Internetowe randki.. czy mają one jakiś sens? - Netkobiety.pl

Zwyczajny gość, Twój komentarz jest zwyczajnie chamski i nic nie wnosi.

Autorze, a co się dzieje po tym jednym spotkaniu? Piszesz/dzwonisz do dziewczyny i ona nie odpisuje czy może sam tracisz zainteresowanie?
Osobiście mam tak, że jak facet do mnie nie napisze po spotkaniu to uznaję, że nie jest zainteresowany. Odezwanie się po tygodniu czy więcej biorę za niewypał innej randki i wrócenie do mnie z braku laku.
Napewno nie rezygnuj z naturalności - może i są kobiety które lecą na sztuczne frazesy, ale przypuszczam, że ty sam nie będziesz się czuł komfortowo ani czerpał przyjemności z takiego udawania.

Nie, nie to u mnie to działa tak że przeważnie na następny dzień się odzywam, ale o ile czasem nie ma odpowiedzi, to w większości przypadków są, no ale kończy się tak że ona da znać kiedy pasuje jej się spotkać bo jak jej proponuje to odpada np ten weekend, no i nie daje i mijają miesiące czyli nici.
A inne nie odpisują, może ktoś się zastanawia czy wszystkie z tych 20 kobiet by mi odpowiadały, otóż fakt nie wszystkie ale spokojnie połowa, było fajnie, rozmowa i śmiech itd.
Z innymi gadka się nie kleiła, albo to nie było to.

No i faktycznie może tak być ze ja nie potrafię wywoływać chemii, no ale jak pisałem nie każdy jest lovelasem/podrywaczem, w mieściach publicznych przy pierwszym spotkaniu to  jest dla mnie takie "za szybkie".
Byłem w dwóch poważnych związkach ale od dłuższego czasu jestem sam, no i się zastanawiam jak to jest z tymi randkami w sieci, w pracy są sami faceci więc dlatego pomyślałem o skorzystaniu z tej opcji i o ile sporo kobiet odpisuje, wiadomo nie wszystkie - to też zasługa profilu, zdjęć bo dziewczyna moje kumpla jest dorywczo fotografem na weselach i taką mini sesję zrobiliśmy czyli mam 2 fotki naturalne i 2 ustawione - działa to dobrze no ale potem na żywo jest kiepsko.

Tzn kiepsko - jest ok ale nie ma szału, nawet jak te kobiety odwożę do domu to na razie, papa, buziak i tyle, wiadomo nie ma machania spod domu, patrzenia jak odjeżdżam itd

A tak pomyślałem np "speed-dating" - szybkie randki - lepsza opcja niż te w sieci czy niekoniecznie? żeby było od razu face 2 face
No bo jak to jest czy faktycznie rzeczywistość randek w necie jest taka że potem to jednorazowe są spotkania?

Po prostu doszukuje się błędu ale nie wiem gdzie on jest? Może nie ta natura którą oczekują kobiety.

Dla nich istotna jest ta głupia chemia. Jeśli tego nie potrafisz osiągnąć na pierwszym spotkaniu to zero szans. One mają setki propozycji i szukają jednorożca czyli jeśli nie jesteś podrywaczem to słabe szanse. Wygląda na to, że najpierw ty musisz oszukać, bo one same tego chcą(chemia) a potem one ciebie(kłotnie, brak miłości) bo ty przecież nie byłeś autentyczny podrywając kobietę(manipulowałeś nią i jej odczuciami).

W internetach już kawały krążą o wymaganiach dziewcząt przesiadujących na portalach, co to kawaler powinien mieć,
jaki to on powinien być, czym powinien się interesować, jak powinien wyglądać, co powinien robić, a co mógłby jeszcze przy okazji...
Takie egzemplarze od razu wrzucam na czarną listę i nawet nie wchodzę dalej na ich profil, bo to strata czasu jest mojego i jej,
ani ona dla mnie, ani ja dla niej, od razu wiadomo że nic z tego nie będzie, nawet jeśli jakoś przebrniemy przez pierwszą randkę.
Przechodzę więc dalej i szukam jakiejś bardziej odpowiedniej, która ma trochę skromniejsze wymagania i nieco bardziej realne oczekiwania,
bo ostatnie co mi jest teraz w życiu potrzebne, to roszczeniowa, nadęta i cały czas niezadowolona pancia, dla której wiecznie będę nie taki,
a jak tylko na chwilę przystanę zaczerpnąć oddechu pomiędzy spełnianiem kolejnych jej zachcianek, moje miejsce zajmie inny, nowszy model.

No więc... No więc jak już taką wstępnie mi pasującą pannę znajdę, to coś tam do niej piszę, najczęściej o jakichś bzdetach kompletnie bez znaczenia,
wtrącając jakiś żart, anegdotę czy wspomnienie (coś w stylu "a tak przy okazji, to właśnie sobie przypomniałem...") i obserwując pilnie jej reakcje.
To jest kluczowy moment, od którego teraz zależy czy do pierwszej randki w ogóle dojdzie. Jeśli uznam, że jest okej, przechodzę do kolejnego etapu
i teraz kombinuję jak tu od niej niby przy okazji wyciągnąć to co mnie akurat interesuje. Cały proces trwa około tygodnia i to jest dobry czas,
aby przygotować sobie grunt pod tą pierwszą randkę, na której oboje już mniej więcej wiecie czego możecie się po sobie spodziewać.

Będąc cierpliwym i wytrwałym, koncentrując się bardziej na jakości potencjalnej relacji, a nie na ilości zaliczonych randek,
oszczędzisz energię i czas, w którym być może mógłbyś poznać kogoś odpowiedniego, zamiast go marnować na znajomości, które nie rokują,
a to da się wyczuć niemal od razu, wystarczy umiejętnie poprowadzić "rozmowę kwalifikacyjną" z potencjalną kandydatką
i wbrew temu co będą starali się wpajać ci do głowy różnej maści samozwańczy eksperci od podrywu, to mityczne BYCIE SOBĄ jest bardzo ważne,
o ile nie najważniejsze, oczywiście jeśli szukasz partnerki na życie, a nie tylko materaca do dmuchania na miesiąc czy dwa, kwestia priorytetów.

Oczywiście nawet stosując się do powyższych wytycznych, nie ma absolutnie najmniejszych nawet procent gwarancji,
że z tą czy z tamtą ci wyjdzie i nie skończy się po tygodniu czy po pierwszej randce. Gwarancji nigdy mieć nie będziesz,
bo życie byłoby zbyt proste i strasznie nudne, gdyby tak od razu wszystko było wiadomo i podane na tacy pod sam nos.
Porażki zawsze będą się zdarzać i są to rzeczy nieuniknione, czasami wystarczy, że ktoś przyjdzie na randkę nie w humorze,
albo nie w takiej koszuli, albo dzień wcześniej pozna kogoś innego, albo sto dwadzieścia sześć tysięcy innych czynników
może mieć wpływ na przebieg oraz finał pierwszej randki i na większość z nich nie masz żadnego wpływu. Ale na niektóre masz.

Kiedyś miałem sytuację, że na pierwszą randkę wystroiłem się w eleganckie ciuchy, których zwykle nie noszę.
Na co dzień ubieram się mało elegancko, koszulka, dżinsy, obuwie sportowe, ewentualnie jakaś bluza na garba jak jest zimno.
Taki mam styl odkąd pamiętam. No ale w szafie wiszą też ciuchy na specjalne okazje, między innymi skórzana kurtka,
na którą wydałem połowę wypłaty, również skórzane i niewiele tańsze buty kupione specjalnie na wesele kolegi,
markowe koszule kupowane co roku na święta albo na sylwestra, jest nawet marynarka którą miałem w całym życiu raz na plecach.
No i poznałem pewną kobietę z którą bardzo fajnie się gadało, wszystko szło gładko i bez specjalnego wysiłku, pełen lajcik,
nawet chyba ona pierwsza zaproponowała spotkanie i nie wiem co mi w baniak odpaliło... wystroiłem się jak stróż w Boże Ciało.
Nawciągałem na siebie najlepsze szmaty, żeby zrobić na damie wrażenie, pojechałem na spotkanie i od razu coś mi nie grało,
gadka drętwa jakaś taka o niczym, entuzjazm z niej opadł ewidentnie z jakiegoś powodu, więc i mi się zaraz klimat udzielił,
posiedzieliśmy nad zimną kawą z godzinę, aż w końcu nie wytrzymałem i zapytałem wprost:

- No dobra, rozczarowana?
- Bo ja wiem... Chyba powinieneś unikać brązowego.
- Że koloru w sensie?
- Tak, koloru. W brązowym ci nie do twarzy.
- Mhm... W porządku, uznam to za dobry powód zakończenia spotkania i cóż, to by chyba było na tyle, he he
- Myślę że tak będzie najlepiej.
- Okej, tak czy siak miło było poznać.
- Mnie również, ale...
- Nic nie mów. I tak skłamiesz, a dla mnie to nie ma żadnego znaczenia.
- Okej, to możemy już iść.

Koniec.

Dziś mija ponad dwa lata od tamtego nieszczęsnego spotkania.
Ja już dawno jestem z kimś innym, ona chyba też, ale cały czas mamy siebie w znajomych na fejsbuku i czasem coś tam pogadamy.
Któregoś razu jej zapytałem czy wtedy naprawdę poszło o ten brązowy, a rzeczywiście byłem cały na brązowo, tylko spodnie dżinsy. 
Napisała mi (podobno szczerze z ręką na sercu) że do dzisiaj się zastanawia co było nie tak i nie ma pojęcia, więc może być że faktycznie.
Dziś to już nie ma żadnego znaczenia, ale przyjmując że mówi prawdę i rzeczywiście powodem był brązowy w którym mi podobno nie do twarzy,
to być może gdybym wcześniej od niej wydobył takie informacje (jeszcze na etapie wstępnej selekcji na portalu) i ubrał się zwyczajnie,
a więc gdybym BYŁ SOBĄ zamiast cudować i odpierdzielać jakieś idiotyczne szopki, dziś dwa lata później, mieszkalibyśmy razem i planowali ślub.
Kto wie, mogłoby tak być, a mogło być inaczej, nieistotne. Istotne jest to, że nie ma co pajacować i starać się robić na siłę wrażenia,
bo to nigdy nie popłaca. Albo tak jak w moim przypadku polegniesz od razu, albo będziesz musiał już do końca udawać kogoś kim nie jesteś,
co prędzej czy później zacznie ci bokiem wychodzić i wtedy twoje dni w tym związku będą już policzone.

Podsumowując - internetowe randki jak najbardziej mają sens, jednak jeśli szukasz czegoś stałego i na poważnie, to niestety,
a może właśnie stety, musisz staranniej przebierać w ofertach i tym samym przygotować się na mniejszą skuteczność trafień.
Doprowadzić do randki, to jest żaden wyczyn, bo nawet ja (a żaden ze mnie Antonio Banderas) i w moim wieku (45 lat, ha ha)
poświęcając 2-3 wieczory w tygodniu, jestem w stanie ustawić 3-4 randki w jeden weekend, nie stosując żadnych wymyślnych tricków.
Tylko tu nie o bicie rekordów chodzi, a o wyłuskanie z tłumu atrakcyjnych dziewcząt tej jednej jedynej z którą chciałbym być,
a nie chciałbym być z dziewczyną, dla której atrakcyjny we mnie jest zestaw tanich sztuczek, którymi ją oczaruję na pierwszej randce.
Ty też tego nie chcesz, więc bądź cierpliwy i nie słuchaj tych co mówią, że bycie sobą się nie opłaca. Akurat to jedno zawsze się opłaca. 

P.S.
Na jedną z moich pierwszych randek przyjechałem starym gratem i ... bez grosza przy dupie,
nie miałem przy sobie nawet 5zł na głupią colę jak się później okazało. Poważnie mówię, bez żartów.
Zabrałem dziewczynę na randkę zdezelowanym szrotem i musiała sama zapłacić za swoją colę,
bo dopiero przy kasie się zorientowałem, że nie wziąłem forsy z domu. Trzy godziny siedzieliśmy na plaży gadając o życiu i sącząc colę,
aż w końcu spadł deszcz, a ja oczywiście nic nie mam, żadnego parasola, żadnej kapoty, żeby chociaż dziewczynę przed deszczem osłonić,
samochód stoi dwa kilometry dalej na parkingu, no po prostu jedna wielka masakra. Chcesz wiedzieć co było dalej?
Dalej był ślub, osiem lat zgodnego małżeństwa i mój syn, największy skarb na świecie jaki mam. Właśnie to było dalej.
Po pierwszej randce jak z najgorszego koszmaru

No właśnie u mnie to jest tak że na takim badoo, zaadoptuj, tinderze te rozmowy trwają nieraz tygodniami bo komuś coś nie pasuje żeby się umówić i przekładamy no a wypracowania dalej idą.
I właśnie staram się poznawać te kobiety konkretnie, nawet nieraz szukam na nk, fb itp niektóre to takie szare myszki jeszcze były parę lat temu ale się wyrobiły Bo już myślałem że jakiś brzydal ale mój kumpel się śmieje że jestem nienormalny, że oczywiście tylko modele z okładek mogą kogoś poznać, poza tym twierdzi że jest ok i on też tego nie rozumie, bo on np działa na tinderze to co chwilę z jakąś się umawia, na baseny jeżdżą, do klubu nawet no ale nie na 1 spotkaniu.
Nie mam pojęcia dlaczego facet np nie dostaje 2 szansy? ja np na drugim spotkaniu o wiele bardziej się otwieram, a na pierwszym hmm czasem biorę auto celowo - chociaż czasy są jakie są i kobiety nie chcą wsiadać do obcego faceta do auta ale wtedy jest ta intymność i ja się czuje lepiej mogę coś działać.
Albo alkohol też wtedy puszczają hamulce, no ale nie zawsze tak jest, nie każda kobieta tego chce, trudno pić samemu albo podjeżdżać autem jak ona nie chce.

Goldenna - czyli dałaś szanse facetowi pomimo że nie przypadł Ci do gustu fizycznie, wizualnie? No ale i tak nici? Tylko że to on już potem nie chciał..dziwne

SonyXperia - tak jak pisałem wyżej no próbuje te kobiety poznawać, o niektórych wiem wszystko - życiorys mógłbym napisać bo tyle rozmawiamy w sieci, serio..rodzeństwo, rodzice z jakich stron pochodzą, ile mają lat, gdzie chodzi na imprezki, co czyta, gdzie była na urlopie, kumpelki z pracy no wszystko dosłownie, to jest masakra to jest na zasadzie "wiesz ta moja kumpela Magda to ona itd.."

Ally - absolutnie nic nie zatajam mieszkanie z byłą? ostatni mój związek był dobrych parę lat temu także, chyba juz była ma męża Ja takich akcji nie robię bo i po co?

Czyli mówicie że to norma że znajomości z sieci przenoszone do realnego świata = często jednorazówka lub na początku taka relacja nudna, bez szału?
A czy jest szansa że jakakolwiek kobieta będzie chciała coś więcej u mnie np i sama będzie to inicjować czy raczej 90% kobiet oczekuje ruchu ze strony mężczyzny?

Ok ja to wiem, natomiast chodzi mi o sytuację gdy się pisze najpierw tygodniami a potem spotkanie, to też bezsensu bo w rzeczywistości wszystko się weryfikuje.
Nie, powiem szczerze że faktycznie z jednymi się super rozmawia z innymi mniej ale efekt taki że tych kolejnych spotkań nigdy nie ma.

Po prostu też nie wiadomo czego kobiety oczekują, a z kolei ciężko tak przynajmniej u mnie otworzyć się po 10-15 min spotkania, z czasem się bardziej rozkręcam ale to by musiało być drugie spotkanie, do którego nie dochodzi

No to ci tłumaczę właśnie - nie pisze się tygodniami.
Pisanie tygodniami oznacza, że nie jesteś dla niej na tyle atrakcyjny, aby się z tobą od razu spotykać,
ale dopóki nic lepszego się jej nie trafi, to pompuje sobie ego samym faktem, że ktoś poświęca jej tyle uwagi.

Wykluczam na razie opcję, że na spotkaniu wyglądasz zupełnie inaczej niż na retuszowanych w fotoszopie fotkach
albo w jakimś innym aspekcie zderzenie z rzeczywistością nijak się ma do radosnej twórczości literackiej na portalu,
gdzie tygodniami sadziłeś pannie głodne kawałki jaki to ty nie jesteś hej do przodu figo fago, a w realu ...
Nie jest tak mam nadzieję, bo jeśli jest, to masz już odpowiedź dlaczego pierwsza randka jest zazwyczaj ostatnią.
I wracamy do punktu wyjścia czyli BYCIA SOBĄ
Jeśli będąc sobą zainteresujesz dziewczynę na tyle, że zechce się z tobą spotkać od razu (nie być może za dwa miesiące z braku laku)
to stawiam dolary przeciwko liściom, że dojdzie do drugiego, do następnego i do jeszcze kolejnych, sama będzie chciała się spotykać.
Jeśli zaczynasz wszystko od robienia jakiegoś szoł i stosowania fajansiarskich sztuczek, to na spotkaniu polegniesz,
jak nie na pierwszym, to na drugim i cały twój wysiłek i tak psu w dupę pójdzie.

Nic z tego Gary! Ty wychodzisz z błędnego założenia,że cały świat obraca się wokół ego kobiety. Zabaw ją, niech poczuje emocje. Zrób z siebie pajaca i klauna a ona być może jak będzie miała humor i nie będzie to 13, piątek a ty będziesz miał właściwy znak zodiaku a nad tobą pokaże się tęcza i aureola nad twoją głową to szanse,że ona łaskawie cię zaakceptuje są takie jak wygrana w lotto. Ty szukasz tzw. validacji u kobiet.Przecież one nie zamierzają w ogóle poznawać facetów, bo jak można kogoś poznać tylko po pierwszej randce czyli nawet jeśli wzbudzisz chemię to nie masz gwarancji,że kobieta będzie cię kochać dłużej niż rok. Po co ci taka niestabilna kobieta?

Sam widzisz jakich porad tutaj udzielają. Jeden mówi bądź sobą a drugi bądź podrywaczem(pozerem), co dla ciebie jest sprzecznością(dla mnie też) przy czym obaj zgadzają się ze sobą.
Jeśli flirtowania naturalnego nie masz w sobie to ja rownież nie mam żadnej innej sensownej rady. Dla kobiet najpierw liczy się atrakcyjność fizyczna a potem dopiero sprawdzają czy idzie ona w parze z ich wyobrażeniami o atrakcyjnym pod każdym względem facecie. One wszystkie chciałyby mieć Brada Pitta, ale zazwyczaj zbyt wiele wymagają od nas facetów. Mówiąc flirt naturalny mam na myśli flirt nie podparty żadnymi metodami manipulacji znanymi przez PUA a oparty na szczerych i prawdziwych intencjach.

Autorze za bardzo się spinasz. Skoro tyle randek tą drogą nie wyszło, ja dałbym sobie spokój z dziewczynami z netu. Nie masz jakiegoś towarzystwa? Może koleżanka koleżanki, może koleżanka kolegi?

W moim świecie dziewczyny nienawidzą bawidamków, śmieszków, piesków prawiących komplemenciki, niemęskich, niezdecydowanych, pajaców i klaunów też. Uwielbiam obracać cały świat wokół ego kobiety . Jednakże nie padam jej do stóp, tylko tańczymy razem.

Dlatego some guys have all the luck... a niektórzy all the pain.

Nieeeeee... Kobiety nauczyły mnie "nie jestem zazdrosna, bo mam coś czego nie ma każda inna, a każda inna ma coś czego nie mam ja". Dlatego nie waliduję się, bo jak walidacja jest sukcesem, to powstaje pytanie czy u drugiej też będzie. A jak nie jest sukcesem to może pogorszyć poczucie wartości. To niebezpieczna gra.

Wszystko się zaczyna od czegoś pierwszego... pierwszego maila, pierwszego zdjęcia, ... a potem pierwszego spotkania na którym jest pierwsze wrażenie. "Chemia" to w moim pojęciu zauroczenie, czyli motylki w brzuchu, fascynacja. To nie pojawia się natychmiast. Ale natychmiast pojawiają się emocje. Wystarczy zobaczyć kogoś przez sekundę.

Chyba mylisz pojęcia. Nie trzeba być "klaunem" jak to kolega wyżej powiedział. Bywało na imprezach tak, że niektórzy koledzy byli duszą towarzystwa, ale dziewczynę zdobywał inny chłopak.

Natomiast jeśli jesteś zamknięty to wg mnie nie jesteś sobą.

Dlatego trzeba się co nieco podszkolić.

Wygląd ułatwia, to fakt. Ale "kobiety podrywa się rozmawiając z nimi" (= info od bardzo mądrej i kobiecej przyjaciółki). Jak nie ma mężczyzna dobrego wyglądu, to na pewno jest mu trudniej. Z drugiej strony myślę, że Ci co są niscy są bardziej śmiali do kobiet, bo oni całe życie muszą przebić się przez tłum wyższych łatwiej zauwżalnych kolegów.

Nie jest to prawdą.

Niekótrzy są szczerzy i prawdziwi "but complain"...     a inni "have all the luck". Może na to szczęście sobie zapracowali pokonując samego siebie?

Konradoo86 jeszcze jedna sprawa. Kobiety przesiadujące w internecie, z reguły kiepsko sobie radzą w realu. Wszystko ładnie pięknie, w wygodnym fotelu, ale już na randce może być niewygodnie. Dlatego szybciutko wracają do swojego internetowego świata.

A ja jak najbardziej podzielam to, co napisała Makigigi.
Konradoo86, być może jesteś typem faceta, który zyskuje przy bliższym poznaniu, bo na początku zbyt mocno się spinasz, przez co jak to napisał Anderstud przestajesz BYĆ SOBĄ. Jeśli tak, to powinieneś przestawić się z poznawania kobiet w sieci na rzecz świata rzeczywistego. Prawda jest taka, że jak ktoś jest sztywny i spięty lub zbyt wycofany albo wręcz przeciwnie zbyt dominujący podczas pierwszego spotkania, to zniechęca do kontynuowania znajomości i powtarzania tego doświadczenia.

Nie wiem o jaki błąd chodzi. Nie wiem kto śpiewał bez zaglądania do netu...

Canarios, dlatego taki upierdliwy polonista jak Ty jest sam. Poderwij Panią od Wf, może Cię wyluzuje. albo kucharkę..
Że niby kobiety chcą Brada Pitta? dobre wytłumaczenie dla niechęci pracy nad sobą.

Niewiedza jest błogostanem. To cudowne uczucie nie wiedzieć i nie mieć tego świadomości!

Nie! Na żywo jestem równie upierdliwy tylko kobiety chcą uchodzić za niewinne aniołki i być może powstrzymują się od przekleństw, bo ja sam jestem miły i nie przeklinam.

Jakie są twoje dobre strony,zalety,które mógłbyś wyeksponować podczas randki,żeby kobieta dostrzegła w tobie kandydata na coś więcej niż zwykłą znajomość? Jakie masz zalety,które uważasz,że mogą być przydatne w związku z kobietą?

Jesteś wysoki?
To leć. Zawsze to face to face.

Badania (m.in. kilka uniwersytetów z USA to badało) pokazują, że właśnie wzrost jest kluczowym czynnikiem, w przypadku mężczyzn, w tych randkach. Bo niby czym masz robić wrażenie w 3 minuty? O ile nie jesteś totalnym UFO - jakimś 40 letnim januszem mieszkającym u starych w piwnicy.

Bardzo bym chciał przeczytać relacje ze speed dating od kogoś kto na takich był...

Rozumiem, że chodzi Ci o zdjęcie?

I gadka, czy jest o czym. Czy jest prowadzona na zasadzie żartu, pewnej konwencji flirtu. Musi zaistnieć innuendo.

Dotknęłaś sedna. Kobieta nie powie tak, jeśli mężczyzna z czymś nie pasuje.
A mężczyzna nie powie Nie, jeśli Ona pasuje mu na seks..
Więc kto jest tu bardziej uczciwy?

Tak- Oni umówią się dalej z kobietą pasującą częściowo- odpowiednią częścią
Tu nie jest tak samo.
Dlatego wcale nie jest tak super być bardzo atrakcyjną kobietą- mężczyzna zamiecie pod dywan to, co mu nie pasuje, a po latach to wyjdzie. Bo ludzie nie zmieniają się aż tak bardzo..

Skąd masz pewność, że wszyscy faceci myślą o nas tak jak Ty i mamy się kierować Twoimi wskazówkami?

Ok to ja się ustosunkuje, otóż w kwestii speed-dating mój wzrost oscyluje wokół tych 180 cm +/- ale czy to jest ważne aż tak? tylko bruneci wysocy odnosza sukcesy? Mi chodziło raczej o to że od razu widać czy coś się "kroi" czy nic..bo jest reakcja na żywo.
A wracając do tematu to tutaj są 3 kwestie 1) bycie sobą...2) bycie spiętym....3)kolokwialnie mówiąc robienie z jamnika dobermana czyli ten cały podryw, manipulacja i takie łamanie powiedzmy sfery gdzie jest "grzecznie i bezpiecznie"

Wg mnie bycie spiętym nie wyklucza bycia sobą czyż nie? ale już robienie z jamnika dobermana jest dość sporym doświadczeniem i czymś co troszkę komplikuje takie standardy w działaniu.
U mnie raczej problem w tym ostatnim, bo to że na początku jestem spięty to nie oznacza że nie potrafię być sobą, tzn jestem może nieco wycofany ale nie jestem kimś innym, tak mi się wydaje.

Zobaczymy jak to się potoczy obecnie bo smsowanie trwa ale lada moment zaproponuje spotkanie gdyby się udało to jakiś sukces i wtedy juz konkretnie wezmę tutaj rady do serca i spróbuje podziałać, wiadomo no że zaraz podrywaczem zawodowym nie będę ale coś tam chyba dam radę bo się bardziej otworze

Dokładnie tak było. Wcześniej rozmawialiśmy wirtualnie tak z 3 tygodnie, potem spotkanie, pierwsze takie sobie, ale potem było lepiej. Ja też na 1 spotkaniu zazwyczaj jestem mega zestresowana, nie daje się w całości poznać, z reszta taki typ ze mnie na poczatku nieśmiały, muszę się rozkręcić, to jeżeli facet był ok, zaproponował 2 spotkanie to zawsze szłam. Trochę już tego przerobiłam. I raczej nie preferowałam zbyt długich rozmów wirtualnych. Tak z tydzień, dwa maks. Z moim eksem było dłużej, bo akurat miałam urlop i nie było mnie w mieście w którym obecnie mieszkam. A wyszło jak wyszło niestety. 4 miesiące razem i mu się odwidziało. Na razie lecze rany po tym wszystkim, bo niestety na początku ja podchodziłam z dystansem do tego wszystkiego, on nie, sypał mi komplementy, potem jak byliśmy razem to czułe słowa i gesty,  nawet dzień przed zerwaniem ze mną planowaliśmy sylwestra. Także ja póki co rezygnuje z  jakichkolwiek randek, nie wiem czy chce mi się tam zakładać konto kiedykolwiek, ale wiem też, że to nieprawda że nie można tam nikogo poznać, sa tam fajni ludzie. Po prodstu

Jest jeszcze taki trik:

1. jak poznajemy kogoś w realu to patrzymy na jego zalety -- np. koleżanka w szkole, w pracy, widzimy, podoba nam się, chcemy ją bliżej poznać;

2. jak poznajemy wirtualu to widzimy WADY tej osoby, patrzymy czy jej nie zdyskwalifikować, po pierwszym spotkaniu analizujemy co nam w tej osobie nie pasuje;

W przypadku 1. jesteśmy z osobą bo ma dużo zalet. Chcemy się do niej zbliżać.

W przypadku 2. jesteśmy "zbliżeni" i musimy zdecydować czy uciekać.

W przypadku 1. mówimy "Tak... ona mi się podoba, chcę ją".

W przypadku 2. mówimy "Hmm... ona nie do końca mi się podoba."

Gdzie trik? W obu przypadkach nie do końca ktoś jest idealny.

Ok tylko czy my nie popadamy w skrajności. Bo mówicie że po 5 sekundach ktoś wie czy jest na tak czy na nie. Tylko czy to aby nie jest zauroczenie? To jest tak jak wchodzi do klubu piękny facet i kobietom miękną nogi ale czy przy bliższym poznaniu by go chciały? No tutaj rozmawialiśmy o tym że facet się przyznał ze np. mieszka z byłą itd..
Z drugiej strony Goldenna pisze o tym że spotkała się drugi raz, mimo iż facet średnio jej przypadł do gustu ale coś zaczęło pękać.
Czy ludzie dzielą się tylko na pięknych i brzydali? i w ten sposób się łączą? Czy nasi rodzice, znajomi to tylko na zasadzie "mój Ci on" wybierali kandydata/kandydatki?

Ja się zacząłem zastanawiać czy po prostu otwartość, rozmowa, takie miłe usposobienie nie jest bardziej ważne, potem te niedoskonałości się odtrąca..tak myślę.
Poza tym no wytłumaczcie mi poza paroma przypadkami te spotkania trwały po 3,5 godziny, to jeśli dla kogoś kto jest absolutnie NIE! to będzie tyle czasu z nim spędzał na 1 randce? po co?
Tak, się zastanawiam, nie wiem czy ja za mało nie działam w sferze fizyczności..i staje się być może Aseksualny? Kumpel nieraz stara się całość kobietę na 1-2 spotkaniu, a dla mnie to masakra trochę.
Może brakuje tej fizycznej bliskości i dlatego - fajna miła rozmowa, kobiety na coś czekają a nagle nie ma nic i tyle, brak zainteresowania?

To może ja również przedstawię swoją statystykę. Aktywnie umawiam się na randki przez internet, od około 3 lat. Tych randek było 20 ileś. Przełożyło się to na 2 kilkumiesięczne związki. 3 razy niezobowiązujący sex. 1 sex z zobowiązaniem. 2 utrzymywania kontaktu poprzez Messenger. 1 utrzymywanie kontaktu, ale z koleżanką byłej. Generalnie działo się przez te trzy lata dużo. Jeśli mogę dać jakaś radę, to będzie nią szczerość intencji. Idziesz na spotkanie nastawiony pozytywnie, nie szukasz dziury w całym, jak pisał Gary. Tylko szukasz cech wspólnych. W żadnym aspekcie nie kłamiesz, nie upiejszasz historii o sobie. Mówisz to samo co byś mówił przyjacielowi. Jak Ci się dziewczyna podoba, mówisz jej o tym. Kiedy wiesz, że nic z tego nie będzie, też to mówisz. Dokładnie w tym momencie, gdy to poczujesz. Raz miałem sytuację, że już po półgodzinne wiedziałem, że nic z tego nie będzie, ale rozmowa (i nie tylko) przeciągnęła się do 4 nad ranem. I tak powiedziałem jej o tym, że nic z tego nie będzie. Na koniec rozstaliśmy się...uściskiem dłoni.

Zgadzam się ze stwierdzeniem, ze należy umawiać się jak największą ilość razy. Ale tylko z osobami, które naprawdę nam się podobają. Tak serio, serio podobają.

I nie zrażać się porażkami. Raz słyszy się, że jest się ciekawym człowiekiem. Innym razem, że się jest się wulgaryzm.

No raczej nie sądzę. Po 5 sekundach możesz wiedzieć co najwyżej czy jesteś na NIE czy nie jesteś. Do bycia na TAK jeszcze trochę czasu musi minąć.
I ten czas musisz jak najlepiej spożytkować, bo pierwsze wrażenie robi się tylko raz i temu służą te pierwsze randki. Nie żadnemu poznawaniu.
Ja ze swoją obecną jestem już ponad 2 lata (też wypatrzona na portalu) a dopiero teraz po wspólnym zamieszkaniu zaczynamy się poznawać.
Pierwsza randka nie jest od tego, ani też od tego żeby pannę obmacywać. Moim zdaniem pierwsza randka powinna służyć jako taka prezentacja
czego może się dziewczyna spodziewać po mnie w przyszłości, jak mogłoby wyglądać nasze wspólne spędzanie czasu, jutro i kiedyś tam też.
To samo działa w drugą stronę. Jak siedzę już na tej randce, to nie myślę o tym jak sprawić, żeby się posikała ze śmiechu albo wyskoczyła z majtek,
tylko żeby poczuła się na tyle komfortowo i bezpiecznie, aby mogła sobie pozwolić na jak najbardziej swobodne i naturalne zachowanie.
Wtedy nie patrzę na jej tyłek czy tam cycki (od tego było to pierwsze 5 sekund właśnie) tylko sobie projektuję w wyobraźni jak mogłoby wyglądać
to nasze już bycie razem, za tydzień, za miesiąc, za rok, za dziesięć lat. Pomijając wygląd (ten już został zaakceptowany) jest jakiś tysiąc cech,
na które zwracam uwagę podczas pierwszego spotkania, biorąc oczywiście poprawkę na stres towarzyszący zaistniałym okolicznościom przyrody.
One, dziewczyny w sensie, może nie wszystkie, ale jakaś tam część na pewno ma podobnie i im wisi twoja powierzchowność na pierwszej randce,
bo ich ciekawość sięga głębiej, a wyobraźnia dalej i jakiś tam obszar mózgu już analizuje jakim jesteś człowiekiem, a nie jak wypadłeś na spotkaniu.
Dlatego po raz enty powtórzę i będę powtarzał do znudzenia BĄDŹ SOBĄ bo jeśli coś ma pójść nie tak, na pewno pójdzie, to jest tylko kwestia czasu.
A jeśli spotkasz kobietę swojego życia, to być może nawet się o tym nie dowiesz jak będziesz głupczył i cudował na randce udając fajnego kolesia.
Każdy z nas jest na swój sposób fajny, ale nie każdy jest dla każdego. Może opowiedz coś o tych twoich randkach jak to mniej więcej wygląda.

No weź, co to za historia ma być...
Opowieść musi mieć dobry początek, jakiś tam środek i efektowne zakończenie.
No to dajesz rossanka, dajesz Przyszedł i co?