znudzenie, niedojrzałość czy zabawa człowiekiem? - co to za zachowanie - Netkobiety.pl

Jestem młoda, ale z wielkim bagażem doświadczeń... Postaram się odpowiedzieć Tobie na pytania z własnego doświadczenia sprzed lat...
1. Chłopak jest pewny siebie, wie, że Tobie bardzo na nim zależy i będziesz zawsze robił wszystko żeby było dobrze. Czuje się troszkę zbyt pewnie....
2. Szansa jest zawsze, jednak musisz być bardzo ostrożna, byś nie skrzywdziła sama siebie. Jeśli są momenty, że czujesz się przy nim wartościową kobieta to jest o co walczyć. Musisz tylko "obrać odpowiednią taktyke ", by odzyskać faceta sprzed dwuch lat.
3. To nie jest zabijanie siebie, ale próba uszczęśliwienia własnej osoby i duszy. To ktoś kogo kochasz, ale pamiętaj też o samej sobie. Życie jest przed Tobą... czasem jedna decyzja może zniszczyć życie, a czasem może je uratować... Dziś go bardzo mocno kochasz, a jutro możesz obudzić się z myślą, że masz tego dość i nie chcesz z nim być...

Pamiętaj, że miłość to wartość życia... szczęście i radość z bycia z drugą osobą nadaje sens naszemu istnieniu. Jeśli uważasz, że Twoje życie należy do Ciebie rób zawsze tak, by Tobie było dobrze.. byś swoją radością umiała uszczęśliwić inne osoby. To trudne, ale trzeba się tego nauczyć.
Doświadczenia jakie teraz funduje Ci życie pozwoli Ci ostrożniej patrzeć na świat...
Trzymam mocno kciuki, by Ci się udało. Powodzenia. Trzymaj się mocno.

Dziewczyny, wiem, że czasem bywa trudno, ale czy nie lepiej spróbować zycia na nowo, rozstac sie i grzecznie poczekać na kogoś kto na prawde pokocha? Pokazać, że same też potraficie, że nie potrzebujecie takich debili co to beda kierować waszymi uczuciami. Trudno czasem napisac coś mądrego, skoro samemu zaczyna sie byc w podobnej sytuacji. Tak, rozstaje sie, chce zmienic swoje zycie. Nawet jesli mam byc sama juz do konca życia. Trochę sie tego boje, ale jaki jest sens tkwienia w związku z kims przez którego sie beczy. Związek powinien byc czymś pieknym, czymś pozwalającaym tworzyć wspólne plany, czymś dającym uśmiech na codzien, czyms dającym obopólne oparcie, wsparcie, poparcie Bez tego nie ma co brnąć dalej.

Wydaje mi się, że on potrzebuje nieco... powietrza. Czuje się osaczony Twoją osobą, atakowany z każdej strony, Ty natomiast czujesz, że on nie rozumie Twoich problemów. Daj mu odpocząć, zatęsknić, a według mnie zmieni się wszystko na lepsze. Nie, nie mówię o jakiejś separacji, ale daj mu odetchnąć, nie ma ochoty się widzieć - to wcale nie oznacza, że już Cię nie kocha. Po prostu nie ma ochoty, my kobiety też często mamy ochotę pobyć same..

masz racje potrzebuje powietrza i wolności, ale wiadomo jak ta wolność się kończy potem...już wiele razy żalił się swoim koleżankom jaka to ja jestem zła, a potem chodził ze mną wszędzie niby zakochany po uszy...i przepraszał za tamto, mówił że wydoroślał...

jestem gotowa dać mu wolny czas w szerokim tego słowa znaczeniu, tylko że ja teraz jestem sama MAM RODZICÓW to fakt i dziękuję im za to że są, ale nie mam rodzeństwa, nie mam także bliskich przyjaciół i znajomych z którymi mogłabym często się spotykać, bo oddałam siebie całą jemu, swój czas, zostawiłam wszystkich dla niego bo tak bardzo zapewniał o swojej miłości i oddaniu... teraz tego żałuję...

zawsze spotykaliśmy się z jego znajomymi, a teraz robi to sam i zostałam na lodzie...
kiedyś był zupełnie inny, lepszy, chciał dla mnie wszystko co dobre, nie słuchał namowy kolegów..a teraz nawet o pójście razem do kościoła, co kiedyś sam chciał robić zawsze, muszę się prosić i on nie ma zbytniej ochoty...woli pograć w gry... bo przecież ODPOCZYWA

duży problem też tkwi we mnie, wiem to. Ale kiedyś dnia beze mnie nie wytrzymywał kiedy ja nie chciałam się spotykać codziennie, wymuszał to na mnie, nauczył mnie tego i w końcu zdobył mnie...a teraz odrzuca i ja sama nie potrafię spędzać wieczorów w cichym pustym domu... mam bardzo duże mieszkanie i mieszkam tylko z rodzicami, ta cisza i pustka wieczorami mnie zabija...a on nawet nie zadzwoni...

zawsze dziękował mi, że wyleczyłam go z kompleksów, że przed poznaniem mnie miał myśli samobójcze...okazałam się jakąś poradnią psychologiczną? czy kimś kto ratuje ludzi z problemów i skończyło się zadanie... ;/ ja już nie wiem...
czuje się jak zużyta zabaweczka, która jak leży w sklepie to podoba się oczom i zrobi się wszystko, żeby ją mieć....po zdobyciu odkłada się na półkę (jestem teraz w tym momencie) i czekam aż wyrzuci do kosza...
dziękuję za wasze zdanie i bardzo cenne porady.

odchodziłam już kilka razy, ale rozpacz za nim mnie pogrąża... dziś spróbowałam jeszcze raz, mam zamiar się z nim nie widywać...okropnie to trudne, ale postaram się wytrwać...myślę o tym jak mnie krzywdził słowami i mówil, ze i tak wrócę...

dzięki

jestem wdzięczna wam za rady i spostrzeżenia na ten temat.

proszę również inne dziewczyny, szczególnie te które mają podobne problemy lub miały/ jak sobie z tym poradzić? jak wy to zrobiłyście?

Akinka, rozumiem Cię doskonale, facet, jakby nie było dał dupy, przyzwyczaił Cię do tego, że zawsze jest, a teraz w tak drastyczny sposób chce zawalczyc ze swoją nudą. To durne, owszem, ale staram się wyjaśnić Ci jego postępowanie byś była spokojniejsza, on ma wątpliwości, zapewne nie wie jak postąpić, z jednej strony czuje, że Ciebie potrzebuje, z drugiej chciałby czegoś nowego. Niestety za wszystko Ty płacisz płaczem i bólem. Niestety też musisz sobie uświadomić to, że jeśli on trwa w stanie zawieszenia każda próba rozmowy moze go zwyczajnie poirytować. Nie mówię tego ot tak, bo nie wiem, przydarzyło mi się to samo.. i tak teraz odbieram zachowanie mojego byłego.

Masz racje, on ma prawo... tylko to wszystko wynika z tego, że ja nie potrafię się przyzwyczaić to obecnej sytuacji. Sam na początku nie chciał żebym się nie spotykała z nikim tylko jemu poświęcała czas codziennie. Teraz nagle mu się znudziło, a ja muszę sobie z tym poradzić. No i chyba dam mu tej wolności ile potrzebuje, lecz mam złe przeczucia..trudno.

Albo mi się uda, albo pozwolę mu odejść skoro tego chce.

akinka ja tez w tym momencie ryzykuje i daje chłopakowi wolnośc zobaczymy co z tego wyniknie...

też jestem w podobnej sytuacji co wy (właśnie to sobie uświadamiam)
właśnie po raz kolejny od niego odeszłam (a wracałam już kilka razy po tygodniu niewidzenia się)
mimo tego, że go kocham i on mnie też, muszę odejść, bo wiem, że nie ma sesnu dalej się męczyć

nasza miłość jest toksyczna, nie czuję się w tym związku szczęśliwa, spełniona
mówię mu to a on tego nie rozumie
nie rozumie jak mogę nie być szczęśliwa będąc z takim wspaniałym facetem jak on, przecież mam wszystko - dom, samochód, nie muszę pracować (jedynie zajmować się domem)

wiem, że mnie stłamsił, swoim postępowaniem, podporządkował sobie (nigdy nie mogło być inaczej niż on chciał)
nigdy mnie nie bił, ale właśnie postępowaniem (czasami słowami) sprawił, że czuję się jak ofiara
poza tym pochodzi z rodziny, która uwielbia kontrolować, a byliśmy nią otoczeni

jak mu zaczęłam mówić, że nie jestem szczęśliwa z tego czy innego powodu, to stwierdzał, że mam za dobrze i żebym zeszła na ziemię, że wymyślam, że niejedna dziewczyna dałaby wszystko by znaleźć się na moim miejscu

tacy faceci często nieświadomie (tak zostali wychowani), swoim gadaniem doprowadzają do tego, że to my czujemy się winne, że to my jesteśmy te złe, te do niczego

też mi się wydawało, że może go zmienię, że pokażę mu że można inaczej, że może zacznie patrzeć na pewne sprawy inaczej
niestety nie udało mi się

powiedział, że łamię mu serce; że myślał, że zawsze będziemy razem, do końca (byliśmy ze sobą ponad cztery lata, dlatego tak trudno jest odjeść)
wiem, że cierpi jak ja w tej chwili; ale chyba lepiej zrezygnować z toksycznej miłości, która zabija, niż się męczyć
może jeszcze znajdziemy sobie partnerów, z którymi stworzymy nietoksyczne związki i będziemy szczęśliwi

wydaje mi się, że toksyczne związki wynikają, z tego, że partnerzy nie są w stanie zaspokoić swoich potrzeb nawzajem
jest wzajemna miłość, ale w innych sferach brakuje jednomyślności, nie patrzy się w tym samym kierunku, a to niestety do wspólnego, długiego życia jest bardzo potrzebne
sama miłość nie wystarcza niestety