boję się małżeństwa - Netkobiety.pl

A ufasz swojemu partnerowi? Jeśli tak, to dlaczego przejmujesz się tym, co piszą w prasie i co robią inni ludzie? A jeśli nie, to po co myślisz o ślubie? 3-4 lata to jeszcze sporo czasu, więc po co snuć czarne scenariusze? Nie lepiej po prostu poznawać się w różnych sytuacjach itp.? Ja biorę ślub za rok. Nie wiem czy za 10 albo 15 lat któreś z nas nie zdradzi albo się nie rozstaniemy. Tego nie da się przewidzieć. Dlatego obiecywanie komuś miłości do śmierci nie znaczy dla mnie niczego. Nie da się kontrolować swoich uczuć i opierać na tym tak poważnej obietnicy. Bardziej podoba mi się przysięga ślubu cywilnego, bo mogę obiecać, że uczynię wszystko, byśmy byli dobrym i szczęśliwym małżeństwem. Facet wraz z podpisaniem papierka nie stanie się moją własnością. Będzie ze mną dotąd, dokąd będzie chciał być. Każdego dnia ma wolny wybór, więc skupiam się na tym, by cieszyć się obecną chwilą zamiast dywagować o przyszłości. Teraz jesteśmy szczęśliwi. Kiedy pojawią się kłopoty, to oboje nie odpuścimy bez walki. A co będzie dalej, któż to wie.

Sądzę, że Ty też nie powinnaś myśleć o zdradach i rozpadach, tylko cieszyć się obecną chwilą, skoro jest Wam razem dobrze.

teraz w piatek biore slub, fakt stres troszke jest ale wiem ze nie mam czego sie bac, slub z ukochana osoba, teraz bedziemy tworzyc rodzine, moze nie do konca jestes na to gotowa skoro patrzysz na innych? fakt, zycie to nie jest bajka, nie zawsze jest pieknie i kolorowo ale wazne jest zeby z kazdego niepowodzenia, z kazdej trudnej sytuacji wyciagnac wnioski i byc silniejszym, jesli bedziecie sie wspierac i razem pracowac nad zwiazkiem to bedzie dobrze:) pamietaj ze nic na sile, musisz byc pewna czego chcesz i nie patrzec na inne pary:)

3-4 lata? Ja mam około 4-5 miesięcy do ślubu xD I powiem szczerze, że chociaż nie myślę codziennie o tym całymi godzinami, że co to będzie, czy coś się zmieni, czy będzie kiedyś rozwód, itp. Jednak muszę przyznać, że czasami zaczynam lekko histeryzować i robić scenki o byle co. Nie przyzwyczaiłam myśli, że bedę zaobrączkowana , ale już teraz przygotowuję się psychicznie na to uczucie bycia żoną", a nie dziewczyną lub narzeczoną. Daleko mi do pełnego przestawiania się, nie codziennie jest idealnie, czasem wręcz okropnie i wtedy nachodzą mnie lekkie wątpliwości czy naprawdę damy radę w małżeństwie, ale następnego dnia wychodzi słoneczko, ja się uspokajam i wszystko wraca do normy. A i nie ma sensu zastanawiać się czy Ciebie facet zdradzi, czy ogląda się za innymi, bo właśnie wtedy, jak zaczynamy robić im sceny czy wyrzuty, to oni zaczynają mieć dość tych narzekań i zastanawiają się czy naprawdę wygląda po nich tak, że podrywają inne dziewczyny? Najlepiej być sobą, mieć charakterek, za który partner Ciebie pokochał i który wyróżnia Cię od innych kobiet i wszystko bedzie dobrze.

Czytam Wasze wypowiedzi i dochodzę do wniosku, że chyba nie jestem gotowa na taką zmianę. Swojemu mężczyźnie nie ufam, żyjemy w związku na odległość. To chyba nie ma prawa się udać.

Żyjecie w zwizku na odległość.. ślub planujecie za 3-4 lata... To szmat czasu. Czy przez ten okres nie możecie zamieszkać razem, a nie trwać w związku na odległość gdzie nie poznajecie siebie w codziennych rozterkach i przyziemnych sprawach? Nie decyduj już teraz o tym czy bedziecie brać ślub czy nie. Skoro chcecie za jakieś kilka lat, to masz czas, aby nabrać zaufania do faceta (a dlaczego mu nie ufasz?), jeszcze wiele może się zmienić, jeszcze będziesz szaleć z niedoczekania, że do ślubu tak daleko.