czym jest dla nas szczescie - Netkobiety.pl

Szczęściem jest dla mnie to , czego nie straciłam ....

Wiadommo ale pomyslcie jacy jestesmy szczesliwi, ze majac zdrowie i zdrowy normalny wyglad, mozemy robic z naszym zyciem co chcemy, a nie wszyscy mieli tyle szczescia.

Patrząc na takich ludzi, powinniśmy się mocno kopnąć w dupe! To jest nauczka nie tego by mówić sobie "pff nasze problemy to błahostka przy problemach tej dziewczynki", lecz lekcja że należy cieszyć się z najmniejszej rzeczy, z wszystkiego...

I to wlasnie chcialam napisac, ze patrzac na ta dziewczyne zrozumialam ze tak naprawde nie mamy nawet prawa narzekac, mamy tyle mozliwosci w przeciwnosci do ludzi chorych ktorzy musza walczyc z wlasnymi slabosciami, wstydem i ludzkimi spojrzeniami a mimo to potrafia sie usmiechac.

Dla mnie szczęście to bliskość ukochanej osoby i możliwość przytulenia się do niej, oraz uzyskania od niej wsparcia.

Szczęściem dla mnie jest widzieć uśmiech i zadowolenie na twarzy moich bliskich.
Szczęściem może być wszystko co nas otacza,bo sztuką życia jest to aby cieszyć sie małym szczęściem!

trzeba sie cieszyc z malych rzeczy i myslec,ze nie wszyscy maja tak jak my,albo maja gorzej.
Dla mnie szczesciem jest to,ze kocham i jestem kochana,mam mezczyzne z ktorym planujemy slub,rodzine ktora mnie kocha i przyjaciol,ktorzy mnie nigdy nie zawodza.i to jest  dla mnie szczesciem.

Dla mnie szczęściem jest moje życie, moi przyjaciele i cały świat. Cieszę się ze wszystkiego. Mam tylko jedno życie, więc żadnych powodów do smutku. Staram się nawet wtedy, gdy jest już bardzo źle.

Fakt, często nie doceniamy tego co mamy- domu,rodziny,zdrowia itd. Ale póki nie doświadczy się czegoś gorszego, niż spotyka nas obecnie, to trudnym jest pocieszanie się ,że przecież inni mają gorzej

być przy niej 24h na dobę

Szczęściem powinien być kazdy kolejny dzień naszego życia.. Dar od Boga, że możemy przeżyć kolejne chwile życia.

Warto zastanowić się nad takim powiedzeniem:
Szczęście nie polega na szczęściu, lecz na jego osiąganiu.

Może najszczęśliwsi jesteśmy właśnie wtedy, gdy mamy wolność w zakresie dokonywania rzeczy, które prowadzą do realizacji naszych pragnień.

Stąd może wynikać dlaczego osoba na wózku może być szczęśliwa jeśli zaakceptuje swój los. Nie bierze pod uwagę swojego kalectwa, bo może zabrzmi to okrutnie, ktoś kto zaakceptował np. swoje kalectwo, nie stawia sobie niemożliwych celów. Na tym polega między innymi akceptacja losu. Trwale niewidomy również nie próbuje czegoś dostrzec, bo wie, że tego nigdy nie dokona. Stąd wniosek, że najszczęśliwszymi osobami są osoby, których cele pokrywają się z możliwościami i które na dodatek posiadają "wolność" ich realizowania. Poprzez wolność rozumiem "szeroko pojętą wolność" (np. w Chinach nie ma mowy o niepodległości Tybetu, nie ma typowej wolności, nie ma szczęścia). Niektórym już sama wolność i możliwość mogą wystarczać do szczęścia. Niestety w większości to lenie
W opozycji do ww. stoi sytuacja gdy osoba ma cele, ma wolność, ale nie ma możliwości. To taki powiedzmy mąż, który ględzi od 15 lat, że założy firmę, ciągle tego nie robi bo po prostu nie umie i każdy mu to mówi, a ten dalej swoje
Sytuacja w której cele nie są określone również nie daje szczęścia, kandydatka na szczęśliwą kręci się w kółko, jest samotna, bo nie umie decydować (częsta przyczyna braku celów), etc. Nie wie co robić, chociaż wie, że może i potrafi. Tylko co?
Chyba za dużo dywaguję.

pozdrawiam
m.p.w.

dlatego ja pracuję ( charytatywnie ) z dziećmi z trudnych rodzin i z upośledzonymi również:) i to jest coś, co daje mi ogromne szczęście i pozwala również docenić swoje drobne codzienne szczęścia. Ale możliwość pomagania żyć normalnie takim osobom, zwykłe rozmowy, poświęcenie czasu po to by widzieć uśmiech na ich twarzach jest czymś dla mnie, co powoduje, że każdy dzień jest dla mnie ważny, bo wiem, że mogę coś dać z siebie:)

Fajnie ze wiemy co to szczescie szkoda tylko ze tak trudno wszystkim smutnym ludziom prezkazac ten punkt widzenia, bo nadla uwazam ze wielu ludzi na co dzien nie dostrzega powodow do radosci i nie czuje sie szczesliwymi. \wdydaje mi sie ze ci wszyscy neiszczesliwi i smutni ludzie zbyt wiele wymagaja od siebie i swiata. I jak na ironie ja zaczelam dostrzegac szczescie po wypadku mojego brata,wtedy dopiero poznalam prawdziwy powod do smutku i lez i zmartwien teraz kiedy on jest zdrowy, i nic zlego sie dzieje moge z reka na sercu powiedziec ze jestem szczesliwa i usmiechnieta kazdego dnia, a moj brat jak sie go pytam czemu jest smutny to pyta sie co sie takiego wydarzylo zeby byl szczesliwy. Zupelnie jkaby nie rozmial ze jakims cudem wrocil do normalnego zycia, ze jest ogromny powod do radosci i to ze nic zlego sie dzieje, a on wciaz oczekuje wielkich wydzarzen do tego by byc zadowolonym i usmiechnietym.

to co bysmy chcieli mieć ale niestety nie jest nam dane

Nie wiem z czego sie to bierze ze tak bardzo lubimy narzekac, ale czy naprawde nie jest przyjemniej cieszyc sie kazda chwila tak wlasnie jak dzieciaki , cieszyc sie z glupot i z kazdej chwili dopoki nie mamy powodo w do placzu i narzekania, przeciez dolujac sie, narzekajac bez powodu i wyszukujac ciemnych stron naszego zycia sami sie dolujemy. Niestety niektorym tak trudno to dostrzec. Ja uwazam ze brak powodow do zmartwien jest doskonalym powodem do radosci, niestety z tego co wiem jest niewile takich osob. Trzymam kciuki za wszystkich ktorzy potrafia sie usmiechac i byc szczesliwymi wlasnie dlatego ze nei maja powodow do zmawien.

szczęście to spelnienie, a spelnienie dla każdego czlowieka to indywidualna sprawa.

Szczęścia tak do końca  nikt nie zazna , szczęście to tylko chwila , dzień , tydzień , może rok . Ja była bym szczęśliwa w swoim domu ,a bardziej szczęliwsza gdybym mogła chociaż 1 rok przeżyć  problemów. Tyle szczęścia by mi starczyło.

Wiem ,że w porównaniu z niepełnosprawnością moje problemy to pikuś . Znam osobiście chłopca , z porażeniem mózgowym , powiem wam że każdy powinien z niego brać przykład , on jest szczęśliwy a to szczęście daje mu nauka .

post przeniesiony

Generalnie trzeba doceniać małe rzeczy bo z nich składa się wielki świat. Bez względu na sytuację życiową.
Życie w różnych sytuacjach ma różne barwy ale na pewno nie słabsze. Chyba, że nie dba się o ich siłę i lubi się "pastele". Znam mnóstwo niepełnosprawnych, którzy mają takie życie o jakim zawsze marzyłam, o wiele bardziej kolorowe niż życie "przeciętnego zjadacza chleba". Nie cieszą się z banałów bo to dla nich za mało.  Uczą się od swoich autorytetów aby osiągać jeszcze więcej.

Moim szczęściem jest to, że w chwilach słabości jest ktoś, kto pomoże mi się podnieść  

Post przeniesiony:

Ja jestem szczęśliwa,gdy spotykam się z koleżankami.Nie mam prawdziwej przyjaciółki ''od serca'',ale fajnie sobie poplotkować w babskim gronie.No i jak jest ładnie za oknem.Siadam na stołku i patrzę...Niewiele mi potrzeba.

ja tez się pod tym podpisuje... choć strasznie mi przykro że odeszli moi bliscy, odeszło część szczęścia i spokoju... część mnie zwyczajnie...
dla mnie szczęściem jest uśmiech osób dla mnie ważnych, odkrywanie rzeczy drobnych w codzienności, szczęście to promień słońca, muzyka otoczenia, aromat ulubionej herbaty, ciepło drugiej osoby...
szczęściem jest sam fakt ze zyjemy i możemy zdobywać to czego tylko zapragniemy...

Zgadzam się z poprzednimi wypowiedziami, że szczęście to jest droga jaką się przebywa. Ale mając na myśli takie proste sprawy, przy których nie trzeba się zbyt wysilać to szczęście dają mi takie drobnostki jak nowy ciuch i dbanie o własne ciało.