nasze dane (DNA , osobowość  itd - na jakimś "twardym dysku)

Co do głównego tematu, to bardzo chciałbym, aby była możliwość, powrotu do przeszłości, po to aby przeżyć życie jeszcze raz i naprawiać życiowe błędy. Szkoda że tego nie ma, bo wszyscy (chyba tylko  Peeter nie) popełniamy większe czy mniejsze błędy.

Też to mam. Z medycznego punktu widzenia, to się nazywa deja vu. Ale ja w deja vu  nie wierzę.  Są rzeczy zapisane w naszej pamięci, których nigdy nie było w naszym życiu. A pojawiają się jak przebłysk w niektórych sytuacjach jak w/w . Są też sny w których widzimy rzeczy i informacje których nasz  nasz mózg nie mógł znać z naszego obecnego życia. Skąd się tam wzięły?

Np we śnie widziałem kwiat jakiego nie ma na ziemi. Oglądałem miejsca w których nigdy nie byłem i nigdy nie widziałem. Rozmawiałem z ludźmi, których nigdy nie spotkałem itd. To jest wielka tajemnica. Reinkarnacja to tylko teoria, ale nasze sny są już prawdziwe. W naszym mózgu są zapisane rzeczy o których nie mogliśmy się dowiedzieć z naszego obecnego życia. Niektóre są ujawniane także w czasie hipnozy.

Kiedyś śniło mi się że miałem żonę egipcjankę z którą żyłem 3000 lat temu. To był tak bardzo realny sen że w tym śnie  umiałem nawet czytać egipskie heroglify. A najdziwniejsze było to że bardzo kochałem tę kobietę i jak się obudziłem to aż mi się chciało płakać że ją straciłem. To uczucie miłości do niej było we mnie jeszcze kilka tygodni. Nie mogłem jej zapomnieć.

Są tajemnice o których...

Tez się nad tym zastanawiałam - mimo wszystko chciałabym jednak podjąć takie ryzyko.

Jeśli chodzi o niesmiertelnosc, to do mnie najbardziej przemawia teoria, ze pozostajemy nieśmiertelni, przekazując zycie następnym pokoleniom - taka niesmiertelnosc calosciowa A my sami - możemy pozostać w pamięci tych, dla których byliśmy wazni. Tak chyba jest sprawiedliwie.

Moze jako inna plec, tu pewna rada i potwierdzenie tego co pisze dlugi czas na forum ale nie trafia do tepych i wiekszosci ludzi:

Pragnienie życia wiecznego to nie wszystko, człowiek został odpowiednio wyposażony, by na zawsze mógł być aktywny i twórczy. Wiele przemawia za tym , ż nasza zdolność uczenia jest nieograniczona,Zdaniem specjalistów mózg chroniony przed chorobami i mobilizowany do pracy mógłby funkjonować bez końca. Może w przeciwieństwie do zwierząt ludzie mieli wcale nie umierać ,gdyż zostali stworzeni do życia wiecznego?

Żyje się raz...jak mawia przysłowie, i chcę tego zmieniać.

To fakt, jest to jak dotąd nie wyjaśnione, a wiedza na temat mózgu nadal nieokiełznana. Co do samego pojęcia reinkarnacji to nasuwa mi się kilka pytań, jeżeli faktycznie  po śmierci dane by nam było kolejne życie w nowym wcieleniu, czyli zachowuje się tym samym stała liczba ludności, skąd więc taki przyrost ludności ?, kto, lub co ustanowił początkową liczbę?, lub zawiaduje obecną?, czy reinkarnacja odnosi się do wcieleń ludzkich, czy również zwierząt? Co do zapisów w mózgu, które objawiają się nam w snach, to czytałem kiedyś o tym, że sen jest odzwierciedleniem emocji i przeżyć związanych z codziennym życiem, ale nie koniecznie doświadczone przez nas samych, a np. widzianych w TV, zasłyszanych, przeczytanych itp. Jak na razie jest to temat bardzo obszerny, w którym można rozwijać szereg daleko idących przypuszczeń, które niestety bez potwierdzenia są jedynie czysto teoretyczne.

Last pomieszało Ci się wszystko. Pierwszy Zmartwychwstały był Jezus nie Łazarz. Łazarz jak kilka osób w Biblii został jedynie wskrzeszony, czyli przywrócony z powrotem do zycia. W tym przypadku nie było mowy o Zmartwychwstaniu. Jezus Zmartwychwstały jak każda osoba zmartwychwstała poruszał się poza czasem i przestrzenią. Łazarz takich mozliwości jak sama przyznałaś nie miał.

Ale dalej zmartwychwstanie Jezusa to nie to samo co zmartwychwstanie Łazarza. Czy Łazarz był w tym czasie z Bogiem, czy po prostu go "nie było"?
Zmartwychwstanie Jezusa to wejście do królestwa niebieskiego. Zmartwychwstanie dotyczy aspektu duchowego. po śmierci nasza dusza trafia do nieba. Natomiast wskrzeszenie z martwych dotyczy ciała. Ma to nastąpić po apokalipsie.

Nigdzie nie trafia. człowiek jest istota psycho-fizyczną i umiera całkowicie. Nie ma nas żadnej nieśmiertelności. Nieśmiertelny jest tylko Bóg. My jesteśmy śmiertelni. Biblia naucza wyraźnie:

Ludzie myślą że umarli idą do nieba albo do piekła, lub przyglądają się nam z duchowego świata. Ale wg Biblii wcale tak nie jest.

Kaznodziei Salomona 9,5     Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie. Zarówno ich miłość, jak ich nienawiść, a także ich gorliwość dawno minęły; i nigdy już nie mają udziału w niczym z tego, co się dzieje pod słońcem

9,10 Na co natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości.

Psalm 6,6 Bo po śmierci nie pamięta się o tobie, A w krainie umarłych któż cię wysławiać będzie?

Psalm 146,4 Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego; W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego.

A więc człowiek umiera całkowicie ale Bóg go z martwych wzbudzi dając mu nowe ciało, podobne do tego jakie miał Jezus po zmartwychwstaniu. Tylko w taki sposób możemy żyć na nowo.

Biblia śmierć nazywa snem w którym umarli kompletnie nie są niczego świadomi. To tak jak sen w którym się nic nie śni. Mieliście tak czasem że kładliście się spać wieczorem, spaliście twardo bez snów, budzicie się a tu już rano i kompletnie nie byliście świadomi co się działo przez całą noc? Noc minęła wam jak jedna chwilka. Ostatnią rzeczą jaką zapamiętaliście to wieczór kiedy zasypialiście. Otwieracie oczy a tu już dzień 8 godzin później.

Dzieci tak często mają. Kiedy szedłem na noc do pracy, kładłem spać mojego syna i mówiłem mu, zamknij oczka i śpij, jak się obudzisz i otworzysz oczka to tatuś będzie przy tobie. I tak było. On zasnął i spał. Ja całą noc pracowałem, wróciłem rano do domu i położyłem się obok mojego synka. Kiedy się obudził i otworzył swoje oczy to znów mnie zobaczył i nie był świadomy że przespał 8 godzin. Te 8 godzin to był dla niego moment.

Tak samo jest ze zmarłymi. Dla nich czas po śmierci nie istnieje, jest zatrzymany. Zamykają oczy i obudzą się w dniu zmartwychwstania. I obojętne kiedy umarli, 1 rok czy 2000 lat temu. Dla nich nie było upływu czasu. Czas upływa tylko żywym. Dla umarłych czas zatrzymuje się. Dla nich moment śmierci jest jednocześnie momentem przebudzenia się. Dlatego tak naprawdę dla nich śmierć nie istnieje. Dlatego Biblia pisze że przechodzą ze śmierci do życia bo z ich punktu widzenia moment śmierci jest jednocześnie momentem zmartwychwstania.

Kiedy to odkryłem to ogromnie się uradowałem. Dlatego w Biblii pisze że Bóg jest Bogiem żywych a nie umarłych. I dlatego dla nich jest tak jakby w ogóle nie umarli, bo od razu przechodzą ze śmierci do życia. Na ziemi, wśród żywych może minąć wiele wieków, ale oni o tym nie wiedzą, dowiedzą się jak się obudzą, bo natychmiast przeskakują do przyszłości.

Nie wiem czy mnie rozumiecie. Podobnie jest dla  podróżujących w statku kosmicznym. Dla nich czas także zwalnia. Gdyby wrócili z podróży kosmicznej trwającej np 4 lata, to na ziemi minęło by kilkaset lat. Tak mówią prawa fizyki. To niedoskonały przykład ale choć trochę obrazuje to o czym mówię.

To że umarli nic nie wiedzą po śmierci i nie odczuwają upływu czasu ponieważ czas się dla nich zatrzymuje jest wspaniałą wiadomością, Bo tak naprawdę śmierć dla nich nie istnieje. To tylko my tak to odczuwamy, widzimy zmarłego, jego nieruchome ciało. A on co widzi? On natychmiast po śmierci otwiera oczy i żyje dalej. Czy to nie jest cudowne? Dla niego nie ma przerwy, dla niego teraźniejszość jest nieprzerwana, choćby na ziemi minęło tysiące lat.

Natomiast z naszego punktu widzenia to należy do przyszłości. my musimy jeszcze trochę poczekać zanim się spotkamy. Oni umierając jak gdyby skaczą do przyszłości, do momentu zmartwychwstania i już się z nami tam widzą. My żyjący musimy jeszcze poczekać. W ten sposób oni nas wyprzedzają w czasie i choć nam się wydaje że mają gorzej, to tak naprawdę mają lepiej, bo już tam są.

To jest własnie ta względność czasu i przestrzeni o jakiej mówi nauka.

Gdyby ludzie żyjący to wiedzieli, nie rozpaczali by tak jak ktoś bliski umiera.

Peeter
Jak myślisz ,czy upowszechniający się ateizm pomoże w zaprowadzeniu nowego ,lepszego świata? Albo zastanów się ,czy wiara w Boga (pomińmy religie) jest szkodliwa?
Powiem Ci ,że zarówno nauka ,jak też religia- w swej najczystszej postaci -poszukują prawdy.Człowiek rzeczywiście chce wiedzieć ,jaki jest sens życia? Ja opieram się na biblii ,ponieważ wiem ,że w niej są odpowiedzi na wszystkie moje pytania.Jeśli tam bym ich nie znalazła ,prawdopodobnie szukałabym dalej.
Wiem też ,że coraz więcej naukowców przyznaje ,że musi istnieć istota bardzo inteligentna ,która odpowiada za powstanie złożonych form życia i inteligentne planowanie.
Zapewne ,masz swoje zdanie, trudno jest znalezć argument dla ateisty ,ale dwa pierwsze pytania na początku mojego posta ,są naprawdę do przemyślenia.

Wlasnie w tym pytaniu jest sedno problemu myslenia - zawsze jakas jedna ideologia ma zapewnic "lepszy swiat" - to ze sie (nieslusznie) uwaza religie za ten "cudowny" lek nie znaczy ze jej brak nie moze byc tez dobry w jakichs warunkach, epoce itp. Podkreslam jednak ze cos wiecej - obojetnosc na wiare - jest tym co warte kultywowania, ateizm kojarzy sie z buntowaniem przeciw bogu i niestety blednie bo jego przeciez ci ludzie nie uznaja.
Niewiara to stan naturalny kazdego poki ze zwyklych bajek i opowiesci rodzicow nie zaczyna o dziwo uwazac istnienia "metafizycznej menazerii" za prawdziwa. Powiedzmy tez sobie szczerze ludzie na co dzien zyja jakby nie byli wyznawcami tego czy owego (a dokladnie to niczego) wiec to tez duzy argument ze wierzenia sa czyms co przyslowiowa 5 noga u psa. Etyke swietnie zalatwia kultura i prawo a wiele tego co w niej wazne kazdy ma wrecz zakodowane i wpajane od malego jako istota spoleczna, religie pelnia tylko role przypominacza, takiej "papugi" ktora powtarza po kims to samo i - twierdzi jeszcze ze to ona wymyslila

Nauka szuka prawdy i ma dowody ze ja znajduje, o wierze nie moge tak powiedziec z reka na sercu.
Za fanaberie naukowcow nie moge sie tlumaczyc ani ich usprawiedliwiac bo na szczescie to nie jest tez forma kultowa jak niektorzy sugeruja, jesli kogos uraze wprost to poda mnie do sadu na pewno nie straszac pieklami czy scinajac glowe bezceremonialnie Sedziwi panowie ktorzy spedzili duzo czasu w samotnosci, nad mikroskopami, siedzac w ksiazkach i dumajac musza miec swojego hopla. Wielu posuwa sie do kuriozalnych teorii jak procesy kwantowe w mozgu na co nie ma dowodow ale co mozna wielkiemu malemu by zaszkodzilo - jak temu ktory prawie zostal wysmiany gdy odkryl metode wykrywania planet z widma gwiazd metoda Dopplera. Poki nie pokazal wynikow byl nikim, niemal na poziomie badacza Ufo, teraz jest Kims ale tez nie buja w oblokach jak ci 'wielcy' i slawni.
Ich poglady w kwestiach - pozanaukowych - traktuje jak anegdoty, koloryt danego naukowca, rodzaj upodoban za ktore nie mozna nikogo ganic ani wyrozniac. Powolywanie sie na to ze ktorys z nich wierzy i juz "zlapal" matematycznie boga za noge jest strasznie smieszne, czesto tez jest niezrozumienie jak w przypadku Einsteina ktory juz za zycia odcinal sie od religijnej sfery i boga rozumial w zupelnie inny sposob jako logike natury z ktorej jest cala potega ale odnoszaca sie do swiata fizycznego !!

Wiara natomiast nie wnosi niczego istotnego poza nadzieja a to grubo za malo by mialo kierowac - wlasciwie ograniczac mnie - niby dla mojego dobra, wolnosc katolicka nie jest nia tylko rodzajem niewoli. Dziwi mnie ze jako tak dzielny gatunek ssakow, tak sprytny ze w kazdym filmie sf wychodzi zwyciesko z opresji, lubuje sie tak w ponizaniu sie tylko by zasluzyc (??) u wirtualnego bytu na watpliwa nagrode Mimo calej masy watpliwosci, logicznych sprzecznosci zarowno wiary jak i sensu samego "wielkiego brata" ludzie lgna do tego. Nie znaja przez to radosci zycia jaka mogliby miec tylko zadreczaja siebie i wokolo co robie ok a co nie, czy juz mam niebo itp itd. To jest chore.
Tak samo zakladaja ze on musi byc dobry choc to zalozenie z kapelusza, czemu bo ludzie jeszcze nie wymarli (choc wystarczy bliska supernowa czy kilometrowa asteroida by nas zniszczyc na dobre), bo powstali jako wyjatkowy gatunek a nie wiemy o innych myslacych (moze tysiace ras aktualnie w samej Galaktyce)? Mnostwo 'jesli', 'moze' i 'chyba'.
Za to co kazdy wycierpi przez innych to wg wielu logicznych zalozen i lagodniejszych doktryn kazdy jest tak samo zasluzony. Stwarzanie czegos by sie nad tym pastwic, niewazne slusznie czy nie, to zwykle okrucienstwo nie milosc o ktorej mowiac ciagle wierzacy. Co wiecej gdyby istnial inny swiat to - nie my - bedziemy wstydzic sie czegos a do tego my bylibysmy tymi co oczekuja dobrej zaplaty za zycie w ktorym dzialo sie nam zle nie z naszej winy. Twor za to odpowiedzialny jesli jest moralny mialby niezlego dola i dawalby wszystko co sie nam zamarzy.
Tego co jest przeciw wierze jest masa, ktos juz gdzies polecal strone racjonalista i to dobra lektura dla tych co sie pogubili i odeszli od rzeczywistosci.
Podsumowujac zaczynamy od tego ze moja wina jest juz samo narodzenie sie choc rodzice o tym zdecydowali przypadek (dla innych oczywiscie zrzadzenie losu..) i mimo posiadania zerowej wiedzy te ktora nabywam jest skazona miejscowa kultura, wierzeniami, wlasna inteligencja, statusem itp.
Nieprawda ze jestem "skazony" bo urodzilem sie plciowo (jak 100% ludzi bo nie sa np bakteriami),
nieprawda ze wolna wola to jakis przywilej (a jej ograniczanie gdy dzieje sie cos strasznego dla innych nie interesuje zadnego bostwa - bo zmyslonego). Chore tez jesli bierze sie jak u nas cudza religie w ktorej blizni to byl tylko rodak a rozszerza sie to pojecie na caly swiat (i wylacznie ludzi choc zwierzeta tez czuja a sa pomijane jak rzeczy), chore jest jesli religijnie motywujac sie przesladuje sie kobiety zaczynajac od ubioru a konczac na braku pomocy (i karze) jesli ktos ja skrzywdzi.
Takie zaslugi sa dla mnie jak kpina, nie madrosc i nie zmienie tego podejscia, co dzien wiadomosci pokazuja nam co religia robi z ludzkim zyciem na wschodzie od nas czy poludniu az wlos sie jezy!!
Obojetnie jakby nie patrzyl na te tematy jest krotka koldra i wychodzi wielki paradoks.

Peeter
A gdybym zapytała inaczej ? Czy rozpowszechniający się ateizm pomoże w zaprowadzeniu nowego świata? Nie lepszego , ale nowego?
Czy wówczas w umysłach ludzi znikną pytania odnośnie naszego sensu życia?
Mam nastoletnie dziecko, które deklaruje się jako ateista, jednak widzi ,że niekiedy dzieją się rzeczy niewytłumaczalne. Niby są nierealne ,ale zdarzają się. Jeśli to chodzi o psychikę ludzką ,to ok. ,przecież są różne choroby psychiczne. Niekiedy jednak nie chodzi tylko o psychikę i wtedy są pytania.
A może jesteśmy jak zwierzęta? Potrzebujemy hierarchii ,ale kto wtedy stoi na jej czele? Czy każdy sam sobie jest panem? A jeśli tak ,to ,po co nam rządy i prawa? A jeśli mamy prawo ,to dlaczego nie każdy chce je przestrzegać? Pytania i pytania, czy zawsze muszą być "czarne owce"?
Może jednak potrzebujemy Kogoś ,kto jest ponad nami?
Dlaczego jesteśmy tak destrukcyjni?
Czy ateizm załatwi nam wygodę i swobodę?
Wiem ,że wiele religii zniewala ludzi, swymi nakazami i zakazami, ale już Jezus powiedział w Marka 7: 6,7 "...lecz na próżno mnie czczą, gdyż jako nauk uczą nakazów ludzkich" .Wiem też ,że Bóg jest bardzo serdeczną osobą ,trzeba jednak wysiłku ,aby Go poznać ,podobnie jak z nami, ludzmi. Nie można wypowiedzieć się o nikim, jeśli go osobiście nie poznamy.
Pewnie ,teraz zapytasz ,jak możesz osobiście Go poznać ,bo przecież biblia nie jest dla Ciebie wiarygodna?

Nie chciałabym wracać do życia! Nigdy! No chyba, że istnieje planeta, na której istoty żyjące nie mają uczuć, albo są tak wysoko zaawansowane duchowo, że ciało nie ma żadnego znaczenia dla nich. Bycie człowiekiem nie jest takie złe... ale ta Ziemia jest chora!

Tak, chciałabym, wierzę w kolejne szanse.
Taka "dynamiczna" perspektywa podoba mi się dużo bardziej niż "statyczna" - miejsce, gdzie się trafia i... już. I tu nawet wszystko jedno, czy byloby to chrześcijańskie Niebo, w którym wychwala się boga, czy Piekło z ogoniastymi diabłami, czy Kraina Wiecznych Łowów, czy Walhalla czy co tam...

Ja też. Tzn, w sumie wierzę bardziej w to, że gdzieś tam idziemy niż w reinkarnację, ale po części wolałabym reinkarnację. Wydaje mi się, że to nudne, że taka wieczne bycie nawet w niebie No nie wiem, takie trochę mam odczucia. A odrodzenie się w różnych wcieleniach byłoby, że tak powiem ciekawsze.

W reinkarnacji jesteś teraz.

Pewnie że bym chciała.
Pytanie tylko, czym bym była. Jeśli człowiekiem, ok.
Jeśli mam być jakimś zwierzęciem i zostać przerobionym na mięso,to odpada.
A jeśli już będę człowiekiem to super sprawa. Zawsze można spróbować jeszcze raz,jeśli urodzę się w Afryce. I tak pewnie długo bym tam nie pożyła. Jakiś wirus i po mnie..
Pomijając to wszystko zastanawiam się jakim szczęściem jest urodzić się jakiejś rodzinie a nie na ulicy, czy w lesie. W Polsce, a nie na przykład w krajach muzułmańskich. W miejscu gdzie można się uczyć i nie przejmować jakimiś terrorystami na ulicach..