Dziecko w ciele kobiety - Netkobiety.pl

Postanowiłam nie rozmawiać już z moim partnerem na temat moich włosów, mówi że mam na ich punkcie obsesje i zachowuje się jak dziecko. Może to w połowie racja, wszystkie dziewczyny z uczelni zawsze zachwycają się moimi długimi włosami, są geste, lekko ścięte, do tego nie prostowane, zdrowe, nie farbowane, nie muszę je czesać układają się same w naturalne strumyczki do biustu, same się tapirują, nie mają równej długości bo niedawno je minimalnie zpazurkowałam czym wydają się gęstsze i szopiste. Mój Partner, jak mi się  wydawało lubił je, często się nimi bawił, czesał, i były takim punktem kulminacyjnym np w zabawie erotycznej. Nigdy nie czułam się atrakcyjną kobietą, czuje się brzydka, nie nawiedzę wychodzić i przebywać w towarzystwie ludzi, boję się krótkich włosów i unikam je jak diabeł wody święconej. Od zawsze miałam długie włosy, czesałam je w dwa warkocze i podobało mi się. Od paru tygodni są spięcia pomiędzy mną a nim, on twierdzi że jestem monotonna w tej fryzurze, co z tego że je spinam, czy rozpuszczam czy robię artystyczny nieład na głowie. Czuję się bezsilna bo chce mu się podobać za wszelka cenę ale nie w krótkich włosach. Rozmowa nie wchodzi tutaj już w rachubę, zaraz wpadam w histerie on się denerwuje i się zaczyna. Poszliśmy na kompromis że ja przecież wcale nie muszę tego robić ale nie będę się już więcej pytać go o zdanie nawet w kwestiach ubioru. Tylko że on ma bardzo dobry gust, ale nie wyobrażam siebie w krótkich włosach za ramiona. Czuję się strasznie brzydka, bezsilna, i nie mogę tego zmienić bo się zgodziłam na ścięcie włosów i obiecałam nie robić żadnych min żałości. On nie rozumie że one są oznaką jedyną OZNAKĄ przez którą czuję się kobietą, które tuszują moją kwadratową gębę, NIE NAWIEDZĘ SIĘ , nie nawiedzę. Nigdy nie byłam atrakcyjna mała, zwykła, szara mysz z krzywymi zębami i do tego martwymi przez co są szare, gruba dupa i kaczki nogi, usta ryby, zez, potężne dłonie faceta z grubymi paluchami, krzywy nos baby-jagi z którego wszyscy się nabijają i do tego niekształtna kwadratowa twarz... Strasznie się nie nawiedzę. Zaczęłam się odchudzać przez co zostałam chudą anorektyczką ja tego nie widzę ponieważ nie patrzę w lusterko które mnie pogrubia i tylko pogarsza mój stan emocjonalny. Każde wyjście z domu jest dla mnie strasznie trudne, zaczęłam ubierać się inaczej, bardziej odważnie ale dzięki tym włosom ja czuję się kobietą inną niż wszystkie, mogę nimi zakryć twarz i oczy, kiedyś patrzyłam się w oczy jak z kimś rozmawiałam teraz tego nie robię, bo dowiedziałam się że mam zeza, kiedyś czesałam koki, warkocze teraz tego nie robię, bo KTOŚ zauważył że mam mocno uwidocznione kości policzkowe i krzywy nos i śmieszne usta i duże palce i piegi, kiedyś się nie przejmowałam a teraz jestem jeszcze bardziej zakompleksiona niż kiedykolwiek. Bardzo go kocham i chce mu się podobać ale nie z krótkimi włosami. On tego nie zrozumie, nie uważam żeby wygląd był najważniejszy ale szlak mnie trafia jak idzie sobie jakaś kobieta w szpilach w których ja nie potrafię chodzić i ma długie włosy które prawdopodobnie są podniecające a on specjalnie się patrzy za nimi. Wiem że mam 21 lat i wiem że takie zachowanie powinna mieć 14- latka. Ale on nie przeżył takiego dzieciństwa które miałam ja... wiecznie opuszczona, samotna i wytykana palcami dziewczyna skazana wiecznie jako popychadło i "szkolna brzydula"  Wspomnę że nie kazał mi tego robić, stwierdził że byłabym kimś innym, nie ciągle w monotonii. Nigdy też bym nie chciała żeby to przeczytał, stwierdził by że naprawdę jestem dzieckiem... gdzieś podświadomie czuje że gdy nie zetnę włosów ( KTÓRE MU SIĘ PODOBAJĄ BO MÓWI ŻE LUBI JAK KOBIETA MA DŁUGIE WŁOSY ) Będzie niezadowolony, zwracać będzie uwagę na inne dziewczęta a po pewnym czasie mnie zostawi... Gdy natomiast zetnę włosy na krótko jestem niemalże w 100 % przekonana że wtedy będę jeszcze bardziej brzydka dla niego MOJA KWADRATOWA TWARZ UWIDOCZNI SIĘ BARDZIEJ PONIEWAŻ NIE BĘDZIE  DŁUGICH WŁOSÓW KTÓRE OPTYMALNIE JĄ WYDŁUŻAJĄ , Przy każdym słowie moje zęby będą świecić bezwstydnie obrzydliwą szarością odkrywając staranie i precyzyjnie rządki "krzywusów" A Mój nos babyjagi nie schowa się już za żadnym kosmyczkiem długich niczym wzburzone fale włosów. Będę szpetna i obrażająca jeszcze bardziej niż obecnie jestem .... Więc skoro jestem dzieckiem, do tego nie pociągam bo nie jestem asertywna a jeśli już mówię nie i próbuje postawić na swoim słyszę że tak tylko dziecko się zachowuje, mała zakompleksiona dziewczynka... czysty paradoks ! że się tak wyrażę. Ukrywam emocje głęboko i płaczę przez co słyszę - No tak, najlepiej się popłakać ! -  W panicznym strachu przed utratą mej jedynej kobiecości, wołam głuchym krzykiem ... właściwie nie wiem do kogo ? Może do niesprawiedliwego Boga ... czasem wydaje mi się że i on się ze mnie nabija.