Czy komuś udało się pokonać alkoholizm? - Netkobiety.pl

wiesz jeśli z nim zostaniesz,Twoje życie z nim będzie oznaczało zawsze niepewność,nawet jak przestanie pić,Ty i tak będziesz myślała czy przypadkiem któregoś dnia nie wróci pijany do domu

Nadzieja jest zawsze... ale nie wiem czy warto. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, ile to będzie Ciebie kosztowało w przypadku gdyby on przestał pić. Bo gdyby nie przestał, to nawet nie będę wspominać.... Okres niepicia nie jest wcale sielanką, jak mogłoby się wydawać. Dużo by pisać na ten temat... Ja mam niepijącego alkoholika w domu i z mojej perspektywy raczej doradzam rozstanie (im szybciej tym łatwiej to zrobić), chyba że ktoś NAPRAWDĘ jest pewien, że chce podjąć trud bycia z taką osobą i całkiem świadomie podejmie taką decyzję. Ty tej świadomości na pewno teraz nie masz. Możesz dołączyć do grupy dla osób współuzależnionych, iść kilka razy na mityng AA aby poznać problem alkoholizmu z ust innych osób, z literatury. Wtedy jest jakaś szansa na to, że podejmiesz świadomą decyzję.

Alkoholizm to taka choroba z której wyleczyć się nie da NIGDY. Można ją jedynie kontrolować, a to zależy od charakteru, motywacji.... i wielu innych czynników. Ale to CHOROBA.

mój dobry przyjaciel pokonał, ale przez lata picia zniszczył ciało i odeszła od niego żona.
obecnie - nie pije-zero alkoholu, nie chodzi na imprezy, zmienił towarzystwo, regularnie chodzi na AA, uprawia sport, jest zadbany itp.
czy wytrwa - nie wiadomo. w głowie jest nadal chory - mowi głosno do siebie, ma napady nerwów, agresji, boi się ludzi, czasem ma łzy w oczach, lamie mu sie glos...szkoda czlowieka.

T. jest pewien tego co mówi - na ten moment. Nigdy nie wiadomo, co będzie jutro. Tego ŻADEN alkoholik nie wie, nie może być pewien, co gorsza - nie może nic obiecać (niedobrze gdy obiecuje).
Wiem, jak trudno przyjąć i zrozumieć to wszystko o czym piszemy. Ja tkwiąc w takim związku długo musiałam się przełamywać, żeby uwierzyć w tę chorobę. Uwierzyć to dopiero pierwszy krok, dalej trzeba nauczyć się pewnych zachowań, bo przebywając z alkoholikiem niezauważalnie zaczynamy grać w jego grę, dajemy się manipulować i omamiać.. Nadal zachęcam nadal do udziału w grupach AA i osób współuzależnionych - tam i tylko tam możesz naprawdę poczuć i dowiedzieć się jak wygląda życie z osobą uzależnioną, jak wygląda schemat choroby. Schemat i etapy choroby u wszystkich jest dokładnie taki sam, różnią się tylko szczegóły, warunki życiowe.

Wiem ze to trudne a efekt niepewny,ale sprobuj mu okazywac ze wierzysz w niego,chocbys nawet nie wierzyla, badz cierpliwa i po prostu miej nadzieje.Alkoholicy ,a znam ich wielu,to najczesciej wrazliwi ludzie,
niepogodzeni ze swiatem, wciaz cierpiacy i wciaz szukajacy.Zdarza sie tak ze czynniki zewnetrzne powoduja ze czlowiek zaczyna szukac zapomnienia ,a to takie proste- po jednym drinku jest lepiej,po dwoch calkiem dobrze,a po trzech problemy wogole znikaja.Dobrze byloby zeby Twoj partner umial sobie zdac sprawe z przyczyn ktore spowodowaly to ze pije.Mialem w zyciu okres ze pilem za duzo,o wiele za duzo, spowodowaly to przyczyny o ktorych tutaj nie chce mowic- ale wiem jedno.Gdyby nie milosc w oczach mojej partnerki to sie moglo bardzo zle skonczyc ,otarlem sie o cos bardzo zlego i niebezpiecznego.
Nie wiem czy bylem alkoholikiem ,dzis moge nie pic w ogole albo wypic pare drinkow w towarzystwie i nie wpadac w ciag ,ale bylem na najlepszej drodze do zapicia sie na smierc, zreszta pare razy chcialem,umeczony sam soba. Postaraj sie Mu pomoc,ja gleboko w to wierze ze bliska kobieta to najlepszy terapeuta.Poza tym z uwag praktycznych- kiedy czlowiek pije alkohol blokuje produkcje endorfin,sam w sobie jest zastepcza endorfina.Kiedy sie wyjdzie z kaca mozg produkuje endorfiny w nadmiarze i czlowiek czuje sie rewelacyjnie,wszystko idzie latwo, czlowiek ma zwyzke formy we wszystkich aspektach.Potem produkcja endorfin spada do normalnego poziomu-i tu jest ten niebezpieczny moment,bo alkoholik odczuwa spadek formy i ma kosmicznego dola.Z grubsza to ma miejsce 6- 8 tygodni po ostatnim ciagu,i kiedy to minie,jest potem o wiele latwiej.W terapie i kluby AA jakos wiary nie mam, wprawdzie nigdy nie szukalem tam pomocy ale mam serdeczna przyjaciolke terapeutke,wysoko wyspecjalizowana,z wieloletnia praktyka, i glupoty jakie ona pitoli tym wszystkim zagubionym ludziom siegaja niebios.

Łza mi się w oku kręci jak czytam Wasze posty. Diable, Ty chyba pierwszy dodajesz mi otuchy. Wiem, że miłość drugiej osoby daje wiele, łatwiej pokonać przeciwności losu, problemy.
Długo wierzyłam, że pokona nałóg. Chodził na terapię, nie pił najdłużej 8 miesięcy. Powiedz, czy tak ma wyglądać moje życie? Chodzenie na palcach, aby się nie zdenerwował, aby nie miał zbyt dużo trosk, bo jeśli tak będzie to zacznie pić? Nie wiem czy mam jeszcze siły. Przez ostatnie 2 lata tak było. Ja pracowałam, T. grał na gitarze. Ja załatwiałam wszystkie sprawy, T. grał na gitarze. Ja organizowałam mu koncerty, załatwiałam pozwolenia, bo on nie umie, bądź nie chce.
Ja też o swoich problemach nie mogłam mówić głośno, bo "do domu pracy się nie przynosi". Tak więc tkwiłam w tym gównie cały czas. Tłumiłam w sobie, ale też sobie radziłam. Do czasu kiedy podczas ciągu rozwalił gitarę, poszedł do łazienki, zamknął się i zaczął się wieszać...
Tak bardzo chciałabym wierzyć, że można z tym żyć. Bo na pewno nie uwierzę, że już nigdy się nie napije. Nie wierzę, bo już nie mam siły mu pomagać w tym.
Z drugiej strony kocham go. Patrzę na niego i chcę się przytulić, porozmawiać z nim. Powiedziałam mu, że muszę to sobie przemyśleć, że myślę nad tym, aby się wyprowadzić. Wydaje mi się jednak, że jak się wyprowadzę to muszę to definitywnie zakończyć. Już kiedyś się wyprowadziłam. Tak bardzo pił wtedy, potem do mnie dzwonił i chcąc nie chcąc musiałam go ratować.
Wrócił z rodzinnej miejscowości i mówi, że coś w nim pękło. Że chce to zmienić, że chce mi pomagać, poszukać pracy, coś robić. Dlaczego zawsze takie zmiany nadchodzą kiedy ja już byłam tak blisko odejścia? Czekałam tyle czasu, aby właśnie zmienił się w tym kierunku i nic.
W ogóle go ostatnio nie poznaję. Powiedział, że póki się nie zdecyduję to on nie będzie podejmował żadnych kroków względem mnie. Żyjemy więc pod jednym dachem, a jednak osobno.
Zaczął chodzić do firmy i robić rzeczy, o które prosiłam go setki razy, a jemu się nie chciało. Przestał się wkurzać o pierdoły, stał się spokojniejszy. Zaczął uśmiechać się do obcych ludzi zamiast się z nich naśmiewać jak było do tej pory. Widzę, że coś się zmieniło, ale kur** powiem Wam, że już totalnie się pogubiłam. Teraz to nawet ja go nie poznaję. To nie jest ta sama osoba, którą poznałam. Albo gra, albo może to te leki, które dał mu psychiatra tak go zmieniły. Sama nie wiem.
Jutro jadę do stolicy, posiedzę 2-3 dni u znajomych. Zmienię otoczenie, ale i tak wiem, że to na nic się nie zda. I tak dalej nie będę wiedziała co robić. Nie da się tego przerwać w połowie. Nie da się wyprowadzić i dalej się z nim spotykać, bo to nie rozwiąże problemu. Muszę albo zostać i pomóc mu walczyć, albo odejść i odciąć się od niego.
Rozum mówi to drugie, serce to pierwsze

To, że Ty się tak nie zachowujesz to nie znaczy, że wszyscy uzależnieni tak postępują.

Z tego co mi wiadomo, to z naukowego punktu widzenia tylko nieliczny odsetek uzależnionych może wrócić do kontrolowanego picia. A co z całą resztą? Wierząc, że mogą pić kontrolowanie przepijają całe rodziny, domy, firmy i robią sobie krzywdę.

Chętnie poczytam coś więcej na temat tej metody, bo zastanawia mnie, jak życie w trzeźwości może być szkodliwe?

Widzisz, a ja na ten przykład - skuteczności AA w połączeniu z terapią mam matkę, ojca, siebie oraz przyjaciela. Mam też przykład mojego Ex, który wierzył w to, że można pić kontrolowanie i pochowałam go we wrześniu (miał 34 lata).

Nie wydaje mi się, że wiem, ale zgodzę się z tym, że każdy musi znaleźć własną drogę.

Wierz w to ze bedzie dobrze,taka wiara to czesto samospelniajaca sie przepowiednia.
To nie jest niemozliwe, ja naprawde bylem o krok od najgorszego,i zawrocilem z tej drogi.
Bardzo bardzo serdecznie pozdrawiam Was oboje.
Gdybyc chciala pogadac,skrobnij na PW.

Nawet najbliższa osoba alkoholika nigdy nie powinna stac się jego terapeutą,
od tego są fachowcy.
Zacznij szukać p[mocy i wiedzy na forach uzależnień i w poradnio dla uzależnionych

Wiem jak to jest. Jestem narzeczoną alkoholika który w chwili obecnej jest na leczeniu minęły dopiero 2 miesiące, przed nim jeszcze 10 w ośrodku. Chce się leczyć, kocha mnie i naszego synka ale czasami wódka jest silniejsza od niego. Jeśli by wykreślić jego picie z naszego życia byłoby idealnie, mamy wszystko czego zapragniemy niczego nam nie brakuje. Ale ja powiem szczerze zaczynam wątpić czy to się może udać, powiem tylko że był już na leczeniu 6 tyg przymusowo. Nic to nie dało. Po 4 miesiącach zaczął na nowo ciągneło się to 3 miesiące i osiągnął dno totalne, chciał się wieszać bo odeszłam z synkiem itd. Nie wiem czy istnieje w ogóle jakaś szansa. Nikt mnie nie wspiera w mojej decyzji żeby być przy nim, każą odejść. A ja go kocham i wiem że to dobry człowiek tylko ma problem. Jest chory. i ma prawo do tego żeby ratować swoje życie, tylko czasami są takie dni że ja mam już dość składania naszego życia po raz kolejny w jedną całość ratowania naszej rodziny. Nie mam już na to siły. Znowu czekać na niego itd. pogubiłam się a inni nie pomagają tylko mają jedno w głowie żebym go zostawiła. Jestem już tym zmęczona.

chodziłam na taką terapię, musiałam przerwać bo odeszłam i przeprowadzilam się do rodziców. Próbuje stanąć na nogi szukam pracy chce wrócić do swojego mieszkania układać pomału swoje życie tym bardziej że jego z nami nie ma i nie będzie przez co najmniej 10 miesięcy. Co będzie dalej zobaczymy. Na pewno zacznę terapię od początku. Bo czuje że muszę bo już się pogubiłam. Co z tego ze dużo czytam o tej chorobie i niby duzo o niej wiem, jak dalej nie wiem co robić.

identycznie ma mow wujek
sa malzenstwem z 30lat, maja dwoje doroslych dzieci a wujeknie pil nic przez 3-8miesiecy a pozniej picie do zgonu, trwalo to tydzien czy dwa i potem sam dzwonil wujek do mego ojca aby go zawiesc na odtrucie, wychodzil i szedl do pracy, prowadzil autobus miejscki czy jezdzil wozil wycieczki po europie...
zmarla mu mama(tylko mame mial, ojciec niezyl od dawna) wtedy nie pil dlugo, potem jakos raz sie zdarzylo ale pozniej sprzedal sporo zmieni po tace, wsadzil kase w bardzo dobry biznes, urodzila mu sie wnuczka i nie pije dluzszy czas..teraz stracil prawie 100tys zl wszyscy sie boja ze bedzie pil...zobaczymy

wujka zona nigdy nigdzie nie pojawila sie bez niego, nigdy nie dzwonila, nie skarzyla sie ze on pije, zawsze byla przy nim, najpiekniejsza kobieta jaka znam zawsze trwalaprzy pijaku!! co mu to dalo? pewnosc ze co by nie zrobil to bedzie mial wszystko!

Moge powiedziec tylko z doswiadczenia- jest ciezko.

Bylam uzalezniona od tabletek uspokajajacych i od alkoholu. Rok 2005, rok ktorego nie pamietam... Szczerze, nie wydaje mi sie, ze AA albo kompletne odstawienie drinka pomaga. Zmiana myslenia pomaga. Nie jestem abstynentka, pije kazdego wieczora, ale w przeciwienstwie do przeszlosci, to kieliszek wina albo gin i tonik, a nie butelka whisky. Bardzo pomogl mi moj facet, ktory takze lata temu tankowal za bardzo. Nauczylismy sie razem cieszyc sie winem, nie naduzywajac go.

Żeby wyleczyć się z alkoholizmu, trzeba najpierw dokładnie poznać problem i postawić dobrą diagnozę. Alkolizm ma 4 fazy - pierwsze 2 to raczej oznaki, że coś się może dziać. Faza 3 wymaga już leczenia, z kolei faza 4 to wiąże się - co tu dużo mówic - albo z całkowitą abstynencją, albo ze śmierca. Dokładne objawy każdej z faz są wypisane tutaj, dzięki czemu można się (bądź kogoś) zdiagnozować: [niedozwolony link]  . Potem należy dobrać terapie. Wedlug statystyk najlepsze efekty daje pobyt w ośrodku zamkniętym i terapia oparta na silnej woli. Branie lekow może - w najlepszym wypadku - spowodować, że ktoś zamieni uzaleznienie od alkoholu na uzaleznienie od lekow.