Człowiek paskudnieje, jak ma zły charakter? - Netkobiety.pl

Mnie się wydaje, ze tutaj nie chodzi o "brzydnięcie", tylko o zmianę naszego postrzegania. Jeśli kogoś nie lubimy, mamy znacznie większą skłonność do złośliwego i krytycznego oceniania innych - co nie znaczy, że cechy danej osoby się zmieniają, to nasze spojrzenie na nią się zmienia.

Taki głupi przykład, ale myślę, że trafny: zazwyczaj osobę bardzo otyłą możemy spostrzegać dwojako, zależnie od jej charakteru i naszej sympatii albo antypatii: albo jako "zabawnego, przesympatycznego grubaska", albo jako "wrednego tłuściocha"

Hehe, no tak, ale czy nie uważacie, że jednak jest coś w powiedzeniu "oczy są zwierciadłem duszy"?
taki przykład, byłam na rozmowie kwalifikacyjnej i nie byłam na początku wcaale negatywnie nastawiona do szefowej. Ale wiecie co, normalnie ten jej wyraz twarzy mówił mi: skończyłam trzy klasy podstawówki i wszystkie rozumy zjadłam! I została jędzowatą szefową.... i niestety, tydzień później miałam dzień próbny w pracy i moje spostrzeżenia się potwierdziły:)

Ale oszukać się też można na ludziach, bo pozory stwarzać potrafią niemiłosiernie... A im starsi i bardziej sumienia mają zagłuszone, tym lepiej im to wychodzi...

A osoby paskudne są złe? To by mnie uniewinniało?

Wyjaśnienie prostsze mówi, że osoby piękne wydają nam się od razu mądrzejsze, milsze, zdolniejsze. Badania mówią, że oceniają tak nauczyciele, pracodawcy, choć oni MUSZĄ się starać patrzeć obiektywnie. Gdy ktoś nie musi, pewnie tym bardziej nie patrzy.

no tak..zlej baletnicy..

wiec jak sie na kims przejedziemy albo szefowa opieprzy to trzeba doszukac sie probleu..w niej. Moze bys tak skupila wiecej uwagi na swojej osobie i kwalifikacjach a nie ocenianiu ludzi po ich wygladzie. Byc moze sama wywolujesz nieswiadomie takie a nie inne reakcje u swoich rozmowcow?

Ja jedynie wiem, że jak ktoś mi się z początku wydaje nieładny,a potem go polubię, to na wyglądzie bardzo zyskuje.

Uważam, że najlepsze jest tu poderjście całościowe - kierunki wpływu sa oba - wygląd wpływa na postrzeganie charakteru (szczególnie z początku), a charakter na postrzeganie wyglądu (później).

Hm, myślicie, że jestem z wyglądu tak paskudny jak z charakteru?

w szczególności paskudny charakter wychodzi z ludzi na starość. Od razu widać do którego warto się odezwać, a których omijać szerokim łukiem.
Co nie którzy tak mają, że ich wygląd współgra z ich wrednym charakterem.
Ale jest również magiczny typ człowieka, który jest dla wszystkich strasznie miły, ciągle się uśmiecha, wydaję się być pomocnym i uczynnym, wypytuje się o twoje sprawy, dzieli się radami i ciągle mówi o swoich bystrych uwagach na temat życia, jedzenia, związków, wszystko mu się podoba, rozwiązuje swoje problemy angażując w to wszystkich swoich znajomych bliższych i dalszych i nie potrafi być krytyczny wobec innych i szczery. Takich ludzi nie znoszę, jak widzę po paru dniach znajomości, że osoba jest tak strasznie(nie mam pojęcia jak to określić ale już nie jednokrotnie się przejechałam na takiej znajomości), wiem, że może w pewnym momencie się na mnie wypiąć z powodów o których ci nie powie, tylko rozważy to z innymi znajomymi. Jedna osoba, która rozwiązuje swoje problemy na forum często wspólnych znajomych, a później rozwiąże też twoje. A jak ma jakiś problem omawia go z osobą odważną i ją wysyła po to żeby ci oznajmiła, że ta spódnica nie pasuje do tych butów. Widać po niej że jest miła, ale jak właśnie przychodzi starość naciąga się cieniutka skóra na twarzy, powiększa się i opada nos, usta się robią wąskie a wyraz twarzy z miłego coraz bardziej pokazuje zmęczenie życiem z samym sobą.
Wydaje mi się że właśnie ten okres gdzie mamy własną rodzinę kształtuje nasze twarze.

A tak z innej beczki:
zauważyłam ostatnio coś fajnego. Nie które dziewczyny po paru miesiącach związku zaczynają bardzo przypominać matki swoich facetów.
Najpierw trochę zmiany zachowania, a później wyraz twarzy, czy nawet włosy.
Nie odnosi się to do wszystkich dziewczyn o nie. Bo ja mam nadzieje, że nie wyglądam jeszcze jak moja teściowa
Chyba, że naprawdę niektórzy faceci wybierają na podobieństwo swojej mamy partnerki życiowe.

Jak kogoś uraziłam to z góry przepraszam

Nie ma ludzi paskudnych są tylko zaniedbani. Jeżeli chodzi o ich charakter i jak wychodzi przez ich twarz to tylko widać po mimice i reakcjach. Potem kształtują się zmarszczki, po których widać grymas twarzy z jakim chodziliśmy przez najdłuższy czas.
Nie każdy ma czas dbać o siebie a jednak miło na niego patrzeć A są piękne osoby a jednak od nich mnie przynajmniej odrzuca.

Wydaje mi się, że ocenianie ludzi przez pryzmat dwóch skrajności: "dobry" i "zły" jest nieco niesprawiedliwe. Każdy człowiek ma w sobie wiele dobra, ale potrafi także być zły.
Zauważ polityków - niektórzy są straszliwymi szujami, a jak się dobrotliwie potrafią uśmiechać do kamer! To zwykła manipulacja, bo taki polityk może być nawet skazanym wielokrotnie przestępcą, który zasłania się immunitetem, a przed mikrofonami prawić morały porządnym ludziom. I co? A no to, że tacy politycy mają całkiem spory elektorat, który im ufa i jeszcze azywa ich uczciwymi, porządnymi, sprawiedliwymi itp.