walcze o dziecko - Netkobiety.pl

Mieszkaliście wcześniej razem, jak wygląda jej i twoja sytuacja finansowa ? Czemu założyła sprawę, unikałeś kontaktów ?

Adamk Twoja wypowiedź jest przepełniona desperacją, ale brak w niej faktów. Ja sama znam przypadki, że prawo do opieki nad dzieckiem przyznano ojcu, więc nie martw się. Jeśli masz warunki mieszkalne i dobre zarobki, to nie jesteś na straconej pozycji.

a sprawe zalozyla tylko dlatego bo poszla do innego a dziecko tez chce wziasc..na co jej nie pozwole

wlasnie sadzina bedzie ta sama dlatego chce tak zrobic by sprawa gdzie indziej sie odbyla..

Chyba nie o to chodzi, żeby zabrać od matki tylko nie izolować od Ojca i dotychczasowego środowiska. W interesie dziecka jest poczucie bezpieczeństwa. Przez Adama przemawia teraz złość i rozgoryczenie, On już został doświadczony i "ukarany" przez Swoją partnerkę, teraz trzeba zrobić wszystko, żeby mały także nie poczuł się ukarany. Jak czterolatek ma zrozumieć, że Tatuś którego miał tuż obok raptem pojawia się w jego życiu raz na dwa tygodnie, może się poczuć odrzucony...

Wielu ludzi tak mieszka, z utrudnionym dostepem, z dala od miasta, mam rodzine tak mieszkajaca. Lekarz i pogotowie dojezdza, telefony sa - to nie jest argument, zeby dziecko zabierac od matki, natomiast ta odleglosc niestety utrudnia tobie kontakty z dzieckiem.

Ty sie skup raczej na tym, by zalatwic jak najwiecej widzen z dzieckiem dla siebie a nie na wojaczce z systemem sadownictwa, tym bardziej, ze sadzac po twoim opisie nie masz podstaw, co najwyzej zarobisz na opinie pieniacza. Jesli twoja byla jest dobra matka dla waszego syna to nikt jej dziecka nie odbierze. Ty wycisz emocje i skoncentruj sie na ugraniu tego, co realne.

Nie mam dzieci.

To nie o to chodzi, ze kobieta wygra w sadzie tylko o konkrety: twoja byla nie pracuje, zajmuje sie dzieckiem, przyjmuje, ze nie najgorzej, warunki do wychowania dziecka ma to na jakiej podstawie sad ma jej to dziecko odebrac?

Tlumacze ci, ze twoje poczucie krzywdy, porachunki z byla czy fakt zamieszkania bylej na uboczu nie jest podstawa to zabrania jej dziecka. Sad nie rozpatruje waszego rozstania tylko ocenia gdzie dziecku bedzie najlepiej.

Jak sie ludzie potrafia dogadac dla dobra dziecka to mozna to jakos zorganizowac, ale to wymaga wiele dobrej woli od obu stron. W Szwecji wiele par dzieli sie opieka nad dzieckiem na zasadzie jeden tydzien u ojca, jeden u matki. Znam wiele takich par. To oczywiscie ma swoje konsekwencje i latwe nie jest. Trzeba np. mieszkac wzglednie niedaleko siebie, tak by dziecko moglo z obu domow chodzic do szkoly, rodzic nie moze juz tak latwo zmienic miejsca zamieszkania, szukac pracy w innym miescie, trzeba sie dogadac co do wakacji, jakos to pogodzic z nowa rodzina, etc. ale z drugiej strony matka nie jest caly czas obciazona dzieckiem, ma czas dla siebie a dziecko przebywa z obojgiem rodzicow, choc nie rownoczesnie.

Wszystko skupia sie na ty, że "JA CHCE". A dziecko nie jest czyms, co "nalezy sie" ktoremus z rodziców po rozwodzie. Myslisz, ze sąd przyzna Ci opieke nad synem, bo od Ciebie będzie miał lepszy dojazd do szkoły bądź lekarza? No prosze Cię...
Piszesz, ze nie wiesz, czym kieruje się sąd. Otóz z pewnoscia nie kieruje się Twoim poczuciem krzywdy ani poharatanym (w wyniku odejscia kobiety do innego) ego. Sąd ma na uwadze jedynie dobro dziecka. Chocbym nie wiem jak sie pienił, nie zmienisz faktu, ze dziecko silniej emocjonalnie zwiazane bedzie z matka, ktora zajmowala sie nim przez wiekszosc czasu. Kiedy rozpada sie zwiazek sąd musi pamietac, ze dla dziecka jest ekstremalna sytuacja i musi zostac zachowany pewien porzadek rytuałów, a jak wytłumaczysz maluchowi, ze jak budzi sie rano, nie ma przy nim mamy? Moze i to zle okreslenie, ale to mniejsze zlo, kiedy nie bedzie przy dziecku ojca, anizeli matki. Chyba ze matka skrajnie łamie wszelskie normy wychowania dziecka, a przypuszczam, ze tak nie jest, skoro sad powierzyl jej opieke nad dzieckiem.
Sądu rowniez nie obchodzi, kto ponosi wine za rozklad pozycia, bo to jest ustalanie miejsca dziecka, a nie orzekanie o winie, wiec fakt, ze poznala kogos nie czyni jej od razu zła matka.
Ty zamiast sie pienic powinienes raczej pokazac i udowodnic, ze jestes godny zaufania, ze panujesz nad emocjami i rowniez kierujesz sie dobrem dziecka a nie poczuciem krzywdy.
Nawet moj zraniony maż, zakochany w naszej córce do szaleństwa, kiedy postanowilam zakonczyc nasz zwiazek, mimo rozgoryczenia, wsieklosci, poczucia zdrady, powiedzial, ze nie bedzie szarpal sie ze mna o dziecko, bo nasza trzyletnia corka jest silniej emocjonalnie zwiazana ze mna niz z nim i chociaz on reaguje agresja na to, ze mieszkam teraz z innym partnerem, w dodatku w innym kraju, nie chce sie sądowac o dziecko, o to przy kim ma byc, jedynie chce nieograniczonego kontaktu z mała i na tym rowniez powinienes sie skupic, na tym, zeby dziecku bylo dobrze,a  wyrwanie syna od matki nie bedzie dobre.

umowilem sie z prawnikiem na 18stego pazdziernika,a to ze dziecko ma byc przy matce to juz stereotyp i czas to zmienic..za bardzo kocham zeby jej oddac,a nie widze tej roznicy by maly byl  bardziej przywiazany niz do mnie..ma 4 latka i tak samo sie zachowuje w stosunku do mnie jak i do niej dzwoni do mnie pary razy dziennie i sie pyta kiedy przyjade po nieggo..on juz czuje ze jest cos nie tak..nie chce go stacic tylko dlatego ze bylej innego sie zachcialo..to juz jej problem ale maly niczemu winny nie jest..

Asia21011989 dziekuje tobie;)

Jak chcesz mieć więcej kontaktów z dzieckiem, to zacznij sie dogadywac z jego matką. Wyjasnij jej, że to Wam nie wyszło. Ty to akceptujesz. Niech sobie żyje ona własnym życiem. Ale macie wspólne dziecko i Ty tez chcesz brać udział w jego wychowaniu, dorastaniu.

Spróbuj się z nią dogadać. Napisz list. Bez emocji. Spokojnie. Daj jakąś propozycję. Bo jak narazie to Wy walczycie między sobą i zapomnieliście o dziecku!!!

Dobro dziecka w tym wieku, to jest bycie z mamą, z którą jest bardziej związana emocjonalnie.

Zazwyczaj kobieta stworzy lepszy dom dla dziecka od niechcenia, niż jakby się facet starał.

Z tego co piszesz, nie kierujesz się dobrem dziecka, tylko dobrem swoim. Jeżeli sąd przyznał opiekę matce, to miał ku temu powody.

Załatw sprawę z matką, dogadaj się. Powiedz o co Ci chodzi. Pisząc na forum tylko wylejesz swoje żale i tak to nic nie zmieni. Szkoda mi Ciebie. Ja jestem samotną matką 2 maluchów, pracuję na pełen etat, i  (piszę to szczerzę), nie wiem co by ojciec dzieci robił, to i tak gorzej by mu wyszło. Faceci nie mają cierpliwości, rozpuszczają, potrafią się świetnie zając dziećmi - ale przez chwilę.

Pewnie jesteś samotny - prawda? Pomyśl jak połączyłbyś życie randkowe z małym dzieckiem? Kobieta to potrafi. Facet leci do kobiety, w której się kocha jak .... . i zazwyczaj jest tak zaślepiony, że inne rzeczy przechodzą na drugi plan.

z nia juz wczesniej chcialem sie dogadac ale bez skutku..wie co robi podajac mnie do sadu wie ze nie mam szans

Pisz maila - jak się zalogujesz, to przy moim poście masz do tego zakładkę.

Jeżeli jest za tobą i jest silnie związany emocjonalnie, możesz wystąpić o badanie w placówce psychologicznej. Tam wiągu kilkudziesięciu minut będzie opinia. Na podstawie tego będziesz mógł wystąpić o zmienienie pobytu stałego dziecka.

Nie twierdzę, że nie możesz dobrze wychowawać dziecka. Godziny pracy zawsze można zmienić. Jak szukasz argumentów do sądu, to pomyśl - do jakiej placówki opiekuńczo-wychowawczej może uczęszczać twój synek - w jakich  godzinach jest czynna. Jak daleko masz do lekarza. Czy pracujesz na umowę zlecenie czy na czas nieokreślony. Kto Ci ewentualnie może pomóc przy dziecku. Wykaż się, że Ty zrobiłeś wszystko aby polubownie dogadać z się z matką dziecka. Pisz maile, sms do niej - nienatarczywie i bez emocji.

Nim zaczniesz walkę o dziecko - odpowiedz sobie uczcie czy walczysz o dobro dziecka, czy o swoje niespełnione ambicje, może tak na parwdę boisz się, że nowych ukochany matki dziecka zastąpi twoje miejsce. Każda walka o dziecko wiąże się ze zmianami emocjonalnymi dziecka. Czy warto? To zależy tylko i wyłącznie od twojego sumienia.

Musisz iść do prawnika - są bezpłatne porady, ale musisz miec konkretne pytania. Jakiś zamysł w głowie,