Zakochała się w innym - czy można ją w tym szaleństwie zatrzymać? - Netkobiety.pl

Rufio- mysle ze sie jednak opamieta i zobaczy co to za gosciu skoro nie chce dzieci. Zona sie zauroczyla i ma narazie rozowe okulary, spadna jej jak zacznie tesknic za dzieckiem i straci dobry kontakt z synkiem. Choc czasem zdarzaja sie takie patologie ze babka wybiera faceta zamiast wlasnego dziecka. Miejmy nadzieje ze Twoja zona tak bezduszna nie jest.

Zostawić syna, a wziąć psa?

Nie no.....mowę mi odjęło....

Yoghurt. Ja od początku jasno postawiłem warunek że syn zostaje ze mną. Chodzi mi o to, że żona nie zdaje sobie sprawy jaką krzywdę mu robi odchodząc patrzac tylko na siebie. Ona myśli, że dziecku da się wszystko wytłumaczyć i z zadowoleniem przyjmie info ze mamusia go bedzie codziennie odwiedzać. A jak będzie starszy to wszystko zrozumie (no ciekawe czy się nie bedzie za nią wstydził). Tylko gdzie te wspólne wieczory i poranki z obojgiem rodziców . Gdzie kochający się rodzice z których ma czerpać wzorce. Potem rośnie następne pokolenie skrzywionych ludzi dla których rodzina nie ma żadnych wartości.

Z drugiej stronuy jak ona ma udawać przed dzieckiem szczęśliwą mamę to nie wiem czy warto to ciągnąć bo ja tego nie wytrzymam. Ja chce mieć kochającą mnie żonę i matkę mojego syna, którą będę dalej kochał (i z którą się będę kochał a nie spał w dwóch krańcach łóżka). Tylko jak wstrząsnąć tą babą tak żeby obudziła się z tego amoku???

Dobrze piszesz!
Amok!
Ty nie zrobisz nic! Ona Cie nie widzi!

Rufio trochę przesadzasz z tym wypaczeniem psychiki dziecka.

U mnie sytuacja była taka, że to ojciec zostawił mnie i mamę. Czasem mnie odwiedzał, jak mu matka przypomniała. Byłem jedynakiem...oczko w głowie mamusi, której nigdy w domu nie było. Wyjazd na kolonie i powrót do nowego domu...już z ojczymem. Chwilę później urodziła się moja siostra. Byłem wtedy w 3 klasie podstawówki (a po przeprowadzce dojeżdżałem autobusem do szkoły samemu). Myślisz, że ktoś pofatygował się z jakimkolwiek tłumaczeniem? Poszedłem w odstawkę, a za to doszły obowiązki (bo z kolei teraz ojczyma nigdy nie było w domu). A to więc zakupy jakieś zrobić, a to pójść coś zapłacić na poczcie, a to siostrą się zająć (spacer, przewijanie, karmienie itp). Nawet kolegów nie mogłem zapraszać do siebie....

Mimo wszystko nie uważam się za spaczonego, a rodzina jest dla mnie ważną wartością (choć ze swoimi rodzicielami się nie dogaduję). Dzieciak naprawdę wiele jest w stanie znieść. O ile nie są takie właśnie huśtawki (raz mama jest, raz jej nie ma itp).

Jak to Rufio zauważył nie jest bez winy. Zaniedbał żonę, która znalazła to, czego szukała w ramionach innego. Takie rzeczy się zdarzają i tego bym nie oceniał jako pójścia na łatwiznę. Serce nie sługa (o ile to podpowiadało jej serce, a nie...inna część ciała). To co natomiast zasługuje na pogardę, to jej zachowanie i ciągłe kręcenie. Raz jest, raz jej nie ma. Raz zostaje i naprawia, a raz odchodzi do innego.

I jaka rodzina lepsza - rodzice, którzy są ze sobą "dla dobra dziecka" a mijają się w drzwiach, czy tacy, którzy mieszkają oddzielnie, ale udaje im się od czasu do czasu spędzić razem z dzieckiem miło czas?

Razem za wszelką cenę....to się nie sprawdza. To się nigdy nie sprawdza. Człowiek tylko budzi się w pewnym momencie i stwierdza, że zmarnował czas, że zmarnował część życia, bo ze strachu przed nowym (samotnym, czy wspólnie z nowym partnerem) bał się odejść.

Matko kochana... Jej jedyne, co potrzebne, to nie "świety spokoj" ale lodowaty prysznic! Ona tak miota Wami (Tobą i synkiem) sprawia, ze żyjecie w zawieszeniu, bo jaśnie pani nie wie sama, gdzie jej lepiej?! Ja bym jej pokazala, gdzie! Autorze, skończ z tym cierpliwym czekaniem na rozwoj wydarzeń- weź sprawy w swoje ręce, i nie pozwalaj jej na łatwe powroty, bo jej to bardzo na rekę. Zostawia sobie furtkę, gdyby jej z tamtym nie wyszło- bardzo wygodne. Jestem pewna, ze jemu mamrocze to samo- że nie moze tak żyć, że to, ze tamto, ze sramto. Ile ona ma lat? Szesnaście? I jeszcze że psa se wzięła. Gdyby mnie mąż powiedzial, ze mam zostawić dziecko, to prędzej bym mu oczy wydrapała, niż wzięła psa i poszła w tango. Nawet, gdybym była zmęczona obowiązkami. O problemach się rozmawia,a nie ucieka na bok. Ona też pewnie nie była święta i dlatego wolała przedstawić obraz samej siebie jak najczystszy przed obcym człowiekiem, niz samej przyznać się do swoich błędów przed "winnym" (czyli Tobą) w jej mniemaniu.

Właśnie doczytalam- Teo dobrze radzi- zachciało jej się odmładzać, to teraz czas na dorastanie- za swoje czyny ponosi się odpowiedzialność.

Miodek masz racje szczegolnie ostatnie zdanie. Tylko jeszcze nie znalazlem w sobie tyle sily zeby postawic tak sprawy. Ciagle boje sie ze zrobie cos po czym definitywnie spale wszystkie mosty. Jeszcze ja tak mocno kocham. Niektorzy mowia ze jestem za dobry za miekki. Zaczynam tez tak myslec.

Moni&co.Przynajmniej Ty mnie rozumiesz. Wielu którzy piszą na forah nie mazielonego pojęcia co przechodzimy.Alewymądrzać się bardzo łatwo : zaniedbałeś twoja wina itp itd.

I pod tym podpisuje się obiema rękami.

Jesteś za dobry- dlatego jej to wszystko tak łatwo przychodzi.

Czy ona ma zdrowa glowe? :? kurcze.. bawi sie i Toba i tym drugim facetem, wpada w jakies histerie, i to biedne dziecko jeszcze strasznie Ci wspolczuje.. ale ona sie chyba nie ogarnie, moze sie pogubila.. i potrzebuje chyba pomocy ;/

eh najgorzej jak okazuje sie, ze Ci najblizsi wcale nie sa tacy jakich ich znamy.. Tez ostatnio przezylam cos podobnego (nie oszukano mnie, ale bardzo bliska mi osobe i to odegrali sie tez niestety na mnie) i do tej pory nie moge uwierzyc jak mozna tak klamac najblizsze osoby...
strasznie ze tak robia ludzie

Niech ona sie wyprowadzi.. i tak pewnie bedzie jeszcze tego zalowac. A takto jak bedziecie razem mieszkac teraz to tylko bedzie szkodzic - Wam i dziecku..

Nic dziwnego ze nie potrafisz, to Twoja ZONA, macie DZIECKO. To duzo. Ja bym rzucila ja w cholere.. i na razie poukladala sprawy, zajela sie dzieckiem, domem itp. A potem.. kto wie:)

Ale wiesz - ja patrze na to z boku. Wiec mi jest latwo mowic, ze kopnelabym ja w dupe.

Tylko szlag człowieka trafia. Nowa chata kupiona specjalnie dla nas. Mieliśmy być w niej szczęśliwi a wyjechała z tematem 3 dni po przeprowadzce. Od 2 lat czuła że się nie klei to po co to wszystko. Olbrzymi kredyt, inne długi (u rodzinki). Sama wybierała wszystko do tego mieszkania a teraz mówi że nie czuje żeby to był jej dom. A ja w każdym kącie tego mieszkania widze JĄ. To samo mam idać po miasteczku do którego żeśmy się 6 lat temu przeprowadzili. Na każdym rogu i w każdym miejscu widzę ją - to nasze wspólne miejsca. A ona teraz mi potrafi wypomnieć że zmusiłem ją do przeprowadzki z wawy na jakieś zadupie (była to wspólna decyzja - za chlebem - czasem bywa w drugą stronę a nie do stolycy). Całe te 13 lat człowiek robił wszystko dla niej i potem rownież dla syna. Każdy wyjazd służbowy to było poszukiwanie na lotniskach prezentu dla kochanej żony i syna (potem oczywiście zostało to ocenione jako zapłata za kuchtę domową). Zakupy w centrum handlowym - jak ja uwielbiałem (tak tak) tam z nią chodzić. Byłem szczęśliwy jak wychodziła zadowolona uśmiechnięta z zakupami ze sklepów. Mogłem tak cały dzień (kumple się ze mnie śmieli żę oni by godziny nie wytrzymali). wiem nie najwyższych lotów rozrywka ale czego nie robi się dla ukochanej osoby. Tyle że teraz oczywiście pieniądze nie są najważniejsze. Dla mnie nigdy nie były tylko radocha jaką jej tym sprawiałem miała dla mnie wartość. No ale teraz już to się nie liczy...Teraz moja żona ma inne towarzystwo dla którego ludzie na stanowiskach z kasą to jakiś gorszy sort człowieka. Teraz już nie potrzeba galerii żęby zrobić zakupy - no przecież w normalnych sklepach też można (a jak człowioek wcześniej tłumaczył to się nie dało) Czy to moja wina że akurat z kasą nie mieliśmy problemów.  Czy muszęsię za to wstydzić czy jak??? Nigdy nie dyskryminowałem nikogo ze względu na to ile jej ma  i zawsze będę od tego daleki.....

Wydaje mi się, że Twoja żona niestety- nie kocha Cie, zaś tego pana owszem (albo tak jej się wydaje). Jednak jesteś dla niej ważny w jakiś sposób, oddała CI kawał życia, 13 lat nie mija ot tak. Wspólne problemy, radości, smutki. Piszesz, że byliście udanym małżeństwem, może dlatego tak ciężko jej odejść i sie miota, raz serce, raz rozum. Nie można potępiać nikogo, mimo iż jej postawa jest egoistyczna to potrafie zrozumieć uczucia, którę ją rzucaja po przeciwnych stronach barykady. Szkoda tylko, że na tym wszystkim tracisz Ty, a najwięcej synek. Mimo że to dzieciak, dużo rozumie, dużo wyczuwa podświadomie. Nie karz dziecka za żone, niech dorasta spokojnie. Tak jak powiedziała Teo, pokarz jej drzwi, niech wie, że nie ma odwrotu, że już walczył i czekał spokojnie nie bedziesz. Tylko to możeja otrzeźwić, chociaż w otrzeźwienie wątpię.  Bez uczuć nie zbudujecie już nic stabilnego.

Doonna. Najgorsze jest to że rękę bym dał sobie za nią uciąć że nie zrobiła by mi w życiu czegoś takiego. Ufałem jej bezgranicznie i nie było z mojej strony żadnego kontrolowania, zabraniania wychodzenia do knajp itp. Ja wychodziłem z kumplami ona z koleżankami a jak czasem znalazła się opieka dla syna to staraliśmy się wychodzić razem.  Tyle że teraz słyszę że podejrzewałem ją o kochanka - ot co może wyniknąć z niewinnego żarciku przed wyjściem żony z koleżankami. A że okazało się że w tym nieświadomym żarcie była część prawdy - potem dowiedziałem się że od pół roku kombinuje z kolesiem na boku. Najpierw zapierała się że to tylko przyjaźn a potem wyszło szydło z worka. Podobno ją z depresji wyciągnął której się prze ze mnie nabawiła. No ale jak opowiada się mężowi np. o problemach w pracy i mąż ma inne zdanie na temat ich rozwiązania niż ona to trzeba polecieć do innego który przytaknie, po głowie pogłaska i powie: tak tak , nie ma nic w tym złego że dajesz się wykorzystywać, że pracujesz ponad siły za kilka osób, to nic złego jesteś dzielna niech po tobie jadą jak po łysej kobyle dalej przecież ty to bez problemu zniesiesz  itp. itd. To lepsze niż wersja męża: postaw się, skończ z tym bo szkoda zdrowia itp. No i czemu potem się dziwić że taki manipulator jest ode mnie lepszy, że podobno umie słuchać itp.

Witaj,
Ktoś kiedyś powiedział, że kobieta nie rzuca się w romans z innym, jeśli jej partner dostarcza jej to, czego potrzebuje, zaspokaja jej potrzebę bycia kochaną i potrzebną.
Nie wiem, jak jest w Waszym przypadku, znamy tylko Twoją wersję.
Myślę, że nie ma idealnej rady - pozostaje czekać, może się opamięta i wróci.
Najbardziej cierpią dzieciaki, jak zwykle w tych sytuacjach. Ja martwiłabym się TYLKO i wyłącznie ich dobrem.
Pozdrawiam i życzę powodzenia,
A.

Nie ma co występować. Ona to już robi. Zgadza się nawet na orzeczenie jej winy i to żeby syn został ze mną byle by szybciej się ode mnie uwolnić i pokazać tamtemu frajerowi że jest wolna. Co za diabeł wstąpił w ciało mojej żony. Jak można aż tak się zmienić w totalnie inną osobę. Nigdy tego nie zrozumiem ...

Nawet dziecko zostawila?? zeby tylko do niego biec, eh

A co do wypowiedzi Cynicznahipo to sie nie zgadzam, ludzie sa rozni, mozna byc dla kogos najlepszym na swiecie, kochanym, wszytsko jej dawac, itp a tej drugiej osobie i tak cos 'odbije'

Kiedy moj byly maz zostawil mnie dla kochanki myslalam o samobojstwie - moje zycie stracilo sens - ja jego jeszcze nadal kochalam a dla niego bylam juz tylko kawalkiem drewna a nie osoba, ktora cierpi. Ja walczylam o moj zwiazek 8 lat - finansowalam jego, nasze dziecko i ta k... - tak , tak spala z nim za moje pieniadze, ktore jemu dawalam. On z  romansem z nia zeszedl w podziemie a ja udawalam ze jest OK. Mialam strasznie glupia teorie, ze jak bierze ode mnie prezenty i pieniadze to jest ze mna w zwiazku - on ze mna sypial ( i z nia tez).
Ja ucieklam w prace - jak pracowalam to nie myslalam i mnie nie bolalo.

To tez byla jego kolezanka z pracy - przy niej czul sie wielkim facetem zwlaszcza jak ja obsypywal prezentami za moje pieniadze i wozil nowym samochodem kupionym za moja ciezka prace.
Jak on wreszcie mnie zostawil (odziedziczyl jakies pieniadze i juz nie musial sie starac o moje) to przezylam to strasznie - zajelo mi co najmiej 2 lata zanim przeszla mi ta moja "rozpaczliwa" milosc do niego. Dziecko - juz dorosle, ktore bylo w srodku tej sytuacji przez wiele lat ma na zawsze spieprzona psychike - tak jak tatus zaczal klamac, oszukiwac i wyciagac ode mnie pieniadze oraz stosowac szantaz emocjonalny.

Przeciaganie takiej sytuacji jest chore - ja zmarnowalam 8 lat mojego zycia ciagle  majac nadzieje, ze wszystko sie jakos ulozy (kochanka byla mezatka - jej maz sie rozpil i odszedl; jemu tez zmarnowala zycie).

Teraz mam nowego meza i nowe dzieci - zaluje tamtych zmarowanych lat; ale patrzac na wszystko z perspektywy wielu lat to moze byla to cena, ktora musialam zaplacic za to co mam teraz - staram sie do tego podejsc filozoficznie i dziekuje Bogu ze mi dal druga szanse stworzenia szczesliwej rodziny.

Monia i Rufio - znajdziecie innych partnerow - bedziecie ich kochac inna, dojrzalsza miloscia - nie wiem dlaczego musicie oboje przejsc przez takie doswiadczenia w zyciu, ale napewno jest jakis powod; gdyby mnie byly maz nie zostawil nie spotkalabym tego wspanialego czlowieka z ktorym obecnie dziele zycie, nie miala bym tych cudownych dzieci......

Musicie sie teraz skoncentrowac na dzieciach i nie kompensowac im braku ojca czy matki pieniedzmi i prezentami ale troska, miloscia i akceptacja.
Nie starajcie sie na sile przyciagnac bylych partnerow - to oni sami musza dojrzec do powrotu - mozecie ich wtedy przyjac lub nie - to bedzie zalezec od was. A jesli na dobre odejda, to tylko dlatego ze w waszym zyciu potrzebne jest miejce na kogos innego - duzo lepszego od bylego partnera.

Witaj!

Też jestem w podobnej sytuacji. O tyle jednak w lepszej, że nie jesteśmy małżeństwem. Przeżyliśmy jako para dwa lata (znamy się dłużej) i on nagle stwierdził, że nie możemy być dalej, bo nie akceptuje tego, że przed nim spotykałam się z jednym chłopakiem.

Dlaczego nie powiedział mi o tym na początku a nie teraz??? Po dwóch latach związku??

Wiem, że pisze do innej dziewczyny, ale pisze również do mnie. Nadal chce spędzać razem weekendy i jest u mnie prawie codziennie.

Wiem że nie ma to sensu ale tak ciężko zerwać kontakt......

Rufio... moim zdaniem powinieś dać jej odejść. Wiem że łatwo się tak mówi. Mój (juz ex) zrobił mi już tak kiedyś a teraz sytuacja się powtarza. Tak więc skoro Ciebie żona tak traktuje to nawet jeśli wróci nie będziesz miał nigdy pewności czy nie zrobi tego znowu. A po co żyć w niepewności i za jakiś czas znowu to przeżywać. Lepierj uporać się z tym teraz i zacząć dbać o siebie. Na pewno gdzieś czeka na nas ktoś kto będzie kochał nas bezgranicznie.

Ja postanowiłam definotywnie zerwać z ex. Po co mi ktoś kto mówi że kocha a jednoście pisze do innej że ma ochotę na sex i chce z nią być. Nie chce być jego kołem ratunkowym. Chce kochać i być kochana .

Jeśli jesteś gotów jej wybaczyć i wspólnie dalej z nią żyć to życzę wytrwałości i powodzenia. Macie przecież o co walczyć! Te wszytskie lata wspólnie spędzony i synek, który potrzebuje jej ciepła.... Jednak po tym co opisałeś wnioskuję że ona nie jest gotowa na macierzyństwo:( Albo ten facet ma na nią taki zły wpływ że wszystko stało się dla niej obojętne. Bo jaka kobieta matka zostawia swoje dziecko.... ten facet ja omamił

Ja walczę dopiero albo aż 3 miesiące (od mometu kiedy się o tym dowiedziałem) ale mam wrażenie że już też przegrałem. Ale kto wie...

Może i powinienem od razu powiedzieć do widzenia. Tyle że w życiu bym sobie nie wybaczył tego że nie próbowałem - moj syn pewnie też nie. Przynajmniej z czystym sumieniem będę mu w stanie kiedyś powiedzieć że zrobiłem wszystko co potrafiłem żeby tą rodzinę uratować.

poprostuania

Dzięki :-)

Rozumiem Twoje rozterki...dla mojej córki to wszystko próbowałam ratować, bo nie wyobrażałam sobie jak ona na to zareaguje...
Niestety na mnie spadło powiedzenie dziecku o tym, że tatuś mamusi już nie kocha i wyprowadza się.....tej chwili nie zapomnę do końca życia....
A czeka mnie jeszcze jeden moment bardzo trudny - że tatuś ma inną panią i dlatego odszedł.....tego na razie nie mogę z siebie wydusić..

Spytałem ją przed chwilą co taka zadowolona chodzi. Mówi że z tego bo się wyprowadza i może wreszcie zająć się tylko sobą. Całe życie harowała jako sprzątaczka i praczka dla facetów najpierw dla ojca potam dla mnie. Jakiekolwiek  argumenty z mojej strony napotykają na jedyną odpowiedź : już za późno... ona już nigdy nie pozwoli sobie więcej na coś takiego. Czyli normalnej rodziny już nigdy mieć nie będzie? No bo nie wyobrażam sobie nie robić nic nawet z najlepszym podziałem obowiązków z facetem. Jeszcze przychodzi mi płacić za błędy teścia czy jak?

Moim zdaniem nigdy nie jest za późno jeżeli chodzi o ratowanie rodziny szczególnie że mamy syna. No ale to tylko moje zdanie w tym co zniej zostało...

Na razie twierdzi że jest typem samotnika (indywidualisty) i samotności się nie boi. Na takiego samego kretyna trafiła. A skruszoną wracającą żoną nie zamierza być nawet gdyby miała zostać zupełnie sama. Rodzinę już zostawiła i nas i swoją (rodzice itp.). To najlepsza droga do tego co mówisz yoghurt

rzeczywiscie aż tak źle było?

Jak czytam inne poboczne wątki to stwierdzam że ja wogóle jakiślewy jestem. Nie zdradzałem, nie biłem, nie znęcałem się psychicznie, nie unikałem sexu a nawet odwrotnie. A tu taaaaki kop w dupę ..... Teraz to już sobie trochę żartuję po paru głębszych w towarzystwie prawie ex żony. Jakoś ta cała sytuacja nie przeszkadz jej z prawie ex mążem paru kieliszków wściekłych psów wypić. I co ja mam na ten temat myśleć nie wiem.

Rufio - jak czytam Twoje wypowiedzi to stwierdzam, że jesteś fajny facet. Czuje się Twoją wielką miłość do syna.
Nie wypierasz się swoich błędów. Nawet jeśli je robiłeś to żona w pierwszej kolejności powinna z Tobą o tym porozmawiać. Nie zrobiła tego - masz rację, tak nie postępują dorośli ludzie i dodałabym ludzie odpowiedzialni. Ona nie jest odpowiedzialna - zostawienie syna to już dla mnie rzecz niepojęta.

Czy Twojej żonie amok minie czy nie to już chyba bez znaczenia. Bo czy byłbyś w stanie ją jeszcze przyjąć, wybaczyć?

Trzymam kciuki za Ciebie i Twojego syna.
Życzę Wam dużo szczęścia, tak jak na to zasługujecie.

Oj, chłopie, to Ci się porobiło. Tu nie znajdziesz recepty - każdy będzie pisał wedle swoego widzimisię. Ja też. Ale sam musisz sobie poradzić, może z pomocą jakiegoś psychologa, jakaś terapia rodzinna albo coś. Przede wszystkim potrzeba duuuuuużo czasu. Dla Ciebie i dla niej, zebyście sobie emocje poukładali. Na żywca, kiedy bardzo boli, nie da się racjonalnie postępować. Jak wyjdzie - czas pokaże, choć pewnie Ty chciałbyś już znaleźć rozwiązanie - a tak się nie da. Trzymaj się dzielnie, jak nie dla siebie to dla syna, przecież wiesz, że warto.