Jestem samotna, nie umiem nikogo poznać :( - Netkobiety.pl

czyli jestes dziewica?? ;] u szokkkkkkk  a zarazem skarb dla tego szczesliwca ktory Cie pozna ;]

Mam  35  lat  na  dyskotekę raczej  nie  pójdę  bo nie  ten  przekrój  wiekowy  a  do  tego  trzeba miec  z   kim z iśc  .Myślałam  żeby  wybrac    się  na  imprezy  dla  singli co myślisz  ?

A   swoją  drogą  faceci  tylko  o   jednym.

No  widzisz  tak  mi  się  trafiło  ,ale  pewnie  nie  jestem  jedyna.

Tak  myślę  , żeby  się  zalogować  na  jakimś portalu  randkowym .Lubię  się  bawić ,ale  brak  towarzystwa  powoduje ,że  jestem  skazana  na  samotność.  Wiesz  zazdroszczę  Ci  Twojego  wieku  ech  gdybym  ja  miała  20 lat . Kiedyś  myślałam , że  zdobycie  wykształcenia  i  dobra  praca  to  szczyt  szczęścia  teraz  już  wiem  , że  nie.

Jesteś  bardzo   miła  .Dziękuję  za  odpowiedzi.  Chciałabym  być po  prostu  szczęśliwa i  potraktować  to  co  teraz  przeżywam  jako  doświadczenie  życiowe . Może  muszę  tak  długo  czekać  na  miłość  bo  będzie  to  coś  naprawdę  wyjątkowego.

Nataszka-głowa do góry- jak mialabyś się związać byle jak i z byle Kim- to lepiej być samą.A z tym wolontariatem- to dobry pomysł- myślę,że tak wiele mogłabyś zrobić dla innych ludzi.Ze znajomościami internetowymi - zachowuj rozwagę- traktuj je raczej jako koleżeńskie- bo tak naprawdę nie wiesz- kto siedzi po drugiej stronie klawiatury i Ty się zaangażujesz- a Ktoś potraktuje Cię jako odskocznię od codziennej żonki - i później jest strasznie przykro.Imprezy dla singli w Twoim wieku - jeszcze super sprawa- przecież to okazja by się pobawić i nikogo nie szokuje,że jesteś sama- w przeciwieństwie do innych imprez- gdzie osoby samotne są troszkę zagrożeniem i tak się je niestety postrzega.Mam nadzieję,że znajdziesz swojego partnera i to wtedy- gdy najmniej się tego będziesz spodziewała.Pozdrawiam!!

Aha...... po portalach randkowych za dużo sobie nie obiecuj- wielu tam bardzo zmanierowanych Panów.

Danusiu  witam  Cię. Jeszcze  się  nigdzie  nie   zalogowałam  ,ale  zamierzam  zachować  rozsądek na  tych  portalach  randkowych  chociaż  z  drugiej  strony  boję  się  , że  jak  człowiek  jest  głodny  uczuć  to   może  stracić    czujność  i  zaufać  komuś kogo  tak naprawdę   się  nie  zna.  Też  myślę  ,że  wolontariat   jest  fajnym  pomysłem.  Pozdrawiam   Cię  serdecznie  i   dziękuję za  wsparcie.

Dziewczyny - ktoś to już napisał na forum dzisiaj i bardzo mi się spodobało - Nie pytaj co inni mogą zrobić dla Ciebie, ale co ty możesz zrobić dla innych ... Wiecie to nie tak, że ktoś do Was przyjedzie na białym rumaku i powie : Moja ty, moja Świat jest pełen samotnych facetów - wiem, bo mam kilku takich w pracy, którzy mimo tego, że są wartościowi i przystojni nigdy się na to nie odważą, żeby zagadać do kobiety , nie mówiąc już o jakimś umawianiu ... Czasem trzeba zrobić ten pierwszy krok. I czasem musimy to być my - kobietki. Wiem, bo sama zrobiłam ... I jestem szczęśliwa Przede wszystkim bywajcie dużo wśród ludzi ... najgorsze co można zrobić to zamknąć sie w czterech ścianach. Trzymam kciuki !

Bardzo  się  cieszę  Elu  ,że  do  mnie  napisałaś wiem ,że  mnie  rozumiesz przeżywasz  to  samo  co ja.Nie  raz miałam  oczy  pełne  łez bo  w  stanie  skrajnej  rozpaczy  nie  potrafiłam  odpowiedzieć na  pytanie  co  dalej  z moim  życiem????  Nie  raz  myślę  o  tym  , że  nie  wytrzymam  tej  samotności  !!!!!  Nie  chodzi tylko  o   to  ,że  nie  mam  faceta nie  mam  też  przyjaciół  bo  wszyscy  się  sparowali .Niestety  na  ludzi  samotnych  nie  patrzy  się  dobrze  a   jedynie  z współczuciem  .To , że  nie  chodzisz  do  lekarza  nie jest   dobrym  pomysłem  .Ja  pracuję  w   służbie  zdrowia  więc  radziłabym  Ci  jednak  się  przebadać  .  Gdybyś  chciała  ze  mną porozmawiać  daj  znać.  Trzymaj  się.

Witaj Natasza jak Ci miął dzien? wiesz tak wczoraj mnie poruszylo to co pisalas ze caly dzien myslalm o Tobie i nawet na ulicy sie rozgladalam za jakimis fajnymi facetami dla Ciebie hehe... co do przyjaciol to ja tez naleze do tego grona samotnych jedynym moim przyjacielem jest moj chlopak ,ale to nie to samo co przyjaciolka czy kolezanka.Studiuje na meskim kierunku i pech trafil ze na 15 grup na roku jako ja jedyna trafilam do grupy z samymi chlopacami niektorzy mi zazdroszcza,lecz na dluzsza mete to wcale nie jest fajne nie mam żadnej kobiety z ktora moglabym porozmawiac o wszytskim ... kiedys mialam przyjaciolke,przyjaznilysmy sie przez dlugie lata ale Ona potem zwiazala sie z chlopakiem i ja poszlam na bok az w koncu w ogole przestala sie do mnie odzywac.I tak teraz obracam sie w gronie samych mezczyzn ,czasami mysle ,ze przez to nie bede sie kiedys umiala porozumiec z kobietami.

Cześć Natasza !!!

To, że masz 35 lat i że jesteś starą panną a także to, że nie miałaś faceta to nie koniec świata. Jesteś młodą kobietą takie kobiety jak Ty mają ogromne wzięcie, więc wszystko przed Tobą. Możesz to zmienić, ale musisz chcieć to zmienić w myśl stary zasady ?chcieć to móc a móc to chcieć?. Nie zastanawiaj się ciągle, dlaczego jesteś sama i nie załamuj rąk, bo to ci nic nie da. Skutki takiego ciągłego zastanawiania się i rozmyślania spowodują, iż w Twoim życiu się nic nie zmieni. Musisz najpierw zaakceptować samą siebie taką, jaka jesteś a potem zmienić krąg znajomych. Bo z tego, co piszesz to obracasz się wśród samych kobiet a tam raczej kandydata na męża nie spotkasz. Wolnego faceta spotkasz wszędzie rozejrzy się dookoła. Nie masz pojęcia ilu jest wolnych facetów szukających swej drugiej połowy. Wolnego faceta spotkasz w kinie, na ulicy, w pub - ie, w kawiarni, w restauracji na kręglach, w siłowni, na basenie, w górach tym bardziej teraz, gdy zaczyna się sezon zimowy dosłownie możesz spotkać wszędzie. Myślę, że znalezienie faceta nie powinno sprawiać Ci trudności. Jedyną trudność, jaką musisz pokonać to samą siebie musisz zmienić tok myślenia i nastawienie do życia.

? Może się zdarzyć w mgnieniu oka to, czego nie spodziewamy się w ciągu całego roku ?

Droga Nataszo

Znam twój problem. Niestety ukończenie studiów na babskim kierunku nie przyniosło mi nic dobrego, gdybym mogła cofnęłabym czas i poszłabym na Politechnikę tam jest dużo fajnych ludzi.
Ale nie ma się co załamywać i tracić nadziei. Nie jesteś sama i masz nas. Trzeba będzie wreszcie zorganizować ten zlot singli, moze w Krakowie.

Pozdrawiam

Monika

Cześć Moniko  .  Też  bym  zmieniła  kierunek  studiów  , ale  ileś  lat  temu nie  wiedziałam  jakie  mogą  być  konsekwencje  mojego  wyboru. Jak  najbardziej  jestem  za  zlotem  singli!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.  Pozdrawiam.

Pewnie  Ci zazdroszczą  jesteś  otoczona  wianuszkiem  facetów . Wierzę  ,że  jest  Ci  ciężko bo  fajnie  jest  pogadać  z  dziewczynami  o  tzw pierdołach , czy  o  sprawach typowo  kobiecych  . Szczytem   byłoby  mieć  przyjaciółkę  taką  od  serca.  Wiem  jak  to  jest  na  studiach  głównie  w  grupach  zawiązują  się  znajomości ponieważ   spędza się  razem  dużo  czasu. Jeżeli  mieszkasz  w  akademiku  to  może  tam  mogłabyś  się  rozejrzeć  ,jeżeli  na   stancji  to  może szukać  współlokatorki.Może  wpadnę  jeszcze  na  jakiś  pomysł  to  dam  Ci  znać. Na pewno  świetna  byłaby  z  Ciebie  swatka.

Jano  6412   dziękuję  za  miłe  słowa  .  Co   tydzień  jestem  na  basenie  .  Do  kina  mogę  się  wybrać ,ale   chyba  tylko  na  seans  dla   singli  . Byłam   w  różnych  miejscach  , ale  nic  się  nie  wydarzyło.  Wiesz  zniechęciłam   się  już   .

mieszkam w pokoju jednoosobowym ,ale czesto przebywa u mnie chlopak nie jest zle,przezyje Miłych snów życze i udanego jutrzejszego dnia 

Danusiu, to nie było tak do końca pod twoim adresem. Dziwią i trochę irytują mnie po prostu te ckliwe porady typu: będzie OK, musisz tylko się trzymać. I jeszcze te uśmieszki w tekście...
Ale czytam twoje wypowiedzi. Są ciekawe.

Hej !!!

No widzisz sama go takim uczyniłaś, bo rano już wstałaś z takim nastawieniem, że będzie szary zwykły i nie przyniesie ci pocieszenia. Spróbuj myśleć pozytywnie rano jak wstaniesz nie mów sobie, że to będzie szary zwykły dzień, ale że to będzie piękny dzień, że będzie lepszy niż wczorajszy. Każdy dzień jest inny i może być inny, jeśli go takim uczynisz. Wiara czyni cuda, jeśli uwierzysz, że będzie piękny to taki będzie, jeśli wmówisz sobie, że będzie szary to taki będzie.

Współczuję Ci wiem, co to znaczy i co przeżywasz sam kiedyś przez podobną sytuację przechodziłem.

Ale to nie koniec świata nie on jeden jest na tym świecie. Znajdziesz innego i może nawet lepszego od niego. Ktoś kiedyś powiedział ? facet jest jak autobus nie ten będzie następny?. 

A Twoją modlitwą niech nie będzie ?Panie, uczyń moje serce lodem, gdy karzesz mi iść krainą śniegu. Jak zgasić to, co ciągle się w nim tli??

Lecz; Panie daj mi wiarę i siłę bym nigdy się nie poddałabym nigdy nie upadła a jeśli już upadnę daj mi taką siłę, jaką masz ty bym mogła się podnieść i iść dalej. Postaw Panie na mej drodze życia kogoś wspaniałego kogoś, kto pokocha mnie tak jak ja jego obdarz mnie panie miłością i radością. 

Halo drogie panie

Ja mam podobną sytuację. Czasem marudzę nie przeczę, jestem niezośna też się zdarza,
złośliwa owszem.

Ale staram się mimo wszystko patrzeć na świat przez różowe okulary. To trudne
zwłąszcza ze do niedawna miałam ogromne komlpeksy na punkcie swojego wyglądu.

Wiele lat pracowałam na swój wizerunek tzn. styl ubierania i malowania oraz długość wlosów)
i podpatrywałąm modelki, uczyłąm się ich stylu niestety przed lustrem. Praca z lustrem które
wychwyci każdą niedoskonałość jest niesamowita.

Natasza marudzi że skończyła babską szkołę ja też. Studia o kierunku rachunkowość,
uszczypliwe koleżanki w pracy oraz wieczne ploty sprawiły że stałąm się trochę gburowata,
nie zwracam już uwagi na to co mówią i myślą o mnie ludzie, wiem jak wygladam i co potrafię,
a czego nie potrafię to staram się tego nauczyć.

Zawsze marzyła mi się praca głównej księgowej, lecz niestety nie jest mi dane szkolić się w tej dziedzinie. Dlatego wykonuję coś innego, równie absorbującego. 

Czasem jest mi smutno że nie mam przy sobie bliskiej osoby (męża, chhłopaka czy po prostu przyjaciela) ale wierzę absolutnie że będe go mieć.

I jeszcze jedno, Louise Hay nauczyłą mnie jak nie zazdrościć innym szczęścia i samemu być szczęśliwym. Tego wam też życzę,

Pozdrawiam

Monika

Na świecie jest tylu samotnych ludzi i żaden z nich nie może się odnaleźć, to śmieszne... Ja też jestem samotny, całkowicie, chociaż między tyloma ludźmi. Myślałem, że zrozumie mnie ktoś kto przeszedł podobne cierpienia w życiu co ja, ale się myliłem. Przyjaciółka powiedziała mi, że wtrącam się w jej sprawy, że mam ją za nikogo, a tak nie jest... Ja po prostu dbam o swoich przyjaciół, są dla mnie kimś wyjątkowym, żywo interesuje się ich życiem, aby nie musieli dźwigać sami tych trudów i mieli z kim dzielić radości. Fakt może czasem powiem coś co rani i rozumiem to, ale nie opuszczam i chce to poprawić, bo przecież postępowanie przyjaciela może też mnie ranić i otwarcie o tym mówie, ale nie odchodzę... A teraz nie wiem czy mogę mówić o niej jako o mojej przyjaciółce, chyba chce się ode mnie odwrócić, a ja potrzebuje zwykłej ludzkiej nieprzymuszonej pomocy. Ale jeśli ktoś pyta mnie jak ja się czuje, kiedy o to poproszę, to jest to naprawdę bardzo raniące, nie mam siły o tym pisać.

Ja też już przestaje wierzyć, nie mam siły, nawet w internecie. Portale Randkowe są do niczego w moim przypadku z nikim nie mogę nawiązać kontaktu, chociaż się staram. A teraz się boje... Jest tak, że ja staram się dać jak najwięcej od siebie, bo wiem iż człowiek potrzebuje pomocy, potrzebuje wsparcia, potrzebuje drugiego człowieka, ale potem zostaje sam - dałem, pomogłem, podniosłem kiedy leżał na ziemi, a sam leże, płaczę i nie ma mi kto pomóc. Nie wiem po co mi moja dobra dusza, jeśli zawsze ktoś ją rani. Nie pomogą mi słowa, że będzie dobrze, wyjdź do ludzi, zobacz w internecie, to nie pomaga... Myślałem, że będzie dobrze - jest źle. Wyszedłem do ludzi - zostałem zagoniony spowrotem. Ratowałem się internetem - poznałem, spotkałem się, pojechałem 320km dalej, przywiązałem się, wróciłem i teraz cierpie, a z okolicy nikogo...
To nie jest tak, że można sobie powiedzieć iż będzie dobrze, jeśli nie będzie - każdy kto tak mówił miał kogoś obok siebie, kogokolwiek. A ja nie mam nikogo, zupełnie - chociaż mieszkam z rodziną. Nie umiem tego tłumaczyć, po prostu czuje się sam jak palec w tłumie ludzi, a kiedy jedyna przyjaciółka mnie opuszcza, bo tak się czuje, to jest jeszcze gorzej. Tak, ja nie mam przyjaciół... Starannie ich dobieram, bo nie chce, żeby mi już ktokolwiek wbijał nóż w plecy i w serce. Nie potrzebuje rzeszy ludzi mnie otaczających tylko jedną osobę, jedną, to tak wiele? Nie mam siły mówić sobie, że będzie dobrze, wszystko mnie przygniata, ja nie mam siły dźwigać tego sam, po prostu już nie mam siły.

Dzisiaj obudziło mnie moje własne serce, a raczej nawet nie dało zasnąć. Słyszałem je tak wyraźnie, jakbym był obok. Biło, raz wolniej, raz szybciej, czasami nawet się zatrzymywało, ale biło; tak mocno iż czułem je na klatce piersiowej. Ale biło samotnie, samotnie i smutno... Nie mogłem zamknąć oczu, bo w wyobraźni widziałem swoje serce, serce w ciemnym pokoju, ciemnym, pustym i zimnym i w nim tylko moje serce. Serce i dźwięk jego bicia rozchodzące się po pomieszczeniu i wracające echo... Tak pusto i zimno - to przerażające. A w sercu jeden nóż, wbity mi jakiś rok temu też przez osobę uważającą się za moją przyjaciółke - starałem się wytłumaczyć o co chodzi, ale nic to nie dało, nóż pozostał, rani i przyprawia o łzy. Chce żeby ktoś pomógł mi go wyciągnąć, bo sam nie daje rady. Ukazuje to co mnie boli, moje demony, prosze o pomoc, o wytłumaczenie, bo mam w głowie pozostałości po tamtejszej znajomości i stąd czasem moje dziwniejsze zachowanie, ale... Nie dostaje pomocy... Znowu zostaje sam, na ziemi, zbolały, płączący i nie mający już siły błagać o pomoc.

Czuje jak życie mnie opuszcza, nikt nie chce odkryć do końca tego kim jestem, nikt nie chce podać ręki i pomóc mi wstać, jak zwykle... A serce tylko boli coraz mocniej i nie daje spokoju.

"Serduszko moje, proszę przestań bić - nie męcz mnie już!"

Poziomko....... a może zasypuj dołki- by w nie nie wpadać.Moja córka zawsze powtarza...... jak masz ochotę- to rycz...... jak się wyryczysz- to organizm się oczyści........ i wszystko widać w lepszych kolorach.Tych kolorów życzę......

Nadszedł  chyba  czas  na  podsumowanie  tej  dyskusji. Ela tak  naprawdę  nikt  nam  nie  odpowie  na pytanie jak  przetrwac  tą  samotnośc  co  zrobic  żeby  nie  byc  samotnym  , albo  będziemy   miały  szczęście  i  znajdziemy  swoje   połówki  , albo  nie  . Ja  wierzę  w  przeznaczenie  i coraz  bardziej  przyzwyczajam  się  do  tego  , że  moim przeznaczeniem  jest  życie  w  pojedynkę. Dziękuję  za  wszystkie odpowiedzi  . Pozdrawiam. A   i  jeszcze  jedno  do  wiadomości  Jaro  6412  jestem  z  Poznania  .

to niesamowite !!! mam przyjaciele który ma ten sam problem co ty ! jest w twoim wieku , przystojny , bogaty ale strasznie samotny, zastanawiamy sie wszyscy co sie dzieje ale nic nie przychodzi nam do głowy . moze małe spotkanie ? napisz mi skąd jestes?

Natasza jest za stara dla mnie .
Mieszka w innym mieście .
Pochodzi z innego środowiska .
Inaczej postrzegamy świat.
Reasumując - nie pasujemy do siebie ..albo pasujemy jak pięść do nosa .
W głowie nie mam za wesoło
Pozdrawiam Astar

Do  wiadomości   plastikowego  nieba  :  sama  jestem  bogata  więc    szukam  biednego  .
                                                                                                                                                     

                                                                                                               Pozdrawiam

ziomek to ty malolat jeszce jestes i malo wiesz o zyciu , sadze ze ty szukasz kobiety tylko do zaspokajania swoich potrzeb sexualnych a nie dla milosci ....zenada z Toba

witaj ziomeczku, czyli czarne plany poszły sobie precz jak widzę.
I z tego bardzo, bardzo się cieszę, bo masz zamiar dożyć 30 lat!!!!!!!!!!
Jakoś wcześniej chyba nie wspominałeś o wieku więc nie wiedziałam.....
raczej jakaś 17 stka zalecana.

pozdrawiam serdecznie

Astar, jeśli facetów jest za mało w stosunku do ilości kobiet, to powiedz mi proszę, dlaczego jest tylu samotnych, właśnie mężczyzn? Ale przecież nie tylko mężczyzn... W tym wszystkim jest jakiś paradoks - teoretycznie na tym forum większość użytkowników jest w jakiś sposób samotna. Osobiście znam naprawdę bardzo mało przykładów, spotkania i stworzenia czegoś więcej niż tylko zwykła znajomość, przez ludzi właśnie z takich for/serwisów/portali, którzy mieszkają w jednym mieście.
Dlaczegóż tak jest?

Podobno przeciwieństwa się przyciągają, ale jest jakaś niezgodność, bo przecież szukamy ludzi o podobnych zainteresowaniach i pasjach. Chodzi raczej o przeciwieństwa natury biologicznej typu: wysoki + niska. Przeciwieństwo typu spokojny + imprezowiczka to raczej marne połączenie, wiem z doświadczenia, więc tą... "teorie przeciwieństw" można schować do szufladki, bo idzie wymyślić pełno dziwnych odskoczni w których idzie się pogubić. Aczkolwiek jeśli ktoś ma dobre pomysły, ale brak mu chęci do realizacji, to przyda mu się osoba, która da zapłon to zrealizowania tych pomysłów. Powinniśmy się uzupełniać, ale i tak jest to bardzo trudne, chociaż "na papierze" wygląda dość łatwo, sam nie wiem.

Nataszo, kwestia samotności jest dziwna i to bardzo. Podobno wszystko zależy od chęci i tu przykład gdzie spotkałem się z pewną kobietą, która chce stałego związku, ja też go chce, bo przelotne znajomości mnie nie interesują, ale co stwierdziła... Że możemy być tylko przyjaciółmi i jej teza iż niektórzy mogą być partnerami, a inni tylko przyjaciółmi, a to jest nieprawda totalna. Osobiście uważam, że kochać można naprawdę każdego, wiem po sobie, ale ciągle uderza we mnie myśl iż ludzie wierzą w taką bajkę, że kiedyś kogoś znajdą i... żyli długo i szczęśliwie. Takie uniwesalne drugie połówki naprawdę nie istnieją i tutaj też przypomniały mi się teorie Freuda - my szukamy partnerów jak zwierzęta, nie jak ludzie. Przykre to, ale chyba prawdziwie, mi coraz bardziej prawdziwe się to wydaje. Oczywiście są jeszcze problemy z dzieciństwa, które przekładają się na późniejsze aspekty życiowe, ale przykład mogę podać bardzo prosty - gwiazdy. Nie te na niebie, chodzi o ludzi sławnych. W dużej ilości są to ludzie, którzy mają urodę, pieniądze, sławę. Przekładając na biologiczno-życiowy punkt widzenia mają dobre geny, są ustabilizowani i towarzyscy, albo coś w ten deseń. Zwierze szukając sobie partnera szuka takiego, który jest ładny - błyszcząca sierść, siła fizyczna itd. itp. Co świadczy o dobrych genach. Szuka partnera, który jest wysoko postawiony, najczęściej lider stada, co zapewni stabilizacje w kwestii wyżywienia potomstwa, bo lider ma pierwszeństwo. I ludzie tak samo, przykład sław - co chwile mają nowego męża, czy nową żone. Co chwilkę... Pozostaje kwestia naszego wnętrza na które nikt nie patrzy chociaż tak mówi, ale tak nie jest - nie chce mi się wierzyć, że ja źle trafiam.

Mam dwa skrajne przykłady - jedna kobieta, która dobrze zarabia, lecz nie ma partnera, bo niby traktują ją jak osobę tylko do łóżkowych zabaw. Pojawiłem się ja, wiem dobrze iż nie traktuje kobiet przedmiotowo, ale zauważyłem, że Ona zaczeła mnie właśnie tak traktować - czyli tym razem to ja miałem mieć rolę erotycznej zabawki, co naprawdę mi nie odpowiadało. Ale z drugiej strony nie musiałbym się martwić i finanse. Niestety dla mnie bezduszny kawałek papieru (pieniądz) jest nic nie warty, ważniejszy jest człowiek. Mimo iż Ona "niby" chciała i ja też chciałem to raczej nic by z tego nie wyszło, bo nie zwracała uwagi na to co ja czuję, ale nie mam ochoty się w to dalej zagłębiać.

Drugi przykład - kobieta, która zarabia nie najlepiej, niby też szuka kogoś kto będzie ją szanował, wygląd mało ważny, bla bla bla bla... Sterta bzdur i kłamstw! Wyszło na to iż szuka bogacza, najlepiej powyżej 180cm wzrostu i to starszego, bo... Bo zawiodła sie na kilku młodszych... Tym samym ja straciłem jakiekolwiek szanse - w moim mniemaniu. W to też nie chce mi się zagłębiać, ale znam ludzi starszych, którzy niewiele ze swoim wiekiem mają wspólnego (w złym sensie) i też tych, którzy są bogatsi, wiecznie zabiegani, traktujący innych przedmiotowo - nie mogłem jej tego wytłumaczyć.

I potem ktoś śmie twierdzić iż nie patrzy się na wygląd bla bla... Oczywiście, tak trzeba - nie patrzeć na wygląd, albo raczej nie przywiązywać do tego, aż tak wielkiej wagi, bo można o siebie zadbać. Mimo iż tak trzeba, to tak nie jest i ludzie zwracają wielką uwagę na to o czym mówią, że nie zwracają - czyli kłamią. Kłamią też z tym iż zwracają uwagę na wnętrze, a tak też nie jest - jedna i druga kobieta z moich przykładów spotykały się z tzw. "cwaniakami", którzy to jak widać nie podołali wyzwaniu, albo nawet nie umieli. A mogły pomyśleć i zwrócić się ku spokojniejszej męskiej części i wydobyć z nich prawdziwego lwa - tak, kobiety też muszą się starać, a nie myśleć, że to o nie trzeba się ciągle starać. Ale mniejsza o to...

Jeśli któraś z samotnych tu Pań powie, że nie zwracają uwagi na wygląd i inne duperele na które rzekomo nie zwracają uwagi to prosze bardzo - ja chętnie skorzystam z zaproszenia. I tak czekają mnie samotne święta, samotny sylwester i pewnie cała reszta życia. A może autorka tematu się skusi? Długo nie byłem w Poznaniu...

Philosoph, odnośnie przeciwieństw, wydaje mi się, że trudno jednoznacznie rostrzygnąć, czy taka reguła ma sens. Obok niej istnieje też reguła, że to właśnie podobieństwa się przyciągają. Sądzę, że można rozpatrywać to zagadnienie na kilku wymiarach. Być może w kwestii dominacji i uległości rzeczywiście przeciwieństwa się przyciągają i taka para dominujący/ca i uległa/y mogą wspólnie jakoś egzystować. Być może prawdziwa jest też reguła, że im bardziej męski jest mężczyzna, tym bardziej pociąga go kobieca kobieta. Myślę też, że znajdą się wyjątki od tych prawidłowości. Z własnych obserwacji wiem, że najczęściej para ma szansę przetrwać długo ze sobą, gdy łączy ich podobne podejście do życia oraz ważne są dla nich podobne wartości. Gdy ten warunek jest spełniony, istnienie drobnych przeciwieństw (np. on interesuje się militariami, a ona uwielbia loty balonem i fotografię) tylko wzbogacają codzienne życie. Chyba potrzebne jest odpowiednie wyważenie przeciwnych i podobnych cech.
Nie umiem dokońca zgodzić się ze stwierdzeniem, że kochać można każdego. Dałabym prawo osobom do decydowania o tym, czy chcą się ze mną związać. Chyba że mówisz o braterskiej miłości do każdego człowieka. Wiem, że gdybym nie spotkała swojego chłopaka, nadal miałabym szansę pokochać innego. Z drugiej jednak strony tylu mężczyzn chodzi po świecie, a ja nie zwracam uwagi na każdego. Masz dużo racji podkreślając znaczenie biologii przy wyborze partnera lub partnerki. Sprawa jednak trochę się komplikuje i chyba trudno pokazać wszystkie motywy, które kierują danym człowiekiem. To mieszanka nie tylko urazów z dzieciństwa, ale też temperamentu, wynikającej z niego osobowości, kontekstu kulturowego, ról odgrywanych w społeczeństwie, wierzeń, przypadku oraz samego podejścia do miłości. Z powodu wielu czynników, które mogą mieć znaczenie w czasie, gdy dwoje ludzi poznaje się, trudno tu stawiać jednoznaczne tezy i na ich podstawie wysnuwać dobre rady. Kolejnym utrudnieniem w budowaniu związku jest gotowość obu osób do zaangażowania się. Nie muszą w tym samym czasie być jednakowo gotowi i zdecydowani. To utrudnia sprawę. Wiem to z autopsji.
Prawdopodobnie nic nie poradzisz na to, że dużo osób wierzy w bajkową miłość i czeka na prawdziwego księcia z bajki. Mam wrażenie, że takie osoby nie są jeszcze gotowe, by wiązać się z kimkolwiek. Może nigdy na to nie będą gotowe? Zaznaczam jednak, że to moje osobiste zdanie. W sumie kiedyś też podobnie myślałam, aż w końcu dojrzałam do prawdziwego związku. To nie było takie proste jak pstryknięcie palcem i musiałam stoczyć zacięty bój o swoją miłość. Z perspektywy czasu widzę, że się opłacało. Mój chłopak nie jest ideałem, ale jego dziwactwa rozczulają mnie zamiast denerwować. Odnośnie wyglądu- jestem chyba przypadkiem potwierdzającym Twoją regułę. W moim przypadku miał on znaczenie, a szczególnie pewien jego aspekt (szerokie plecy pływaka) Może jestem bardzo wymagająca, ale bardziej od wyglądu liczyła się ciekawość świata i pasja życia (to chyba można by podciągnąć pod wnętrze duchowe).
Myślę, że warto szukać i czekać na osobę, która w pełni nas doceni i z wyrozumiałością spojrzy na nasze wady (które przecież każdy ma). Wiem jednak, że moje przekonania o związkach miedzyludzkich są odbiciem potrzeb, których zaspokojenie w związku jest dla mnie ważne oraz mojej osobistej wizji "idealnego" (modelowego) związku. Ty możesz szukać w relacji z drugą osobą czegoś zupełnie innego.

Przeczytałam ponownie Twoją wcześniejszą wypowiedź. A może trafiłeś najzwyczajniej na świecie na niewłaściwe osoby? Odnoszę wrażenie, że pierwsza kobieta mogła  odgrywać się na Tobie za swoje poprzednie relacje lub też traktując Ciebie w ten sposób bronić się na wypadek, gdybyś się miał jednak okazać taki, jak mężczyzni, z którymi miała wcześniej do czynienia? Czy pomimo podobieństwa nie różniły Was oczekiwania i potrzeby, jakie każde z Was chciało zaspokoić w tym związku? Czy w przypadku drugiej kobiety nie wystąpiła również odmienność interesów? Czy przypadkiem zamiast akceptacji i zaangażowania, ona nie pragnęła stabilizacji i zabezpieczenia materialnego? To tylko moje domysły. Co o tym myślisz?
Odnoszę wrażenie, że jesteś osobą, która dobrze zna siebie (psycholog określiłby to dobrym wglądem). Nie każdy jednak jest świadomy swoich potrzeb, oczekiwań, słabych i mocnych stron. Nie każdy też jest w stanie przyznać się sam przed sobą do wielu rzeczy. A to wszystko może mieć wpływ na jakość relacji z innymi osobami. Właśnie to miałam na myśli pisząc o podobnym postrzeganiu związków i gotowości do zaangażowania się. Kiedy osoba wie, co jest dla niej ważne w życiu i nie musi walczyć ślepo z "kompleksami", może otworzyć się na drugą osobę i ją docenić. Pozostaje mi życzyć byś spotkał w końcu mądrą i dojrzałą kobietę.

Trudno jest zrozumieć ludzkie wybory, trudno nam stwierdzić dlaczego ta kobieta wybiera tamtego mężczyznę, a nie tego. Poczytałam sobie ksiązkę "Czy męzczyźni są światu potrzebni" aby znaleźć prostą odpowiedź na pytanie "czemu on mnie nie chce?".  Wiele stwierdzeń jest wręcz zaskakujących, inne są naprawdę z zycia wziete, ale teoria o poszukiwania odpowiedniego zdowego samca o dobrych genach który ma dać samicy zdrowe potomstwo też jest tam poruszona. Odpowiedzi nie znalazłam, mam tylko poszlaki po których stwierdzam, że przy mnie trwa bo jednak jakas chemia krąży wokół nas. I facet nie ma wyglądu Amora, za to dusza ...... piękniejszej dotąd nie znałam. Owszem, nie zaprzeczam, że pierwsze wrażenie jest bardzo istotne. Jesli ktoś nie odstrasza swoim wyglądem, dba o siebie, jest schludny i czysty, ma zadbane ręce i stopy,  to dlaczego nie poznać wnętrza. Wnętrze człowieka jest bardzo ważne, ale przy pierwszym kontakcie nie jestesmy w stanie go poznać. Na to trzeba czasem wielu lat.

Cokolwiek tutaj gdybamy, masz rację Philosoph, że obie strony muszą CHCIEĆ bo do tańca trzeba dwojga.