Czy można świadomie stworzyc stabilny zwiazek bez uczucia miłości? - Netkobiety.pl

jeżeli jesteś zimną rybą... albo masz nóż na gardle to ... da się

ale każdy wzdycha do romantycznych uniesień, do pięknej miłości... skazywać się na coś takiego w imię układu? a czemu ten układ ma służyć? pieniądze? stabilizacja? posiadanie dzieci?

... eee ja bym nie umiała...

Tego typu układ jest potencjalnie niebezpieczny, gdyż:

- co z seksem? Potrafisz uprawiać go z osobą, której nie kochasz? A jeśli nie, to co, celibat całe życie? Co na to przyszły partner?

- decyzję o takim układzie podejmuje się gdy: a) ktoś mnie zranił i nie chcę nigdy więcej się zakochiwać i ryzykowac cierpienia, ale chcę mieć rodzinę, b) bo chcę mieć rodzinę, nie spotkałam nikogo, kogo bym pokochała, a lata uciekają. Co do punktu b) nie mam uwag, ale postawa opisana w a) to standardowa reakcja obronna po nieudanym związku, mająca do siebie to, że przemija. I co wtedy, gdy już ułożysz sobie życie z niekochanym partnerem i urodzisz mu dzieci, a po, powiedzmy, trzech latach poznasz kogoś, kogo pokochasz? Zerwiesz układ, odbierzesz dzieciom dobrego tatę (i dobremu ojcu dzieci!), czy będziesz się wymykać z domu na krótkie spotkania z ukochanym? Jak poradzisz sobie z tym, że oszukujesz dobrego dla Ciebie i Waszych pociech człowieka? Jak ukryjesz kochanka przed dziećmi, kiedy podrosną i zaczną pytać, dokąd ciągle wychodzisz? Jak poradzisz sobie z frustracją, że wreszcie spotkałaś miłość, a możesz poświęcić jej jedynie, na przykład, godzinę dwa razy w tygodniu, bo mąż, bo obiad, bo sprzątanie, bo szkoła i pozalekcyjne zajęcia dzieci...? Czy też może od początku dacie sobie z partnerem pozwolenie na "skoki w bok"?

Pewnie się da, ale myślę, że nie każdy by umiał.

Wiem tylko tyle, że mój chrzestny ożenił się ze względu na łatwość otrzymania mieszkania, teraz już jest tylko nienawiść i wyniszczanie się, kurator, separacja, odwieczne wojny, zniszczone dzieciństwo ich dzieci...-> to jest bardzo dziwny układ ludzi nie pasujących do siebie w 100%.

ale cóż - przykład przykładowi nierówny

Prawdziwy związek można stworzyć tylko wtedy gdy jest miłość, czas wszystko weryfikuje i bywa okrutny!
Nie warto nikogo krzywdzić, bo krzywda wraca w różnych sytuacjach.

Oj, ten rodzaj krytyki lubię najbardziej.
Dziękuję bardzo.

Wiele lat temu usłyszałam pytanie: "Lepiej wyjść za mąż za tego, z którym w łóżku jest mi świetnie, czy za tego, który jest dobrym człowiekiem?". Zadająca pytanie wyszła za mąż za tego drugiego. Dzisiaj są już dziadkami, a cały czas kochającym się małżeństwem.

invisible - zapytałaś, czy się da. Czy człowiek może przebiec 100m poniżej 10s? Może. Ale takich ludzi jest kilku.
To, czy konkretna osoba poradzi sobie ze stworzeniem stabilnego związku, zależy od bardzo wielu rzeczy. A jeszcze piszemy o związku bez miłości. Mówię - da się, ale w moim odczuciu da sobie z tym radę niewiele osób.

szczerze?
Nie potrafiłabym być z kimś kogo nie kocham . Zdarzało się mi coś takiego jak kochałam, ale przestałam (to się nazywa pospolicie zauroczenie), ale gdy tylko poczułam ze ,,to nie jest to'' rozstawałam się z daną osoba i może nie od razu, ale faceci rozumieli to . . I również minęło wiele czasu i mężczyzn w moim życiu, gdy znalazłam narzeczonego którego kocham całą sobą
I wiesz co ci powiem?
Może chodzi ci o to ze nie chcesz być samotna itp itd ale jeśli chodzi o kasę to zacytuje ci kogoś . .
,,Ja nie muszę mieć za co żyć-muszę mieć po co..''
. Molesta (pseudonim) .

Odradzam związek, kiedy brak uczuć - z własnego doświadczenia. Przeżyłem i wiem co to znaczy udawać, że uczucia nie są do niczego potrzebne. Choć fakt - są ludzie, którym one faktycznie nie są niezbędne. Czy Ty Invisible do takich ludzi sama się zaliczysz?

Pewnie i można, ale myślę że większość takich małżeństw kończy się fiaskiem. Nie chodzi o to, że muszą być wielkie motyle itp, ale jeżeli powiedzmy nie ma w ludziach żadnej chęci bycia razem i np nawet się nie lubią, to ja czarno to widza. Jeżeli lubią się i dobrze dogadują, to przypadek wydaje się bardziej możliwy do zrealizowania, ale też fakt
-co z seksem? Ja np bez miłości bym nie mogła. Niektórzy by mogli, to fakt. Ale czy wtedy byłby dla nich w pełni satysfakcjonujący?
- po drugie mogą na swojej drodze spotkać kogoś, kogo pokochają i wtedy idea związku z rozsądku bierze łeb.

Poza tym, wróćmy do tego seksu. Nawet jeżeli nie jest dla kogoś problemem uprawiać seks bez miłości, bo partner jest atrakcyjny i tyle. To co za ileś lat? Wydaję mi się, że skoro nie kocha tej osoby, to seks się znudzi. A myślę, że jak kogoś się kocha, to to uczucie w dużym stopniu napędza namiętność i ta druga osoba może wyglądać już staro, nieładnie, a my nadal patrzymy z pożądaniem.
Jeżeli ktoś jest starszy i potrzebuje kogoś, by tylko był, to może się uda. Choć i jako starzec można się zakochać z wzajemnością . Jeżeli jednak ktoś ma całe życie przed sobą i pakuje się w taki związek, to wątpię.

jak sie jest w takim związku bo się lubi i to odpowiada to wszystko jest moim zdaniem dobrze, ale jak sie już zaczyna myśleć że cechy danego człowieka się sprawdzą i nam będzie z nimi wygodnie to to już chyba jesteśmy kalkulatorkiem...

to jaki ty masz problem, seks może być dobry i bez zakochania...
wejść, nie wejść, bez sensu pytania sobie zadajesz....a wejdź i sie przekonaj

czytając to co piszesz ze stabilny, zdrowy, normalny, wspierający sie to dla ciebie głos rozsądku...to czym jest dla ciebie miłość?

a może ty za dużo rozkminiasz i z góry coś zakładasz, bo boisz sie że jak bedzie bez zakochania to w końcu ci sie znudzi a jak będzie z zakochaniem to nie będzie stabilny...cholera cie wie

Wiem z własnego doświadczenia,że można doskonale mieszkać,opłacać rachunki,gotować,prać i sprzątać,mieć dzieci i wiele rzeczy materialnych z kimś,kogo nigdy się nie kochało.Można nawet uprawiać seks.Ale nigdy kochać się.I zawsze tęsknić do tego,czego nie ma.I tego szukać na serca dnie,albo...w realu...
Życzę Wam kochani Do Siego Roku!

Nie da się, bo "fortuna kołem się toczy".

nie umiałabym ,męczyłabym się

Otóż to..

Jestem w związku z mężczyzną ,kocham go ,kiedyś też mi to wyznał,była sielanka itp,nie na długo,kłótnie częste,kryzys ,jego ochłodzenie uczuć,pózniej chyba ich brak ,rozstanie,w czasie tego okresu gdy nie byliśmy razem( 3 miesiące i pół ) szukał kontaktu ze mną,powiedział w końcu że tęskni,myśli ciągle o mnie ,snie mu się itp że chciałby wrócić.Jednak to nie był najlepszy moment,nie porozumieliśmy się ,po pewnym czasie można powiedzieć los sam nas złączył,z jego inicjatywy.no i jesteśmy razem ponownie od 5 miesięcy .Był moment na początku że wyznał mi że mnie kocha,ale tylko raz pózniej cisza...jak nie wytrzymałam i spytałam czemu właściwie ze mną jest powiedział że COŚ do mnie czuje ,ciągne ciągle jego do siebie ,tyle przeszliśmy i dalej razem...zdenerwowałam się że tylko tyle ,powiedziałam jemu co myślę a on że ja naciskam a pozniej w końcu powiedział że on nie wie co to kochać...nie wierzę w to ,jestem jego pierwszą kobietą na poważnie ,po raz pierwszy mi wyznał miłość wtedy,jego gesty ,czyny wyglądają jakby kochał.stara się ,zależy mu na mnie ,jest zazdrosny kiedy trzeba ,liczy się z moim zdaniem,zmienił się również tak jak i ja na lepsze,nie mamy już kłótni a jak się zdarzają to zaraz je żegnamy.zawsze on pierwszy jest czuły ,inicjuje itp ja postanowiłam że to on będzie "zabiegał" o mnie a nie ja ,i robi to .Chcę ze mną być coś czuje hm...ja myślę że on kocha ,ale sam nie umię tego uczucia zrozumieć,kiedyś mówił że ma z tym problem bo w rodzinie nie okazywali itp ,jestem z nim szczęśliwa ale też właśnie to mnie trapi ,brak tego słowa mimo wszystko...może usłyszę je któregoś dnia,szczere słowa ,wiem że on nie chcę rzucać ich na wiatr i czeka aż będzie pewien