Przestroga dla Was dziewczynki! - Netkobiety.pl

To ja też ku przestrodze opowiem swoją historię. Kiedyś byłam z koleżanką w sklepie po piwko, za nami weszło dwóch napakowanych kolesi, popatrzyli na nas tak jakoś dziwnie ale nie zwróciłyśmy uwagi na to. Wychodzimy ze sklepu a oni za nami, ale szli normalnie, nie zaczepiali nas. Weszłyśmy w głąb osiedla a oni do nas czy jesteśmy pełnoletnie (ona tak, mi brakowało parę miechów). Przedstawili się jako policja i machneli nam jakąś plakietka/odznaką. Kazali mi wsiąść do samochodu, mieli mnie zawieść na komisariat, odebrać mnie mieli rodzice. Normalnie szczęście od Boga że kolężanke olśniło i poprosiła żeby się wylegitymowali. Nie chcieli jej pokazać odznaki i powiedzieli że za utrudnianie interwencji tez jedzie na komisariat. Na siłe nas do samochodu chcieli wepchnąć, i chyba w jednej sekundzie mi i kumpeli przyszedł na myśl pomysł żeby uderzyć ich butelkami z piwem w głowe.Uciekałyśmy jak szalone.
A póżniej się okazało że ci ''policjanci'' to sutenerzy wywożący dziewczyny do burdeli w Niemczech.

Ale każda kobieta boi się takiego typu sytuacji. Niestety więcej jest nie przyjemnych sytuacji. Każdy boi się o swoje życie. Tym bardziej wiele słyszy się gwałcicielach, mordercach, złodziejach. Nikt nie chce ryzykować swojego życia. Tak zostaliśmy nauczeni.. żeby uciekać w niebezpieczeństwie. Ja też kiedyś uciekałam .. i nie zastanawiałam się wtedy czy może ten pan chce pomocy. Bo tacy ludzie w moim przekonaniu  zachowują się inaczej.

Okropność.. Mnie pary razy prześladował pewien pan (jakieś 7 lat temu) który wychodził z auta, wybiegał przede mnie i pokazywał to, co miała w spodniach i tyłek... Szczerze powiedziawszy po paru takich spektaklach jako 12-latka miałam obrzydzenie do facetów.

A ja opowiem swoja historyjke moze wydawac sie smieszna ale wtedy byłam przerazona:)
a wiec miałam moze 7-8 lat wczesniej babcia zawsze powtarzała mi abym zamykała zawsze dzwi od srodka w domu bo przychoadza panowie z workami i zabieraa dzieci(wiecie takie strachy aby dziecko słuchało)no i ja w to oczywiscie wierzyłam ale nie zbytnio rozumiałam do czasu....pewnego dnia posżłam z dziadkiem ze sklepu do cioci ktora miała małe kroliki no to poszłam sie z nimi bawic troszke zdala od domu no i patrze do drzwi podchodzi mezczyzna co gorsza z workiem co babcia zawsze mi opowiadała podchodzi do mnie bo nikt nie otwira tak zaczełam panikowac krzyczec i płakac ze wkocu dziadek z ciocia przyszli co sie dzieje okazało sie ze mezczyzna chciał pieniadze a ja przestraszona nie mogłąm sie uspokoic do dzis pamietam ten dzien^^

A mi coś jeszcze się przypomniało po Twoim poście, Kyaa.
będąc w 5kl. podstawówki wracałam sama z Kościoła (także rowerem). to była gdzieś godzina 18... Lato, więc ciepło i jeszcze jasno. Zatrzymał się samochód, pamiętam przystojengo faceta około 30. Najpierw pytał jak dojechać do takiego miasteczka a potem zapytał do której chodzę klasy i zaczął chwalić, że jestem mądrą dziewczynką itd.. a nagle zadał mi pytanie, które mnie bardzo przestraszyło. Zapytał czy robię sobie palcówkę... I mało tego, zademonstrował jak to się wykonuje. Tzn. przyłożył palce do krocza, miał spodnie na sobie, bo to co napisałam brzmi zbyt dosłownie, a gdzie przeciez takie rzeczy- facet i palcówka???
No i ja na rower i do koleżanki szybko. Pamiętam jego śmiech do dziś.
Jakiś czas wcześniej słyszałam, że pedofil grasuje w tym miasteczku, ale byłam mała i nie wzięłam tego do siebie, a wiedziałam, ze to zły człowiek. Długo o tym nikomu nie mówiłam, bo się wstydziłam.
Tylko zastanawiam się, czemu nie skojarzyłam samochodu, bo potem mi się przypomniało, że on mijał mnie 5 minut wcześniej... Zawsze zapamiętywałam rejestrację czy cały samochód, a wtedy  nie wzięłam pod uwagę, że to może być jakiś "lewy" koleś pytając o drogę do miejscowości, z której dopiero wracał...

No to ja opowiem swoją historię. Koło mojego domu jest las. Na poboczu tego lasu jest droga główna, gdzie jezdza samochody. Kiedyś gdy właśnie przechodziłam tamtędy miałam brudne spodnie. Nagle zatrzymał się samochód. Siedział w nim ok 30 facet i zaczął ze mną gadać... jego pytanie zabrzmiało :"a lodzika robisz?" ja do niego "nie" i odjechał...

o matko....dobrze ze powiedziłas nie....
a ja kiedys miałąm podobna sytuacje to znaczy moja kuyznka posżłysmy na miasto jeszcze z 2 innymi dziewczynami i własnie ona poszła z kolezanka po lody a ja z 2 na przystanek no i wrociły opowiadały ze jakis facet sie do nich przyczepił i mowi ze ładnie lody liza i pewnie loda tez fajnie robia....no jak mi to opowiedziały to szok.
Albo po miescie chodzi taki facet zaczepia dziewczyny ja osobiscie miałam z nim doczynienia 4 razy pozniej znajoma mi opowiedział ze on jest dziny chory psyhicznie i mieszka niedaleko niej i podobno zgwałcił swoja siostre poprostu no tacy ludzie nas otaczaja a nawet sie o tym nie wie....

i ja ci sie wcale nie dziwie

Trzeba zamykac drzwi zawsze,to racja.
Ja kiedys tez nie zamknelam,wszedl mi do domu facet chory psychicznie(kojarze go) i zaczal sie do mnie przystawiac.Ledwo udalo mi sie wyrwac mu i uciec.
Teraz nigdy nie zapominam zamykac drzwi.

Fakt, w samochodach tez trzeba być ostrożnym. Nigdy nie wiesz, czy jakiś facet nie podbiegnie do auta na czerwonym świetle i otworzy drzwi.. Na samą myśl już się boję wsiąść do auta sama Dobrze, ze teraz robią blokady drzwi w samochodach.

Ojojojoj ...:( Opowiem Wam moją historię.

Wtedy miałam niecałe 14 lat. Dziecko ze mnie było. Nie miałam żadnego chłopaka, w końcu gówniara ze mnie była, tylko takich tam podwórkowych znajomych, do których czasem wychodziłam. To było lato. Spotkałam się z dwoma kolegami. Był wieczór, powoli robiło się ciemno, ale tak bardziej szarawo, jak ciemno robiło się około godz. 21, to wtedy było po 19. Byliśmy w parku, przy brzegu, nie nigdzie w głębi. Ludzi było sporo, bo obok był plac zabaw. Siedzieliśmy sobie i gadaliśmy. Koledzy zaledwie z rok starsi, więc młodziki także. Nagle przeszedł koło nas facet, gdzieś około 40-stki, niby niczym niewyróżniający się, lecz coś nas intuicyjnie w nim przeraziło ( i słusznie ! ). Ten strach chyba było widać w naszych dziecięcych oczach. On tylko lekko uśmiechnął się, aczkolwiek tak dziwnie i powiedział : "Siedźcie sobie, spokojnie". Potem przeszedł powolnym krokiem dalej, my nic nie myśląc ze strachu wstaliśmy z ławeczki i zaczęliśmy biec, baliśmy się, że ma niecne zamiary względem nas. On odwrócił się i oni uciekli, a ja nie dałam rady, jakoś wolno biegłam i złapał mnie mocno za nadgarstki. Byłam przerażona, nie wiedziałam co dalej będzie ! W końcu w takich sytuacjach nie wiadomo z kim masz do czynienia, a skoro jest agresywny, to nie wiesz czy nie zgwałci Cię czy może nawet nie zabije.. a bo mało takich szaleńców... Ja zaczęłam płakać, on powiedział, żebym się nie wyrywała, że to nic mi nie da. Adrenalina rosła, to było coś strasznego. Tamci koledzy uciekli, ale chyba obserwowali sytuacje z daleka. Być może miałam trochę żalu, że uciekli, ale teraz rozumiem, to byli mali chłopcy , wystraszeni, i tak nie daliby sobie z nim rady, co innego gdyby byli starsi, to już inna sprawa. Jak pisałam byliśmy na samym brzegu parku, lecz postanowiłam kombinować. Powiedziałam: " Może byśmy tam na ławkę, dalej"? Sama się dziwiłam, że strach nie wyłączył do końca mej zdolności logicznego myślenia i że odważyłam się to powiedzieć. On zgodził się i dalej trzymając mnie mocno za nadgarstki poszliśmy w stronę tamtej ławki, w stronę ławki gdzie raczej więcej ludzi, blisko wody oligoceńskiej. Wkoło już w sumie nie było tak wielu ludzi, zmyli się stamtąd, a ja bałam się nawet krzyczeć "pomocy", gdyż nie wiedziałam co on wtedy może mi zrobić i czy ktoś zareaguje. Bałam się co będzie dalej, co on zamierza mi zrobić, czułam jakby moje godziny były policzone.
Potem, na tej ławce jednak on mówił, że ja chyba za dużo sobie wyobrażam i że naoglądałam się za dużo horrorów - w sumie śmieszne to było z jego strony, trudno, żebym w takiej chwili się nie bała. Może miałam się jego zdaniem cieszyć i napawać jego obecnością? Powiedział mi, że krzywdy mi nie zrobi, że nie ma zamiaru, że niedługo mnie nawet odprowadzi do domu , jeżeli się boję, lecz zrobi to, gdyż chce zobaczyć czy ktoś mi pomoże. Napomknął coś, że ktoś kiedyś też porwał ( chyba z jego rodziny), ta osoba nie otrzymała żadnej pomocy i chce zobaczyć jak to ze mną będzie. Może tak było, może nie - nie mam pojęcia, aczkolwiek szkoda, że na mnie musiał wyładowywać swoje frustracje i nieudane życie. Mijał czas, coś tam chyba jeszcze gadał, ale nie pamiętam, wtedy byłam jak w kompletnym amoku. Aaa pamiętam też, mówił, że gdyby zobaczyła nas policja, to mam mówić, że jestem jego siostrą, pewnie po prostu chciał w razie czego nie mieć nieprzyjemności za to co zrobił. Nagle.. zobaczyłam moich rodziców i siostrę, no i tych kolegów, szli w naszą stronę, czułam się taka szczęśliwa i wyzwolona. On nagle wystraszony puścił mnie. Poszłam z mamą , siostrą i tymi kolegami, tata z tym szaleńcem gadali. On chyba mu potem uciekł. Potem byłam na komisariacie, złożyłam zeznania, szukali tamtego, ale wiadomo...i tak nie mogli wiele mu zrobić, gdyż nie zrobił mi nic więcej.. wiecie co mam na myśli.