gdzie się kończy koleżeństwo, a zaczyna flirt? - Netkobiety.pl

Oj, Kochana.. jak dla mnie to tam koleżeństwo już zaczyna się kończyć albo już się dawno skończyło. Ja rozumiem, że ma się znajomych płci przeciwnej, ale na pewno nie rozmawia się z nimi w taki sposób, bo to już jest jawny flirt. I ja bym Ci radziła zdusić to w zarodku. Może się zauroczył nią, może ona celowo owija go sobie wokół palca. Kochasz go? Zależy Ci na nim? Zareaguj! Nim będzie za późno.. Powiedz mu o swoich obawach. Ja nie uznaję zasady "nic nie robię, bo jak będzie chciał to i tak zdradzi". Oczywiście, że nie można faceta/kobiety osaczać, pilnować 24h, nie da się! Ale czasami na prawdę można zdradzie zapobiec. A że ona jest mężatką.. znam kilka "szczęśliwych" mężatek, które mężów zdradzają co jakiś czas i traktują to jak sport, odskocznię. Mnie przeraża, że ludzie mają dla siebie tak mało szacunku.

Ale wg niego to ja wymyślam... ((

Za pierwszym razem, gdy zobaczyłam, że wysyłał jej buziaki to zrobiłam mu jazdę- że mówił, że tak nie pisze, że wiedział, że mi się to nie spodoba itd.

To stwierdził, że jestem chora i powinnam się lećzyć...

Tak, kocham go, nie rozumiem czemu tak mnie traktuje. Ja tak się nie zachowuję... Nie czuję potrzeby posiadania takich kolegów.

Wcześniej była inna koleżanka, na podobnych zasadach. Dlatego on uważa, że zawsze sobie znajdę jakąś o którą będę zazdrosna.

Ciekawe czy mąż tej koleżanki nie jest zazdrosny...

Szarlotka naprawdę tak uważasz? że to powód by się rozstać po kilku latach? Dodam, że oboje jesteśmy przed 30, mieszkamy razem, nie jesteśmy jakimiś szczeniakami...

Myślałam, że to ja mam problem... wcześniej przeszkadzało mi to, że spotykają się raz na tydzień na ten sport... ale potem uzmysłowiłam sobie, że go ograniczam, że skoro to lubi to niech chodzi...

Popłakałam się...

Czy powinnam z nim porozmawiać? Chociaż mam wrażenie, że rozmowa nic nie da... on mnie lekceważy

Czy o związek nie powinno się walczyć?

Dodam, że kończymy remont naszej kawalerki i on się naprawdę w to angażuje... Tak jakby chciał być ze mną... sama nie wiem.

Ale mam dolinę.

Moim zdaniem nie ma istotniejszego powodu na zakończenie związku niż lekceważenie, brak szacunku i zaangażowania ze strony partnera.
Poza tym on Tobą manipuluje, stosuje szantaż emocjonalny i generalnie stosuje przemoc psychiczną wobec Ciebie(wmawiając na przykład, że to Ty masz problem kiedy to on się fatalnie zachowuje). A Ty coraz bardziej dajesz się mu wkręcać. Uciekaj póki możesz, bo to źle wygląda i nie rokuje, żeby miał się poprawić. Moim zdaniem jemu jest z Tobą wygodnie, bo jesteś kobietą, którą może manipulować. Jak Cię zdradzi to też Ci zacznie kit wciskać, że nie twój kolczyk znaleziony w waszym łóżku należy do siostry, matki, albo sam tam zawędrował. A Ty jak z nim zostaniesz to wkrótce zrobi Ci taką wodę z mózgu, że sama zaczniesz w to wierzyć. Ten typ tak ma. Już mas objawy osoby żyjącej z toksycznym partnerem, a sama tego nie dostrzegasz. Ostatni moment żeby się nie dać zniszczyć. Remont nie ma nic wspólnego z zaangażowaniem w wasz związek.

Zgadzam się w 100%.

Nie dość, że zachowuje się naprawdę nie w porządku, to jeszcze robi Ci wodę z mózgu, że z Tobą jest coś nie tak i wymyślasz.
Gdyby mój mąż, a jeszcze do niedawna narzeczony, czy partner - zwał jak zwał - wyprawiałby takie brewerie odbyłabym z nim JEDNĄ rozmowę. W której powiedziałabym, że to mnie BOLI etc - choć sam fakt tłumaczenia dorosłej osobie takich absurdów jest upokarzające. Bo nie uwierzę, że flirtowanie z inną/innym to taka tam zabawa i ta osoba nie wie, że rani.

Jemu na Tobie niestety nie zależy. Szkoda prądu, nie wiń się za nic. To on jest bez klasy.

Bo albo ktoś jest OK, albo nie. Przykro się czyta takie historie.
Ale nie ma tego złego, naprawdę lepiej być samemu niż tracić czas i życie z kimś kto nie szanuje, nie kocha i oszukuje. A już do szału doprowadza mnie, że jak próbuje się rozmawiać (gdzie tej drugiej stronie powinno bardziej zależeć - teoretycznie rzecz jasna) to jeszcze robi się z osoby zainteresowanej durnia, to już jest dla mnie mega parszywe.

Nic dodać, nic ująć.
Może niedługo będzie twierdził, że to Twoja wina, że on ma koleżanki, że Cię nie szanuje, a w najgorszym przypadku, że z nimi sypia? Skoro ktoś nie chce rozmawiać, naprawiać to ma to po prostu w głębokim poważaniu.
Kopnij tego buca! Miałam nadzieję, że jeszcze coś da się naprawić, ale skoro zapiera się nogami i rękami, to nie widzę w tym najmniejszego sensu.

Twoje pierwsze posty były prawdziwe, dobrze oddałaś ich sens, bo napisałaś co Ci na sercu leży i jak Ty to widzisz. Teraz zaczyna załączać Ci się poczucie winy, które on Ci wpoił.
Nie daj sobie wmówić, że to Twoja wina. A jak on by się czuł, gdybyś Ty miała co chwilę takiego "kolegę"?

kama13, BRAWO!! Oj, dużo przed Tobą, życie jest zbyt krótkie i zbyt piękne, żeby marnować go przy kimś, kto nas nie szanuje i nie docenia. Życzę Ci dużo siły i powodzenia

Ty płaczesz, a on się świetnie bawi.
Doskonale rozumiem, że cierpisz i świat Ci się wali na głowę, ale to wbrew pozorom jest bardzo proste.
Trzeba zerwać z tą samarytańską chęcią "ratowania świata" i sieroctwem, tą "ślepą" wiarą, że do niego "coś" dotrze, że Twoje łzy go ruszą, że on coś zrobi.
Wcale nie musi tak być, ba, może zacząć pozwalać sobie jeszcze więcej.
Naprawdę szkoda czasu na niego.

Po prostu myślałam, że napiszecie, że mam sie uspokoić, że on robi źle, ale że mam nie robić wideł z igły, bo to nie zdrada i nie powód do rozstania...

Nie tak łatwo podjąć taką decyzję...

Kama13 a Ty jak się trzymasz?

Może właśnie tak zrobię? Nie chciałabym zbyt pochopnie kończyć... a z drugiej strony- czy ja przypadkiem się nie łudzę, że dam mu czas i napewno będzie super? Zobaczę jak się będzie zachowywał. Tylko najgorsze, że po tym jak mnie rano okłamał trochę straciłam zaufanie...

Postanowiłam zatem przeczytać wszystko jeszcze raz i odpowiedzieć na każde zagadnienie Twojego tematu, aczkolwiek zaznaczę od razu: jestem zwolenniczką ratowania relacji gdy są ku temu podstawy, czyli np. dwie strony widzą, że związek się sypie i RAZEM próbują o to zawalczyć.
W momencie gdy jedna osoba wali głową w mur, a druga struga wariata, a nie ma zobowiązań - typu dzieci, ślub, kredyty to naprawdę - tego kwiatu pół światu, życie mamy tylko jedno. To dotyczy rzecz jasna obu płci. Jeśli taki post stworzył mężczyzna - napisałabym to samo. A zatem:
Mieszkacie kilka lat, szmat czasu, fakt ciężko taki związek po prostu zakończyć. Ale ile jeszcze lat musi upłynąć byś obudziła się z ręką w nocniku, naprawdę nie szkoda Ci?
Najpierw chodzi jak piszesz na "sport" z dziewczyną o którą jesteś zazdrosna, potem "ludzki pan" przerzuca się na mężatkę i to oczywiście z automatu ma Cię uspokoić. Tia, jasne
Mi byłoby przykro gdyby mój facet - a obecnie mąż wolał komunikować się z inną kobietą. Po prostu, ja tak mam i basta. Oczywiście można mieć koleżeństwo, obojga płci, ale uważam, że związek pewne rzeczy weryfikuje i z automatu człowiek rezygnuje z pewnych spraw, a nawet relacji. Ja też miałam mnóstwo kolegów zanim poznałam męża, często się z nimi spotykałam, spędzaliśmy mnóstwo czasu razem. Rozumiem, że mając męża mam ten stan utrzymywać?
No, mowy nie ma
Mamy wspólnych znajomych i już.
Reasumując: słusznie Ci się to nie spodobało.

Nie, no co Ty, serio?
Ale spoko, to nic nie znaczy.
Dziewczyno obudź się! Robi Cię w konia jak ta lala. Niestety.

Z Tobą nie chce, z nią tak... i OK, niech sobie spaceruje. Tylko jak wróci do domu, nie powinno Ciebie już tam być, a już bynajmniej nie w roli "jego kobiety".
I przeczytaj ten wpis kilka razy, co byś poradziła osobie, która coś takiego by napisała i poprosiła o ocenę sytuacji?

Ponumerowałam te zdania i już odpowiadam:
1. Nie czujesz potrzeby? To faktycznie "coś z Tobą jest nie teges". Każda zajęta kobieta i każdy zajęty mężczyzna gryzmoli SMS z płcią przeciwną na "wysokie C". Mówię Ci...
2. Bardzo dobrze się domyślasz. Widzisz takie coś jak intuicja wbrew pozorom bardzo dużo i bardzo słusznie podpowiada co w trawie piszczy.
3. Patrz - odpowiedź numer 1.
4. Nie, nie w każdym, szanujący się partnerzy tak nie robią.

A co miał Ci powiedzieć, no co? Że wysyła? I, że masz o co być zazdrosna?
Czy nie rozumiesz, że Twoja bierna postawa w niczym mu nie przeszkadza?

Sama sobie odpowiedziałaś. Tobie mówi "nie", Ty wiesz, że "tak". Jaki wniosek?
Pisze bo nie ponosi żadnych konsekwencji swoich czynów, dwa - no zapewne sprawia mu to frajdę. Trzy: niestety ma Waszą relację według mnie w okrężnicy.
On nie ma dla "świętego spokoju" tego nie robić, on ma tego nie robić bo winny jest uczciwość i lojalność. Ale widocznie ma to w pompce, wraz z Tobą.
Czy mój mąż ma takie koleżanki?
Może i ma, ale nie utrzymuje z nimi kontaktu.

Pewnie, to Twój problem, bo to Ty wypisujesz jakieś farmazony z innym facetem i jeszcze wmawiasz komuś, że to się nie dzieje.
Ja nie twierdzę, że on Cię zdradza, ale ewidentnie nie szanuje Ciebie, Waszej relacji. Jest po prostu nielojalny. I w dodatku to z Ciebie robi idiotkę.
Co masz poradzić?
Chcesz na to dłużej pozwalać? Naprawdę warto?

Wow, co za rady autorka dostała : "Zostaw go", "to brak szacunku", "lekceważenie"... no bez jaj

To ja w takim razie mam zupełnie inne podejście i według mnie właśnie nie ma co robić z igły wideł.

Mój Mąż nie ma jakichś bliskich koleżanek, z którymi się przyjaźni, ale ja mam kolegów z którymi się spotykam od czasu do czasu na kawę i też wysyłamy sobie często różne emotikony, uśmiechy, buziaczki.
Kocham swojego Męża i tworzymy myślę dość fajny, zgodny związek, ale to są to moi zaufani kumple (których znam dłużej niż Męża najczęściej) i też lubię z nimi spędzać czas, spotkać się, są starsi parę lat ode mnie, więc często dają mi różne mądre życiowe rady, traktuję ich nie jak kandydatów do skoku w bok, tylko jak starszych braci...
Mój Mąż nie ma nic przeciwko, czasami jest z nami na tych kawach, czasami nie. Czasami zapraszamy ich na kawę do nas do domu, czasami mąż jest w domu, czasami nie. Nie zauważyłam, żeby był zazdrosny.
Gdyby mi spojrzał w smsa i miał pretensje o "buziaczka" wysłanego do któregoś z tych kumpli, popatrzyłabym na niego jak na kosmitę

I nawet jeśli jest trochę flirtu w tych relacjach to co? flirt dla mnie z założenia jest niewinny i nie rozumiem, czemu u wielu osób konotuje takie złe skojarzenia. Flirt to nie romans.
Według mnie zawsze tam gdzie są kobiety i faceci, zwłaszcza w miejscu pracy elementy flirtu się pojawiają. I jeśli ktoś zna swoje granice, ma udane małżeństwo, związek, to nie ma się czego bać.

Do Autorki: to już Ty sama musisz wyczuć jak jest u Was i jak Twój Mąż traktuje tą koleżankę. Bo rzeczywiście jeśli masz przeczucie, że ta znajomość przekracza jakieś granice, to bądź czujna.... czujność nie zawadzi, ale na pewno o emotikony, buziaczki i takie rzeczy, jeśli za tym nic nie idzie, a jest to tylko elementem zabawy i stylu wypowiedzi, ja bym się nie czepiała...

Szarlot Twój związek to zupełnie inna historia. W twoim związku panuje harmonia. Oboje z mężem macie zgodę na twoja takie a nie inne postępowanie. Twój mąż nie ma z tym żadnego problemu, ty też na pewno nie przekraczasz pewnych akceptowalnych przez niego granic. W przypadku autorki posta, nie chodzi o flirt tylko, tylko o chamskie przemocowe zachowanie jej faceta wobec niej. Bez flirtu czy z flirtem jest to fatalne zachowanie. Poza tym jej zdecydowanie to nie odpowiada, a te kontakty zdecydowanie są zbyt intensywne i częste jak na "kumpeleską" znajomość. Ponadto jak jakaś poza związkowa znajomość ma negatywny wpływ na twój związek to się z niej wycofujesz, jeśli jesteś lojalna i dbasz o samopoczucie partnera i o sam związek. Poza tym emocje, które on angażuje w relację z koleżanką, powinny być ukierunkowane na jego dziewczynę. Im więcej uwagi poświęca dziewczynie tym mniej swojej kobiecie. A to jest dowód na to, że coś jest nie tak.

Tu pełna zgoda. Uważam dokładnie tak samo.

Ale albo ja czegoś nie doczytałam w postach Zagubionej (przeczytam jeszcze raz), albo Ona sama nie jest pewna jak to do końca jest. Tzn. nie wie czy faktycznie znajomość jej męża z tamtą laską jest zagrożeniem czy nie. Czy relacje z mężem od czasu kontaktów z tamtą się pogorszyły czy tylko siedzi to w jej głowie.
Nie wiem, może jestem naiwna albo patrzę przez pryzmat własnego związku, ale czy z góry należy zakładać romans i złe intencje męża?

Zagubiona, a jak Wam się układa? już abstrahując na chwilę zupełnie od znajomości męża z tamtą koleżanką.
Masz w mężu oparcie? czujesz, że możesz mu ufać? Czy czujesz, że tamta jest na piedestale i jest dla niego ważniejsza?
Potrafisz to w miarę obiektywnie ocenić? (obiektywnie, czyli odkładając na bok emocje na widok smsowych "buziaczków").

Szczerze, to to mnie bardziej niepokoi w Twojej historii niż ta koleżanka od fitnessu.
Nie ma pewności, że chce być z Tobą? Rozmawialiście o tym?
Odłożyliście ślub na jakiś konkretny termin czy na nie wiadomo kiedy? Czy całkiem odwołaliście?

Ale z drugiej strony jeśli piszesz, że:

to już sama nie wiem...
Chyba musisz sobie to wszystko na spokojnie przemyśleć. Ja bym nie podejmowała żadnych poważnych decyzji pod wpływem emocji, a widać, że teraz mocno Tobą targają. Rozstać się zawsze jeszcze zdążysz...
Na razie zastanów się jak Ty się czujesz w tym związku, na co jesteś w stanie się zgodzić, a co jest dla Ciebie nie do zaakceptowania i co mogło być powodem odwołania ślubu... myślę, że tu może kryje się coś głębszego...

Witaj Zagubiona....

Przeczytałam Twój post kilka razy, za każdym razem z tym samym wrażeniem, że czytam o sobie. Kochana jeszcze będzie dobrze i pięknie .... zobaczysz. Dziś jesteś w matni, włada Tobą tysiące emocji od uczucia miłości przez nienawiść. Płaczesz często. Dlatego na początek proszę Cię, na razie nic nie rób. Nie wolno działać w emocjach, jesteś z nim kilka lat, zanim podejmiesz decyzję o rozstaniu musisz ją dobrze przepracować...... a może nie będzie to konieczne.....zobaczysz.

Fakt: Twój facet flirtuje na całego z "przyjaciółką".
Co możesz zrobić: Na razie nic. Obserwuj. Rozmawiaj, bądź taka jak zwykle.

Taki flirt już jest zdradą, zdradą emocjonalną. Ktoś tu już trafnie napisał o braku szacunku dla Twojej osoby. Słusznie --- on Ciebie nie szanuje, jako dziewczyny/ narzeczonej.

Fakt: przełożyliście ślub, bo nie był pewny.
Co możesz zrobić: nic.... bo tak naprawdę nic nie możemy zrobić, jeśli ktoś nas nie kocha. Przykre, ale taka jest prawda, jeśli byłaś w porządku, a on nie jest pewny to znaczy, że Ciebie nie kocha.

Padły tu głosy, ROZMAWIAJ Z NIM. Można rozmawiać, a nawet trzeba pod warunkiem, że druga strona podejmuje ten dialog, chce wypracować kompromis. U Ciebie tego nie ma, zlekceważy Cię, powie, że zrzędzisz, że jesteś zazdrosną wariatką.

Cóż mogę Ci powiedzieć, może przytoczę kilka przykładów z mojego życia. Mój narzeczony też pewnego dnia powiedział mi, że nie jest pewny. Wiem jak to boli, nie był pewny zaręczyn, nie był pewny ślubu. początkowo ustaliliśmy datę ślubu potem, z bardzo ważnej przyczyny trzeba było odłożyć ślub. Na "święte nigdy".  W między czasie pojawiły się koleżanki, smski, spotkanka, jednocześnie zaczął mnie olewać, coraz rzadziej przyjeżdżał, coraz rzadziej pisał, nie dzwonił. Brak szacunku, olewka i koleżanki w tle.
Moje rozmowy były jakbym krzyczała w próżnię. Mówiłam, mówiłam, płakałam..... efekt chwilowy. Gdy groziłam że odejdę kruszał..... na moment.... . Pewnego dnia chciałam oddać pierścionek, nie przyjął.... dlaczego chciał być ze mną? Dla poczucia bezpieczeństwa, dla wygody, dla komfortu bycia z kimś... Nie daj się oszukać.... to, że ktoś pragnie być z Tobą nie znaczy, że Ciebie kocha. Mieszkasz z nim, sprzątasz gotujesz, seks ma każdej nocy... wygodnie mu. Ale powiem Ci z doświadczenia, ON Ciebie nie docenia. Jeśli mężczyzna kocha, to (nie mówię po miesiącu) ale w rezultacie dąży do ślubu, chce tego.

Moja historia skończyła się tak, że zaczęłam, żyć swoim życiem. Zajęłam się swoimi sprawami, on nie pisał, ja nie pisałam, on nie proponował spotkań ja też nie. Nasze drogi rozeszły się naturalnie. Bolało bardzo, dopiero po roku myślenia nad tym tematem postanowiłam puścić go wolno. Tak to walczyłam, tłumaczyłam, płakałam, cierpiałam. Bez sensu, jeżeli on nie przyjmuje argumentów, to to nie ma sensu. Niestety, Kochana, trzeba się pogodzić z tym, że nic na siłę nie zdziałasz. Po prostu patrz co się dzieje i wyciągaj wnioski. Ktoś Ci tu już, dobrze napisał, skończy się ta mężatka, zacznie się inna, bo on szuka odskoczni od Ciebie. Wiem, bo miałam tak samo. Jeśli teraz jakimś sposobem zmusisz go do ślubu, to do końca życia będziesz patrzeć na takie numery. On nie dojrzał do małżeństwa, a na pewno nie z Tobą.

Trzymaj się, nie podejmuj pochopnych decyzji i ZACZNIJ DBAĆ o SWOJĄ psychikę, zdrowie, pracę.

Dzięki Baziula za te słowa, bo potwierdzają tlko to co sam mówię -- nie szaleć, zająć się sobą, a drogi się rozejdą naturalnie.

najgorsze co można robić w takiej sytuacji to szaleć z emocji, dlatego najlepiej się wyciszyć i jak mówią wyżej zająć się sobą a samo się rozleci. kiedy zajmiesz się sobą, będziesz o siebie dbała dla siebie możesz przekonać się, że on wcale Ci nie pasuje. że bez zaprowadzenia w nim porządnych zmian Ci nie odpowiada. a czy warto kogoś zmieniać? znasz odpowiedź. prowadzi to tylko do frustracji obu stron. w Twoim przypadku on będzie się czuł źle bo go ograniczasz, a Ty będziesz czuła się nad wyraz zazdrosna, ograniczająca, i po prostu wariatką za którą Cię ma.

osobiście nie widzę szans na ten związek, choć życzę jak najlepiej.

Wątpię by to były te rozmowy, bo my o tym często nie rozmawiamy. Ostatnia taka rozmowa odbyła się chyba w kwietniu zeszłego roku. Siedziałam cichutko i czekałam. Może na jakieś wyznanie?

Jeśli chodzi o rozmowę, to oczywiście- opanowana będę. Z płaczem niestety się nie powstrzymam, nigdy mi się to nie udaje.

Mam wady, oczywiście że je mam. Ale on ma je także... i jakoś nie wykluczają go...

Nie wiem właściwie- na co on czeka?

Nie jestem terapeutką, ale ja bym go zdiagnozowała tak:
Facet jest z Tobą, bo traktuje Cię jako przystanek do czegoś (kogoś) "lepszego". W sensie, nie był pewny ślubu, odwołał, kamień spadł mu z serca... i niby z Tobą jest, ale ciągle podświadomie szuka kogoś innego (koleżanka z ćwiczeń czy inne koleżanki) i kiedy mówi, że chce z Tobą być, to może nawet sam w to wierzyć, ale podświadomość mu wariuje...

Do tego jeszcze, jak piszesz, on nie lubi rozmawiać o tym co czuje, co myśli, męczą go takie rozmowy, traci grunt pod nogami i mówi, że się "czepiasz". Ja rozumiem, że nie wszyscy ludzie (a zwłaszcza faceci) w ferworze codziennych spraw mają potrzebę codziennie rozmawiać o emocjach, ale Twój facet chyba ma z tym problem jakiś większy. Nie wiem, albo w domu go nikt tego nie nauczył i dlatego takie rozmowy traktuje jako zagrożenie, albo właśnie ma coś do ukrycia, więc woli nie drążyć....

I też uważam, że mu z Tobą wygodnie..... zgodziłaś się odwołać ślub, nie naciskasz.... Rozumiem, że są osoby, dla których ślub nie jest ważny i nie potrzebują tego jak to mówią "papierka" i to jest ok, jeśli obu stronom tak samo nie zależy. Ale jeśli jednej stronie ewidentnie zależy, a druga chce z nią żyć, to czemu właściwie nie może tego ślubu wziąć....?
Tu jest coś nie halo według mnie....

No chyba że jest jeszcze trzecia opcja, że on w ogóle ma problem z podejmowaniem decyzji i zobowiązań i że taki ma po prostu charakter.... i z kim by nie był to miałby tak samo..... no ale nie wiem czy to Cię pocieszy....

Co do wieczornej rozmowy. Ja bym wywaliła kawę na ławę. Tzn. powiedziałabym jak się z tym czuję, co mi się nie podoba. Bez płaczu, bez uległości też zbędnej, po prostu asertywnie... Powiedziałabym, że potrzebuję większego zaangażowania, zobowiązań, że sprawa ze ślubem mnie męczy, że podkopało to moją pewność siebie w tej relacji i zobaczyłabym jak zareaguje....
I zapytałabym dlaczego mówienie o tym sprawia mu taką trudność.... czego się boi tak naprawdę...?

Wydaje mi się, że rozmów po prostu nie wyniósł z domu. U nich jest zupełnie inaczej niż u mnie, nie zwierzają się sobie itp. A jeśli mama coś zarzucała tacie to ten milczał. Mój robi to samo.

Wcześniej przed tym rozstaniem też miał koleżankę od sportu, wtedy nie mogłam się przyzwyczaić, że z nią chodzi. Denerwowało mnie, że razem wychodzili. Jego denerwowały moje pretensje. Czułam się niepewnie. Myślałam, że to przez nią ma wątpliwości. Potem zamieszkaliśmy osobno, ona w tym czasie rozstała się ze swoim. Gdy po 3 miesiącach wróciliśmy do siebie przeczytałam ich rozmowę (wiem, to okropne), ale pisali w niej, że tak blisko siebie mieszkali a tylko raz się widzieli. Zmierzam do tego, że miał okazję, w końcu o to go posądzałam, ale nie myślał o tym by ją wykorzystać.

Nie wiem... nie rozumiem go...

Mam wrażenie, że on czeka na to, aż będę idealna. Generalnie nigdy nie widziałam by rozglądał się za innymi. Posądzałam go, a okazało się nieprawdą. Tylko teraz ten styl pisania z koleżanką...

tak, bo jest mi przykro. Bo nie potrafię tego zrozumieć. Bo u nas było normalnie- właśnie tu w przelocie buziak, tu się troche podroczymy, w niedzielę przygotował dla nas obiad i naprawdę się postarał- jakis nowy przepis wyszukał, zrobił zakupy itp. W kłótniach z niektórymi tekstami przesadził, tak jak pisałam.

Potem przeczytałam te smsy.

Potem byłaby rocznica gdyby był ślub. I moje głupie myśli. I męczenie się z nimi- czy jego wątpliwości zniknęły. Jednak nie. Rok temu to ja chciałam powrotu. Myslałam, że minie trochę czasu to może on oprzytomnieje. On czuł się winny, ze nie może dać mi tego co chcę i nie naciskał. Zapytał czy jestem w stanie być z nim jeśli on nie jest gotowy na ślub. Wtedy byłam, bo po tych 3 miesiącach byłam wrakiem człowieka i zgodziłabym się na wszystko.

Szarlotka chyba taką wizję przedstawię mu wieczorem. Ciekawa jestem co on na to.

Właśnie nie wiem czy chcę. I pewnie każdemu doradzałabym by odszedł. Ale tak jak pisałam wyżej znam taki przypadek, para potem wzięła ślub, a dzisiaj się dowiedziałam, że dziewczyna jest w ciąży.

Ze znalezieniem dziewczyny on raczej nie powinien mieć problemu- jest przystojny, inteligentny, zaczał dobrze zarabiać. Podoba się dziewczynom. To przez 7 lat nie może znaleźć lepszej ode mnie?

Edit: Może on ma jakiś problem i sam powinien z kimś o tym porozmawiać. Teoretycznie mamy mieszkanie. Mieszkanie w razie gdyby się nie udało można sprzedać. A z rozwodem ciężej, jeśli ktoś go nie uznaje. Może mi coś dzisiaj rozjaśni. Może faktycznie jeśli ciągle mu coś we mnie nie pasuje to niech odejdzie.

Chodzi mi o to, że jeśli jestem rezerwą to czemu tak długo skoro nie miałby problemu znaleźć następnej. Za tą jedyną też widać mnie nie uważa... Właściwie ani w jedną ani w drugą stronę. Tylko tak pośrodku...

PerAsperaAdAstra dawno się rozeszliście? Podniosłaś się już?

Ale przecież on daje jej buziaki, tylko co z tego, jak buziaki daje a tłumi w sobie emocje i nie potrafi rozmawiać o trudnych sprawach.....

I nie do końca się zgodzę, z tym co napisałaś. Ja często z przyjaciółmi czy mężem mam ochotę na głębsze przegadanie różnych rzeczy. Przepracowanie. I to miałam na myśli, takie gdzie się siada wieczorem i gada.... I według mnie to jest potrzebne...
Nie chodzi tylko o mówienie jak bardzo się kocha, tylko w ogóle o różne rzeczy. Czasami się nazbiera tyle różnych emocji, wydarzeń, a wystarczy że jedna osoba jest w danym czasie wyjątkowo zapracowana i już nie ma czasu przegadywać tego zawsze na bieżąco.

Może nie tyle bronić, co znów wracasz do tych dziewczyn, do tego że on może jednak nie szuka, bo "przecież jest z Tobą 7 lat"..... no nie wiem.... hm...

No to jak nie szuka i jeśli to tylko taki styl wypowiedzi w smsach, to wracamy do naszych pierwszych postów.... to może olej to?

Oczywiście żartuję, bo myślę, że nie o to Ci chodzi. Ja bym z nim pogadała tak jak Ci pisałam w poście wyżej.

Ha, no właśnie! Czyli co, macie wspólne mieszkanie, bo jakby co to luz, ale już ślub to nie, bo rozwód jest fe....
Czyli to co pisałyśmy wcześniej. On nie chce się zobowiązać, zachowuje się jak dzieciak, chce Cię ulepszać, albo szuka "lepszego modelu"... I jeszcze jako że ma kiepski kontakt z własnymi emocjami, to ukrywa to.
Dzieciak. Jakby to był facet, który chce z Tobą być, to by podjął wyzwanie - wziął ślub, bo akceptuje Cię taką, jaka jesteś CAŁĄ.... właśnie dlatego, że rozwieść się już trudniej, niż sprzedać mieszkanie. Ale on z jakichś powodów nie chce.

A co do tych smsków, buziaczków i portali. To tu się jeszcze raz powtórzę. W moim związku to nie jest problem. Wychodzę z kumplami na kawki, wysyłam i przyjmuję "buziaczki".... a ile mam różnych zdjęć z tymi kumplami na fejsie to ho hoooo....
I co z tego? Dalej kocham męża i nie planuje go zdradzać
Więc nie mieszajmy dwóch spraw. W związku zagubionej nie to jest prawdziwym problemem. Problemem są rozbieżne oczekiwania, jej spadek poczucia wartości, to że czuje się niekochana i to, że generalnie nic nie jest jasne...

"Dzieciak. Jakby to był facet, który chce z Tobą być, to by podjął wyzwanie - wziął ślub, bo akceptuje Cię taką, jaka jesteś CAŁĄ.... właśnie dlatego, że rozwieść się już trudniej, niż sprzedać mieszkanie. Ale on z jakichś powodów nie chce"

Akurat tutaj bym się nie zgodziła. W dzisiejszych czasach trudniej sprzedać wspólne mieszkanie, podzielić się, i dogadać kto zostaje, niż się rozwieść(gdy nie ma dzieci).
Natomiast faktem niezaprzeczalnym jest, że trudniej facetowi poderwać dziewczynę do poważnego związku będąc mężem innej, niż będąc kawalerem żyjącym w wolnym związku. Wtedy może paść uniwersalny i niezawodny tekst: "Między nami już się dawno wypaliło, jesteśmy razem tylko dlatego, że mamy wspólne mieszkanie", "żyjemy jak brat z siostrą". A potencjalna "Nowa" sobie myśli: "no tak, jakby ją kochał to po siedmiu latach by się z nią ożenił, więc faktycznie pewnie już między nimi się wypaliło, więc czemu by w to nie wejść".

Tak dokładnie o to mi chodzi. Że wtedy zachował się tak jakby się przestraszył, że skoro ślub to już na zawsze razem, do końca życia z moimi wadami (raczej nikt nie bierze ślubu z myślą, że w razie czego się rozwiedziemy). A mieszkanie to tylko coś nabytego, w naszym przypadku wiadomo co z jego losem, więc nie jest to nic wiążącego na całe życie.

Faktem jest, że w kontaktach z koleżanką zdecydowanie przesadza, ale proszę, nie róbmy też z niego jakiegoś playboya, który żadnej nie przepuści, bo taki nie jest. Tak jakby czuł potrzebę zainteresowania drugą stroną, a skoro to mężatka to myśli, że wszystko w porządku, bo przecież wiadomo, że o nic więcej nie chodzi. Aczkolwiek jak dla mnie to nigdy nie wiadomo. Nie znam tej dziewczyny. Ale i tak jej nie lubię już Pewnie uważa, że jest ładna, bo raczej nie pisze się tak do dziewczyn, które uważa się za nieatrakcyjne.

To, że mnie "kocha bez pewności" - cokolwiek to znaczy ;/ to drugi problem.

No normalnie chłopy wariują.
Ja mam podobny problem z moim i to również 7 lat związku.
Tylko, że u nas dodatkowo jest dziecko.

Zawsze mi mamusia mówiła, że z ładnej miski sobie nie pojesz i miała rację.
Bo który facet się nie połasi , gdy mu inne kobiety nadskakują i są chętne do flirtu bo on jest taki "och i ach" ?
Pewnie lojalny ... ja takiego nie posiadam.
Już spuściłam z tonu i po kilkunastu takich smsowych pogaduszkach zaczęło być mi to obojętne
Jasne, że mnie to wkurza.
On twierdzi, że tylko mnie kocha, ze mną chce być i wszystkie inne to tępe laski z którymi sobie piszę od tak.
No to jak tępe to po co z nimi pisze? czyżby dla podniesienia swojego ego? taki narcyzm?

Z jednej strony mówią zostaw go, z drugiej to 7 lat wspólnie spędzonych i pewnie jakby przejrzeć te wszystkie spędzone razem chwile to oprócz tej koleżanki i niepewności to byłoby ok?
Dlaczego nie poznałaś tej laski? ja na Twoim miejscu zgodziłabym się na wspólny sport pod warunkiem, że poznasz ową niewiastę.

Spytaj się go po prostu, czy on uważa że jesteś kobietą jego życia? zobaczymy co powie. Jeśli powie, że nie wie, to spytaj się dlaczego z Tobą jest i czemu Ci głowę zawraca?

Jak jest luźno w związku to też wcale nie daje gwarancji sukcesu. U nas było właśnie luźno, wychodziliśmy często razem i często osobno. I tak czy siak chłopak zakochał się w innej.

A dzisiaj twierdzi, że po tym jak mu dałam szansę na powrót (o którą on prosił) to nie zrobiłam nic, żeby ratować nasze małżeństwo i on nie będzie nic załatwiaj w sprawie rozwodu bo mnie kocha! Brak słów......Tamtej wyznaje miłość, opisują swoje łóżkowe sceny a mnie kocha....Trudno, poświęcę się i sama zacznę organizować rozwód - oby jak najszybciej uratować się od tego wariata.

No pewnie, że nie daje Jedyne co jest pewne w życiu to to, że umrzemy

No i to jest właśnie przekroczenie tej granicy. Jeśli czuję, że się kimś zauroczyłam, to nie dopuszczam do zakochania. Zakochanie rodzi się w głowie. Zaczynasz częściej o kimś myśleć, pisać, spotykać się..... a to już niebezpieczne i nie powinno się zdarzyć. Twój mąż przesunął tę granicę o wiele za daleko...

No ale zrobił się off top.

Wracając do problemu Zagubionej i jej planowanej wieczornej rozmowy...

To jest bardzo dobre i rzeczowe pytanie. Ciężko mu będzie ukryć prawdziwe emocje....

No pewnie szerek, ale to nadal jest decyzja faceta w tym przypadku, na ile takiej "przyjaciółeczce" pozwoli jak jej da jasno do zrozumienia, że nic z tego, to co ona biedna może
Niestety zbyt dużo jest facetów (kobiet zresztą też), którzy lubią przeglądać się w oczach innych kobiet...... i potem kompletnie się w tym zatracają, zacierają im się granice..... Nie potrafią powiedzieć sobie: "dobra, tutaj stop, bo robi się niebezpiecznie".