Moja przyjaciółka i mój mąż mają romans-jakie to banalne - Netkobiety.pl

Ojej, ojej
Moja mama odkryla dwa lata temu, ze jej maz, a moj ojciec (wzorowy maz i ojciec) ma romans, ktory trwa od dziesieciu lat i to...z jej rodzona siostra... Siostry tak latwo sie nie da odstawic, chociazby ze wzgledu na dziadkow.
Powiem Ci, jak bylo zaraz po odkryciu i jak jest teraz: moja mama- osoba zawsze pewna siebie, wszystko trzymajaca w kupie, odwazna (oczywiscie to cechy odwrotne do cech mojego ojca) nagle, w ciagu jednego dnia stracila to wszystko, co miala, w sensie psychicznym. Zalamala sie. Po dwoch latach widze,ze nic jej nie cieszy i nie ma takiego powera, jaki miala wczesniej. Runal wizerunek szczesliwej rodziny, ktora budowala wiele lat. Do tej pory jest w depresji, a ja nie wiem jak jej pomoc, bo sama nie czuje sie najlepiej.
Najpierw myslala o rozwodzie, ale potem postanowila, ze zostanie z ojcem, ale z czystego wyrachowania. Ojciec sie zmienil. Zaczal uczestniczyc w zyciu rodziny, bardzo sie angazuje itp, ale mama traktuje go jak, hmmm.... moze nie jak obcego czlowieka, ale cos w tym stylu. Czy go kocha? Nie sadze, raczej jest to przyzwyczajenie. Moze troche litosci, bo ojciec blagal mame, zeby nie odchodzila. I tak sobie zyja - ojciec starajacy sie wciaz o mame, a mama robi swoje. Czasem mam wrazenie, ze pewnego dnia to wszystko sie zawali.

Zastanow sie czy potrafilabys zyc tak, jak moja mama - niby razem, ale jednak osobno. Ja wiem, ze moja mama nie wybaczy tego ojcu nigdy. Nie powiedziala mi o tym, ale czuje to i widze w ich codziennych relacjach. Do tego wszystkiego dochodzi ciotka, ktora trzeba ogladac w swieta, czy przy innych okazjach, a jej widok przewraca nam flaki w zoladku (dziadki nic nie wiedza, chyba by ich to zabilo).

Nie wiem, czy ja bylabym w stanie zyc z czloweikiem, ktory az do tego stopnia mnie sponiewieral, zniszczyl mi zycie. No bo jak zyc z czlowiekiem, z ktorym budujesz swiat,a on robi cos takiego? przeciez to nie byl skok w bok lecz regularny romans

Jesli go kochasz to sprobuj, ale duzo czasu bedzie musialo uplynac zanim pozbedziesz sie uczucia obrzydzenia, zawodu. Byc moze to przycichnie, ale nigdy nie ustapi, bedzie w Tobie caly czas jak zadra, a wyplywac bedzie przy kazdej mniejszej czy wiekszej klotni z mezem. Byc moze po jakims czasie ta milosc, ktora do niego czujesz przejdzie sama, tak po prostu... wtedy odejdz, bez sentymentu i wyrzutow sumienia.

Misiekpuszysty-cóż można powiedzieć w takich chwilach kiedy to zawodzą nas najbliższe osoby.Nagle okazuje się,że zostałyśmy oszukane.W głowie pojawia się tysiące myśli i pytań.Moim skromnym zdaniem masz dwa wyjścia-albo go zostawić i odejść,albo po prostu wybaczyć.Dobrze by było gdyby sytuacja się nie powtórzyła,tylko nie wiadomo czy oni nadal się spotykają,czy on to zakończył.

i niestety teraz jest tak, że już mi tak nie zalezy... chyba wolałam to przezywać, ciągle o tym rozmawiać, szukać wyjasnien i uprawiedliwień...teraz juz nie pytam. z jednej strony uznałam, że zdradził mnie bo chciał.. ale z drugiej strony ile mozna wałkowac jeden temat? czuję, jakby ta zdrada była chmurą, któa wisi nade mną. cokolwiek robi, cokolwiek mysli, cokolwwiek się dszieje - patrzę na mojego męza przez pryzmat zdrady. nic nie ma juz takiego znaczenia, takiego oddziaływania... nic nie jest intymne, szczere, jedyne, niepowtarzalne, nasze...
zrobiło się byle jak, przeciętniacko, zwyczajnie...
czy ja takiego czegoś cchę? czy jestem z nim dla wygody? ile będzie w końcu tej wygody, a ile będziemy w tym uczuć? niedługo ma imieniny.. a ja nie mam pomysłu na prezent. coś wymyślę.. ale wiecie.. to takie szukanie na siłę, bo prezent trzeba odbębnić.
kurcze, czuję się taka fałszywa, nieprawdziwa, bylejaka....

ta, moja mama ma to samo. Nie ma w tym juz zadnego zaangazowania. Malo tego - moja mama w ogole juz sie w nic nie angazuje. Ojciec tym, co zrobil podcial jej skrzydla i moja mama nie moze sie pozbierac. Nic jej nie cieszy juz tak, jak dawniej. Zyje z dnia na dzien, zyja obok siebie. Mysle, ze lepiej byloby gdyby sie rozstali jednak. Ne wiem czy ojciec by sobie z tym poradzil, ale mam wrazenie, ze moja mama by odzyla, nawet jesli oznaczaloby to zycie w pojedynke. Bo tak naprawde mieszkaja razem, ale zyja oddzielnie. Chociaz z drugiej strony, sa juz w takim wieku, ze ciezej byloby im sie zaangazowac w nowe zwiazki, a starosc zbliza sie wielkimi krokami. Moze czuja sie bezpieczniej ze soba. Nie jest to zycie takie, jak kiedys, ale... No sama nie wiem Staram sie nie wtracac, to ich decyzje.

cięzko jest pewnie obserwować swoich rodziców i martwić się ich zyciem... Biedna ta Twoja mama. Wiesz, są argumenty za byciem dalej-szkoda lat miłości, bycia razem, czułości i tego, co się przezyło... Tutaj trudnośc jest wielka bo to 10 lat... ja nie moge się pozbierac z wiedzy o takich kilku miesiącach w zyciu mojego męża. i to z wiedzą, że to były takie sobie epizody i po jednym, nie planował drugiego.. ale minął miesiąc nakręcanek esemesowych i emesikowych.. i dochodziło do kolejnego spotkania- niezobowiązującego... fajosko nie??

powiedz mamie o tym forum... może potrzebuje, tak ja my, wsparcia kobiet, które borykają się z problemami... widzisz, wątków zdradzanych kobiet jest tutaj masa.. ale jak pojawia się nowy wpis.. to wiele z nas zagląda i pisze - bo rozumiemy, że dla każdej kobioety, która tutaj pisze, jej sytuacja jest tylko jej, jej zawala zycie i niszczy cały świat... rozumiemy, bo same przez to przeszłyśmy. wiemy, że nie ma wspólnych mianowników, najlepszych rozwiązań i dobrych decyzji. jest ból, żal, poczucie ogromnej straty.
wiemy, że czasami dobrze poczytać, że nie jesteśmy same, że inne kobiety myślą i czują podobnie i że, czasami, są już krok dalej i dzięki temu świeci nam światełko w tunelu.
Dzisiaj cięzko mi powiedzieć, jaka będzie jakośc mojego życia. pewnie twoja mama ma to samo. w sferze codzienności i dnia dzisiejszego jest okj - przecież się bawię, smieję, zyję, korzystam z życia...
w sferze tego, co wewnątrz mnie -to jak żałoba -czarny kolor, który zagościł w moim sercu.... i on tam jest. jakbym tkwiła w takiej lekko wyciszającej wacie - to życie nie dociera do mnie z taką ferią barw i uczuć jak kiedyś.. po proostu jest...

miskupuszysty -wszystko zawsze zalęzy od twoich relacji z mężem. poczytasz tutaj i zobaczysz. udaje się tylko tym z nas, które przed zdradą, informacją o zdradzie, zebrały w swoim zyciu, w relacjach z partnerem dużo plusików. które czuły się kochane, szanowane..., bo one sa w stanie pogodzić się, czy przyjąć do wiadomości, że to był błąd i słabość. gdy nie ufałyśmy do końca, n i nie zaqwwsze było różowo, to zdrady nie da sie przeżyć... to udaje sie tym z nas, które - i tak jest okupione żalem, bólem i długim czasem... są większe tragedie niż zdrada, owwszem - jesli rozpatrywać to w kategorii seksu... ale jesli rozpatrywac to w kategoriach tego, że człowiek, który jest nam najbliższy zapomina o naszych potrzebach, uczuciach i NIE POMYSLI, że coś co robi może nas zranić tak bardzo... to zdrada jest trudnym przezyciem.
sa gorsze tragedię... ale one nie zależą od nas. a zdrada zdarza się na życzenie jednej ze stron, z jej pełną świadomością i decyzją...
i z tym jest trudno sie pogodzić...

Tarantello - brawo.
Możliwość tak uczciwego ocenienia sytuacji przychodzi w większości przypadków dopiero z czasem. Dlatego warto posłuchać Tarantelli miśkupuszysty i zapytać - czy widzę/rozumiem to, że ja mam tak samo? Czy też chcę tak się czuć?
Czy moje zasady są nieważne, nieistotne? Pozwolę sobie coś zacytować:
"Kiedy Twój mężczyzna uparcie kłamie, macie ze sobą wiele wspólnego - bo Ty, na równi z nim okłamujesz samą siebie. (...) On zaprzecza, żebyś nie dowiedziała się prawdy. Ty zaprzeczasz, by prawdy nie dopuścić. Kiedy jego kłamstwa wychodzą na jaw, on usiłuje je usprawiedliwiać. Ty robisz to samo. Okłamując samą siebie, odgrywasz subtelną, ale bardzo ważną rolę w utwierdzaniu go w kłamstwie. Może ci się wydawać, że twoja rola jest raczej bierna - mimo wszystko to ty jesteś okłamywana, to nie ty uknułaś zdradę. Ale w imię miłości, zaufania, ratowania związku i tuzina innych, górnolotnych ideałów - możesz po cichu wysyłać komunikaty, które dla partnera oznaczają jedno: kłamstwo może trwać. Ty musisz tylko odwracać wzrok i udawać, że wszystko jest w porządku."
Decyzja należy do Ciebie.

Miśkupuszysty,
Ta fraza powtarza się w spokrewnionych forach - czytam Ciebie i jakbym o sobie czytała. Bo ja również byłam WSZYSTKIM - zapleczem infrastrukturalnym, intendentką, bankowcem, zaopatrzeniowcem, organizatorem, koordynatorem, pomysłodawcą, realizatorem ... kim chciał i potrzebował, tym byłam. A on budował swoją karierę, a ja byłam dumna, że jestem tej kariery współsprawcą. Prawda jednak była taka, że on przerzucał na moje barki stopniowo wszystkie niewygodne czynności, okradał mnie z mojego czasu a sam zagospodarowany w ten sposób czas wykorzystywał na kurwienie sie i robienie na innych laskach dobrego wrażenia wyluzowanego kolesia po czterdziestce, chodzącego w skórze, jeżdżącego dobrą bryką i zabierającego je do dobrych restauracji i 5-cio gwiazdkowych hoteli. Ot i całe współtworzenie kariery. Efekt jest taki, że ja, zaniedbując swój rozwój i swoją karierę mam teraz tyle kasy ile mam a on ma takie zarobki, że może mnie wykopać z naszego wspólnego mieszkania, bo tylko jego z nas dwojga stać na utrzymanie tego kredytu.

Tak, drogi miśkupuszysty - dałyśmy z siebie zrobić totalne kretynki i żadne jego zapewnienia o miłości i poprawach nic w moim pojmowaniu CAŁOŚCI sprawy nie zmieni. Zostałam upodlona, upokorzona, potraktowana jak babochłop do odwalania brudnej roboty, wyrolowana finansowo, zmanipulowana moralnie.
Ja mam dziecko w 2-giej gimnazjum. Lekko nie jest ale najważniejsze to przedstawić dziecku fakty takimi, jakie są. Dziecko też ma prawo do REALNEGO widzenia świata i ojca. Dlaczego go osłaniasz? Moje dziecko usłyszało niemal całą prawdę (oszczędziłam mu tylko tych najintymniejszych szczegółów z życia zdrajcy). Powiedziałam mu, że jak ktos dopuszcza się kłamstw, to musi ponieść tego konsekwencje. Bo na tym polega życie (już to gdzieś pisałam) - dokonujemy wyborów, potem ponosimy ich konsekwencje a następnie wyciagamy z tych konsekwencji nauki. Myślę, że moje dziecko będzie kiedyś mi za to wdzięczne, że potrafiłam nazwać kłamstwo kłamstwem, sprzeniewierzenie sie podstawowym wartościom - zdradą.

W kwestii odejścia - ja postanowiłam to zrobić PIERWSZA. Nie chciałam czekać na ten motyw w jego wykonaniu: "nasze życie już nie jest takie samo, ty juz jesteś inna, zmieniłaś się, próbowałem, ale to jednak była pomyłka, muszę odejść."
Wyobrażasz sobie swoją rozpacz i upokorzenie, gdyby jeszcze po tym wszystkim to on odszedł?
Ja swojego wykopałam mówiąc: próbowałam, ale nie jestem w stanie pogodzic sie z tym, co zrobiłeś naszemu związkowi, mojemu pojmowaniu moralności, mojej psychice. Nie chcę, żeby taki człowiek na codzień kształtował również psychikę mojego dziecka. Nie chcę pozostając z tobą dawać mojemu dziecku sygnału, że kłamstwo jest dopuszczalne i akceptowalne.

Taki był mój tok rozumowania

Gorzej jak on tej decyzji nie będzie chciał ponieść... Ja mam podobnie. Dwadzieścia lat pod dywan. Borykam się z tym prawie 16 miesięcy i uwierz ze wcale nie jest mi łatwiej. Tak naprawdę nawet mi trudniej. Bo emocje opadły potrzeba ratowania tego co było tez trochę i jestem w kropce.
Mam do niego ogromny żal. Żal o to ze mnie zlekcewazyl. Sprawił ze porównuje się z jakaś mlodka. Ze stracilam wiarę w siebie i własna atrakcyjność. Ze boje się przyszłości. Zaczynam czuć ze się starzeje. I nie ufam mu gdy mówi jesteś piękna atrakcyjna- bo kurna mu to nie wystarczalo.
Widzisz. Ja nie mam męża pierdoły. To mądry silny odpowiedzialny facet. Niemożliwe żeby poddał się wpływom i zrobił coś na co nie miałby ochoty.
Jak sobie wyobraze jak stwarzal sobie konstrukcje myslowe usprawiedliwiajace go... Niewinność. Nie wiedział ze mnie to zrani. To mnie przecież nie dotyczyło. Przecież się nie angazowal....
Ktoś tu napisał ze faceci nie żałują zdrady. Żałują ze ktoś się o niej dowiedział...i to jest prawda.
Gdyby mój mąż mógł cofnąć czas. To pewnie po to żeby to ukryć.
Ja nie wiem co zrobić. Co mu powiedzieć. Nie wiem czego chce.
Nie czekaj na decyzje na niego. Bo co.. Naklonisz go do odejścia robiąc mu piekło w domu? Co to znaczy ze on się zachowuje jakby nic się nie stało??
Wiesz na czym polega problem? Ze coś się stało. Coś dla Ciebie tak waznego ze zatrulo ci życie. Dzisiaj zaczynasz od zera nie Zbudujesz niczego na przeszłości waszej bo ona codziennie umiera. Przestaniesz ja wspominać w nią wierzyć jej ufać. Tak jest u mnie. Ona już nie jest moja motywacja i siła. Ona była i przeszła. A ja mam tylko dzisiaj.
Za to " nic się nie stało" znienawidzisz go jeszcze bardziej. Bo tobie zawalił się świat i on. Tylko on. Jest temu winien. 
Podejmij decyzje. Ale już!:)

Przeczytałam w mądrej książce, że stwierdzenie mężczyzny po wyjściu na jaw zdrady: "To Ciebie nie dotyczy" oznacza mi mniej, ni więcej tylko "Miałaś się o tym nie dowiedzieć" . Niestety - moim zdaniem to prawda.

Całe życie byłam optymistką natomiast on pesymistą . Zastanawiam się jak człowiek który zawsze bał się wszystkiego nie bał się zdradzać żonę , to zupełnie nie pasuje do mojego męża. A jednak. Czuję się upodlona , oszukana , samotna jest mi strasznie źle.
A mimo to próbuję posklejać to wszystko, chyba jestem kretynką. Tak naprawdę nie wierzę że mi się uda. W sobotę były moje urodziny . Wiedziałam że dostanę kwiaty , tort (dostałam też drogą perfumę), ale nic mnie nie cieszyło, bo to na co czekałam nie dostałam. A chodziło mi o życzenia . Powiedział "wszystkiego najlepszego".Tak mnie tym rozwścieczył że dostał w pysk . Może przesadziłam ale on przesadzał przez pięć lat pieprząc się z moją "przyjaciółką"wywłoką . Mówił mi że jego potrzeby seksualne zmalały , pogodziłam się z tym , ale nie było mi łatwo . Teraz już wiem że łomotał szmatę a do domu przychodził tylko spać . W sobotę moja wściekłość na niego osiągnęła zenit .
Najgorsze jest to że moja córka patrzy na to wszystko (wie o wszystkim) i bardzo cierpi .

ho, ho.... nie ma jak przyjaciele....

No coz... bardzo Ci wspolczuje.

Ja na takiego trafiłam. Przez dwadzieścia lat miał udowadnial okazywał poglądy na seks jako cześć intymności i miłości.
A teraz mówi ze nie był sobą. Ze nie wiem co się stało. Ze nie rozumie jak mógł... Ze żałuje i będzie żałował do końca życia. Ze jest winny. Ze cierpi widząc co zrobił ze mną. Ze widzi jak cierpie. Ze chialby cofnąć czas. Ze nie odkupi swojej winy nigdy. Ze zawsze będzie przy mnie i każdym czynem i gestem będzie mi udowadnial ze jestem najwazniejsA i jedyna. Ze będzie o nas walczył. Ze nigdy nas nie zrani. Już wiecej. Ze będzie ze mną. Ze zniesie wszystko. Ze był durniem. I tak dalej i tak dalej

No widzisz Olinderko ja bardzo bym chciała usłyszeć takie słowa od mojego męza Kretyna ale nie usłyszę , bo no był zawsze bardzo oszczędny w słowach (przynajmniej przy mnie). Łatwiej by mi było gdyby chociaż próbował a on jest zimny jak głaz . On już nie jest mój od dawna najwyższy czas zebym się z tym pogodziła .
Wczoraj się kochaliśmy jeśli to w ogóle można tak nazwać , niby było ok , ale to już nigdy nie będzie tak jak było . Bardzo mądre powiedzenie "czego oczy nie widzą sercu nie żal", wolałabym o niczym się nie dowiedzieć , byłabym szczęśliwsza . Tyle, ze mój mąż kretyn do ostatniej chwili ciągnął ten romans , nawet jak ta szmata wszystko mi napisała (opisując całe ich pięcioletnie życie)typu "twoje nowe mebelki nie zostały pominięte , brąz i pomarańcz "albo "to nie był tylko sex mieliśmy fajne wspólne zycie a ty z tego czerpałaś bo on był szczęśliwy" Kazde słowo to jak nóż prosto w serce , a ja ją uważałam za przyjaciółkę . Maila dostałam od lafiryndy 03.03 a ten szmaciarz poszedł do niej z różą na 8 marca , to żałosne .A ona z satysfakcją napisała "zapytaj o 8 marca , moze prawda cie nie zabije-czerwona róża, ty też taką dostałaś"  przysięgał na życie naszego dziecka że to skończone , a ciągnął to dalej . Jak mogę mu wybaczyć , kiedy on sie wcale nie stara . Myślałam że mam idealnego męża , nic bardziej mylnego .
We wtorek miałam niezłą zabawę ponieważ natknęłam się na szmatę , spieprzała przede mną że omal butów nie pogubiła , to było zabawne .

To co zrobił Twój mąż jest straszne, ale to co wyprawia Twoja była przyjaciółka, to po prostu nie mieści mi się w głowie. Nie wiem jak można sprawić tyle bólu drugiej osobie. Już sam fakt, że miala romans z Twoim mężem samo w sobie jest obrzydliwe, a treść emali świadczy o tym, że jest wyrafinowaną, pozbawioną skrupułów kobietą. Wygląda na to, że tak łatwo z Niego nie zrezygnuje. Bardzo Ci współczuję całej tej sytuacji.

Ja uważam jak ty. Ktoś kto kocha nie potrafi znieść bólu w oczach kochanek osoby.
Ale z tego powodu nie odchodzi. Z tego powodu trwa przy tobie i robi wszystko żeby ból zniknął. Mój mąż tak robi. W każdej chwili.  Codziennie. A uwierzcie. Nie jest łatwo. Łatwiej byłoby peprznac wszystko i odejść.
A on jest. Patrzy na mnie. Dba o mnie. Stara się rozumieć moje schizy. A w każdym razie je znosi i ich nie neguje. I mówi potem. Kiedy ja atakuje wbijam noże. Mówi: kocham Cię. Jestem Twój na zawsze. Wiem ze cierpisz ale nie jesteś sama. Jestem przy tobie i zrobię dla Ciebie wszystko.

Odkupienie zrozumienie

Przepraszam bardzo nie chciałem Cię obrazić staram się zrozumieć tą przyjaciółkę jej zachowanie
stąd moje pytanie

Nie wiem, ale nie moge się pozbyc tego uczucia. Racjonalnie podchodząc do tego- to nie ja zdradziłam, to nie wskoczyłam komuś do łóżka - dlatego nie powinnam czuć się winna. Ale gdzieś we mnie siedzi te uczucię, że może to ja go pchnełam do zdrady, może ja za dużo chciałam, może za mało kochałam. Nie wiem, czasami mam plątanine myśli. Próbuję jakoś to sobie tłumaczyc. Dlaczego? Czego mu brakowało, ze musiał to zrobić? Zawsze wydawało mi się, że łaczy nas prawdziwa miłość, że jesteśmy sobie bliscy, że jesteśmy przyjaciółmi. Jednak to chyba tylko moje wyobrażenie.

Uważam, że człowiek jest tylko człowiekiem i popełnia błedy , ale dupuszczając się zdrady czegoś mu brakowało.

Chyba lepiej nie nazywać - bo słowa, które się cisną na usta zostaną wykasowane przez moderatorki.

Wszystko się zgadza droga Olinderko . Ale łatwiej to mówić niż to zrobić . Problem jest taki że on jest miłością mojego życia , kocham go tak bardzo że nie potrafię tego opisać słowami . Tym bardziej cierpię , mój ból jest namacalny , boli mnie tylko wtedy kiedy oddycham . Jego zdrada po prostu mnie zabiła , nie jestem już tą samą osobą , tamta ja umarła 03.03.2011 . Być może kiedyś z tym sie pogodzę ale to jest najtrudniejsza rzecz jaką mi przyszło zrobić w życiu .
"Przyjaciółka" szmata mieszka blisko mnie , niestety widuję ją dosyć często , zyczę jej wszystkiego najgorszego . I ku mojej uciesze życzenia się spełniają ostatnio ktoś porysował jej auto i to chyba dosyć mocno . Oczywiście poskarżyła się mojemu mężowi że to na pewno ja. A tu pudło chyba ktoś jej nie znosi tak jak ja .

Pozwól, że wtrącę swoje 3 grosze. Tamto k..... którego doświadczyłaś było przez Ciebie niezawinione. Obecna sytuacja jest Twoją integralną decyzją.
Obawiam się, że ON może na dłuższą metę uznać to za akceptację i nie masz żadnej gwarancji, że to się nie powtórzy. Skoro nawet TAKI występek nie doczekał się żadnych konsekwencji.
Żeby nie było to gołosłowie powiem Ci, że zachowywałam się tak jak TY. Zastosowałam politykę strusia, gdy prawda wyszła na jaw. Chociaż nie było zdrady fizycznej a tylko zauroczenie. Skutek był taki, że po kolejnych 3 latach zauroczenie przeszło na kolejną osóbkę. Też umarłam - nawet 2 razy Ile razy można dać się zabić? Już nie jesteśmy razem, przerosło mnie to

Dobrze, że zdecydowałaś/liście się na tą terapię 5 lat, duża rzecz.
Życzę powodzenia i wyjaśnienia całej sytuacji w sposób, który Cię uszczęśliwi

Aj, Median. Ty to jesteś podstępna

Będę brutalna. Mogę? Za cokolwiek Cię, Miśku, kochał, to jednak siebie kochał w tym wszystkim najbardziej, a tę trzecią za coś, czego Tobie rzekomo brakowało. I nawet gdybyś miała WSZYSTKIE zalety świata oprócz jakiejś jednej jedynej, powiedzmy że nie umiałabyś stepować, to on tak długo by szukał, żeby znaleźć tę, która umie stepować, żeby sobie ten STRASZLIWY niedobór w Tobie tkwiący skompensować. Jeśli miał w sobie moralną gotowość do zdrady, to nic by mu w tym nie przeszkodziło.

Zrób jeszcze jedno ćwiczenie, Misiek. Odpowiedz na pytanie - jak bardzo same sobie wmówiłyśmy, że jesteśmy kochane, że nie dostrzegłyśmy pod swoim bokiem czegoś tak paskudnego jak zdrada. Dziś, po wszystkim co przeszłam, wiem jedno - jest zdrada - nie ma miłości / jest miłość - nie ma zdrady.

Najgorsze jest to pytanie: W CZYM ONA JEST LEPSZA?

Ani lepsza, ani ładniejsza, ani mądrzejsza. ONA JEST INNA.
Chciałabyś po zupie i kotleciku na deser zjeść jeszcze jedną zupę? No przecież nie, bo wolisz sernika albo pączka. Urozmaicenie to podstawa diety egoistów.
I to by było na tyle tej filozofii.

Zadałaś mi strasznie trudne pytanie , bo jak można powiedzieć że kocha sie za coś. Nie można . Kocha sie i już . Gdyby to było takie proste inwestowałybyśmy uczucia z rozwagą i ostrożnością . Pytasz za co go kocham , teraz nie wiem . Wiedziałam ,albo tak mi się wydawało jeszcze do niedawna . Mój mąż zmieniał się już od jakiegoś czasu i rok temu w maju coś we mnie pękło , wybuchłam płaczem i powiedziałam mu co czuję . Teraz mi powiedział że wtedy to było dla niego szokiem . Powiedziałam mu  że bardzo się zmienił , że nie jest taki jak kiedyś , że nie czuję sie kochana , że stał zimny że brakuje mi tego dawnego męża . Kobiety są jak barometry czują więcej niż by chciały tą dobrą i tą złą pogodę . Jesteśmy obdarzone empatią podwójnie za siebie i za naszych partnerów . A panowie , no cóż oni mają samcze potrzeby . Dawno temu zapytałam mojego męża za co mnie kocha odpowiedział wtedy : "rzadko się dąsasz , jesteś czuła , namiętna , świetnie gotujesz , dbasz o mnie, i po prostu cię kocham" więc dlaczego mi to zrobił , czego mu jeszcze brakowało .

cały czas myslę za co
za to że jest (był) wrażliwy
za to ze Jest (był) opiekuńczy
za to ze jest (był) czuły
za to że jest(był) fantastyczny w łóżku
że czułam sie przy nim bezpieczna
że czułam się potrzebna
za to że (wydawało mi sie) jest uczciwy i prostolinijny
za wiele innych rzeczy , które mi się wydawały

I za coś i mimo wszystko
No bo coś go wyróżnia od wszystkich innych, coś go czyni tym wyjątkowym, skoro pokochaliśmy jego a nie kogo innego.

Anhedoniu, ale sa granice tego "mimo wszystko" ...

Miśku.. u Ciebie wszystko jest w czasie przeszlym Mysle, ze Olinderka ma duzo racji w tym, co napisala - to uczucie milosci bedzie powoli zanikac.

eh.. byłam a raczej jestem w podobnej sytułacji tylko że mój mąż zdradził mnie 3razy z obcymi kobietami(tz. ja  i tak wiem które to )Wybaczyłam 2 razy teraz nastąpił ten 3 raz i wiesz co ci powiem nie wybaczę już  wiem teraz że  jeśli raz spróbuje już sie nie zmieni zdrada nastąpi po roku po 10 latach lub może nawet po 20 ale wiem na 100% że kiedyś sie to powtórzy dlatego powiem ci nie załamuj się on nie jest wart twoich nerwów, twoich łez. daj mu wolną ręke niech idzie do tej kobiety , wiem że jest to trudne  i bardzo boli , ale bądz silna bo nie warto załamywać się przez byle jakiego faceta , Jestes młoda poznasz napewno jeszcze kogoś i będziesz szczęsliwa może nie teraz ale kiedyś na pewno. Teraz musisz się wziąść w garść i pokazać mu że jesteś silna i że bez niego też dajesz rady , nie daj mu tej satysfakcji że ci na nim zależy i że bez niego twoje życie nie ma sensu .A z tego co wiem to on i tak do ciebie wróci na kolanach może nie teraz ale kiedyś na pewno;) Pozdrawiam i trzymaj się dasz radę sobie z tym..

Wiecie co, Dziewczyny. A ja wczoraj przeczytałam kolejną mądrą książkę (z zakresu psychologii oczywiście, bo innych ostatnio nie czytuję )

Otóż pragnę się z Wami podzielić czymś, co tam "stało napisane" (w moim streszczeniu).

Trzeba rozróżniać zakochanie od kochania. Zakochanie jest baterią, która daje nam siłę do późniejszego kochania, gdyż człowiek zakochuje się w drugim ZA WSZYSTKO a kocha MIMO WSZYSTKO.

Są ludzie, którzy potrafią się tylko zakochiwać i nie wiedzą co zrobić, kiedy ten stan mija i powinien przejść z fazę dojrzałego kochania. Tu pomagają rozmowy o wzajemnych oczekiwaniach i ew. terapia. Normalny ale tylko nieświadomy różnicy między euforią zakochania a etapem dojrzałej milości partner szybko się uczy, jak postępować, żeby odpowiedzieć na potrzeby drugiej strony oraz jak sygnalizować własne.

Są też ludzie (narcyzi, socjopaci), którzy potrafią TYLKO w sobie rozkochiwać innych i kiedy normalny, dojrzały partner jest gotowy do przejścia do stadium dojrzałego kochania, oni świadomie i z wyrachowaniem wycofują się lub serwują huśtawkę w dawanie i odbieranie / przyciąganie i odpychanie - w ten sposób okradając partnera z nadziei i złudzeń oraz z czerpiąc chorą frajdą z przyglądania się cierpieniom rozkochanego i zdezorientowanego partnera.

Wybór należy do WAS.