brak seksu w młodym małżeństwie - Netkobiety.pl

Twój mąż zamknął się w sobie ze swoim problemem i powiem tak, jeśli On nie zechce spróbować nic zmienić, pójść do seksuologa czy do urologa (bo przyczyny mogą być różne) to Twoje wysiłki i tak pójdą na marne.

Może postaw go na ostrzu noża. Powiedz, że kochasz, itd., ale  jeśli nie będzie chciał stawić czoła problemowi to się rozwiedziecie, bo seks mimo że nie najważniejszy to jest bardzo ważny w związku.

Nic innego mi nie przychodzi do głowy

Jest milion sposobów na tego typu rzeczy, rozwód o coś takiego to najłatwiejsze ale bardzo naiwne wyjście, bo co będzie jak później poznasz kolejnego faceta, który po jakimś czasie będzie powielał tą samą sytuację? Rozwód to nie rozwiązanie problemu.
Szybkie sposoby na przedłużenie seksu:
1. prezerwatywy ze środkiem znieczulającym dla niego
2. WOLNE ruchy lub w ogóle zatrzymanie na kilka sekund gdy on czuje że jest za blisko końca
3. po wytrysku poczekać ok. 15 minut aż adrenalina zniknie z jego krwi i wtedy rozpocząć drugie zbliżenie. Za drugim razem będzie mu o wiele łatwiej wytrzymać napięcie.

Jeśli zadowalasz go oralnie lub analnie - zrezygnujcie z tego typu rzeczy na jakiś czas.
I ostatnia ważna rzecz - on musi być wolny od pornografii-masturbacji. Powiedziałbym nawet, że to kluczowe. Dlaczego? Bo facet uprawiając masturbację uczy swój organizm szybkiego prostego rozładowania. Po kilku latach robienia tego trudno organizmowi przestawić się na normalny seks. Kolejne nieudane stosunki wzmacniają kompleksy nasilając objawy.
Sprawdź jego komputer, historię, pliki, bądź pewna, że jest wolny od masturbacji, inaczej seks z Tobą będzie dla niego zawsze drugorzędną sprawą, bo łatwiejsze rozładowanie będzie miał w innym miejscu.

Ogólnie - w łóżku potrzeba poczucia humoru i cierpliwości. To też pewnego rodzaju trening, to rzecz fizyczna, której organizm faceta może się nauczyć.
Ważne też jest, aby on czuł się męski na codzień. Gdy w ciągu dnia jest i czuje się prawdziwym facetem, nie czuje w nocy presji by komukolwiek cokolwiek udowadniać.

Ależ ja również jestem przeciwniczką rozwodów i nie mówię, żeby się rozwodziła, tylko żeby Go postraszyła, może się ocknie.
Twoje rady może i są dobrze, tylko co z tego, skoro ten, który powinien być najbardziej zainteresowany, w ogóle nie włącza się w próby poprawy sytuacji. Autorka wyraźnie napisała:

No a jak to wszystko nie przyniesie efektu, to nie widzę sensu żeby dziewczyna się męczyła.

Aha. Autorko.
Próbuj go namówić na wizytę u seksuologa, ale niech idzie sam. Przy Tobie może nie być szczery.

Ojcze!
anecznik niestety widać, że nie jesteś specem w tego typu tematach. Gdy nie jesteś facetem i nie masz zielonego pojęcia o pewnych mechanizmach to tkwisz właśnie w takim romantyczno-filmowym świecie kucyków pony w którym ubranie się sexy naprawi sytuację o której pisze autorka...
Problemem tutaj nie jest autorka ani jej zaburzone przez tą sytuację poczucie wartości. Problemem jest facet i ja udzieliłem konkretnej odpowiedzi. Ty aneczniku niestety odpowiedzi wirtualno-życzeniowej. Trudno oczekiwać lepszej odpowiedzi od młodej osoby która jest dopiero rok z facetem i nie wie nawet jak go przekonać do większego zaangażowania w związek...

fajnie, że się ustosunkowałaś ale niestety zupełnie nie rozumiesz o czym ja piszę. Cóż, każdy ma swój świat, niech ludzie sobie sami wybiorą które rady bardziej im odpowiadają a które nie. Pozdrawiam

On sobie żartuje ? To nie kurs tańca żebyś mu przypominała ! Gdzie on ma pojęcie jak ważne jest udane współżycie w małżeństwie !
Nie wiem czy coś robisz nie tak - zdecydowałaś się na rozmowę to już jakiś krok.
Nie dogadujecie się, a on jest nieczuły na Twoje potrzeby i nie widzi problemu - to już jest problem !
Uświadomiłaś mu jak istotną rolę pełni sex ? Że czujesz się piękna, potrzebna, kochana etc ? Że chcesz więcej uwagi i czułośći od NIEGO , bo to jego wybrałaś sobie na życiowego partnera ! Może przypomnij mu,że kiedyś byłaś bardziej zadowolona i potrafił sprawić że było wspaniale - niech to uczciwie porówna z tym co jest teraz, a potem niech pomyśli co macie zrobić RAZEM by było jak kiedyś !
Wybaczam mu ,że nie dostrzegł sprawy na początku, ale że teraz udaje,że wszystko jest OK ? Co za wstydzioch straszny !

przed ślubem było lepiej, przede wszystkim częściej. Chyba, że znudziliśmy się sobą, a przynajmniej on mną, bo przed ślubem mieszkaliśmy osobno,a teraz mieszkamy razem i do tego pracujemy razem. Mnie to nie przeszkadza, ale może jemu zaczęło?

czasami mam mu ochotę wykrzyczeć prosto w twarz co o tym myślę, że jest kiepski, że jest mi cholernie ciężko i że przez to wszystko przestałam czuć się kobieco, ale wiem, że tak nie można, że dla faceta usłyszeć takie rzeczy to tragedia, że przecież ślubowałam na dobre ale i też na złe. Tylko czy zawsze to ja mam być wyrozumiałą? Czy staję się już egoistką?

A jak u was było/jest z pieszczotami ? Bo może nauczcie się najpierw swoich ciał, bez wrzucania piłeczki do dołka. Przecież ciało to nie tylko kijek i dziurka.

ważne by obyło sie to bez wyrzutów-taka rozmowa. Niech będzie konkretna, jasna, otwarta, ale bez kłótni, lez i emocji.

Powodzenia

Ja bym zrobiła tak: zaczęłabym go ignorować, chodzić po pracy na kawkę ( nie musi wiedzieć z kim), późno wracać do domu,jakaś całonocna impreza z kumpelami? a jego traktować bardzo życzliwie, jak kumpla. Z uśmiechem i w ogóle. Przez tydzień może nie zauważyć, ale po dwóch na pewno zauważy, że jego żona to atrakcyjna, wspaniała kobieta, która od niego odejdzie, bo ma ciekawsze życie, niż proszenie się o udany sex. Chodzi o to, żebyś pokazała mu, jak kochasz życie a on może przestać być jego częścią. BO się nie stara i ma cie w dupie.

To jest sposób na to, żeby się obudził, że jeśli nic nie zrobi, odejdziesz. Rozmowa nic nie da, będzie się czuł przymuszony, to nic nie da. 

Musi zobaczyć, że ma w domu super laskę, a przestał to zauważać,bo się zasiedzieliście po prostu.

Oni nigdy nie chcą się uczyć być lepsi w  łóżku. Przerabiałam to z moim byłym, z którym rozstałam się, bo sex był tak kiepski, że patrzyłam w ścianę i czekałam na koniec. Rozmawiałam i wiesz, co usłyszałam? Że mogę sobie kupić robota na baterię, skoro chce czegoś więcej, bo jego byłe były zachwycane. Ta, ciekawe.  CO za burak.Więc go rzuciłam.

Ale małżeństwo to co innego. Walcz. Nie proszę, żebyś skorzystałą z mojej rady. Ale moim zdaniem to zadziała.

Powodzenia.

ale mąż Autorki nie widzi żadnego problemu.

tylko że on od problemu ucieka. .... a nie stara się go rozwiązać.

ja nie wiem. ale kiepsko, że nie umieją ze sobą otwarcie rozmawiać.

Po co mówić, jak kiepski był w łóżku? Przecież i tak nikt nie wie, o kogo chodzi. A napisałam to, ponieważ wiem, że dla większości facetów seks to bardzo delikatna sprawa. Chodzi o ego, a napomknięcie że coś jest nie tak, sprawia, ze tracą pewność siebie. Bez pewności siebie nie ma udanego seksu. Pętla się zamyka.

Moim zdaniem rozmowa na ten temat tylko pogarsza sprawę, wbija go w poczucie winy i  skutek jest odwrotny od zamierzonego.
Trzeba mu pokazać, że gdyby mogła, mogłaby mieć każdego i że mąż nie docenia, jaki ma skarb w domu. Kilka samotnych wieczorów, podczas gdy autorka postu będzie u koleżanki na kawie powinny go obudzić.

Ja również! Daj znać jak było.

Czytam wszystkie posty i problem mam taki sam. Jestem 10 miesięcy po ślubie i mam 3,5 miesięczną córeczkę. Z mężem znamy się 2 lata, bardzo szybko podjęliśmy decyzję o ślubie i w ogóle o założeniu rodziny. Na początku znajomości było fantastycznie. Po wieloletnim nieudanym związku straciłam wiarę w to, że kiedyś jeszcze może być fajnie. Wtedy właśnie poznałam męża. Szybko ze sobą zamieszkaliśmy i bardzo dobrze nam się ze sobą żyło. Myślałam wtedy, że lepiej być nie może bo facet inteligentny, z poczuciem humoru, troszczy się i dba o mnie a przede wszystkim...chce mieć rodzinę, o której zawsze marzyłam. Kiedy braliśmy ślub byłam w 3 miesiącu ciąży ale nie było jeszcze jakiegoś dramatu związanego z pożyciem. Kłopot się zaczął kiedy byłam mniej więcej w 6 miesiącu ciąży ale było to dla mnie jak najbardziej możliwe do wytłumaczenia. Wszystkie złudzenia pękły jak bańka mydlana mniej więcej 2 miesiące temu. Jestem 3,5 miesiąca po porodzie (cesarką, czyli nie ma diametralnej różnicy w doznaniach samych w sobie) i kochałam się w tym czasie z mężem 3 razy...w dodatku z mojej inicjatywy. Były to krótkie akcje mające na celu jedynie rozładowanie napięcia. Nic poza tym. Żadnych uczuć i przyjemności. Początkowo myślałam, że problemem może być moja tusza pociążowa lub też mogą być wspomnienia związane z moim wyglądem z okresu ciąży. Nie. Bardzo szybko po porodzie wróciłam do swojej wagi, nie mam rozstępów ani pomarańczowej skórki a finalnie jest tak, że mój mąż przede mną ucieka. Później pomyślałam, że przerasta go nowa sytuacja ale też nie to jest problemem jak się okazuje.
Całymi dniami (różnie wraca z pracy, czasami już o 12 rano jest w domu) i wieczorami siedzi w internecie czekając aż zasnę by móc w spokoju położyć się do łóżka. Na moje zaczepki reaguje zwyczajną ucieczką. Od wielu tygodni nie usłyszałam, że mnie kocha. Jedyne co słyszę to wieczna krytyka, że źle wyglądam, że źle coś tam zrobiłam, że...ciągle coś nie tak.
Zmieniłam również taktykę skupiając się głównie na sobie i udając szczęśliwą żonę ale to też nie przyniosło oczekiwanych efektów.
Dotarło do mnie, że mój mąż chyba po prostu tak ma. Nie ogląda filmików, nie interesuje się innymi kobietami, najlepiej mu jest samemu ze sobą. Dla niego seks zwyczajnie nie ma wartości, nie taką jak dla mnie w każdym razie a otoczenie mu przeszkadza w ucieczce przed własnym życiem w wirtualny świat. Być może ma jakiś kłopot ale on ze mną nie rozmawia bo jak twierdzi "jest dobrze przecież".
Straciłam poczucie własnej wartości, poczucie ważności i atrakcyjności. Czego nie założę to wydaje mi się, że wyglądam jak odradajec...i już nie chce mi się nic ze sobą robić a we wszystkim co robię czuję się zwyczajnie banalna...
W tej chwili jest tak, że robiąc rachunek sumienia zadaję sobie pytanie czy w dalszym ciągu go kocham i czy tak właśnie chcę by wyglądało moje życie. W ciągłej ciszy i samotności, z facetem ale bez faceta, bez uczuć, bez radości, bez intymności... a czy moje dziecko będzie szczęśliwe mając nieszczęśliwą mamę...???
Szukam w sobie siły by w końcu to przerwać i zacząć na nowo swoje życie.
Dodam jeszcze, że jestem seksuologiem. Taki paradoks.
Czasem jest o co walczyć, a czasem nie ma już nic.

"jestem sama...taki los" śpiewała Agnieszka Chylińska