Mam już dość! Mąż nie pozwala mi na cesarkę! - Netkobiety.pl

A czego tak na prawde się boisz?
Bólu, czy tego że będziesz podobno zbyt rozciągnieta po porodzie?

Powiem tak...mozna iść na kompromis i zastosowac znieczulenie zewnątrzoponowe....
A jeśli chodzi o rozciągnięcie...no cóż ciało kobiety ma te cudową zdolność, ze sie szybko regeneruje...do tego ćwiczenia mięśni Kegla -  bardzo ważne po porodzie.

Urodziłam co prawda tylko jedno dziecko, ale żadnych zmian w pozyciu seksualnym na gorsze nie było!!

Myślę, ze powinniście jeszcze raz porozmawiać, wyjaśnić wszelkie wątpliwości. Ty wyłóż mężowi swoje argumenty, powiedz jeszcze raz o lękach, jakie Ci towarzyszą....
Bo takie obrażanie się, akcje z wyprowadzką, to wybacz....strasznie dziecinne!

Oczywiście, że ma prawo do decydowania. Ale niech to jakoś uzasadni, a nie "bo luzy". A lekarza prowadzącego to ma ewidentnego idiotę, bo żaden dobry lekarz tak łatwo i szybko nie przystanie na chirurgiczną ingerencję w ciało. Ani tym bardziej nie będzie na to nikogo namawiał. Zwłaszcza, że poród jest bardzo ważny w kształtowaniu psychiki matki jak i dziecka.

adlernewman - zrozumiałbym ciebie, gdyby jej mąż nalegał na jakąś specyficzna formę porodu jak poród rodzinny w domu, czy poród w wodzie. Ale w momencie kiedy nie ma żadnych wskazań do cesarki, a ona ją chce, bo takie ma widzimisię, no to dla mnie jest to kwestia sporna trochę. Nie neguję jej prawa do decydowania....ale nie może być tak, że irracjonalne lęki są silniejsze nad logicznymi argumentami.

Wiele kobiet na zachodzie niemal rutynowo oczekuje cesarki, i jakos strasznie z tego powodu nie cierpi. OK, sa szwy, ale przynajmniej porod nie trwa caly dzien i czlowiek spokojnie nie musi sie obawiac masywnego bolu.

jestem zdania że cesarka powinna być wykonywana ze wskazaniem, a nie bo ja chcę

twój mąż jest ginekologiem,więc wie co to jest cesarka,jakie niesie ryzyko,jakby nie było to jest operacja

jakie luzy w pochwie,urodziłam 2 dzieci i nic takiego nie mam

anabella777,
skoro napisałaś, że w kwestii porodu nie zmienisz zdania, to pewnie tak będzie.

Miej jednak świadomość, że tzw. cesarka jest niczym innym, jak tylko operacją.
Czyli, że wybierając "cesarkę" bez żadnych wskazań medycznych, ze zwykłego "ja chcę", podejmujesz decyzję o operacji.
Czy bierzesz także pod uwagę możliwe negatywne konsekwencje wynikające z przeprowadzenia operacji?

Nie nazwałabym lekarza prowadzącego idiotą. Wątpię zresztą, żeby NAMAWIAŁ, zapewne jest po prostu otwarty na sugestie pacjentki.

Owszem, argumenty autorki są niezbyt mądre, ale akurat wśród specjalistów jest sporo zwolenników cc. Z tego co sobie przypominam ich głównym argumentem jest to, że poród przez cc jest BEZPIECZNIEJSZY dla dziecka. Nie ma ryzyka niedotlenienia noworodka, zakleszczenia, owinięcia pępowiną - dla dziecka praktycznie nie ma możliwości żadnych komplikacji. Jest wyjmowane z brzucha i zaczyna życie na zewnątrz, bez przeciskania się przez kanał rodny i wszystkich związanych z tym możliwych trudności.

Sama miałam cc (bez wskazań, tak wyszło w trakcie porodu) i muszę powiedzieć, że gdybym teraz świadomie miała wybierać to bez wahania zdecydowałabym się na cc. Miałam to szczęście, że mnie na salę operacyjną wywieźli dostatecznie szybko - moja znajoma nie miała tego szczęścia, lekarze upierali się przy kontynuacji porodu naturalnego i zdrowy płód zamienił się w upośledzonego noworodka przez niedotlenienie przy porodzie.

Zupełnie nie zgadzam się z argumentami End_aluzji. Po cesarce śmigałam po szpitalnych korytarzach szybciej niż panie po porodzie naturalnym. W końcu nic mnie w kroku nie bolało a je tak. Bez problemu mogłam skorzystać z toalety - one nie. Oprócz tego, że miałam zakaz podnoszenia ciężkich rzeczy nie zauważyłam absolutnie żadnych problemów z własną samoobsługą ani z obsługa dziecka. Po prostu po powrocie ze szpitala czułam się absolutnie normalnie i byłam normalnie sprawna.
Blizna? Obecnie nie kroi się pionowo przez pół brzucha. Blizna jest niewielka, pozioma i zlokalizowana tak, że spod najbardziej skąpych majtek nie wygląda.
Cc nie robi się w narkozie. Stosuje się znieczulenie zewnątrzoponowe. Matka jest w pełni świadoma i wszystko widzi

Minusy:
- dłuższy pobyt w szpitalu - 4 dni, podczas gdy kobiety po porodzie naturalnym wychodzą z reguły po 2 dniach
- nie można wstawać pierwszego dnia po znieczuleniu (ja oczywiście wstałam i tak mnie przez to bolała głowa, że myślałam, że się wścieknę )
- trzeba przyjechać ponownie na zdjęcie szwów
- nie ma kontaktu dziecka z matką tuż po urodzeniu (mogłam dotknąć tylko rączki)
- cewnik na czas operacji

1.Wyszłaś za człowieka którego kochasz i lekarza o specjalności, która jest "na tapecie"
2.Cesarka to nie zabieg tylko operacja, poważna interwencja chirurgiczna z wszystkimi następstwami takowej. Na Twoje życzenie.
3.Naturalny poród jest bezpieczniejszy dla dziecka.
4.Boisz się sn, a operacji nie?
5.Twojej pochwie na dłuzszą metę sn na pewno nie zaszkodzi.
6.Gadasz pierdoły, wcale się nie dziwię, że Cię wyśmiał
7.Przegrasz wojnę na argumenty? I nie zastanawia Cię to?
8. Zamknęłaś mu drzwi do sypialni, bo chcesz coś ugrać? Jego zgodę? Zastanawiam się czy jesteś na tyle dojrzała aby być w związku i zostać matką.
9.Twój lekarz prowadzący to chyba jest lekarzem tylko dla pieniędzy, bo troski o pacjenta u niego nie widzę.

Tak jak pisze Monia - istnieje znieczulenie zewnątrzoponowe. Chociaż niezbyt fajnie się podpisuje oświadczenie, ze jesteś świadoma, że jednym ze skutków ubocznych może być życie na wózku inwalidzkim.

Denerwują mnie kobiety, które decydują się na cesarkę tylko dlatego, że boją się bólu. To trochę krótkowzroczne, bo po operacji to co nie będzie bolało?

Ale decydować sie na operację bo "luzy"?
Tego jeszcze nie słyszałam. Masakra.

Koniec końców zrobisz jak zechcesz. Ale nie dziw się Twojemu mężowi, że protestuje. To Twoje ciało, ale Ty jesteś jego żoną i martwi się o Ciebie. I słusznie.

No, nareszcie sie ktos odezwal, kto nie tyle doswiadczyl takiego porodu ale jest obiektywny. Dzieki Vinnga

Uwazam, ze Autorka ma prawo sie bac bolu czy innych komplikacji (a slyszeliscie jak wiele kobiet ma problem z trzymaniem moczu po porodzie kanalowym?) i wolec cc. Maz tu ma guzik do gadania, jak zreszta jakikolwiek czlonek rodziny. Poza tym, to, ze jest lekarzem nie znaczy, ze nie ma sam glupawych uprzedzen, ktore zero maja wspolnego z racjonalnymi argumentami Troche przeraza mnie, ze kobieta moze w ogole w dzisiejszych czasach napisac: "maz nie pozwala". Nie pozwalac to mozna dziecku, albo niewolnikowi, a nie doroslej osobie.

argument o nietrzymaniu moczu jest strasznie dobijający.. wszyscy o nim mówią, nikt nie potwierdza.. pewnie to się zdarza, jak wszystko
ale poród do nie jest choroba!

gdyby tak było jak mówicie, to 80% kobiet, które rodziły, chodziłyby w pampersach?

alderwoman - masz problemy z trzymaniem moczu po porodzie?
a jakaś twoja koleżanka ma?

bo ja swoje pytałam, i żadnej się nie zdarzyło...

Jeszcze raz napisze o mięśniach Kegla....ćwiczenie ich pomaga również w zapobieganiu nietrzymania moczu.....

Poza tym wszelkich lęków można się pozbyć zgłębiając tematykę porodu...masa literatury jest dostępna, szkoły rodzenia, rozmowa z położną...to wszystko pomoże rozwiać wątpliwości i odpowiednio przygotować się do porodu!

Nie taki diabeł straszny....ja swój poród wspominam ze łza w oku...choć bolało! Ale to ból, który sie szybko zapomina!!!!

A tam... Obrończynie kobiecych ciał
Ciekawe co by powiedziała jedna z drugą, gdyby partner takiej zdecydował zrobić sobie tatuaże na całych rękach, a ona nienawidzi tatuaży.
Na pewno dałaby mu swoje błogosławieństwo, bo to jego ciało i jego wybór. Sratatata. Byłby płacz i foch, temat na forum i komentarze typu: powinien się z Tobą liczyć, niech się zastanowi co jest ważniejsze.

Mąż autorki się martwi, jest w temacie, wie, że casarka to nie takie hop siup.

Anik38 - masz rację. Tym bardziej, że dziecko jest ich wspólne, a nie tylko jej. A przykład z tatuażami genialny

Ja tylko zwrócę uwagę, ze poród to nie tylko sprawa matki, ale i nie pytanego o zdanie dziecka...

Jakby moj facet chcial sobie zrobic tatuaz, to jego prywatna sprawa. Mnie sie moze nie podobac, ale mam guzik do gadania na ten temat (podobnie jak w sprawie ubierania sie, fryzury, kolczykow itd), i vice versa- mnie sie partner nie wtraca do tego jaka sukiene chce nosic. Tym bardziej nikt, nawet maz, nie powinien wywierac presji, a co dopiero nakazywac kobiecie rodzaj porodu. Jest dorosla kobieta, ma swojego lekarza, jest w stanie sama podjac decyzje.

I jak Karolcia napisala o powiklaniach (choc nie kazdy je ma), to nie maz bedzie sie moczyl albo mial szwy pochwy czy perineum.

No właśnie, mnie też uderzyło, że Yoghurt od razu wyskoczył na autorkę. Poza tym z tego co wiem, nie jest ginekologiem.

Ten temat przypomina mi trochę ten o karmieniu piersią.
Część osób od razu uderza w "wysokie tony" i mówi, że Anabella777 nie powinna się decydować na cc bez uzasadnienia, bo to jest zło, bo to nienaturalne.

Drodzy moi, anabella nie chce rodzić naturalnie i już. To jest jej ciało, jej ciąża i jej decyzja. Uszanujcie to.

Chwała tym kobietom, które urodziły naturalnie, ale w czym naturalny poród jest lepszy? W tym, że męczycie się kilka-kilkanaście godzin? Że Wam nacinają pochwę?

Gdyby żonie Bartłomieja Bonka wykonano cesarskie cięcie, obie córki byłyby zdrowe.
No przepraszam bardzo, ale rzadko słyszy się o jakiś komplikacjach przy cesarce, a w czasie naturalnego porodu właśnie dochodzi do niedotlenienia, owinięcia się pępowiny wokół szyi i innych tego typu patologiach.

Więc przestańcie bajki tworzyć i uszanujcie decyzję autorki. Bo nie dotyczy to Waszego dziecka, wnuka ani Waszej żony, czy też córki.
Amen.

A tego jak będzie wyglądała twoja macica i pozostałe powłoki brzuszne pocięte przy cc się nie boisz? Ja dwa razy rodziłam naturalnie i na stan mojej pochwy nie narzekam .  Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że cesarskie cięcie zwiększa ryzyko poronienia w następnej ciąży? Rozumiem tylko ten argument, że się panicznie boisz bólu. Dla kogoś kto tak panicznie się boi i przewiduje ból nie do wytrzymania, może być to paraliżujące.
Twój mąż jako ginekolog zdaje sobie jednak sprawę jak wygląda cesarka i że nie jest to obojętne dla organizmu, więc ci odradza, a ty go szantażujesz wyganiając go z łóżka. Współczuję mu. Spróbuj mu wyjaśnić, że dla ciebie strach przed bólem jest tak ogromny, że może zakłócić normalny przebieg porodu.

Argument, jak argument. Dla jednych śmieszny, a dla drugich nie. Nie chce rodzic naturalnie i tyle.
A mąż ginekolog, gdyby miał odrobinę chęci, to porozmawiałby z żoną, a nie wymuszał na niej naturalny poród. Chyba też ma jakieś pojęcie odnośnie obaw kobiet dotyczących porodu.

A to dzieci urodzone przez cesarskie cięcie nie mają takiej więzi z matka, jak te urodzone naturalnie?
Dziwne, jak zawsze jestem antytezą tych badań.

To napisałam, że powinni oboje porozmawiać, a nie jedno wymusza, bo jest ginekologiem, a drugie wymusza nie wpuszczając męża- ginekologa do łóżka.

Rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa, a nie "bitwa" i próba udowodnienia tego, kto jest silniejszy.

ja urodzilam najpierw cesarka a po 3 latach naturalnie(nawiasem mowiac duze dziecko bo ponad 4kg) i ani moczu nie popuszczam, ani seks czy pochwa nie ma "luzow":)

moge tylko mowic o tym co sama przezylam i powiem szczeze ze ja nie widze roznicy, w prawdzie cesarke mialam pozno, wiec caly etap rozwarcia przeszlam a na koniec okazalo sie ze dziecko owiniete pepowina wiec nie bylo parcia tylko cesarka, drugie dziecko urodzilam bez znieczulenia i naturalnie(z nacieciem)
u mnie los sam wybral metode porodu a jakbym miala meza ginekologa to bym sie go sluchala, przeciez cie kocha i dziecko tez a swoim doswiadczeniem wie co mowi.

To też nie do końca, bo czasami dziecko schodzi szybko w kanał rodny i na cesarkę za późno.

Niektóre kobiety są przewrażliwione w temacie porodowo-płciowo-intymnym .
Ciekawe czy taka sama reakcja byłaby, gdyby miała uraz kolana i jakiś lekarz doradzałby operację a jej mąż (będący powiedzmy specjalistą w tej dziedzinie) polecił rehabilitację. Też miałaby jego zdanie gdzieś i zrobiłaby operację bo szybciej i bez bólu?

Przeciskanie się przez kanał rodny pozwala na fizjologiczne "wyciśnięcie" z płuc dziecka płynu owodniowego. W przypadku cc tego nie ma, dziecko jest gwałtownie wyciągane (wcale nie delikatnie) z macicy i nie ma możliwości wyciśnięcia tego płynu. W rezultacie dzieci po cc częściej zapadają na różne choroby płuc. Dopiero po wyciągnięciu malucha odsysa się mu te wody i dopiero wtedy dziecko ma możliwość zaczerpnięcia pierwszego oddechu. Nigdy tego płynu nie da sie odessać tak jak przy naturalnym porodzie, część z nich zostaje, dlatego dzieci po cc są też bardziej narażone w przyszłości na infekcje i alergie. Na dodatek dziecko z macicy wyciąga się ciągnąc dość mocno za główkę (mocniej niż podczas fizjologicznego porodu) i też zdarzają się urazy (także kończyn).
Jeśli chodzi o matkę, to istnieje ryzyko krwotoku, infekcji, uszkodzenia pęcherza moczowego lub jelita, a nawet skaleczenia dziecka skalpelem ? choć zdarza się bardzo rzadko.

Ja też miałam cc bo ginekolog stwierdził, że dla bezpieczeństwa dziecka będzie lepiej. To była jedna z najtrafniejszych decyzji w życiu, młody ma już 6 lat zdrów jak ryba (odpukać) a mnie nawet blizna prawie całkowicie znikła.
Jednak teoria o luźności po - jest... bez komentarza.

Dla obu form porodu znalazłoby się dużo za i przeciw. Autorka jest w niezłej sytuacji, bo ma specjalistów po obu stronach barykady. Najlepiej byłoby racjonalnie porozmawiać z mężem o porodzie naturalnym, z lekarzem prowadzącym o plusach i minusach cesarki. Na podstawie uzyskanych informacji mogłaby dopiero podjąć racjonalną decyzję. Na razie przedziwną drogę wybrała do uzyskania porozumienia

Kizia, wytłumacz mi, proszę, jak przebiega ten proces wyciskania płynu owodniowego z dziecka. Przecież pierwsza wychodzi główka. Ona jest największa i na resztę ciała noworodka działa już zdecydowanie mniejszy nacisk? To pytanie z czystej ciekawości, bez cienia ironii.
Urodziłam chyba dziwne dziecko, bo mała się darła od razu jak ją tylko podnieśli...

Opowieści o doświadczeniach niewiele mają wspólnego z obiektywizmem. Każdy ma inne doświadczenia i każdy wybierze te, które lepiej potwierdzają jego podejście. Obiektywnie patrząc: mam tylko jedną koleżankę, która po porodzie naturalnym nie obiecywała sobie, że nigdy więcej ciąży. U niej poród przebiegł bardzo szybko i bez najmniejszych problemów. Nie znam żadnej, która by źle zniosła cesarkę. Ale po porodzie leżałam na sali z kobietą po cesarce, która faktycznie fatalnie się po tym czuła i jęczała do końca mojego pobytu tam. Patrzyłam na nią ze zdziwieniem, bo obie przeszłyśmy to samo i ja, w pełni sił witalnych, nie mogłam się doczekać kiedy będę mogła wrócić do domu a ona ledwo się podnosiła. Tyle, że ja miałam 25 lat i wysportowane ciało, ona miała lat 40 i wyglądała jak zasuszona kupka nieszczęścia...

Gdy dziecko się przeciska przez kanał rodny, nacisk na jego klatkę piersiową powoduje naturalne wyciśnięcie tego płynu. Nie ma znaczenia, że główka jest większa, bo kanał rodny jest elastyczny.

annabelle - zapomnij o porodzie, zrobisz, jak będziesz chciała..
ale poczytaj trochę o komunikacji w małżeństwie..
jeżeli łożkiem sterujesz, usługi seksualne świadczysz mężowi w zamian za właściwe zachowanie..
jednym słowem, jeżeli kupczysz swoim ciałem - za coś.. to kriss to tutaj tak ładnie nazwała - uprawiasz prostytucję małżeńską

iwesz.. ryzyko jest takie, że twój mąż, ginekolog, prędzej czy później znudzi się staniem z wywalonym jęzorem pod twoją sypialnią.. a jak stracisz zasadniczy argument stawiania na swoim w tym małżeństwie -to niewiele ci zostanie, prawda??
a gdzie szacunek? parntertswo, lojalnośc wobec siebie, dbanie o siebie?

naprawdę uważasz, że jesteś tak dobra w łożku, że zbudujesz na tym swoje szczęscie, życie i małe i duże radości?? SZANTAZYKIEM??
jak mi nie kupisz kwiatków, to ci nie dam..
jak nie będziesz miły, to ci nie dam...

ja tam jestem kobieta, jednakże wyobrazić sobie potrafię poziom upokorzenia dla partnera, który z takiej postawy wynika..
wiesz dlaczego?
bo gdyby mój mąż zachowal się w ten sposób, to wniosek jest prosty - mój maż nie kocha się ze mną, nie śpi ze mną z miłości - robi to wtedy, gdy czegoś ode mnie chce, albo gdy jestem "odpowiednio grzeczna"..
gdyby kiedykolwiek wobec mnie spróbował taką gierkę zastosować... poczułabym się urazona, upokorzona, potraktowana instrumentalnie..

z drugiej strony ty siebie i swoje ciało też traktujesz intrrumentalnie - jestes nagrodą.. jak kostka czekolady...
coś za coś
sprzedawanie - kupowanie...

Po pierwsze, nie jest Jej lekarzem. Po drugie, On sie zgadzac czy nie zgadzac to moze na to czy dziecko na wycieczke pojedzie, a nie co jego zona, dorosla osoba zrobi. Dziwaczne mi sie wydaje traktowanie wspolmalzonki jak kogos, kto nie ma kompetencji by decydowac o sobie.

adlernewman sama najpierw piszesz, że niezgadzanie się, a rozkazywanie to zupełnie co innego, a teraz mówisz, że i nie zgadzać się nie ma prawa?

Wybacz, ale naprawdę bym zrozumiał, gdyby chodziło o to, że facet zmusza ją do porodu rodzinnego, porodu w wodzie czy zabrania znieczulenia itp. Ale jej mąż - ginekolog - nie zgadza się na cesarkę w sytuacji kiedy to nie ma żadnych medycznych podstaw do jej przeprowadzenia. I mnie to absolutnie nie dziwi.

Dziwią mnie natomiast argumenty anabella777 i jej postępowanie wobec męża. "Nie wygram na argumenty to wywalę z łóżka". To jest mocno niedojrzałe. Zapewne inaczej bym pisał gdyby jej podejście było inne.

Wbrew obiegowej opinii cesarskie cięcie nie jest prostym zabiegiem, a operacją brzuszną, która - jak każda operacja - obarczona jest ryzykiem i może skończyć się poważnymi powikłaniami. Po operacji mogą też pojawić się zrosty, a te z kolei utrudniać przebieg kolejnej ciąży lub jakiekolwiek zabiegi w obrębie jamy brzusznej.

Z tego co wiem poród siłami natury (pomijam tu jednak wszelkie patologie, bo to jakby wyklucza w tym miejscu jakąkolwiek polemikę) z zasady jest bezpieczniejszy dla matki i zdrowszy dla maluszka. Już tłumaczę dlaczego. Otóż dzieci, które podczas porodu przeszły przez kanał rodny, rzadziej chorują na astmę, zapalenie płuc czy inne infekcje. Dzieje się tak, bo podczas naturalnego porodu cały płyn owodniowy, który dziecko miało w płucach, zostaje wyciśnięty, natomiast przy cesarskim cięciu trzeba go odessać mechanicznie, co nigdy nie udaje się w 100%. Rzecz jasna z czasem płyn się wchłonie, ale drogi oddechowe i tak pozostaną bardziej wrażliwe na alergie i infekcje.

Czytałam też, że zaobserwowano, że dzieci urodzone przez cc w dorosłości częściej chorują na cukrzycę - niestety nie wiem jaki związek ma jedno z drugim. Ponadto dzięki rytmicznemu uciskowi całego ciała, który ma miejsce podczas porodu siłami natury, narządy wewnętrzne dziecka są pobudzane i przygotowywane do pracy poza brzuchem mamy (maluszkowi bardzo to ułatwia pierwsze, samodzielne chwile po wkroczeniu do brutalnego świata zewnętrznego), a z kolei ocieranie się o ściany kanału rodnego wpływa na rozwój komórek nerwowych.

Oczywiście każda z nas ma swoje indywidualne podejście do tematu, ale ja osobiście, gdyby nie było to absolutnie konieczne ze względu na wskazania medyczne, nigdy nie zdecydowałabym się na cesarkę. Jeśli jednak kobiety tak bardzo nie chcą porodu naturalnego, że uniemożliwia im to cieszenie się ciążą lub wręcz powoduje ciążową fobię, to w pełni potrafię zrozumieć ich przemyślaną decyzję o przeprowadzeniu operacji cc na życzenie.

Adlernewman, ale to wychodzi na to, ze autorka rozkazuje mezowi zaakceptowac jej zdanie inaczej wara z lozka. czy nie tak? to nie on ja szantazuje, a raczej ona jego...

Ja też panicznie boję się porodu i doskonale rozumiem autorkę. Postanowiłam więc dać sobie jeszcze czas, a w trakcie ciąży pójść do szkoły rodzenia. Postanawiam dać sobie i dziecku szansę na naturalny poród. Mój narzeczony a przyszły mąż i ojciec dziecka wspiera mnie w każdej decyzji w tym temacie. Twierdzi, że to moje ciało i ja mam o nim zadecydować tak by było w miarę normalne po porodzie, bo oboje wiemy, że zmiany zajdą. I niesamowicie irytuje mnie jak mężczyźni w tym temacie mają najwięcej do powiedzenia. To kobieta nosi to dziecko przez 9 miesięcy w swoim łonie, to ona najczęściej potem je wychowuje dba o nie i karmi, nie ujmując niczego troskliwym dobrym ojcom których jest naprawdę mało. Pozwólcie jej o tym zadecydować i nie wymądrzać się w tym temacie. Litości!
Przeraża mnie, że lekarze zwlekają z tym do ostatniej chwili czego efektem jest, że ze zdrowego noworodka często robią dzieci kalekie i to jest kluczowy argument, to jest to czego boję się najbardziej. Przez pępowinę czy zakleszczenie i brak refleksu lekarza dziecko staje się rośliną. Więc jako odpowiedzialna dorosła osoba wolę urodzić jedno z blizną w macicy i na brzuchu, ale zdrowe! Nie umęczone przez 14 godzinny poród, przecież to widać jak wymęczone jest dziecko, jaką ma choćby główkę po porodzie.
Współczuję serdecznie autorce takiego męża. Co to w ogóle jest za ginekolog? Rozumiem, uparł się i tłumaczy jej dzień w dzień, ale nakazuje? To jest lekarz? Gdzie jego psychologiczne podejście do pacjentki? Pomijając ich uczuciowe i małżeńskie relacje. Współczuję jej tego dramatu. Mówicie, że to operacja, że z powodu zachcianki, że nie można robić od tak sobie... A powiększanie biustu? To nie operacja, nie zachcianka? I nie ma na to takiej nagonki.
Moja koleżanka przeszła cesarkę. Bez samoistnej akcji porodowej. Umówiona na konkretny dzień poszła i urodziła w ten właśnie sposób. Nie musiała przeżywać ciasnoty, bólu i upokorzenia w publicznych szpitalach. Jest szczęśliwą piękną matką zdrowego i cudownego chłopca, który od dwóch lat, czyli odkąd się urodził na nic nie choruje, poza porannym kichnięciem raz na kilka dni.
Także każda z nas ma wybór - poprzecinana pochwa, mnóstwo bólu, strachu i łez, ryzyko przeogromne urodzenia chorego dziecka czy spokojny godny poród z małą blizną bez urazu psychicznego i z całą pewnością dużo mniejszym ryzykiem urodzenia dziecka podduszonego czy nawet martwego.
Przepraszam, że tak długo ale wywody niektórych panów doprowadzają mnie do agresji.

I Twój mąż ma racje. Jeśli go kochasz, to posłuchaj jego rad, mądrych rad. To strach przed bólem i przed nieznanym Ciebie paraliżuje. Cesarskie cięcie, jako pozorne skrócenie bólu? Mylisz się. Tym cierpienia nie skrócisz. Poród naturalny istnieje nie bez powodu. Wiesz o tym, jak rana "po cesarce długo się goi"? Ile zabiegów trzeba, by rana należycie się zabliźniła? Jeśli uprzesz się na cesarskie cięcie będziesz tylko dłużej cierpieć. A tak, tylko okres oczekiwania i porodu będzie dla Ciebie obciążeniem. A jak się już urodzi Maleństwo, to wszytko mija jak ręką odjął.