Moje dziecko chce nocować w domu ze swoją Sympatią. - Netkobiety.pl

Przecież dla matki to nie ma znaczenia

Nie podałam wieku dziecka, bo nie o "parametry" dziecka tu chodzi:) Tylko o zasady moralne, którym kieruje się rodzic. Przykład: znajoma nie zgodziła się by jej siostrzenica z chłopakiem (oboje ok. 26 lat) nocowali razem u niej, w jednym pokoju. Przygotowała im osobne pokoje jako że nie są małżeństwem.

Ależ ma znaczenie
Jak trafnie zauważyła Bullinka inaczej przecież chyba większość rodziców potraktuje taką sytuację gdy dzieci mają wiek gimnazjalny czy licealny, a inaczej gdy są starsze.

U mnie sympatie moich dzieci nocowały od dawna. Zawsze w pokoju gościnnym Dzieci to wiedzą i nie forsują innego zachowania.
Nocują też w domach swoich sympatii. Nie wiem jak to się tam odbywa - teraz nie pytam. Pytałam gdy chodzili do szkoły.
Tam działają zasady tamtych rodziców.

Gdy będą mieć 26 lat to raczej nie będę wymagała spania w oddzielnych pokojach.
Ale życie pokaże i oczywiście to jak będzie się na to zapatrywał mój mąż

U mnie w domu jest to zupełnie niemożliwe. Rodzice są restrykcyjnymi katolikami i mój 27 letni brat sypia ze swoją dziewczyną w oddzielnym pokoju. Nie ma opcji jakiegokolwiek zachowania "wbrew moralności" w domu rodziców

moj syn miał 17, ona 15 i wlaziła na niego przy mnie, zachowywała sie jak kotka w rui i znaczyła teren, rywalizował ze mna, pomimo złego poczatku, zakolegowałam sie znią, po 4 m-cach zwiazku pojechała z nami na wczasy, spała z moja mama, czyli przyszła babcia, obiecywali cuda na kiju, a tam sie zaczeło, jakby ze smyczy ja spuscili, czułam sie głupio, pilnowałam ich, nakazałam im byc w poblizu, bez spania razem, bez głupot, uwowilismy sie na to, i nie dotrzymali oboje słowa, bo mimo, ze ona zachowywała sie skandalicznie to syn pod jej wływem zaczał do mnei sie sadzic i zgrywali małzenstwo, nawet pozwoliłam im rane spedzac razem ww łozku, jedno z nich miało byc na kołdrze,drugie pod,
domek miał pietro, ono nie  miałoscian, schody były otwarte, my na dle film ogladamy a u gory stekania, masakra, dla mnei to był koszmar, kazdego dnia mowiłam ze jak ich złapie to ja wywoze do domu 100 km a jedna strone.
szybko z moimi rodzicami przeszła na babcia i dziadek, +ciocia, do nas tylko sie blokowała, od dzi
Ale nie byłam konsekwentna, stale ktos ich pilnował, nie przeszkadzalo im, ze babcia jest obok na drugim wyrze, nic nie było, po powrocie dowiedziałam sie ze on nie był gotowy, ona miała cisnienie, malo mu gaci nie rozwaliła, bardziej chyba aby go przekonac niz to zrobic, po kolejnych jej durnych zachowaniach i manipulacjiach nim przy mnie z radoscia kiedy do mnie sie sadzil, oznajmiłam mu ze ja juz nie daje rady, mam dosc, ma sie on wyprowadzic, skoro uwaza sie za dorosłego i sobie bez nas poradzi, a jej nie chce widziec u siebie,
był płacz, dostosował sie, zwiazek sie rozpadł, bo mam sie wtraca, w momencie kiedy nie mogła krecic,
kolejny był za 2 m-ce, dziewczyna spokojna, nie naciagała na kase, wrecz przeciwnie, byl problem aby ja namowic, tez ze mna siedziała i gadała o mamie, o problemach jak tamta, syn juz sie troche przyzwyczaił, nawet powiedzia, ze on za pierwsza nie teskni, bo ona była moja , nie jego,
tej od razu sam powiedział czego nie wolno, choc tamta słyszała od wszystkich, i nic nie dało, ta nie była na wakacjach, było to w inym czasie, ale była na 18 tce, nocowac niemogła,bo mama samotna i ostra, czytaj normalna.
kolejna kombinowala z synem aby zostac, zostali, jak spalismy, ale byli grzeczni, sprawy swoje poza nami załatwiali, syn juz byl pełnoletni, ona jeszcze nie, choc z oporem została kilka razy, a ja nie spałam cala noc, nauczona pierwsza, potem troche mi przeszło, jak skonczyła ona 18 lat, to pomysłałam niech jej matka sie martwi,
wiem jedno, dziecku sie nie ufa, chyba ze ma sie corke i pewnosc ze nie da, chłopak, ah, mimo wychowania wiadomo, ale kombinuja i naginaja jak moga bez wzgledu na to z kims sie jest, bo raz on, raz ktoras, nie ma to znaczenia, jak sie zwąchają razem..

Moim zdaniem zakazy nic nie dadzą. Jeśli córka/syn zamierza coś zrobić, to i tak to zrobi, jak nie w nocy, to w innej porze bez zgody matki. Lepiej dbać o to aby dziecko miało potrzebną wiedzę.

Niezbyt sobie wyobrażam narzucić cos np. 20 latce/tkowi ( dorosła osoba ) zaś nastolatce w wieku np. gimnazjalnym rodzic może wiele zakazać, nakazać  czy jej/jemu się to podoba czy nie.
Osoba  pełnoletnia  w zwyż kieruje się już swoimi morałami , w kwestii prawnej może sobie wyjechać na weekend dokąd chce ( ale za własny budżet ze świnki hehe)  inna sytuacja jest z nastolatkami ,które nie odpowiadają prawnie za siebie, wtedy są pod dyktando rodziców i ich los leży w rękach rodziców .Muszą to respektować jakkolwiek nie byłoby to absurdalne

Dla kogo absurdalne, to absurdalne.
To, że Ty uważasz inaczej, nie oznacza, że inne zdanie jest absurdalne.
Nie masz chyba monopolu na słuszność?

Kiedyś też miałam takie zdanie, ale im dłużej żyję  na tym świecie, tym większe mam wątpliwości.
Wiele wątków na tym forum mnie w tym utwierdza.
Zauważcie jak wiele jest historii: "po miesiącu (dwóch) zamieszkaliśmy razem i coś zaczęło się psuć".
Odnoszę wrażenie, że dziś częściej młodzi ludzie zaczynają nie od tej strony co powinni.
Byłoby lepiej najpierw poznać się dobrze, a dopiero później decydować na wspólne życie czy zamieszkanie.
Wbrew pozorom - jak widać - wspólne zamieszkanie nie zawsze temu dobrze służy. Pewnych etapów nie należy zbyt szybko przeskakiwać, czy też w ogóle pomijać.
To samo dotyczy spraw seksu.

Dla jasności - mieszkałam z moim mężem jeszcze przed ślubem, ale byliśmy ze sobą już 2 lata.

Catwoman - stanowisko: "nie bo nie" jest dla mnie niezrozumiałe.
Od zawsze (od dzieciństwa) tłumaczyłam moim dzieciom przyczyny takiego, a nie innego, mojego zdania.
Dzięki temu dziś dobrze wiedzą jakie jest moje podejście do różnych spraw, a sami się czuli poważnie traktowani. Przyznaję, że zdarzyło mi się powiedzieć nie bo nie. To było w sytuacji gdy wielokrotnie tłumaczyłam pewną kwestię (wymagała mojej zgody) i nic nie docierało

Ok, nie mam dziecka, ale napiszę jak jest z mojej strony. Mój chłopak czasem nocuje u mnie od tak 4 lat, a jesteśmy razem 5 lat. Zaczął u mnie więc nocować odkąd miałam 18 lat, tylko, że wtedy jeszcze rzadko, pierwsze nocowania to może były raz na pół roku, potem częściej, ale też nie przesadzamy myślę, bo nocuje u mnie tak raz na miesiąc, czasem raz na 2 tygodnie, jak nie ma możliwości to raz na 2 miesiące. Wiem, że jakby jakiś czas było np kilka razy raz na tydzień, to też by nie mieli nic przeciwko, ale może my czulibyśmy się niezręcznie, więc jak czasem jest raz na 2 tygodnie lub jak jest raz na miesiąc czy nawet raz na 2 miesiące, jak nie ma jak inaczej, to nam to wystarcza, póki jeszcze nie mieszkamy razem Oczywiście zawsze pytam przed czy może, ale przyznam, że u nas jest to formalność, bo rodzice zawsze mówią, że nie mają nic przeciwko, że fajnie i znam ich, wiem, że mówią prawdę, od razu to po nich widać Jak nocuje to raczej jedna noc pod rząd, nie więcej. Może wystarcza nam też to i nocowanie raz na 2 tygodnie lub na miesiąc lub nawet na 2 miesiące, bo tak daleko do siebie nie mamy-40 km, a jak spotykamy się często w połowie drogi, to ja mamy ok 20 km i dojazd do tego miejsca w połowie drogi jest fajny

Dlatego te nocowanie raz na miesiąc lub nawet na 2 miesiące wystarcza nam i ta jedna noc, a nie np dwie pod rząd też nam wystarczają, bo zwyczajnie nie mamy do siebie tak daleko, więc i tak parę razy w tygodniu zazwyczaj bez problemu się widzimy No, ale jak nocuje, to jest super Ja u niego nie nocuje, ale to tylko dlatego, że jego rodzice zbyt mnie nie lubią, nie mamy za dobrych relacji i raczej są przeciwni, nic z tym nie zrobimy już. No, ale gdyby nie to, to nocowałabym też czasem, bo moi rodzice tutaj też nie mieliby nic przeciwko, bym czasem nocowała u chłopaka. Tzn, jak mój chłopak pierwszy raz miał nocować u mnie, to może jeszcze nie byli pewni jak zareagować, ale to dlatego, że zostali raczej wychowani, że to nie wypada, mają 45 lat, ale jak byli młodzi, to ich rodzice raczej tak uważali, inne czasy jak to się mówi. No, ale szybko sami zmienili zdanie, bo mimo że zostali tak wychowani, to z wieloma tymi poglądami z ich młodości się nie zgadzają. Nie chcieliby tylko, by nocował przy mojej babci, bo ona wiadomo, że ma bardziej takie poglądy- no ale to zrozumiałe, a tak poza tym nie mają nic przeciw temu nocowaniu

No i nie było tak jakby co, żebym ich mocno namawiała czy nie daj losie zmuszała, tylko powiedziałam jak to widzę, oni przemyśleli sami i sami uznali, że jednak nie mają nic przeciw. Gdyby się jednak nie zgodzili na to to bym zrozumiała, każdy ma prawo do swoich poglądów, poza tym to ich mieszkanie. Nocujemy zawsze w moim pokoju, śpimy w jednym łóżku i to też nie budzi wśród moich rodziców zgorszenia, tym bardziej, że mamy 2 pokoje i nie ma żadnego pokoju gościnnego, tylko mój i rodziców, mieszkanie nieduże w bloku, mamy 38m2. Moi rodzice doskonale zdaję sobie sprawę, że uprawiamy seks, głupi nie są i zawsze uważali, że to moja decyzja:kiedy, gdzie itp.

Miałam też byłego chłopaka przez 2 lata, z nim współżyłam, zaczęłam wcześnie to fakt, bo w wieku 15 lat, ale nie uważam też, by to było coś strasznego, nie byłaś jakaś nieodpowiedzialna ogólnie, więc nie sypię sobie za to głowy popiołem, że tak wcześnie zaczęłam Z nim byłam właśnie od 15 do 17 roku życia, ale on akurat nocował u mnie tylko na Sylwestra, no jeszcze młodziutka byłam, nie czułam sama nawet potrzeby, by nocował- tym bardziej, że byliśmy z jednego miasta, a nasze miasto nieduże jest raczej. No, tylko go czasem tak zapraszałam, ale tutaj moi rodzice jeszcze czasem mieli pogląd, że nie wypada, no, ale szybko też sami zmienili zdanie. Widocznie potrzebowali czasu, a jak mówię- teraz nie mają nic przeciwko, że mój chłopak u mnie nocuje i to ze mną w łóżku

No i nie jest to wtedy jak u niektórych, że sytuacja awaryjna właśnie, brak pociągu itp, ale właśnie po prostu wtedy, gdy np ma wolny dzień i chcemy zanocować, to pytam rodziców, zgadzają się i przyjeżdża do mnie i nocuje A i ja wierzę w Boga, moi rodzice też, natomiast nie zgadzamy się jak można się domyślić z wieloma zasadami KK. No także dla nas jest naturalne, że nocuje u mnie czasem, nawet jak nie mamy jeszcze ślubu, że współżyję z chłopakiem bez ślubu. Dla nas to jest ok, że nocujemy nawet jak nie mamy ślubu, dla kogoś innego ze względu na silną wiarę (bo rozumiem, że nasza silna nie jest, bo jednak nasze przekonania są dla nas ważniejsze niż zasady KK, mimo wiary w Boga) może to nie być ok. No więc rozumiem, że ktoś może mieć inne przekonania i poglądy

W stosunku do moich przyszłych dzieci zamierzam mieć właśnie bardzo podobne podejście jak moi rodzice do mnie w kwestii nocowania, ale nie tylko

To już chyba sam rodzic musi wiedzieć czemu się nie zgadza

Nie wiem Catwoman, bo jak już napisałam moi rodzice nie mają nic przeciw nocowaniu.

Na razie podchodzę trochę z dystansem do takich tematów, gdyż jeszcze mam małe dzieci. Córka ma dopiero 13 lat, a syn prawie 9.
Jednak chyba nie zgodziłabym się na nocowanie w wieku lat 15, 16. Z mojego punktu widzenia to wciąż jeszcze dzieci i uważam, że do wszystkiego trzeba dorosnąc, również w sensie tej dojrzałości psychicznej. Nie ma co się spieszyc.
Co będzie potem to jeszcze nie wiem, czas i życie pokaże.

Jak uzasadnić, jeśli się jest na nie?
Moja mama powiedziała mi kiedyś, miałam 15 lat i chciałam, żeby chłopak pojechał z nami na weekend do babci nad morze:

'Wiem, że Ci bardzo na tym zależy, ale ja czułabym się skrępowana, gdyby Twoja sympatia pojechała z nami. Myślę też, że niekoniecznie by się to spodobało babci, która, jak wiesz, ma dość radykalne poglądy i na pewno czułaby się nieswojo''.

Ja wtedy przemyślałam sprawę i sama uznałam, że to faktycznie nie jest dobry pomysł.
Wszystko można dobrze dzieciakowi wytłumaczyć, jak dziecko mądre, to zrozumie, a jak głupie, to poczekać aż zmądrzeje.

Allegra90, no oczywiście, tak jak pisałam moi się zgadzają na moje szczęście, bo lubię jak mój czasem nocuje, ale gdyby nie zgadzali się, to bym musiała to uszanować. Wiadomo, mieszkanie rodziców, więc jak nie zgadzają się, to nie ma innego wyboru niż uszanowanie tego.

No tak mortisho, ale ktoś już o tym pisał, że przeciwny jest nocowaniu w swoim domu, ale w innym np w domu rodziców chłopaka już nie, bo wtedy nie może już za bardzo zabronić, tylko, że jak ma coś się dziać, to nie u nich w domu. Zwłaszcza jak ich dziecko jest już dorosłe i może samo o sobie stanowić i może mieć inne poglądy niż rodzice i chcieć np nocować z chłopakiem, a że rodzice chłopaka się zgadzają, to wtedy nocuje np tam.

Absurdalne mogą być dla tego kto ma się dostosować. Dla ustanawiającego takie zasady absurdalne zapewne nie są. Przynajmniej nie powinny być.
Gorzej jeśli rodzice ustanawiający takie zasady nie wiedzą dlaczego są właśnie takie.

Nie nerwuję się

Tak jak pisałam wcześniej. Argument: "bo tak", oznacza, że ktoś stosuje zasady, których nie potrafi uzasadnić.

Może jednak powinnam moją wypowiedź uzupełnić.
Nie zawsze reakcja: "bo tak", musi oznaczać zupełny brak argumentacji.
Może też wskazywać na brak komunikacji między rodzicami a dziećmi. Rodzice mogą uważać, że swojego stanowiska nie muszą uzasadniać.
Jakkolwiek by tego nie oceniać, nie oznacza to jednak, że brak jest argumentów, tylko nie są one werbalizowane.

Nawet mój "ulubiony" argument: "co ludzie powiedzą", jest dla mnie zrozumiały (choć nieakceptowalny).
Zrozumiały w tym sensie, że przyjmuję do wiadomości, że są ludzie, dla których to ma znaczenie.

Ale to temat rzeka jest...

Ogólnie mowa o dorosłych dzieciach, więc ludziach, poniekąd, myślących. Jeśli córka/syn chce przenocować swoj "nowy nabytek", którego nikt wcześniej na oczy nie widział, to trochę nietaktem trąca. Uważam, że choćby z samego szacunku do rodziców powinno się im tego partnera przedstawić, dać im go troszkę poznać, np na wspólnym obiedzie, a dopiero potem pakować się do jednego łóżka pod ich dachem.

Są rodzice, którzy godzą się na to dopiero "po ślubie", nie ważne, że syn/córka ma prawie 30 lat, od 10 mieszka samodzielnie, a o czymś takim jak "cnota" zapomniała z 15 lat temu To takie podwójne standardy, bo czego oczy nie widzą itp.

Niektórzy czują się niekomfortowo, bo diabli wiedzą co takiej parze do głowy w nocy przyjdzie, a niektórzy się nie krępują, ale to też można poznać przy rozmowie, czy wspólnym czasie.

Anglosasi mówią: "My home is my castle"... zatem w moim zamku/domu panują MOJE PRAWA.
Jak ktoś jest dorosły, to i TAKI fakt potrafi przyjąć do wiadomości. Rodzice mają prawo stosować w swoim domu dowolnie przyjęte zasady i nikomu nic do tego.
Patrząc od drugiej strony - czemu niby miałoby służyć naginanie zasad?
Bo niby-dorosły, nie jest na tyle dorosły, by nie zwalać takiego problemu "starym" na głowę ? Całkiem dorosły spałby u INNYCH "obcych" ludzi tam gdzie mu pościelą? Chyba nie ma co do tego wątpliwości?

Myślę,ze gorzej byłoby, gdyby zaczęło się psuć po ślubie i wspólnym zamieszkaniu.

My mieszkalismy juz wspolnie i bylismy zareczeni i podczas odwiedzin musielismy spac oddzielnie. Co uszanowalismy bo ich Dom ich zasady.
Gdy odwiedzalam rodzicow z moim mezem (nie bylismy wtedy jeszcze zareczeni ) moglismy spac juz razem.

Wydaje mi się, że jesteś dziwna Kobieto. Pilnujesz 17 letniego syna żeby się nie bzykał, nie w pilnowaniu leży tu podstawa lecz we wpojeniu wartości moralnych. W ogóle o seksie wypowiadasz się okropnie i ordynarnie.  Całe szczęscie moja matka była inna, nie pilnowała mnie bo nie musiała, a w ciąże jakoś nie zaszłam, znaczy zaszłam teraz jak mam 27 lat. Straszne