Jaki zawód cieszy się największym poważaniem? - Netkobiety.pl

Dla mnie są to lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni, strażacy, policjanci: bo niosą pomoc ludziom i często narażają własne życie lub zdrowie, by pomóc innym. A poza tym: każdy specjalista, człowiek z pasją, niezależnie od rodzaju tej pasji.

Każdy fachowiec w swojej dziedzinie cieszy się moim szacunkiem.
Co do nauczycieli- hmm- gdyby tak było nie wkładano by im na głowę kosza na śmieci.To zależy pewnie gdzie.
Na wsiach na pewno.Sama pracowałam kiedyś na wsi jako nauczyciel i pamiętam jak wsiadałam do autobusu to starsze panie chciały mnie przepuszczać w wejściu.
Teraz pracuję na uczelni i często bywa,że student spóźnia się na egzamin,dzwoni do dziekanatu i każe na siebie czekać bo MUSI DOJECHAĆ.Albo od razu mówi,że termin mu nie pasuje i może przyjść ale w innym terminie.

A może jakieś uzasadnienie? Przyznaję, że nieco mnie ta odpowiedź zaskoczyła, bo wiele osób - myślę co prawda, że ulegając stereotypom - ma o psychologach niezbyt przychylne zdanie.

Me.carol, zadałam to pytanie ponieważ ja sama zastanawiając się nad zawodami, które darzę szczególnym szacunkiem, zaraz za prawnikiem i strażakiem wymieniłam właśnie psychologa. Tak właściwie nie do końca potrafię powiedzieć dlaczego i nie wiem czy przypadkiem nie wiąże się to po prostu z moim zainteresowaniem psychologią i przyjemnością jaką niesie zgłębianie zakamarków ludzkiej duszy . Ponadto ogromnie szanuję lekarzy i górników (tych ostatnich głównie dlatego, że doskonale znam specyfikę pracy kopalni), ale i każdego kto swoją pracę wykonuje z pasją. Warto przy tym zwrócić uwagę, że wśród przedstawicieli każdej profesji są mistrzowie i partacze, którzy nawet wykonując zawód, który powinien być ich powołaniem tak naprawdę niewiele z siebie dają - znam takich lekarzy, znam pielęgniarki, znam prawników .

Uważam, że każdy zawód powinien cieszyć się poważaniem. Ja bardzo cenie sobie lekarzy. I nie mam na myśli tego, że ratują ludzi i im pomagają. Bardziej chodzi Mi o to, że uważam, że są bardzo inteligentni. Posiadają ogromną wiedzę, precyzję, odwagę i do tego trzeba mieć po prostu bardzo silną psychikę. Do tego dodałabym prawnika. Większość z pozostałych zawodów uważam, że hm hm jakby to powiedzieć są wyuczone? Proste i przy włożeniu dużej pracy i wysiłku prawie każdy by się sprawdził. Ja np wiem, że nawet gdybym posiadała ogromną wiedzę lekarską po prostu nie nadawałabym się do takiej pracy.

Fionus,błagam Cię- lekarze- inteligentni??Skąd Ty takie wnioski wysnuwasz?Mój mąż jest lekarzem,w związku z tym znam ich wielu.I naprawdę w większości przypadków z jakąś tam wyjątkową inteligencją ich poczynania nie mają wiele wspólnego.Tak,inteligencja jest,ale w większości wypadków- dość przeciętna.
Wielu studentów ukończyło medycynę bo dawali radę mnóstwo rzeczy "wryć" na pamięć.Sama widziałam jak taki student(obecnie lekarz) miał ogromne problemy,żeby to czego się nauczył powiedzieć własnymi słowami,wytłumaczyć przystępnie,żeby na przykład jego pacjent pojął.
Nie znasz chyba wiele zawodów,skoro sądzisz,że do pozostałych,przy włożeniu pracy pracy i wysiłku każdy by się nadał.Otóż nie każdy.Nie każdy może być np tanatopraktorem(obcowanie ze zmarłym,mycie go i ubieranie,zszywanie ran,doszywanie urwanych kończyn wymaga silnej psyche),nie każdy może być nauczycielem(oprócz tego,że musi lubić ludzi to musi mieć dar jasnego sposobu przekazywania wiedzy),nie każdy nadaje się na dziennikarza,sprzątaczkę,kierowcę zawodowego,komornika,
weterynarza,grabarza,księdza.

Lekarz chirurg i ortopeda, policjant, sędzia

Nie uogólniałabym . Mamy teraz w przychodni taką młodą panią doktor, do której chodzi się tylko po recepty, w dodatku kiedy dokładnie wiesz jaka jest Ci potrzebna, bowiem pani doktor słysząc jakiekolwiek pytanie zwykle robi maślane oczy i udziela pokrętnych odpowiedzi. Niestety wyraz tych oczu nie przejawia w sobie  ani grama inteligencji. Swoją drogą przeraża mnie, że tacy ludzie otrzymują dyplomy, ktoś na podstawie tych dyplomów daje im zatrudnienie, ktoś inny przychodzi po pomoc, a oni wyłącznie udają, że leczą, bo z leczeniem w tym przypadku naprawdę niewiele ma to wspólnego.

Największym poważaniem traktuje zawody które są wykonywane z pasją. Bardzo szanuje osoby pracujące fizycznie, które swoją pracę wykonują w pełni fachowo i z "uśmiechem w środku". Częstokroć tzw "prości ludzie " w oczach świata, są o wiele cenniejszymi i wartościowszymi osobami od "śmietanki społecznej".
   Jako przyszły lekarz nie będe komentował mojej profesji. Mam natomiast uraz do prawników- jeszcze żadnego nie udało mi się polubić a kilku miałem okazje poznać.

Otóż to. Unikajmy uogólnień. Osobiście, staram się oceniać wartość ludzi po ich czynach i to właśnie one mają wpływ na moją ocenę "tu i teraz", w danym momencie. Nigdy natomiast, nie wystawiam człowiekowi plakietki na tej podstawie... co w moim odczuciu było by ogromnym uproszczeniem a to wielki błąd. Nawet osoby które ostro zalazły mi za skórę nie są zaszufladkowane do jakiejkolwiek kategorii. Wychodzę z założenia, że nasza postawa zawsze może ulec zmianie, a wpływa na to mnóstwo czynników zewnętrznych. Każdy popełnia błędy- to takie ludzkie.

   Niejednokrotnie byłem świadkiem, niewłaściwego zachowania zarówno pielęgniarek jak i lekarzy w odniesieniu do pacjenta. Wcale to jednak nie oznacza, że tak jest zawsze i w każdym przypadku. Ogólnie bardzo cenie pracę Pań pielęgniarek, ponieważ bardzo często ich praca jest o wiele cięższa od naszej. Ponadto, mądry lekarz zawsze przyzna, że bez pielęgniarki żadna klinika się nie obejdzie.

   Znam również wspaniałych lekarzy, którzy nigdy przy mnie, nie zachowali się nieprofesjonalnie względem pacjenta. Przykładem może być mój opiekun naukowy, który nawet kosztem swojego własnego czasu, zawsze znajdzie go dla swoich podopiecznych. I nie ma to nic wspólnego z jakimkolwiek ulgowym traktowaniem, gdyż najczęściej są to ludzie, którym brakuje na chleb i podstawowe opłaty rachunków. Są osoby a jest ich całkiem sporo, dla których uczciwość jest na pierwszym miejscu- i żadna z nich ani myśli przekładać swojej praktyki prywatnej na pacjentów leczonych szpitalnie.

   Jak sama zauważyłaś, jeden worek bywa zbyt ciasny aby pomieścić w nim wszystkich.

Ja też szanuję wszelkich ludzi, podziwiam, którzy wykonują swój zawód z pasją. Bardzo miło jest widzieć w sklepie uśmiechniętą i zaraz profesjonalną sprzedawczynię, a nie posępną babkę, która tylko myśli, żeby jak najszybciej Ciebie spławić. Ale wiadomo, jednak jeżeli chodzi o społeczne poważanie, to jedne zawody mają większe, inne mniejsze. Na pewno ze społecznym poważaniem (największym) według mnie wiążą się zawody: prawnika, sędziego, lekarza, dyrektora jakiejś firmy itp. Ci ludzie przed wieloma budzą respekt. Jeżeli chodzi o nauczyciela, to moim zdaniem nie ma zbyt dużego poważania, ale kiedyś podobno było większe. Co jest przykre, bo jednak praca nauczyciela jest bardzo wyczerpująca, z tego co słyszałam i to widać. Przede wszystkim musi być profesjonalistą, pracuje z grupą i często nie jest to łatwe, tony klasówek do sprawdzania itp. Jednym słowem, jego praca często zabiera dużo czasu wolnego na pewno i do lekkich nie należy.
Jeżeli chodzi o służbę zdrowia, to jak wiadomo- są dobrzy lekarze, a także Ci gorsi. Wiele też zależy od podejścia do pacjenta. Czasem lekarz ma wiedzę ogromną, lecz swoim podejściem odstrasza. Myślę, że podejście jest szczególnie ważne, gdy lekarz jest ginekologiem, bo jakby nie patrzeć, taka wizyta zazwyczaj dla kobiet wiążę się z dużym stresem. Nie lubię i nie cenię na pewno lekarzy, którzy myślą tylko o tym, by wziąć pieniądze, jak najszybciej zbywają, spóźniają się notorycznie, są nieuprzejmi, nie informują dokładnie o chorobie, leczeniu, nie odpowiadają na pytania czy przerywają. A tacy niestety są niektórzy. A bardzo lubię tych z pasją, takich, którzy mi wszystko wytłumaczą, są cierpliwi, w badaniu delikatni i są profesjonalistami w swoim fachu.
Pielęgniarki też są różne. Jedne nawet ledwo krew umieją pobrać i grzebią Ci tam (a to jest szczególnie nieprzyjemne, bo u mnie ciężko znaleźć żyłę, nie jest widoczna i wiele pielęgniarek miało problemy ), niektóre wpychają igłe na chama, niedelikatnie- to dla mnie nie jest OK. Jednak te, które robią to z wyczuciem i się dobrze na tym znają - u takich mogę dawać krew codziennie

Olinka: Bo to jakie mamy wykształcenie, zawód, poziom wiedzy i tak idzie zaraz za człowiekiem. To on jest tutaj sednem sprawy. Można mieć wiedzę, dobry i szanowany zawód, a być prostakiem i burakiem i na odwrót.

Miałam przyjemność poznać specjalistów z ogromną wiedzą, której mogłam im tylko pozazdrościć, a pomimo tego byli to ludzie skromni, pochylający się nad każdą sprawą, z ogromną chęcią niesienia pomocy.

No i wszystko w tym temacie !!!!! Gratuluję podejścia !

Uważam,że poważanie zawodu nie zawsze idzie w parze z poważaniem dla człowieka,który go wykonuje.

Shiva, a co takiego jest w wymienionych przez Ciebie zawodach, że uważasz, że zasługują na większe poważanie niż wszystkie inne?

Jaki zawód Ty wykonujesz?

Napisałaś, że dla Ciebienie każdy cieszy się powodzeniem i że piszemy "blablabla" więc pytam = dlaczego wymienione przez Ciebie poważasz?

Shiva pewnie nie wiesz ale szacunek i poważanie to synonimy.Jak nie wierzysz- sprawdź w słowniku:)

Temat wątku zrozumiałam następująco : aby napisać jaki zawód dla nas największym poważaniem się cieszy. I zinterpretowałam to bardziej pod kątem renomy. Tzn w tym kierunku szłam.

I napisałam co mi się w taki a nie inny sposób kojarzy.
Odnośnie szacunku /poważania to też potraktowałam to w ujęciu zawodu prestiżowego a przy tym takiego,który moim zdaniem jest wyjątkowy.

I w tych kategoriach sobie to klasyfikuję.

Pomimo tego,że szanuję ludzi pracujących,będącymi dobrymi fachowcami w danej dziedzinie to jestem w stanie porangować określone kategorie zawodów pod względem prestiżu, czy choćby odpowiedzialności jaka spoczywa na danej osobie.

Może zawile to tłumaczę ale np. lekarz onkolog (dla mnie ) = duże poważanie ponieważ :
*zdobycie tego zawodu jest trudne
*wiąże się z dużą odpowiedzialnością
*wymaga odporności psychicznej
*od tej osoby zależy życie innych

Fryzjer->dla mnie niższe poważanie.
*zawód łatwy do zdobycia
*główny cel to upiększanie itp

Ale podkreślam (CAŁY CZAS I WE WCZEŚNIEJSZEJ WYPOWIEDZI TEŻ) oddzielam zawód od człowieka!!!

I tak np.

Lekarz onkolog,który jest bezwzględnym człowiekiem dla swojej rodziny,nie szanuje zwierząt itp. nie zasługuje na poważanie jako osoba. Ale jeśli jest dobrym fachowce to według mnie na poważanie już tak.

nigdy nie interesował mnie zawód jakim jest adwokat pomimo,ze mam dalszą choc dobra kolezankę,ktora wykonuje ten zawód,nie wgłębiając sie w tajniki jej wykształcenia a ona tez nie lubi opowiadac za nadto o sobie;mając szczęscie w nieszczęsciu musialam do takiego owego sie udać i o zgrozo,jaką ona ma wiedzę,jak duzo umie,pamięta,strzelała mi wiedzą z kodeksów,z przepisów.....duży szacun i poważanie dla takich osób!!!!!

Zawsze jednak warto znać zdanie odmienne od naszego, choćby po to, żeby mieć świadomość, że to co nam wydaje się oczywiste, dla innych już niekoniecznie jest takim samym. To pozwala nam rozszerzać swoje horyzonty myślowe, nauczyć się dostrzegać i szanować poglądy innych osób. Oczywiście odpowiedziałam przy okazji też bardzo ogólnie, a nie w odniesieniu do tego jednego, konkretnego zagadnienia .

Wiem i rozumiem, ale nie zmienia to jednak faktu, że - jak sam napisałeś - jeżeli ten sam zawód w oczach jednej osoby cieszy się poważaniem, a w oczach innej jest synonimem głupoty, to poznajemy odmienne zdanie na ten sam temat. Poza tym dzielimy się przecież własnymi spostrzeżeniami, rozmawiamy ze sobą i jakie ma znaczenie, że nasze poglądy są inne? W moim odczuciu żadne . Z drugiej strony jaka jest różnica pomiędzy pytaniem z tego wątku, a na przykład pytaniem o ulubiony kolor? Nie wspomnę już, że zaraz na początku, czyli w pierwszym poście, zostało wyraźnie sprecyzowane, że chodzi o pytanie ,,jaka profesja cieszy się Twoim (czytaj: użytkowniku) największym poważaniem?", wystarczyło zadać sobie odrobinę trudu i przeczytać przynajmniej pierwszy post .

Mysle, ze nie nalezy oceniac nikogo po zawodzie, jaki wykonuje. Ale faktycznie sa profesje, ktore sprawiaja, ze reagujemy stwierdzeniem Woow Na mnie duze wrazenie robia lekarze weterynarii. Glownie dlatego, ze moja kuzynka studiuje ten kierunek i naprawde ciagle sie uczy, a nie sa to proste rzeczy. Plus moi dziadkowie mieli gospodarstwo, tam pracy jest naprawde duzo i jak lekarz weterynarii do nich przyjezdzal to sporo sie 'narobił'.

Odświeżę trochę temat

Ciekawy wątek. Mi jakoś zawsze imponowały zawody i profesje, w których ludzie muszą wysilić swój intelekt, opanować emocje, analizować i wyciągać wnioski. Ogólnie mówiąc, wszelkie branże związane z tzw. pracą umysłową. Poza sztampowymi prawnikami czy lekarzami, to szczególnie profesorowie, nauczyciele, inżynierowie, architekci, naukowcy itp, jakoś zawsze podziwiałem ludzi za posiadaną wiedzę, inteligencję, racjonalne i chłodne podejście do życia. Z czasem oczywiście trochę się to zmieniło. Wiadomo, iż każda uczciwa profesja wykonywana z pasją i zapałem jest godna pochwały. Od każdego się można czegoś nauczyć i o kazdej profesji można ciekawie opowiadać - to nadaje koloryt naszemu życiu. Wiadomo, że prace fizyczne również wymagają wytrwałości i odporności na wszelkie trudy, gdzie często ludzie ryzykują przy tym swoje zdrowie. Podobnie zawody, w których trzeba wykazać się nadzwyczajną odpowiedzialnością i odpornością na stres, mając często w rękach życie innych ludzi.
Wracając do lekarzy i prawników: spośród tych pierwszych poznałem wielu. Mało było takich całkowicie obojętnych czy gburowatych a bywali i tacy, jak to mówią "do rany przyłóż". Mili, uczynni, sympatyczni, interesujący się losem swoich pacjentów ponad poziom, wynikjący z ich obowiązku( na czele z moim lekarzem prowadzącym ordynatorem).
Prawników, no cóż, nie miałem okazji poznać żadnego do tej pory...

Z prawem, ustawami czy paragrafami to tak jest. Wprawdzie ogólna( czy tez bardziej szczegółowa w danej dziedzinie) znajomość prawa wydaje się być przydatna, ale mnie zawsze odrzucał widok sygnaturki paragrafu, szczególnie w dokumentach urzędowych:) Z serialami to prawda. Pewnie w rzeczywistości jedna sprawa rozwiązywałaby się przez 20 odcinków
Co nie zmienia faktu, że zawód prawnika jest w społeczeństwie poważany, gdyż znajomość prawa, trudność studiów i dojście do kariery sędziego, adwokata czy prokuratora jest dość wyboista( poza oczywiście przypadkami patologicznymi).

trx A jaki to ciekawy fach?

Zgadzam się oczywiście. Z jednym zastrzeżeniem.
Policjant, decydując o pozbawieniu wolności innej osoby (zatrzymanie już tym jest, przeszukanie niezbędne odzieży, ciała i ewentualnego bagażu przy tym) robi to na własną, pozbawioną wieloletniego ponoć pobierania  wiedzy z zakresu procesu karnego określonej tutaj akurat w art. 308 par 1 Kodeksu karnego.
Prawnikiem nie jest, ale prawo karne  materialne i procesowe oczywiście, musi znać. I to nie gorzej od tzw. nadzorców z sąsiedniego resortu.
A zwykłym psem się bywało przez "węch" i doświadczenie dla dotkniętych "ramieniem sprawiedliwości"... To ostatnie, tak na marginesie. :)

Zgadzam się.

Właśnie. Policja, to moim zdaniem też niedoceniany zawód( masz z pewnością więcej do powiedzenia w tej kwestii, ale pozwolę dorzucić swoje trzy grosze). Pomijając już sam fakt narażania życia i zdrowia, często nie tylko swojego, ale i swoich bliskich, sama specyfika zawodu jest szczególna. Ludzie oczekują od policji zapewnienia bezpieczeńśtwa zawsze i wszędzie. Czasami mam nawet wrażenie, że chcą by policja działała na zasadach Supermen'a: natychmiast złapać i ukarać. Wiążę się to zapewne z nieznajomością prawa karnego i tego, na czym w ogóle polega proces sądowy. Jeszcze jako dziecko, początkiem lat 90 tych, miałęm wrażenie, że ludzie utożsamiają każdego funkcjonariusza policji z jakimś tępym krawężnikiem, który tylko potrafi mandaty wypisywać, nie potrafiąc się porzadnie wypowiedzieć. Być może to jakiś stereotyp z czasów komuny, kojarzący z się z ZOMO, nie wiem...Jak najbardziej możesz to sprostować. Zależy pewnie dużo od tego w jakim dziale, sekcji się pracuje. Taki oficer dochodzeniowy, kryminalny czy od przestępczości zoorganizowanej, to co innego niż osiedlowy patrol interwencyjny czy drogówka. Tak czy inaczej, każdy z nich styka się w swojej pracy ze stresem, napięciem, bezradnością, okrucieństwem czy ludzkim cierpieniem. Zdolność do przetrzymania tego i wybrnięcia z kłopotów, zasługuje na pełen podziw. Społeczeństwo nie będąc świadomym, na czym polega praca w policji, oczekuje cudów, że da się zwalczyć wszędzie każdy przejaw przemocy i zbrodni. NIe mam nikogo znajomego w policji, ale z chęcią bym tak z czystej ciekawości podpatrzył, jak wygląda ich codzienność. Każda sprawa wymaga pewnie swoistych " metod operacyjnych", jak Wy to mówicie i wiadomo chyba, że nie zawsze się da wszystko rozwiązać..Choć pewnie przy cięższym przestępstwie jest większa presja z zewnątrz.
Podobnych cudów mam wrażenie oczekuje się też od lekarzy: każda choroba ma być zdiagnozowana i oczywiście w 100% wyleczona.

Co do pielęgniarek, jak najbardziej się zgadzam. Sam, leżąc w szpitalu, miałem okazję widzieć ludzi obłożnie chorych, wręcz prawie umierających. Podczas całodobowego dyżuru ekipa pielęgniarska, cały czas czuwała nad nimi, sprawiając całkowitą opiekę, nie tylko wynikającą z ich obowiązków, ale często też zwyczajnie będąc przy nich, żeby ulżyć w cierpieniu.