Jak zapomnieć o kobiecie która była wszystkim w moim życiu? - Netkobiety.pl

jest chyba jeden sposob.
-ale ani nowa kobieta "na sile " , ani wmawianie sobie ze juz mniej boli  chyba do tych sposobow nie nalezy.

Wydaje mi sie , ze musisz SAM ZE SOBA poukladac sobie ...w sobie.Rozmawiaj sam ze soba, jesli Ci to pomoze, daj tej milosci umrzec.
Musi sie "WYbolec"

nic chyba nie mozna ZROBIC, to sie dzieje samo.

mialam na mysli : daj jej umrzec a nie  zabijaj jej

nie,
nie uciekaj. To nic nie da. Nigdy nie uciekniemy od niczego, wszystko zawsze pojdzie za nami.
Zabierasz swoje serce tam , gdzie idziesz.

Masz jakas pasje?, lubisz robic zdjecia, albo cokolwiek innego ?

"nie dajesz sobie rady", bo jestes wrazliwym mezczyzna . To normalne, ze boli i nie umiemy sobie poradzic . Ale to tylko TERAZ.
I wierz mi -chyba JEDNAK DAJESZ SOBIE RADY. To proces. Trwa.Musisz to przyjac i zrozumiec.

mozna by duzo mowic...ale
zacytuje Ci cos ( nie pamietam nicka tej forumowiczki , z gory przepraszam ):

"Pogodzenie się z rzeczywistością jest niezwykłym paradoksem - nie możemy się zmienić, dopóki nie przyznamy, że jesteśmy jacy jesteśmy. (...) Jak osiągnąć ten stan spokoju? Jak Jak patrzeć na ponurą rzeczywistość bez zakrywania oczu? Jak pogodzić się z tymi wszystkimi stratami, zmianami i problemami, których nie szczędzi nam życie?
Nikomu nie uda się tego zrobić bez oporu, bez wierzgania nogami i płaczu. Pogodzenie się z rzeczywistością to proces pięciofazowy - przypomina pogodzenie się konającego z własna śmiercią, z ostateczna stratą. Oto one:
1. Zaprzeczenie
2. Złość
3. Targowanie się
4. Przygnębienie
5. Pogodzenie się z rzeczywistością
Nie jest to proces przyjemny. Prawdę mówiąc, jest przykry a niekiedy wręcz bolesny.Przechodząc go, możemy czuć się tak, jakbyśmy od wewnątrz się rozpadali. Jego początkowi zazwyczaj towarzyszy wstrząs i panika. Przechodząc przez jego kolejne stadia, czujemy się często zdezorientowani, słabi, samotni i opuszczeni. Zwykle też mamy wrażenie, że wszystko wymyka się nam spod kontroli. Musimy poznać ten proces i oswoić się z nim. Nie musimy przechodzić tych faz kolejno, tak jak zostały podane. Możemy przerzucać się od złości do przeczenia, od przeczenia do targowania się i od tagowania się z powrotem do zaprzeczenia. Bez względu jednak na kolejność i szybkość przechodzenia z jednego do drugiego stadium, musimy przejść przez wszystkie.
Obchodźmy się ze sobą łagodnie. To jest rudny, wyczerpujący proces. Może pozbawić nas energii i wytrącić z równowagi. Obserwujmy się bacznie, przechodząc przez kolejne stadia i wstydźmy się tego, co czujemy. Rozmawiajmy z ludźmi, którzy mają poczucie bezpieczeństwa i mogą nam okazać zrozumienie, wesprzeć nas i pocieszyć. Wygadajmy się - przegadajmy ten proces. Musimy przez niego przejść".

nie wiem...
i chyba tez bym nie potrafila.

Ale wiem, nie z autopsji, ze to mozliwe.Widze to codziennie.

hmmm...to chyba nie jest zelazna maksyma ;-)
ja zawsze jakos przyciagam tych , ktorzy "dla mnie dobrze"...

ale na serio: to nie tak, na pewno TERAZ masz takie wrazenie tylko....
sprobuj na to spojrzec tak:
-niewazne JAK wartosciowe kobiety teraz spotykasz  i jak bardzo sa warte Twojego zachodu, starania, uczuc.
To wszystko niewazne. To nie TA. To wszystko. Po prostu nie TA.
Ale TA, sie znajdzie . I wtedy to poczujesz. Uwierz w to.

Mysl.
Ciesze, jezeli choc troche "pomoglam"
Choc wierze, ze pomoc mozesz sobie tylko Ty sam
.

Wysłałam Ci meila.

mam tylko takie jedno pytanie.czy po tym calym bałaganie mieliscie okazje  sie spotkac i porozmawiac.zawsze jest tak  ze po "wszystkim"kiedy emocje  opadna  rozpoczyna sie walka wenetrzna.zaczynaja dobijac nas pytania dlaczego,cos sie stalo,itd.nie pozwolisz ojej "odejść" ,poki nie zrozumiesz ze poświeciłeś dla tej osoby  zycie  a ona  zdeptała je w taki czy inny  sposób.nie możesz byc  codziennie dla siebie konfesjonałem-sluchac i rozgrzeszać.
nie pozbierasz sie dopoki doputy nie uświadomisz sobie ze ona cie  SKRZYWDZIŁA!(i mimo  ze mi łatwo to powiedzieć)-pomimo cudownej znajomosci zrobiła sobie z ciebie....
nie ważne jak to nazwiesz.
cholerny ból,wrecz  wewnętrzna  agonia będą Tobą szarpały do momentu aż nie uświadomisz sobie-KONIEC.
jeśli tego nie zrobisz  -stoisz  wowczas na  pozycji przegranej.
pomysl ile dla nej zrobiłes,ile ofiarowałes a co dostałes w zamian.niech to  da ci moralnego  kopa na to by unieść głowę-a wiem ze to boli-oj  cholera  jak boli!
IDŻ DO PRZODU!

jak zapomniec o kobiecie która była wszystkim w moim życiu?

tak naprawde to sie nie da, mozesz jedynie zrobic tak ze bedzie was laczyla tylko przeszlosc, ograniczyc kontakt do minimum, sms, nk, face.
i spotykaj sie z innymi dziewczynami, tak, na sile! nie sluchaj ludzi co ci mowia zeby nie robic nic na sile bo wyjdzie tak ze bedziesz 10 lat czekal. to jest jedyna sensowna rada. mozesz rowniez pracowac, ale to jest na odczekanie, dziala jakis czas a potem wracasz do puktu wyjscia. spotykaj sie z dziewczynami!

Oby tak dalej ;] ;*

Wiesz ciężko jest odpowiedzieć na pytanie bo nie wiem ile ze sobą jesteście? jak jest między wami komunikacja ? co tak sprawiło że jesteście ze sobą co was do siebie przyciągało? jaki z charakteru jest on ? jakie ma wady co robi na co dzień ?

Hmm a te słowa to facet kiedy wypowiadał wtedy kiedy mógł na tym coś ugrać? sam z siebie to powiedział czy sytuacja go do tego zmusiła ja nie bronie facetów ale to tak jak z moją czyli są kobiety które można określić jednie słowem S**ka nic więcej a są kobiety Anioły które dają tą  niesamowitą miłość i wie człowiek że żyje

a faceci wg mnie dość dobrze wiedzą że kobiety dość emocjonalnie podchodzą do wszystkiego a to już jak ktoś po myśli można skrzętnie wykorzystać

ja ostatnio miałem możliwość zaleczenia swojej rany bo spotkałem dziewczynę z którą się genialnie dogaduje ale to nie ta której szukam wyjaśnimy sobie wszystko i to jest moja dobra koleżanka ale to jest trud dobrej komunikacji wiesz to musi być uczciwe wobec drugiej osoby bo jeśli tego nie ma to druga osoba cierpi bardzo ...

moja zasada złota ostatnio to słowa mego przyjaciela ,,dają dobro dostajesz dobro dając zło dostajesz jeszcze gorsze zło '' i ja tego przestrzegam ; D

W jej przypadku nie było o w ogóle o tym mowy o żadnym wybaczeniu nie nie ... poza tym  sama zdecydowała o końcu naszego związku ja mam nowe życie i tym się teraz ciesze .....

Artur - mamy po 27 lat, więc nie była to jakaś zabawa dwojga dzieciaków, bylismy zaręczeni, mój facet twierdził, że dziękuje Bogu, że dał mu mnie, ale po 2 latach coś się zmieniło, wkroczyła rutyna, niespełnione jego marzenia i przyszły wątpliwoći. Rozstaliśmy się, powiedział że chyba mnie nie kocha, wydaje mu się, że się do mnie przyzwyczaił, ale niczego nie jest pewien, no i że bardzo mnie lubi, ale... No własnie, czy był aż tak nedojrzały mówiąc "kocham"?, Powiedz mi jedno, jak kobieta ma sobie poradzić z taką sytuacją - rozumowo wiem, że chcę być naważniejsza w życiu faceta, a jeśli tak nie jest, to nie ten. Ale jak teraz zaufać drugiemu, skoro ten był zawsze szczery, gdy mówił kocham - to tak myślał. Wiec co to jest ta miłość???? Skoro jej zabrakło. Może jakieś refleksje, jak ty to widzisz, dlaczego tamta dziewczyna, a nie inna?

Z autopsji wiem, że zdrady się nie wybacza i nie zapomina i na wszystko potrzeba czasu, który leczy rany.

Powodzenia!

Cześć,

Jestem w trakcie przeżywania bolesnego rozstania. Po 12 latach w związku, w tym 6 latach w małżeństwie, moja żona postanowiła mnie zdradzić. Ukrywała przede mną romans przez wiele miesięcy. Podejrzewałem, że coś jest nie tak, jednakże jako osoba bezgranicznie ufająca i wierząca w szczerość partnera, zawsze byłem przez nią odpowiednio pacyfikowany w momentach, gdy dopytywałem o me wątpliwości.

Nakryłem ją w łóżku z jej najlepszą przyjaciółką. Ich lesbijski romans trwał wiele miesięcy zanim go odkryłem. Zawsze było "to tylko koleżanka, jadę na trening (dziewczyny wspólnie trenowały piłkę nożną, więc tym bardziej nic nie podejrzewałem), my dziewczyny lubimy chodzić razem na zakupy". Gdyby przypadkiem ktoś spotkał ją w sklepie z facetem, nabrałby podejrzeń, zaczął coś gadać. W tym jednak przypadku, dziewczyny doskonale się ukrywały.

Wszystko odkryłem w lipcu 2015 roku. Nagrałem ostre, lesbijskie porno, zebrałem pikantne rozmowy, wygrzebałem rozmowy z komunikatora internetowego, na którym moja żona mówiła o "próbie wykręcenia się z zalegalizowanej miłości, że odnalazła swoją miłość". To wszystko bolało. Kurewsko bolało. Złożyłem pozew rozwodowy w sierpniu. Mamy styczeń 2016 roku, a mnie wciąż boli. Bardzo boli. Moja żona postanowiła rozbić naszą rodzinę. Mamy dwuletniego synka. Nie mogę się pozbierać mimo upływu czasu. Kocham ją jeszcze, nie mogąc się odkochać i zapomnieć. Boli mnie okropnie, że dziewczyny wciąż są razem, mieszkają w mieszkaniu, w którym żyłem przez 8 lat, wychowują mego syna. Boli mnie ich szczęście. To, że nikt ich nie napiętnował za to, co zrobiły. Nikt nawet nie wspomina, że to lesbijski romans... Z jej strony i ze strony jej otoczenia idą cały czas na mnie ataki. Że to wszystko moja wina. Że ja do tego doprowadziłem.

Jest mi cholernie ciężko. Czas nie leczy ran. Czas nie pomaga. Chciałbym, by cierpiały jak ja. Nie potrafię o niej zapomnieć...

My zranieni, uczuciowi, wybaczający mimo ran , nie wiem czy wciąż powinniśmy kochać te osoby czy bardziej uczyć się mieć do nich obojętny stosunek.  Sama wracam do wspomnień o byłym choć między nami było dużo złudzeń i ran. Też nie raz mówię sobie - a nie będę już myśleć teraz jestem wolna od przeszłości - a jednak serce pokazuje z czasem że nie jest tak do końca.  Myślę że powinniśmy mieć świadomość ze gdybyśmy wciąż byli w związku z byłymi to ilość ran i cierpień,  jakie musielibyśmy znosić obrzydziłaby nam życie na dobre. Kto wie do jakich głupich sytuacji bylibyśmy zdolni doprowadzić tkwiąc w toksycznych związkach. Musimy sobie jakoś wytłumaczyć że naprawdę lepiej jest odejść od tych którzy wywołują u nas silne uczucia i ogromne cierpienia.  Ludzie którzy prawdziwie kochają się nie zadają sobie tyle ran i bólu,  tylko razem goją istniejące rany, pomagają sobie troszcząc się o siebie i nie zdradzając siebie w żaden sposób.  Przebaczyć należy ale również iść dalej do osób które kochają nas prawdziwie , bez złudzeń i bez zadawania głębokich ran. Nie można pozostawać przy tych, którzy podeptaliby nas do nieprzytomności i nasze życie zmieniliby w duszące piekło i morze smutnych łez. Pięknie byłoby gdybyśmy nie idealizowali przeszłości tylko mieli jej dość i zapragnęli żyć tu i teraz.  Miłość to nie zadawanie cierpień i dawanie złudnych szans na lepsze tylko wspólne kroczenie do lepszego świata.  Gdy jedno upadnie drugie chwyta za rękę i idą razem dalej. Ale nie może tu być mowy o tym że jedno przewraca drugie, depcze po nim , zdradza w ukryciu a potem skruszony wraca i łudzi wszystkich,  że już się zmienił.  Wrócić do osoby można tylko wtedy kiedy jest ona już zupełnie kimś innym i nawet do głowy jej nie przyjdzie podkładać nogę tej osobie, ktorą kocha a którą wcześniej zraniła. Ale to dzieje się naprawdę rzadko by ktoś zmienił się.  Człowiek z trudem pozbywa się tych wad i o tym powinniśmy pamiętać. Poza tym tylko BÓG eie z kim powinniśmy być.  Sami dobieramy się trochę na ślepo,  ale to już głębsza analiza...

Jeśli można coś napiszę od siebie, w sumie tylko po to się zarejestrowałem.
Ja już próbuje o pewnej wyjątkowej dla mnie osobie zapomnieć jakieś 10 lat...i nic. Niestety. Próbowałem kilku związków przez ten czas, ale nie miały one sensu bo ciągle tęskne i wspominam tamtą jedną jedyną. Miałem pracę wyjazdową , objazdową po Polsce, zajmowałem się różnymi rzeczami, nic to nie dało. Obecnie jestem w "związku" z pewną dziewczyną ale jak poprzednio przestaje to mieć sens. Wiem że źle robię bo w ten sposób ranię też innych, ale ciągle mam nadzieje zapomnieć. Tylko jaki to ma sens jak każdej nocy od tylu lat śni mi się tylko ona. Już sam z siebie się śmieje . Chyba zostanę wiecznym kawalerem czy jak kto woli starym kawalerem, w końcu  w tym roku będę miał na karku te 31 lat
Trzymam kciuki za tych co poradzili sobie z takimi problemami, grunt to się nie poddawać, podobno na każdego ktoś czeka.
Pozdrawiam

Cos takiego to nie miłość, ale obsesja. A obsesje się leczy