Czy ja go w ogóle nie obchodzę? Nie potrafi ze mną rozmawiać ;( - Netkobiety.pl

najpierw odpowiedz sobie na pytanie czego chcesz

Hmm..
Kiedy czytam wypowiedzi - " Jestem z chłopakiem od dwóch miesięcy " , " Ja go kocham ale nie jestem pewna czy chcę z Nim być " - ręce mi opadają.

Wybacz Lenko ale usiądź i zastanów się czego Ty właściwie chcesz.
Jeśli Tobie zależy na Nim - poczekaj aż sam sie odezwie.
To dopiero początek Waszego związku więc wyluzuj.
Chłopak widocznie ma już taki swój charakter, może taki już jest, nieśmiały, małomówny.
Być może z czasem to ulegnie zmianie. Jednak nie powinnaś Go naciskać.

Pozdrawiam.

Dokładnie to samo chciałam napisać

2miesiące razem - tyle co nic
kocha go już (!) - gratulacje
ale mysli o rozstaniu bo on się mało odzywa - wtf?

Strzelam, że nie masz więcej jak 20lat i nie rozumiesz pojęcia miłość. Niemniej jednak, jesli po tak krótkim czasie już Ci coś "nie pasuje" to radze darować sobie gadki o miłości i odejśc, jak teraz jest wg Ciebie źle to potem będzie gorzej i będziesz mieć więcej pretensji

Ten, co uważa, że dużo wie i dużo przeżył w rzeczywistości naprawdę wie niewiele...

Między mówieniem 'kocham Cię' a kochaniem jest jeszcze ogromna przepaść. Skoro tak długo i dobrze go znasz, to jakim cudem nie zauważyłaś jego milczącej natury? Mam wrażenie, że takie rzeczy rozpoznaje się na samym początku znajomości... I to wtedy stwierdzamy, czy jesteśmy w stanie to zaakceptować.

Poza tym, co to za "miłość", jeśli rozważasz rzucenie go z powodu nieśmiałości? Piszesz, że nie wiesz, czy chcesz z nim być, i że on 'utrudnia' Ci kochanie go? Mmm. A więc tak wygląda 'dojrzałość'...

A nie pomyślałaś, że im bardziej naciskasz, tym bardziej on zamyka się w sobie? A może gadasz na tyle za dużo, że on sam czuje się tym onieśmielony?

Co do dojrzałości nie w tym jest rzecz. Dziewczyna się pogubiła. Pomóżmy jej, a nie robimy z niej niedoświadczoną nastolatkę.
Lenka co to miłość wiemy po tym ile i jak długo jesteśmy. Tzn. po 2 miesiącach nie możemy powiedzieć kocham go ot tak. Rozumiem Cię Jesteś nim zauroczona i chciałabyś być z nim szczęśliwa. Moim zdaniem powinnaś trochę przystopować. Powtórzę się jak poprzedniczki. On wygląda na nieśmiałego chłopaka. Jeśli to akceptujesz i chcesz sprawdzić na ile mu na Tobie zależy. Moim zdaniem powinnaś zacząć żyć swoim życiem i czekać na jego ruch. Nie Ty pierwsza się odzywasz i zastanawiasz się odpisze, czy też nie. Przeczytaj gorąco polecaną książkę na forum "Dlaczego mężczyźnie kochają zołzy" To Ci wszystko wyjaśni

Dobra ja tez nie chce osadzac nikogo ale no "widac", ze jestes mloda. Dorosla kobieta po przejsciach nie powie, ze kocha po 2 meisiacach bo taka kobieta jest bardziej ostrozna i trudniej jest sie jej zaangazowac. Moze nie wszystkie ale wiekszosc. Dla mnie slowa "kocham" ma wielkie znaczenie i dziwie sie, ze Ty tego slowa uzywasz skoro z Twojej wypowiedzi wynika, ze nie znasz go dobrze i chcesz z nim zerwac bo rzadko sie odzywa. Milosc jest wtedy jak akceptujesz kogos po mimo wszystko, mimo jego wad. Moj chlopak tez jest skryty, spotykam sie z nim od 4 miesiecy ale miloscia nie moge jeszcze tego nazwac, jestem ostrozniejsza po swoich doswiadczeniach z poprzednim chlopakiem ale fajne jest to, ze uczucia sie rozwijaja w takim wolnym tempie. On tez rzadko sie odzywa, jeden sms na dzien. Nie trzeba odrazu skreslac kogos, moje poirytowanie tym odzywaniem wynika z tego, ze jeszcze sie poznajemy. Az przyjdzie czas, ze sie przyzywczaje do tego i zaakcpetuje po stwierdze, ze okazuje mi swoje uczucia w inny sposob. A Twoj chlopak ma chyba problemy z okazywaniem uczuc, skoro pisze Ci mile rzeczy tylko w smsach. Ja jak bylam w Twoim wieku tez trafialam na chlopakow ktorzy piekne rzeczy pisali w smsach a jak przychodzilo co do czego to sayonara. Daj mu troche czasu. Dojrzale zwiazki buduje sie powoli ale sa trwalsze i szczersze, takie gdzie na poczatku jest wielki boom uczuc nie trwaja zbyt dlugo. Jak za pol roku nie bedziesz ciagle mogla tego zaakceptowac to odpusc sobie bo sie zameczysz i jego tez. pozdrawiam

No nie wiem czy można dodać coś więcej.

anthenka512 dziękuję Ci za Twój post. Jako jedyna powiedziałaś coś mądrego i nie ocenialaś mnie pochopnie tak, jak to zrobiła reszta. Wszyscy zauważyłam że na tym forum tylko oceniają i nie starają się pomoc. Pozdrawiam

Ale chodzi tu o to, że NIKT mi nie pomógł, nie dał żadnej rady. Każdy potrafił tylko oceniać. Może miałam uznać post napisany przez jedną z pań która skopiowała wszystkie odpowiedzi i napisała cóż więcej dodać? To nie jest odp na moje pytanie, czy pomoc. Mam wrażenie że niektórzy tylko piszą żeby pisać... Na tym forum tak jest każdy posługuje się stereotypami tak jak czytałam ostatnio post napisany przez pewna 15latkę co została zbanowana. Ona pisała mądre rzeczy a dopóki nikt się nie dowiedział ile ma lat to każdy się z nią zgadzał. Co z tego że jest nastolatką?! Często takie osoby są inteligentniejsze niż niejeden dorosły. A dziwię się moderatorowi że nie sprawdził tego wcześniej. W taki sposób to każdy może tu pisać.

No myślę że w takiej sytuacji to się nie mówi że się traci na kogoś czas, no ale to już moje zdanie. Nie wiem chyba wolę być sama.

no chyba tak bedzie lepiej ja poprostu nie potrafie kochac...

Witam wszystkich.
Jestem już 7 lat w związku, 2 lata minęło jak się zaręczliśmy, ostatnio mój związek przeżywa poważny kryzys. Mój partner stwierdził, że nasz związek jest nieszczęśliwy, że mało spontanicznych rzeczy dla siebie zrobiliśmy. Po części obwiniam trochę siebie ponieważ przez pracę w której pracuje stałam sie domatorką. Chociaż czasem myślę sobie że chciałam poprostu przebywać z nim dużo czasu i dlatego często rezegnowałam ze spotkań ze znajomymi. Więc doszło do tego, że on unikał spotkań ze mną, na rzecz spędzenia czasu w gronie znajomych, oczywiście u mnie kończyło się to płaczem. Tak z tygodnia na tydzień było coraz gorzej, moj ciągle zły humor, brak czasu dla siebie bo wyjechał do pracy 80km dalej, wracał tylko na weekendy, które i tak zazwyczaj spędzał ze znajomymi. Doprowadziło do dyskusji na temat rozstania, pewnej niedzieli po kilku dniach kłótni oddałam mu pierścionek zaręczynowy, nie czułam potrzeby noszenia go, nie dawał mi tyle radości co kiedyś. Tydzień temu dowiedziałam się od niego, że w tym dla nas złym czasie przez dłuższy czas utrzymywał kontakt smsowy i mailowy ze swoją koleżanką. Bardzo mnie to uraziło, on twierdził, że nie miał we mnie oparcia bo na wszystko reagowałam płaczem, fakt było tak, ale nie byłam na tyle silna,kiedy 7 lat bycia razem miało być przekreślone. Jednego wieczoru poszliśmy na spacer poważnie wszystko poukładać, bo te dylematy co mamy zrobić ze swoim związkiem były męczące. Doszliśmy wtedy do wniosku, że możemy spróbować raz jeszcze, że trudno nam od siebie odejść. Więc tak sobie narazie jesteśmy, ale powiem, że jest jakoś dziwnie. Nie wiem co będzie za miesiąc za dwa, najbardziej czego się boję to tego, że po tylu latach będę musiała zaczynać wszystko od początku. pozdrawiam

Myszeczka ja mam podobną sytuacje, opisałam ja w tym wątku  http://www.netkobiety.pl/edit.php?id=530990
Nie wiem co Ci mam doradzić, bo i sama nie wiem co mam zrobic to takie trudne zostawic za sobą taki szmat czasu, taki kawał życia. Tylko czy warto jeszcze trwać w czymś co nie djae nam radości, nie daję perspektym na przyszłość, bo ich poprostu nie widzimy. Może znajdzie się ktoś "mądrzejszy" od nas w tym temacie i poradzi nam co z tym fantem zrobić?

Zgadzam się z Tobą asiek. Jedną osoba tu coś napisze reszta skopiuje i dopisze że się zgadza a tak naprawdę nikt nic nie napisze. W sumie to ja już nie liczę na to że tym forum znajdę opowiedz bo najlepiej sobie radzić samemu pozdrawiam Cię