Zakochał się i odszedł po 10 latach - Netkobiety.pl

Myślę, że z kochanicą mogła rzeczywistość zaskrzeczeć, toteż pan i władca zostawia sobie furteczkę, przez którą będzie mógł sobie do Ciebie wrócić, względnie przemykać się pomiędzy wami dwiema.

Jesteście małżeństwem? Macie dzieci?

Rozumiem, że w chwili obecnej się łudzisz i myślisz tylko o jego powrocie, ale zastanów się, czy po 10 latach spędzonych razem nie zasługujesz na coś więcej, niż ZERWANIE PRZEZ TELEFON oraz emotikonki w smsach...

A jak sobie to wyobrażasz dalej? Będzie z Tobą i z nią? Będzie sypiać z Tobą, a później jechać do niej czy najpierw będzie sypiał z nią i przyjeżdżał do Ciebie? Koleś ewidentnie ma wyrzuty sumienia, że Cię zostawił. I pewnie nie jest też na 100% pewny tej drugiej więc taka sytuacja jest dla niego wygodna. Czuję się bezpiecznie do póki ma Ciebie i wodzi Cię za nos, bo nadal jesteś obecna.

Jeśli ja była bym w takiej sytuacji na pewno nie przestała bym kochać i myśleć od tak, bo nie da się. Ale na pewno nie dawała bym żadnych szans i jednocześnie sobie kolejnych ciosów.

Kiedy zobaczy, że Ciebie już nie ma zacznie się zastanawiać czy to wszystko było tego warte. Tak samo jak w sytuacji kiedy wyrzuciłaś jego rzeczy przed drzwi. Nie czekałaś, byłaś stanowcza więc bądź stanowcza. Myślę, że będzie żałował, nikt od tak nie zmienia swojego życia z dnia na dzień nawet przez chwilowe zauroczenie.

A tak poza tym: czy na prawdę chciała byś być z kimś kto Cię zdradził i tak Cię potraktował? Jak wyobrażasz sobie to dalej? Bardziej bolesne będzie nagłe rozstanie, ale będzie boleć krócej niż ciągły ból i obawy tego co stało się wcześniej kiedy z nim będziesz?

PS. Przyjdzie i do niego taki moment kiedy będzie miał wątpliwości i zacznie się zastanawiać. Tylko daj mu na to czas.

Najgorsze jest to, ze tęsknota, miłość przeplata się z żalem, złością a nawet czasami z nienawiścią. Jest tez ogromny strach przed samotnością. Oprócz niego i jego Mamy nie mam nikogo, Rodzice nie żyją jestem sama jak palec. W domu, w którym czułam się jak w niebie, teraz boję się do niego wracać. Czeka na mnie tylko pies............ Każdy dzień to walka ze sobą. Ogromny wysiłek, żeby zrobić makijaż , ubrać się, nawet najlepsza sukienka wydaje się być tylko szmatą. i tak każdy dzień....... i strach czy w pojedynkę sobie poradzę.......

Będzie dobrze

Nie bój się samotności będziesz cierpieć - owszem to oczywiste -ale czas leczy rany za jakiś czas przekonasz się że poznasz kogoś dla kogo nie jesteś tylko kołem ratunkowym .Kogoś kto będzie Cię szanował i świata poza Tobą nie będzie widział. Nie pozwól sobą manipulować , masz uczucia które zostały rzucone w kosz ... podarte zmięte rzucone w kosz... co z tego że nadal je masz skleić je można ale nigdy już nie będą takie jak były. Pożegnaj go grzecznie i nie pozwól już więcej mieszac w swym sercu. Powodzenia

Hej Redka,

wiem co czujesz, ja sie rozstaje z mezem, mialo byc spokojnie, zebysmy oboje jak najmniej bolesnie przeszli przez ten czas. Ale on poznal kogos i juz nie jest spokojnie. Najgorsze, ze mieszkamy razem, ja cierpie, ale nie mam dokad pojsc, jestem skazana przez jakis czas jeszcze do niego. On, pomimo ze kochanka ma mieszkanie, nie chce sie wyprowadzic. Zalozyl chyba sobie cel zeby mnie wykonczyc i niezle mu wychodzi. Wierz mi, to ze mieszkasz sama, to ogromny plus, nie widzisz jego nastrojow, smsow, telefonow z kochanka, obrazania sie albo euforycznego klimatu, w zaleznosci w jakim ona jest stanie. Ja dalabym wiele zeby nie musiec ogladac tego wszystkiego.
Wyplaczesz sie, ale bedie dobrze, musi.

Przytulam mocno,

A

To każdego dnia wysyła tego samego do Was obu? Nie pozwól by tak z tobą postępował,

Kazda z nas przezywa to wszystko na swój sposób, kazdy problem jak widzę jest inny. Myślałam o tym, czy lepiej by było gdyby moze mieszkał ze mną...... nie wiem. Nie dopuszczam myśli i nie pozwalam mojej wyobraźni na to aby rozmyślać co on z nią tam robi.  Sama nie wiem co jest lepsze..... Myślami jestem z Tobą, trzymaj się i nie dawaj mu powodów aby widział , jak cierpisz. Ja w całym tym czasie nie płakałam ani razu przy nim, sama nie wiem jak mi sie to udało, ale kiedy zostawałam sama , mało nie gryzłam ścian.

Dzięki za napisanie tych pare zdań. Moze wyda się Wam to głupie i ze ja sama jestem.....do du.... ale nie mogę tak poprostu wywalić go z zycia kiedy przez 10 lat było ok i nic nie wskazywało na to, ze tak się to wszystko potoczy. Chcę dać mu szansę ale jedną mu juz dałam. Myślałam, ze kiedy dam mu ultimatum w prawo lub w lewo to sie opamięta, ale nie - zabrał reszte rzeczy i jest "powtórka z rozrywki" te same sms-y i te same pytania co przed daniem ultimatum. Jestem tylko w kropce, bo nie wiem czy on naprawdę chce wrócić, miota sie między nami dwoma. Nie  ukrywam, ze czekam na te sms-y ale nie wiem czy na nie odpisując nie przedłużam tego wszystkiego. Z drugiej strony kiedy bedzie po mojej stronie cisza co on na to powie, czy sobie nie odpuści.  I własnie w takiej jestem rozterce. Za krótko tu jestem, życia nie znam i nie znam co w głowie siedzi facetom, Nie ukrywam, że myslałam aby nie odpisywać na te jego sms-y ale sie zwyczajnie boję, ze to się wtedy skończy i właśnie taki gupol ze mnie jest....

Wiem, co przeżywasz, bo kilka miesięcy temu przechodziłam przez coś podobnego. Mój "jedyny" oświadczył mi dwa tygodnie przed zaplanowaną przeprowadzką razem, że mnie kocha, ale nie widzi nic złego w tym gdyby czasem pojawiała się jakaś na boku. Nie potrafiłam tego zaakceptować.

Zostałam sama, też nie mam nikogo bliskiego w rodzinie, zostałam sama w obcym państwie i mieście, bez znajomych, bez pracy, z plecakiem i kilkoma rzeczami, które spakowałam na początek wspólnego życia.

Bolało, wciąż boli. Dlatego wiem, co musisz przeżywać. Jak przeczytałam twojego posta łzy mi napłynęły do oczu, bo przypomniałam sobie, jak to okropnie boli, kiedy ktoś najbliższy rani Cię tak bardzo. Wiem, jak to jest kiedy nie ma się z kim porozmawiać i nie widzi się przyszłości przed sobą.

Co robić ? Najlepiej, tak jak tutaj Ci radzą zerwać kontakt. To trudne, boli, ale chyba najlepsze. I skupić się na sobie, wychodzić, skontaktować się ze starymi znajomymi, albo pójść gdzieś, na jakiś kurs, gdzie poznasz ludzi, którzy nie znali Cię wcześniej i zaczniesz pewne znajomości od czystej kartki. Wysiłek fizyczny pozwala na chwilę oderwać się od myśli o tym, co się stało. Książki, filmy mi nie pomagały, ale sport tak.

No i przemyśleć co dalej ? Co, jak będzie chciał wrócić. Czy jesteś w stanie wybaczyć i zaufać na nowo, czy też lepiej poczekać na kogoś innego. Bo coś mi się wydaje, że on będzie Cię jeszcze przez jakiś czas "kochał". Musisz wiedzieć, że nawet jak wybaczysz i spróbujecie na nowo to już nie będzie ten sam związek.

Ja wybrałam rozstanie i konsekwentnie, powoli odcinałam się od niego, nie odpowiadałam na maile, ignorowałam próby kontaktu. Nie wiem, czy dobrze, bo zdarza mi się, że tęsknie za nim bardzo. Ale wiesz co ? Po rozstaniu leżałam chora, wyczerpana w łóżku z popękanymi ustami i łzami spływającymi po policzkach, wtedy wydawało mi się, że już nie poznam nikogo takiego "fantastycznego" jak on. I wiesz co ? Myliłam się ! Poznałam kilka miesięcy naprawdę fajnego chłopaka, ułożonego, przystojnego. Ma bzika na moim punkcie. Nie jest łatwo, boję się zaufać, czasami myślę o byłym, ale staram się, aby to, co się wydarzyło było już niedługo niemiłym wspomnieniem i prawdziwie przeszło do przeszłości.

Trzymaj się ciepło.

Wiem że 10 lat nie da się przekreślić w miesiąc ale musisz dać radę . Pokazać mu że dasz bez niego rade . Idź na imprezę ,zabaw się . Broń Bożę nie wracaj do niego , co zrobisz jak za następne 10 lat zrobi Ci to samo a wtedy już pewnie będą dzieci a ty będziesz stara wtedy możesz rozpaczać . Teraz jesteś m.loda pewnie ładna weż swoje życie w ręce i go olej

Witajcie ponownie, minął miesiąc od mojej ostatniej wizyty tu na forum. Dalej jestem w sytuacji "nikt nic nie wie i nic nie rozumie" Przez cały miesiąc oczywiście dostawałam sms-y, kilka razy dzwonił pod jakimś pretekstem. Zawsze pytał o dom, psa, zdarzyło mu się nawet popłakać, kiedy z satysfakcją opowiadałam mu co robi nasz kochany pies, Mówił, że tęskni, że nie ma dnia aby o nas nie myślał,myśli tez o powrocie ale nie wie jak ma zakończyć tam..... boi się jej łez. Moich się jakoś nie bał...... Swojej Mamie pewnego poranka powiedział, ze obudził się rano i zastanawiał się co on robi w tym mieszkaniu, gdzie teraz mieszka ze swoja nową miłością. Mama mu powiedział, ze jeżeli tak to czuje niech zabiera swoje zabawki i niech ucieka. Powiedziała mi o tym, mówiła  mu również żeby już do mnie nie dzwonił i nie robił mi nadziei, żeby nie mieszał mi w głowie. Mama zapytała go również czy to co mówi mi o tęsknocie , o tym czy chce wrócić jest prawdą powiedział, że zdania nie zmienił i jest to prawdą. Ja jednak nie jestem tego taka pewna. Dzień wcześniej kiedy zadzwonił do swojej Mamy z informacją jak mu jest tam żle w tym nowym gniazdku, napisał list ( który też wcześniej poradziła mu Mama, ze jeżeli nie potrafi jej powiedzieć coś w oczy to niech napisze jej list) A że napisał go ze skrzynki, z której i ja kiedyś korzystałam to i wpadł mi w ręce. W liście pisze, że ona pyta go o święta czy ma się bać? i ma wrażenie, że nie o wszystkim jej mówi..... on odpowiada jej, że wspominał jak kiedyś my spędzaliśmy święta jak będą wyglądały w tym roku? pozostawił ze znakiem zapytania. Ogólnie list wyglądał tak, że ja do niego często dzwonię, ( tu jest odwrotnie ja milczę) że nie radzę sobie z niczym, ogólnie finansowe fiasko u mnie, chce mi pomóc finansowo ale ja nie chcę przyjąć pomocy( co jest prawdą). Cytuję resztę listu:

"To wszystko mnie martwi, może nie powinno, lecz jednak jest inaczej,
trwało to zbyt długo bym przeszedł obok tego obojętnie... Tyle że
niewiele mogę zrobić, ona oczekuje tylko jednego.
Jestem z Tobą i kocham Cię, czasami myślę że zacząłem czuć coś do
Ciebie zanim wygasło tamto uczucie, komplety absurd!
Przeszkadza mi to wszystko lecz nie potrafię olać sprawy, nie czuć
żadnej odpowiedzialności, nie spodziewałem się takiego obrotu
wydarzeń, wiem jaki masz do tego stosunek.
Mam wrażenie niepełności z mojej strony, zbyt często zaprzątam myśli,
jedynie kiedy jesteśmy razem blisko, nie ma nic więcej poza nami...
Ten list nie jest pożegnaniem, nie mam odwagi patrzeć w te Twoje piękne
oczy i sprawiać im bólu... Wyglądasz tak ładnie śmiejąc się.

Po tym właśnie liście zadzwonił do Mamy rano i żalił się jak tam mu źle. Ja zgłupiałam, po tym trzy miesięcznym stresie, kiedy codziennie dostaję uśmiechnięte :-) smsem od niego, nie wiem co mam myśleć. Rozumie, że mnie może zwodzić ale dlaczego, mówi to też swojej Mamie, ze myśli o powrocie? Mi nie powiedział ,że jest mu tam źle i że zastanawia się co on tam robi. Proszę Was pomóżcie mi zrozumieć ten list który napisał do swojej obecnej wybranki, ja nie mam już siły myśleć co to może znaczyć, może Wy kochani popatrzycie na to z boku. Mnie tez nurtuje pytanie kto pisze listy na skrzynkę, jeżeli się razem mieszka pod jednym dachem??? Co mam dalej robić???? Jak reagować na te jego smsy??? pogubiłam się.......

Dodam tutaj moja odpowiedz, bo byłam ząb w ząb w identycznej sytuacji.

To znaczy, mieliśmy upadki i wzloty, to był momentami trudny związek , około 7letni.
Mój były , któregoś dnia umówił sie z dziewczyna ktora poznał w salonie kosmetycznym, to było w czwartek, w piątek był juz zakochany i ponieważ jeszcze nigdy czegoś takiego nie czuł ,to ja musiałam zniknąć z domu z dzieckiem, bo nowa Pani chce go tu odwiedzić .

W ciagu tygodnia byłam przeprowadzona.Ok, bez żalów , kłótni , pomyślałam sobie pocałuj mnie w cztery litery, nie odczuwalam sie.
Po dwóch tygodniach, stał u mnie w progu.Tak bujał sie to tu to tam.
Raz mi wypalił ze można przecież kochać dwie osoby na raz.Puknelam sie w czoło.

Po trzech miesiącach panienki nie było juz, zaczął podchody do mnie.Tzn mój były zaczął sie o mnie starać (sic!)
To było jakoś w kwietniu, teraz jest sam, nie chce juz go, mam z nim kontakt, nawet dobry, czasami sypiamy ze sobą , ale juz go nie chce.
Bo nie mam ochoty za kilka lat przeżywać znowu jego wielkiej miłości , niech spada.

Ja od początku zignorowalam te sytuacje, w myśl zasady , rób co chcesz, jesteś dorosły.
Bolało, bolało jak nie wiem, chwilami jeszcze boli.

Ale żyje mi sie spokojnie.

Nie wiem czy warto dawać szanse po czymś takim.

redka doskonale Cię rozumie 10 lat związku   5 lat razem mieszkalismy tyle że on nikogo nie ma poprostu przestał mnie kochac tak usłyszałam i to ja musiałam sie wyprowadzic do rodziców   u niego został nasz pies wyprowadziłam sie dwa tygodnie temu w naszym tzn. jego mieszkaniu jest jeszcze cała masa moich rzeczy ale nie jestem na siłach by je zabrać

powiedział mi ze mnie nie kocha miesiac temu to najgorszy miesac mojego zycia schodułam ładne pare kg noce rowniez nie przespane od 2 tygdoni jestem codziennie na siłowni tylko tam moge wyrwac sie z tego bagna