Rozstanie a ja ją kocham - Netkobiety.pl

Mnie również to wyjątkowo "uderzyło" w historii Autora - tatuś i niby córeczka niesforna.
Autorze nic nie zrobisz już, z wami koniec, dobrze Ci radzą odpuść.
Nie baw się w tatusia w relacji po prostu ,ale to już w przyszłości.
Teraz to daj sobie czas ,spokój i zajmij się swoim życiem,przeżyj własne emocje po rozstaniu.

Zwykle w takich związkach jedna strona kocha bardziej. Masz dwie opcje:
1. Udobruchasz ją, ona wróci ale będzie się tobie ciągle przyglądać. Zaczniesz się pilnować by jej nie wkurzyć. Będziesz ulegał, gryzł się w język by czegoś nie palnąć i będziesz jak jak najbardziej starał się ją, wg swojego mniemania, uszczęśliwić. Ona z czasem (lub na samym początku) zacznie dawać ci nakazy i zakazy które będziesz potulnie wypełniał bo będziesz bał się że odejdzie. W imię bycia z tą "jedyną" dasz sobie jaja odciąć.
2. Odpuścisz ją sobie. Ona się nie zmieni. Nie licz na to gdy ona powie "zmienię sie dla ciebie". Jeżeli człowiek nie czuje takiej wewnętrznej potrzeby zmienienia się dla siebie to nie zmieni się dla ciebie.

Przy opcji 1 długo nie wytrzymasz. W pewnym momencie pękniesz. Będzie to moment w którym psychicznie nie wytrzymasz, w którym poczujesz głęboką samotność w związku, toksyczność, poczujesz że nie jesteś już szczęśliwy. Opcja nr 2 jest pozornie prostsza ale wymaga wielkiego samozaparcia i pracy nad sobą z nadzieją że to dobry wybór i będzie kiedyś lepiej. Logika nakazuje wybrać opcję 2 ale świat pokazuje że nie jest ona tak często wybierana jak by się mogło wydawać.

Co wybierasz?

Raczej urażone ego. Zawsze to jakaś strata, gdy ktoś zrywa się z orbity.

Święty mógłby nie wytrzymać...

Co Ty się tak uparłeś na tę rodzinę? Dlaczego tak Ci zależało aby Cię przedstawiła? Czy to nie tak, że czułeś się niepewnie i potrzebowałeś dowodu, że traktuje Was poważnie jako związek? Nie żądaj ciągle dowodów i atencji, bo tracisz wtedy w oczach kobiety atrakcyjność.

Inna sprawa, że człowiek w związku ma prawo widzieć się z rodziną sam na sam. Więcej - może spotykać/jechać gdzieś tylko ze znajomymi, a bez drugiej połówki, i nie robi się z tego wydarzenia na miarę tragedii greckiej.

I Ty się dziwisz, że nie chce Cię widzieć i znać? Starannie powbijałeś gwoździe do tej trumny.

Nie ma czego ratować. Oddaj jej rzeczy, weź swoje, zerwij kontakt, nie podglądaj na fb, wstań z kolan, otrzep się i idź dalej. Pozbierasz się, wyciągniesz wnioski i Twój następny związek będzie lepszy.

Lepiej tak dla Ciebie. Ja też miałam problem z odcięciem się, był czas, że biegałam za eksem, który mnie opuścił. Na szczęście zrozumiałam, że nie tedy droga i trwało to tylko ze dwa tygodnie. Potem zaszyłam się na wieczory w domu i cierpiałam w samotności. Długą drogę przeszłam, ale dziś na skali szczęścia od 1 do 10, gdzie 10 to euforia oceniam siebie na 9 i mam nadzieję, że przeżyję pandemię.
Dla swojego własnego zdrowia zablokuj numer. Mnie dużo pomogło pisanie bloga (może być zamknięty pamiętnik, do którego nikt nie ma dostępu), gdzie wypluwałam z siebie "gorzkie żale". BLog istnieje do tej pory, tylko już nie ma tam wynurzeń osobistych.

Jakiś dziwny błąd nie wklejałam 2 razy posta

Kolejny kontakt z nią i znowu ją atakujesz.
A ona odebrała to tak, że chcesz zrobić sobie krzywdę. Słabe z Twojej strony, bardzo słabe.

Ona Cię nie kocha. A nawet jak kocha, to nie musi być z Tobą tylko dlatego, że Ty żywisz wobec niej jakieś uczycie. I nie musi mieć wyrzutów sumienia z tego powodu.

Tak, zależało żeby za mną pobiegała.
Podczas mojej 2 dniowej ciszy , zaczęli do mnie odzywać się też moi rodzice czy wszystko w porządku. Na zmianę oni i moją ex.
Jak się okazało musieli się kontaktować ze sobą, bo się nie odzywam. Rano napisałem obu stronom że wszystko gra. A od ex dostałem taką litanię z takimi obelgami i przekleństwami że naprawdę aż mnie zatkało. Że się denerwowała cały dzień, spać nie mogła , psychol , niedojrzały facet to najłagodniejsze epitety.
Próbowałem jej jeszcze przetłumaczyć logicznie ale bez skutku. Na koniec napisała że nie da się kogoś zmusić żeby z kimś był, ani do miłości, ona nie potrafi kochać. I mam dać jej spokój bo ona oszaleje. Po tym stwierdziłem że faktycznie dla dobra obojga nie będę jej pisać. Jeszcze wczoraj na portalu randkowym założyłem kilka fejkowych kont , gdzie chciałem jej obrzydzić szukanie nowego kogoś... W pewnym momencie napisała moje imię że jestem żałosny , i usunęła tam konto.
Faktycznie muszę odpuścić już , bo za daleko poszło...

Doszedłem do wniosku, że gdybym po rozstaniu odpuścił, nie błagał, nie prosił nie pisał o szansę, może sama za jakiś czas by się odezwała, może zrozumiałaby, że popełniła błąd.
Niestety teraz mając o mnie mega złe zdanie, wiem że to w sumie niemożliwe, skoro tydzień pisałem, prosiłem itp, a ona tylko mnie obrażała i mam wrażenie, że zaczęła pałać jeszcze większą nienawiścią do mnie...

Po przeczytaniu pierwszego postu pomyślałam, że to ty jesteś tym dojrzałym w związku, bo starszy, bo to ona się obrażała i robiła awantury. Jednak czytając dalsze wpisy, zastanawiam się czy to nie ona, choć młodsza, zachowała się lepiej. Oczywiście żadne z Was nie jest bez winy, ale to co jej robiłeś było naprawdę słabe.
Nie napiszę nic odkrywczego - zerwij z nią kontakt raz na zawsze. Pogarszasz sprawę i ranisz siebie coraz bardziej. Jak już się z niej wyleczysz, będziesz się śmiał ze swojej desperacji i zachowania.
Wiem, że ciężko, mnie tez porzucono miesiąc temu.

Dziękuje za porady Wczoraj pod przypływem myśli napisałem do niej list. Nie ma w liście ani słowa o powrocie, błaganiu o szansę. Jest natomiast to, co teraz czuję, jak było, a jak jest teraz...
Zastanawiam się w sumie czy jej to podrzucić do skrzynki, żeby przeczytała .

Roznica wieku i podejscia ewidentnie zabila ten zwiazek, traktowales ja jak tatus córke. masz przynajmniej lekcje na przyszlosc.

Zwyklyfacett jeśli cie to pocieszy to mialem podobną historię. Część twojego opisu to doslownie jakbym czytal o sobie. Byly klotnie i wypominanie w przyplywie emocji różnych spraw z przeszłości. Pomimo tego że tą gadką wręcz spaliłem za sobą most to po calkowitym urwaniu kontaktu minelo dobre pol roku i spotykamy się ponownie. I to by była ta dobra wiadomość.

Zła jest taka, że to już nie jest to co za pierwszym razem. Jak to się mówi ładnie "słowo wypowiedziane nigdy nie umiera". I mimo , że się spotykamy niby jest w miare fajnie to jednak każde z nas na pewno pamięta jak się zachowaliśmy. Także to takie reanimowanie trupa.

W twoim przypadku może być podobnie i za jakiś czas wznowicie kontakt. Pytanie tylko czy też będzie to miało sens. I tu się sprawdza zasada aby nie palić za sobą mostów bo nigdy nie wiadomo jak potoczy się życie. Gdybyś po kłótni spakował się i w ciszy pożegnał to miałbyś 10x większe szanse na to ze moze kiedys cos z tego jeszcze wyjdzie. Ale dałeś się wyprowadzić z równowagi i powiedziales kilka słów za dużo. Jednak na pocieszenie mogę powiedzieć że malo kto nie da się wyprowadzic w momencie gdy jednej stronie zalezy bardzo a drugiej praktycznie wcale. Jednak czasu się nie cofnie więc najlepiej iść do przodu i tyle.

Ja na Twoim miejscu nie robiłabym już nic. Dla mnie to byłby już koniec znajomości, ale to Twoje życie, sam najlepiej wiesz co jest dla Ciebie ważne.

I niech ten list w szufladzie zostanie. Daj jej spokój, nie pisz do niej SMS, nie dzwoń. Skoro się nie odezwała, to wyraźnie nie chce kontaktu. Uważaj na leki i alkohol, to nie jest najbezpieczniejsze połączenie. Rozumiem natrętne myśli, wiele osób po rozstaniu tak ma, jak nie będziesz dawał im podniet w postaci prób kontaktu, ustaną - to kwestia czasu. Powodzenia!

Znów nie wytrzymałem i jej napisałem SMSa.
Że tęsknię, jak bardzo mi zależy itp...
Napisałem czy Jest na mnie jeszcze zła. Co mi odpisała ? Że pozatym , ze ją obrażałem, wyzywałem, szantażowalem to nie.
Kurde no nie potrafię odpuścić, nie potrafię zapomnieć. Tylko szukam z nią kontaktu. Koleżanka mi podpowiedziała, że skoro widzieć mnie nie chce, mam jej do pracy wysłać pocztą kwiaty na przeprosiny.
Sam już nie wiem, czy to dobra myśl.

Nie ogarniam desperacji niektórych osób..Chyba potrzebujesz solidnego ciosu od odpowiednich organów ścigania, żeby otrzeźwieć..

Przeginasz i to bardzo. ja na miejscu tej dziewczyny nasłałabym już na ciebie kumpli, aby dali ci jasno do zrozumienia abyś się odczepił-delikatnie mówiąc. Skasuj numer, wszelkie mozliwe kontakty z nią.

Z czego wynika Twój kompletny brak szacunku do niej?
Przecież i powiedziała i pokazała, że nie chce żadnego kontaktu z Tobą.
Wysyłanie komuś w takiej sytuacji kwiatów, to nękanie.
Nie przyszło Ci do głowy żeby jej dać po prostu spokój??

Taaak..., kwiaty do dobry kierunek....     . Kup piękną wiązankę i idź do psychiatry. Bez względu na to czy będzie to kobieta czy mężczyzna zrobisz wrażenie... . Przypiszą Ci dobre leki....

Grunt, to uchwycić ten moment, kiedy człowiek zderza się z ziemią i widzi, że żadnych szans nie ma - to wtedy odpuszcza. Kiedyś się kończy siła i ochota na te podchody jak i cierpliwość osoby będącej na miejscu tej dziewczyny. Autor chyba dalej buja w obłokach a jednocześnie stąpa po kruchym lodzie..

Po kolejnych dwóch tygodniach u mnie jest coraz gorzej.
Niestety. Przez bite 9 dni nie odezwalem sie do niej.
Nie pomoglo mi to, nadal o niej myślałem i nadal myślę.
U mnie o tyle źle , że nabawiłem się nerwicy serca. Momentami fizycznie czuje sie gorzej niz psychicznie.
Kilka dni temu napisalem jej wyrazy współczucia, bo byla rocznica śmierci jej taty. Moglem poprzestac na wyrazach współczucia , ale napisalem jej też o mojej nerwicy.
Co ona na to : ona mysli, że chcę wziąć ją na litość, skoro pisze jak to u mnie źle jest.
Widzę,że nic nie bedzie z tego, najgorzej że odbiło się to na moim zdrowiu i nie pomaga mi to, że próbuję "zająć" się inną dziewczyną.
Mialem dluzsze zwiazki o wieeele dłuższe, ale po tym nie potrafię się pozbierać.
Chyba skumulowalo się to, że jestem nieszczęśliwy, po raz kolejny zawód, że mi nie wyszło oraz to, że tak nagle na mnie spadla decyzja o rozstaniu...
Ehhh

Stary, nie pisz już nic do niej... Będziesz miał upadki i wzloty, ale sam zobaczysz, że za kilka tygodni będziesz czuł zażenowanie tymi wiadomościami do niej.

Po pierwsze - ciągle szukasz sobie na siłę pretekstów do dręczenia jej kontaktem, którego ona nie chce. Z okazji rocznicy czyjejś śmierci - na pewno nie jesteś zobowiązany do składania kondolencji, czy przesyłania jej wyrazów współczucia.
Po drugie - nawet jeśli nie docierają do Ciebie nasze słowa tutaj, a widać, że nie docierają, to może zachowanie tej dziewczyny będzie dla Ciebie wykładnią tego, jak ona czuje się z tym niechcianym kontaktem?
Spójrz na jej odpowiedzi.
Wzbudzasz w niej złość i niechęć, i za każdym razem kiedy ją nękasz - to się u niej pogłębia.
Naprawdę nie daje Ci to do myślenia?

poszukaj sobie psychologa on line, teraz sporo świadczy usługi przez internet, bo szkodzisz sobie i to bardzo. Dziwie się, że ona Cię jeszcze nie poblokowała.

Ale po co walczyć na siłę o związek?  To nie ma sensu, zwłaszcza, że znacie się tak naprawdę krótko. To byłby toksyczny związek. Powinieneś raczej się zastanowić, czemu na siłę chcesz z nią być mimo takiego zachowania. I nie, tu nie chodzi o miłość. Też wyglądasz mi na osobę, która mocno zakochuje się i przywiązuje, gdy nie ma stabilności w związku, spokoju i zapewnienia, że druga strona odwzajemnia uczucia. Pewna siebie osoba, o wysokiej samoocenie, szanująca siebie, swój czas i swoje uczucia, nie godziłaby się na taki "związek". Wieje mi tu trochę desperacją i lękiem, że już pewnie nikogo innego nie poznasz. A jasne, że poznasz, jak będziesz dalej aktywnie szukać. Poza tym masz problem emocjonalny - musisz zaakceptować to, że przez jakiś czas będą się pojawiać myśli o niej, będziesz cierpieć. Ale stopniowo zacznie to zanikać. Nie w ciągu kilku dni, ale pewnie trzeba więcej czasu.

Nie odzywaj się już do niej, skasuj jej numer najlepiej. Powiem Ci z własnego doświadczenia, że ja zawsze częściej zaczynałam myśleć i żałować urwania kontaktu z facetami, którzy umieli z godnością przyjąć informację o rozstaniu, akceptowali to i przestawali się odzywać niż gdy ktoś płakał, szantażował, manipulował, wyzywał, nękał smsami. W takich przypadkach tylko utwierdzałam się w przekonaniu, że dobrze zrobiłam, odchodząc. A o tych, którzy zachowali się z klasą i nie nękali mnie, myślałam z szacunkiem, podziwem.

Autorze, lokujesz szczęście i poczucie własnej wartości w swojej ex. Ja też tak mam. Jedyne co zadziała, to zerwanie kontaktu i praca nad sobą. Doprowadź swoje życie na taki poziom, aby budzić się z ekscytacją i być samemu szczęśliwym, czuć się ze sobą dobrze. Wtedy w najmniej oczekiwanym momencie pojawi się ktoś na horyzoncie

Proponuję nie szukać kontaktu. To przyspieszy gojenie ran.
I nie szukać partnerki, tylko zająć się sobą. Swoim wyglądem, hobby, wykształceniem, czym tylko chcesz. Aby te zasoby były silne i dawały Tobie energię do życia. Wartość dodana takiego rozwijania zasobów będzie taka, że staniesz się człowiekiem ciekawszym. Ciekawa, fajna kobieta sama się znajdzie. Daj znać czy się udało? Kwestia czasu Autorze.