Igram z ogniem, czyli mowa o ryzyku i samych uzależnieniach - Netkobiety.pl

Alkoholu nie piję, papierosów nie palę, zakazanych uzywek nigdy nie próbowałam Uzależnienie mam - słodycze

Słodycze, alkohol lubię, ale nie jestem uzależniona, bez problemu zrezygnowałam z niego w czasie ciąż i karmienia. I nawet mnie nie ciągnie. Ja się łatwo uzależniam, Mam słaba silna wole. Natomiast też nam silna wolę, żeby nie zaczynać, znam siebie i wiem, że jakbym poszła do kasyna bym zbankrutowala, jakbym lyknela jakieś dragi pewnie też bym wpadła. Dlatego zawsze odmawialam, zapieralam  się rękami i nogami i mi zwisalo co znajomi myślą.

Tak to "niebezpieczne" miejsce i kobiety byłem "o krok od uzależnienia" ale zostałem namierzony i "net-facetowany"
Lucyfer to chociaż był "Słodką Czarodziejką"

Odnośnie tematu to jak byłem młody igrałem z ogniem naprawdę bardzo ostro uzależniłem się od alkoholu, amfetaminy i THC kokainy i opiatów próbowałem sporadycznie to nie wiem pewnie też ale te ostatnie nie bardzo mi się podobały w sumie byłem rozczarowany nieco.
Przez połowę życia jestem trzeźwy ale dziś nie będą robił za przykład dla młodzieży bo to i dla mnie czasem wieje dydaktyczną nudą.
Miałem tendencje po odstawieniu substancji do zamieniania uzależnień i kontynuacji tych niektórych starych jak palenie papierosów uciekanie w sen ale w terapii  zyskałem jakąś tam świadomość i doświadczenie w obserwowaniu swoich odlotów.Na początku nosi i brak czegoś żal zazdrości się innym że nie mają konsekwencji to jest taki etap on przechodzi jak się człowiek przyznaje przed sobą do wszystkiego.
Związki i seks ,uciekanie i fascynacja pracą ,objadanie się, audiofilia grzebaniem w komputerach systemach operacyjnych oglądaniem filmów godzinami z tym miewałem problemy i kompulsywne zachowania z tego się jednak wychodzi  więc mam co robić i dobrze mi z tym .Dbałość o w miarę czyste sumienie i o nie tłumienie uczuć emocji nieuciekanie przed kryzysami i kłopotami mimo wszystko odpuszczanie sobie przydaje się w uwalnianiu wolność jest naprawdę piękna najpiękniejsza
Nie miałem nigdy problemów z hazardem grami wideo i zakupami .Uzależnienia od kawy nie liczę bo to jest miłość

Jestem uzależniony od
Alkoholu problemy zaczęły się w szkole średniej od 16 lat gdy miałem 15 pierwszy raz się upiłem, alkoholem naprawiłem moją fobie społeczną wtedy nie wiedziałem myślałem, że to pomoże mi to z moją niesmiałością, i tak narodził się mój alkoholizm, ale nigdy przenigdy nie myślałem żeby się napić np patrząc na zegarek kiedy wypije ta 15 i się napiję, nigdy nie zostawiłem sobie piwa na ranek żeby się napić alkohol zawsze dodawał mi odwagi, przez alko zostałem wydało y z domu dziecka, ale gdy byłem już pełnoletni po tym ekscesie dalej piłem i tak w kółko leczylem nie smiałosc zdarzały się absencje paro tygodniowe, miesięczne, raz rok, teraz już wiem że to mnie dotyczy i postanowiłem iść na AA
Nikotyna- zacząłem gdy miałem 21 lat wcześniej nigdy nie zdarzyło mi się po popalać, palilem 5 lat rzuciłem na 3 i 2 lata temu znów zacząłem ale mam przerwy pół roczne, miesięczne tygodniowe, niestety w tym momencie o 4 20 zostały mi dwa zaraz zjem i Spalę i przy pomocy tabexu rzucę
Pornografia-, pojawiła się w raz dostępem do internetu, gdy mieszkałem w domu dziecka i niestety dosyć często oglądałem w sumie aż do teraz, ale od roku bardzo Zadko wchodzę na tego typu strony, ponieważ szukałem ostrzejszych filmów, plus opinie psychologw innych ludzi na forum że niesie to konsekwencje na psychikę,
Masturbacja- od gimnazjum w ostatnich latach sporadycznie gdy muszę
Narkotyki 2 razy amfetamina,  i marichuana trochę więcej ale nigdy się nie uzależniłem od tego
Proszę o opinie i sugestie

Zachęcam (nie tylko Ciebie) do uważnego przeczytania rozmowy z Bożeną Maciek-Haciłło, psychoterapeutką i superwizorką Polskiego Towarzystwa Psychologicznego; rozmowa zatytułowana "Alkohol bywa schronieniem" Wysokie Obcasy z dnia 6 lipca 2019.

Jestem zdania, że uzależnienia i kompulsywne zachowania zawsze są ucieczką. A im bardziej się ucieka, tym bardziej gonią nas nasze demony. Z doświadczenia już wiem, że warto ich się nie bać.

Jestem uzależniona chyba jedynie od kawy + plus ciasto/ciastka. Dzień bez tego jest złym dniem, czuję się wtedy nieswojo.
Chyba kiedyś byłam uzależniona od gry komputerowej i rzeczywiście miało to na mnie negatywny wpływ, tak jakby wysysało energię życiową. Sama nie wiem jak to określić. Kiedy już ją usunęłam, to poczułam się po prostu lżej.

Generalnie nie mam skłonności do typowych uzależnień, od alkoholu, papierosów, narkotyków. Każdego spróbowałam, ale zupełnie mnie nie ciągnęło.

Świat jest piękny sami harcerze i harcerki  - normalnie   bez urazy hahaha.

Piję dużo. Z nudy i w towarzystwie. Czasem aż do robienia i gadania głupot, czasem do nieprzytomności.
Za dużo jem. Lubię jeść.

Z nałogów tyle.

Tak Magdaleno coś w tym jest tabuny pijanych w dużych miastach w dzień wypłaty znacząco i zauważalnie zniknęły  stare ćpuny z "Pasaża"w dużym stopniu  też menele z poprzedniego pokolenia wymierają .
Młodzi "chemiczni " nie są aż tak bardzo widoczni - może jeszcze w niektórych miejscach a starsi tacy ok 30- 40 ukrywają się albo w domowym zaciszu albo na imprezach .
Najmłodsi siedzą odizolowani od innych ludzi w swoich światach przy komputerach tabletach smartfonach to wszystko tylko środki niektóre specyficzne - problemem są te nieszczęsne emocje o których nie uczą się od nikogo albo przejmują już od razu chore mniej lub bardziej wzorce .Tłumienie uciekanie od uczuć stało się normą nawet przemysłem (pomijam jednak teorie spiskowe ).A na kogo trafi na tego trafi .

Trawę palę na co dzień. Poza tym kawy, alkoholu, słodyczy ani innych używek nie lubię

A to kawę również za nałóg uznajemy?
To ja sobie dopisuję do listy

W jakim sensie psychoaktywną? Co robi? Że znosi zmęczenie? To samo robi mały posiłek węglowodanowy, więc czy Pieguski postawimy na półce z kokainą?

Czasem myślę, że kawa i fajki są moim uzależnieniem, ale:

- mogę się obyć bez kawy w ciągu dnia - nie jest to moje must have, choć uwielbiam i fusiastą, i z ekspresu i rozpuszczalną z mlekiem.
- palę codziennie, ale raczej z nudów i ochoty przewietrzenia się Nie palę w zamkniętych pomieszczeniach, zdarza się że paczkę mam na 2-3 dni, ale faktem jest, że nie ma dnia bez dymka
- na fb czy insta wchodzę z ciekawości, z nudów i z konieczności wykonywanej pracy
- słodycze, jak są zjem wszystkie, jak nie ma to przeżyję
- netkobiety; taki rytuał, najpierw włączam radio internetowe, sprawdzam potem pocztę, a potem wskakuję tu, by poczytać Ale nie zaglądam w weekendy, baaaardzo rzadko udzielam się wieczorami.

Zatem wnioskuję, że mam bardzo nudne życie, skoro wszystkie moje uzależnienia wynikają właśnie z nudy

Edit: A nie! Mam jedno, poważne, bez którego nie mogę żyć! MUZYKA! Zawsze i wszędzie

A dodajesz energii?

Znasz moje powody? Czy zakładasz, że są inne niż Twoje? ;-)

Ze sportem to jest dziwnie. Niby nie muszę, niby nie chce mi się, ale jestem w tym regularna jak w niewielu innych dziedzinach życia a na końcu i tak zawsze jest satysfakcja.

Od sześciu lat nie piję. Jestem alkoholikiem trzeźwiejącym. Palę jednak pół paczki dziennie. I tak ograniczyłem, bo wcześniej i dwie mało było.
Środki odurzające zabronione ustawowo?
Próbowałem maryśki i haszu. Służbowo, że się tak wyrażę. Okazało się, że syf to dla mojego powonienia i smaku jest. Wolę pozostać palaczem.
Dopalaczy, gdy odchodziłem na emeryturę, nie było chyba jeszcze na rynku.

Wiem, że nie będąc mną, nie będziesz mieć takich jak ja . Boje się swojej ciemnej strony księżyca.

Pracując w korpo złapałam się na tym, że codziennie zaczęłam sięgać po kieliszek wina. Niby niewiele, ale wiem, że piłam żeby się odstresować po całym dniu. Jak zmieniłam pracę na spokojniejszą to przestałam tak robić.
Byłam kiedyś uzależniona od gry komputerowej do tego stopnia, że prawie zawaliłam studia. Ale ogarnęłam się w odpowiednim momencie... Jednak teraz muszę uważać, bo jak zacznę grać w coś co mnie wciągnie to przepadam, czyli cały swój wolny czas poświęcam na granie. Jednocześnie nie zaniedbuję przy tym pracy czy obowiązków domowych, więc chyba nie jest ze mną tak źle .

Nikotyna, kiedyś nie paliłam 8 lat i na nic się to całe niepalenie zdało, bo wróciłam do nałogu chociaż jest on w trochę innym wydaniu. Teraz pale tylko z ludźmi, którzy tak jak ja ciągle rzucają i mają z każdej fajki taką samą jak ja przyjemność.  Sama nie palę, bo to nie ma sensu. Dla mnie palenie jest jak drink, impreza, coś słodkiego, coś na co pozwalam sobie raz na jakiś czas i muszę to robić z innymi ludźmi, ale wtedy wypalić potrafię nawet 20 w jeden wieczór.
Potem znowu abstynencja do kolejnej okazji, oczywiście w połączeniu z alkoholem najczęściej, choć nie jest to warunek, nikotyna jest moim nałogiem nr 1.

Rzuciłam na studiach dlatego ze odpalałam jednego od drugiego i zaczeło mnie to wkurzać. Powrót nastąpił po, jak wspomniałam 8 latach, "bo przeciez nie jestem juz uzależniona" i tak to sie ciągnie kilkuletnie popalanie na weekendowych imprezach na zmiane ze stanami abstynencji nawet do kilku miesięcy i typowym paleniem codziennym, jak np przez ostatni tydzień. I tak to się kręci.

Pamiętam dokładnie kiedy i dlaczego zaczęłam palić. Chciałam w liceum należeć do paczki znajomych, których jedynym zajęciem na przerwach było stanie za szkołą z fajką w zębach. Pragnęłam do nich dołączyć, wyróżniali sie ubiorem, zachowaniem i trzymali sie razem. Nie miałam na tyle mocnego charakteru, żeby przystąpić do nich z innego powodu więc, jak ktoś wcześniej pisał, poszłam najłatwiejsza drogą. Do dziś właściwie trzymamy sporadyczny kontakt a mamy prawie 40 lat.

Teraz bedzie śmieszne: jestem trenerem i zdarza mi sie popalać nawet z klientami, choć staram się tego unikać w miejscu pracy.

Przy duzym wysiłku czuje się metaliczny posmak krwi. To normalne zjawisko.

Tak to jednak zależy od gatunku i pory dnia, ale jak już zrozumiałam jak na mnie wpływa to wiem jak się z nią obchodzić. W przeciwieństwie do alkoholu, który nawet w małych ilościach źle na mnie wpływa

To ja chyba przebiję wszystkich ,mianowicie czego się nie dotknę to się uzależniam..
kiedyś sport - piłka nożna ,grałem do od 7 do 20 roku życia ,jednak kontuzja przerwała moją zdolność do gry i się zaczęło..
gry komputerowe,słodycze,  kawa ,fajki ,trawa,alkohol, twarde, przypadkowy seks - generalnie wszystko co sprawia mi chwilową przyjemność lub odbiera mi myślenie i moje problemy.
Ktoś dobrze napisał , substancje psychoaktywne są efektem problemów życiowych i ja w ten sposób uciekam. Już 4 lata to trwa.
Towarzystwo swoje robi, ale ciągłe nowe problemy w życiu też. Chciałbym być z jednej strony znowu sportowcem a z drugiej strony nie umiem przestać ,nie chcę.. mimo że to mnie
wyniszcza wszystko psychicznie i fizycznie.
Nie wiem czemu mam taką skłonność i jestem podatny na każdy rodzaj uzależnień.. jest co raz gorzej ze wszystkim.

BRAWO TY!

Mam szczęście, że mocno pić to już dawno temu przestałam (będzie z jakieś kilkanaście lat). Raczej nie byłam alkoholiczką, ale wylewać za kołnierz nie wylewałam i zdarzało mi się ostro balować. Jak na dziś wypijam może z drinka dziennie, o ile w ogóle, bo mam pięć treningów w tygodniu i po prostu paprałabym ciężką robotę.

Marychę pary razy paliłam, ale jakoś bez większego zachwytu. Kokaina robi ze mnie idiotkę jeszcze większą niż na trzeźwo, więc spasowałam. Na heroinę jestem uczulona (tzn. na wszystkie opiaty- dowiedziałam sie przypadkowo w szpitalu jak chcieli podać mi morfinę, a nie przez próbowanie hery). Papierosów od lat nie palę, a nawet jak ciągłam szlugi, to jakoś z małym entuzjazmem.

Czasem zastanawiam sie co decyduje o tym, że jedna osoba może zalewać robaka przez jakiś czas, a potem wrócić do normalnej konsumpcji, bez strachu, że wymsknie sie to spod kontroli, a druga ma już tak, że tylko kompletna trzeźwość jest opcją, bo nawet po jednym browarze wszystko się sypie???

Pasławek, no dziwne.

Jest tam na pewno jakiś komponent genetyczny, bo dzieci alkoholików bardzo często sami stają się alkoholikami. Jednak nawet w tym wypadku, można by dywagować, że ich choroba rozwinęła się w skutek złych wzorców wyniesionych z domu wzgl. radzenia sobie z uczuciami. Nie spotkałam jeszcze pijącego alkoholika, który nie miałby namieszane w głowie i dużych problemów z emocjami. Ba, znam niepijących, którzy ciągle mają sieczkę w miejsce mózgu

Weźmy, na przykład rodzinę mojego Misia: tato- alkoholik, młodszy brat- alkoholik i skuteczny samobójca, rodzina- totalna patologia, a mimo tego Misiek nic z tych problemów nie ma. Pije w umiarze, od czasu do czasu i nie ma żadnych innych uzależnień od substancji, ale za to jest obsesyjnie skupiony na pracy. Czyli może ten wadliwy gen się inaczej wyraził?