Anoreksja- co zrobić gdy masz inny punkt myślenia? - Netkobiety.pl

Witam, po raz pierwszy daję wątek na forum. Jeśli już był taki temat poruszony, przepraszam. Czytałam kilka stron i nie znalazłam.
Problem z przyjaciółkami opisałam już w innym temacie, teraz chciała bym poruszyć problem jednej przyjaciółki.
Przyjaźniłyśmy się przez 2 klasy gimnazjum, w 3 się ode mnie oddaliła, nie rozmawiała, nie pisała, nic. Do momentu aż przyszła pod koniec 2 klasy technikum z przeprosinami. Wybaczyłam jej choć nie do końca jej jeszcze ufam. I wtedy powiedziała mi, że jest chora na anoreksję. Miała zagrożenie życia i była w szpitalu długi czas. Zauważyłam to bo straaaaasznie schudła. Nie była nigdy gruba. Była szczupła, ale dało się to zauważyć. Zanim jeszcze sie do mnie odezwała, moja mama ją czasem widziała na mieście.. powiedziała mi że mówi sama do siebie.. co by się zgadzało, bo I. powiedziała mi, że dostawała leki na schizofrenie nie wiedząc czemu.. Nie powiedziałam jej tego.
Nie chce poruszać tego tematu, bo nie wiem jak jej pomóc. Ona ma już tak zepsutą psychikę, że nic nie może do niej dotrzeć. Potrafi zjeść więcej, ale boi się że zgrubnie. Boi się, że rodzice zauważą i będą chcieli by jadła tak już cały czas.
Dziwi mnie też rola jaką mają jej rodzice. I. jest zadowolona, że jej nie zmuszają (bo tego nie lubi) do jedzenia, że pozwalają jej samej gotować. Nie rozumiem jak oni pozwalają jej zostać w domu na weekend kiedy oni jadą na wieś, a kiedy już są w domu i chce iść na imprezę ma czas do 1 i tata po nią przychodzi nawet, jeśli to jest blisko domu. I zastanawia mnie fakt, że je same zdrowe rzeczy. Nie mówię że to źle ale zastanawia mnie czy tak robią wszystkie anorektyczki.. Nasza wspólna przyjaciółka jest wegetarianką więc też nie zje fast fooda, nie ma wieczorów z filmem i z popcornem. Żadnego ciasta, ani ciastek. Oczywiście ja nie jem tego codziennie, ale raz na czas się zdarzy. Na moich urodzinach przy rodzinie prawie w ogóle nie jadły.. Kiedy przyszły na halloween do mnie to S. miała wodę i nie chciała nic jeść, I. za to nic nie piła i nic nie jadła. Męczy mnie to trochę.. Ja nie mam silnej woli i dobrze mi tak jak jest.. Nie chcę się dla nich zmieniać, ale nie ma normalnych spotkań..
Kiedy widziałam się z nią w czwartek była po kłótni z rodzicami. Mama chce by poszła do psychologa, ona nie chce. Rodzice się męczą z tym, wygarneli jej że nie podoba im się że sama gotuje, zakazali jej wychodzenia przez 2 dni w tyg z domu, bo stwierdzili ze im wiecej chodzi tym więcej spala, a ona nie jest zadowolona.
Nie wiem co robić.