Obsesyjna miłość + odrzucenie. Jak sobie radzić? - Netkobiety.pl

Najlepiej zmienić prace , odseparować się od jej widoku. Potem zająć się na siłę czymkolwiek byle zająć myśli.

Jeszcze jedno pomyśl , była szczera nie czuje tego co ty, chciał byś żeby zgodziła się być z tobą nie czując nic?
Zasługujesz na kogoś kto będzie cie kochał, niestety to nie ona.

Czas leczy rany, banał powiesz ale naprawdę tak jest. Ktoś mi kiedyś powiedział że recepta na nieszczęśliwą miłość jest druga miłość.
Wiem jeszcze nie jesteś gotowy, ale może spróbuj się zakolegować, dla rozmów dla przebywania z kimś poznać jakąś dziewczynę. Może z czasem zapomnisz o tamtej.

ooj jakbym czytala o sobie..ja niestety mam podobne sklonnosci jestem teraz w zwiazku ktory troche mnie yniszcza psychicznie,poniewaz jestem zazdrosna i przejmuje sie wszystkim a jakby bylo tego malo najgorzej jest jak sie poklocimy, wowczas to ja nie wytrzymuje i dzwonie do niego pierwsza bo boje sie ze mioze mu juz nie zalezec. Powiem tak - to napewno beirze sie z niskiej samooceny a zdrugiej strony -tak u mnie-ja tak mocno potrafie kogos kochac ze nie widze swiata poza Ta osoba i jak widze że druga osoba nie kocha mnie tak jak ja ją to popadam  epresje,nic mi sie nie chce i caly czas o tym mysle.

I nawet gdybym byla w toksyczym zwiazku i nie mialo by to sensu ja i tak nie moglabym chyba odejsc od tej osoby, a gdybym odeszla to pograzylabym sie w depresji napewno ladnych pare miesiecy.trzymaj sie i nie martw sie bo jakas inna dziewczyna czeka na Ciebie i nie trac czasu na ta dziewczyne-chociaz wiem jak musisz sie czuc powodzenia!

Na początek chcę Wam podziękować za odpowiedzi na mój post.

Różyczko doceniam Twoje rady, ale zmiana pracy nie wchodzi za bardzo w grę, tak się składa, że to praca w wyuczonym zawodzie, która pozwala mi na godne życie. Rzucić to w cholere żeby mniej cierpieć byłbym w stanie zrobić, ale co potem? Wrócić do rodziców z wyjaśnieniami, że odszedłem z pracy przez kogoś? Ironia losu straszliwa, ale muszę zostać.

Madzia8607 Twoje rady też bardzo doceniam, ale widzisz ja jestem typem faceta, którego nie interesują przygody na kilka nocy... Ja szukam prawdziwej miłości, zawsze dostawałem po d... w tych swoich poszukiwaniach, a teraz straciłem nadzieję... Do tego dla mnie nie jest sprawą prostą nawiązywać kontakty z kobietami, zawsze byłem nieśmiały, a teraz moje poczucie wartości sięgnęło dna i czuję się nikim.
  Ciężko mi wyjść z domu bo nie mam ochoty nikogo widzieć, ani z nikim rozmawiać. Ale też staram się nie zadręczać całymi dniami, szukam zajęć, które w niewielkim nawet stopniu ograniczają moje obsesyjne myśli. Jednak próby zaśnięcią co wieczór, kiedy zostaję sam na sam ze swoimi myślami to koszmar, jakbym umierał i szedł do piekła... każdego wieczoru.

Tosia dziękuję Ci za miłe słowa. Powiem Ci szczerze, że poczułem się lepiej po ich przeczytaniu. Było w moim życiu kilka dziewczyn, które mi się podobały, a ja zawsze bałem się, że nic z tego nie będzie i  nigdy nie robiłem tego pierwszego kroku i w rezultacie nigdy nie miałem tego czego chciałem. To wszystko były drobne zauroczenia, a kiedy przyszedł czas na prawdziwą miłość czułem się silny i pewny. Wyznałem Jej wszystko, ale doprowadziło mnie to do cierpienia i depresji... Przez to myślę teraz, że nigdy nie będę szczęśliwy. Dla mnie najważniejsza w życiu jest miłość. Marzę tylko o tym by być z dziewczyną, którą będę kochał z wzajemnością, a nie mogę tego mieć...

Nadianadia, Twoja odpowiedź wywarła na mnie największe wrażenie bo masz identyczne podejście do miłości jak ja. Wcześniej myślałem że chyba tylko ja tak silnie czuję, tak silnie że aż sobie szkodzę i dlatego nie umiem normalnie walczyć o Jej uczucia. Ty mówisz, że nie odeszłabyś z toksycznego związku, ja teraz mam sytuację, w której powinienem dać sobie spokój i zostawić to, ale nie potrafię. Ciągle mam nadzieję, że może coś z tego będzie, że kiedyś zmieni zdanie i da mi szansę.  Jestem gotów czekać na Nią.
  Nadianadia mam do Ciebie jeszcze pytanie. Jak uważasz czy związek dwojga ludzi o takim samym obsesyjnym podejściu do miłości i drugiej osoby, gdzie oboje nie widzą świata poza sobą i są gotowi zrobić dla siebie wszystko byłby związkiem idealnym  czy drogą do zagłady?

Heja Aim,

No coz te problemy sa bardziej pospolite niz sie czlowiekowi wydaje, ja tez jestem w podobnej sytuacji od ponad 6 miesiecy jestem zakochany w swojej przyjaciolce, pomimo tego iz czasem wydawalo mi sie, ze ona odwzajemnia moje uczucia (choc nigdy mi tego nie powiedziala wprost to jednak ja sie ludzilem, oczywiscie ja jej wyznalem co czuje), postanowila jednak wrocic do swojego bylego chlopka..... no coz, jestem aktualnie w trakcie 'mini' depresji i tak jak ty ciezko mi jest sobie z tym radzic. Nie ma chwili w ciagu dnia zebym o niej nie myslal, a zasypianie to koszmar.... po pol roku sms-owania, spotykania sie, spedzania czasu ze soba, sypiania ze soba, postanowilem to urwac bo nie mam najmniejszej ochoty byc tym drugim kiedy ona jest u mnie zawsze na pierwszym miejscu. Staram sobie wypelnic czas jak tylko moge ale jest to trudne.
To juz drugi dzien ! od kiedy zerwalem z nia kontakt, powaznie te dwa dni dluza mi sie jak miesiace, a te cudowne ostatnie 6 miesiecy byly jak jeden blysk.
Potrzebna jest w twoim wypadku 'meska' decyzja, z doswiadczenia wiem, ze kobiety lubia byc 'zabezpieczone' majac chlopaka i 'dobrego przyjaciela' tak na wszelki wypadek oczywiscie nietyczy to sie wszystkich kobiet ale cos w tym jest.
Nie pozwol sobie byc tym od ktorego sie tylko bierze, tobie tez sie cos nalerzy a w szczegolnosci szczera odwzajemniona milosc a nie jakas marna namiastka.
Ty ja bardzo kochasz a ona niestety potrafi to wykorzystac i wie, ze w tobie ma zawsze oparcie. Wygodna sytuacja niestety tylko dla jednej ze stron. Jesli sobie z tym poradzisz, naprawde cie to wzmocni przed kolejnymi zwiazkami.
Powodzenia

Pozdrawiam#
(przepraszam za moj jez.Polski nie mieszkam w kraju juz od 9 lat)

Nigdy nie myślałem o poddaniu się. Maleńka nadzieja, że kiedyś coś z tego będzie trzyma mnie przy życiu. Walczyć jestem gotów do końca i przeciw całemu światu, ale są pewne granice... nie mogę walczyć przeciw Niej Utrzymuję z Nią kontakt i staram się nie okazywać w Jej towarzystwie jak bardzo cierpię. To jest tak, że kocham Ją tak bardzo, że nigdy się nie poddam, ale nigdy też nie będę siłą nic robił. Sprawić by czuła się osaczona czy miała mnie dość jest ostatnią rzeczą jaką bym zrobił.

Mam teraz cel- chcę żebyśmy się zaprzyjaźnili i za jakiś czas wrócę do tematu moich uczuć do Niej.
Na razie jednak muszę sobie poradzić z tym koszmarnym bólem. Życie moje stoi na głowie, a ja sam na krawędzi. Zdecydowałem się na pomoc psychologa bo kompletnie sobie nie radzę. Minął prawie miesiąc, tęsknota jaką do Niej czuję owładnęła mnie całkowicie, ból wspomnień jest tak silny, że fizycznie wpływa na moje funkcjonowanie.
Oddałbym wszystko żeby zdobyć Jej uczucia i aby była moja i czuła do mnie to co ja do Niej. Przysięgam, że oddałbym wszystko.

Dziękuję za Wasze wypowiedzi.

Nie warto próbować powiedziała nie - to znaczy nie!
Ja swoją miłość poznałem na studiach i na początku tak przez 6 m-cy było cudownie, nigdy co prawda nie doszło między nami do niczego więcej, ale myślałem że to kwestia czasu. W końcu po roku dziewczyna stwierdziła że mnie nie kocha, sami wiecie cios jak ... nie do opisania.

Jednak kilka miesięcy po rozstaniu wciąż łudząc się że do mnie wróci  zobaczyłem ją z innym. W momencie dostałem takiego ścisku w klatce jakiejś palpitacji myślałem że się przewrócę strasznie cierpiałem zarówno fizycznie i psychicznie. Po kolejnym roku i dwóch innych dziewczynach wciąż ją wspominałem.

Któregoś dnia zgadaliśmy się na naszej klasie bo pytała o pracę. Później spotkaliśmy się, wciąż była z tamtym ale chciała z nim skończyć bo bywał wybuchowy i agresywny. Jak powiedziała tak zrobiła, a we mnie znów odżyła nadzieja. Na początku chętnie się ze mną widywała i spędzaliśmy razem czas, ale nawet wtedy nie chciała być ze mną na 100% (myślę że wiecie o czym piszę)
I tak minął rok, drugi w końcu trzeci a ja coraz częściej słyszałem że nie ma czasu się spotkać bo jest u koleżanki lub jest z jakąś umówiona, lub jest w pracy lub, się uczy... itd.
Dzwoniła tylko wtedy gdy czegoś potrzebowała, a ja zjawiałem się naprawiając różne rzeczy, podwożąc ją gdzieś, czy inne takie... w innym wypadku nie odzywała się twierdząc że nie ma nic na koncie

Moja gehenna trwa już 5 lat jednak trzy miesiące temu w Styczniu widziałem ją ostatni raz i wtedy postanowiłem że spróbuję przerwać telefony sms-y i zobaczę co się stanie...
I nie stało się nic, po prostu cisza. W głowie mi się nie mieści że po tylu latach można kogoś zostawić w ten sposób. Myślałem o tym żeby ją spotkać i usłyszeć to co oczywiste - że to koniec załatwić to na poziomie, chociaż przecież już to kiedyś z tych ust usłyszałem i nie było w tym niczego co mogło by złagodzić ból.

Ale ubiegł mnie przyjaciel, spotkał ją, pogadali - dowiedział się że oczywiście mnie nie kocha i co więcej pisze sms-y z tym gościem od którego odeszła. Myślę że jest więcej niż prawdopodobne że do siebie wrócą. A ja siedzę przed kompem i choć niczego w sensie materialnym mi nie brakuje to nie mam nic...

Najgorsze jest to że nie potrafię pokochać innej dziewczyny a było ich już cztery z którymi teoretycznie mógłbym być, jasne że się nie zabiję, ale mam świadomość że czas biegnie. W wakacje skończę 26 lat  i prawdopodobnie zostanę już sam....

Tak więc nie warto się starać - nie kocha to nie zacznie!

Witam Cię aim, czy Ty nadal uczęszczasz tutaj na forum i nadal masz taki sam problem ? Jeżeli możesz będę wdzięczna za odpowiedź. mam podobną sytuację i szukam wsparcia

Witam,
niestety nikogo nie zmusimy do miłości. Ja też się zauroczyłam, dostawałam sprzeczne sygnały i kiedy już zebrałam się na odwagę, żeby wyznać prawdę spotkałam się z odrzuceniem. Teraz ten chłopak omija mnie szerokim wręcz łukiem i zachowuje się jak 30 letni dzieciak. Rozmawiałam z terapeutką na ten temat, która doradziła mi, żebym go zapytała dlaczego mnie nie chce, ale nie ma co brnąć w to dalej... Taka prawda, że jak nie chce nawet jak bym stanęła na rzęsach to i tak mnie nie zechce. Trzeba się pogodzić z tym i niestety żyć dalej, chociaż jak go widzę mam nogi z waty, wpatrzona jestem w niego jak w obrazek, ale on i tak mnie nie dostrzega i nigdy nie odwzajemni tego co ja do niego czuję :(:(:(:(... Życie bywa brutalne