JAK ŻYĆ ŻEBY PRZESTAĆ BYĆ SAMĄ? - Netkobiety.pl

Poświęc swoje zycie synkowi:)

choc ja jestem bardzo młoda i malo wiem o zyciu to chcialabym dac ci jakiej wsparcie...domyslam sie ze musi ci byc bardzo ciezko i nie dziwie ci sie... ale nie mozesz tracic nadziei. bo to najgorsze. nadzieje musisz miec i myslec optymistycznie. zycie toczy się dalej, nie każdy ma lekko. kazdy ma problemy, wielu ludzi zostaje zdrdzonych nie jesteś sama w takim problemie. wielu ludzi choruje, ich bliscy giną...wszędzie w tym świecie jest tyle zła i cierpienia. ale życie toczy się dalej. jak jest się silnym to tak czy inaczej poradzi się sobie! trzeba w siebie wierzyc i szukac porad i wcielac je w zycie. wierze ze wszystko ci się ułozy, bo przeciez jakieś wyjście musi być. to nie koniec świata i wiem że lekko jest mówić komuś kto niezna dobrze życia, ale wierz mi po łapach już dostało mi się ostro...
po twoich wypowiedziach i poradach - jesli pamietasz moj problem samotnosc po calosci- wnioskuję że jesteś inteligentną kobietą i jak sama powiedzialas ze znajomi uwazaja cie za twarda babke ;> cos  w tym musi byc. poradzisz sobie, zastanów się dlaczego miałabyś nie? nie jesteś gorszza od innych, a przecież kazdy jakoś wychodzi z problemów jeśli naprawdę tego chce i oczywiśćie, robi cos w tym kierunku. i mysle że twoj syn tez w ciebie wierzy - masz dla kogo życ i sie starać  zmienić swoje zycie:)
powodzenia! ! !
jesli cos zmieni się w twoim życiu odpowiedz tu, chetnie sie dowiem:)
ps: podobno wiara czyni cuda

JUSTYNA JA JESTEM Z POZNANIA - poznajmy się................................ może być wesoło

Wiesz, ja jestem tę parę lat młodsza, mam inne problemy, bo inne kwestie nie poukładały mi się w życiu, ale przy Tobie to pryszcz, te moje problemy. Ja jestem sama, ale mam swoje powody, to mój wybór, nie narzekam, chociaż czasem jest ciężko.
Wiem, że jeśli masz syna, to choćbyś nie znajdowała innego powodu, dla niego warto żyć i starać się wejść wyżej. W mojej rodzinie  tylko dzieci były często powodem, żeby żyć i działać, jedynym, najlepszym ,, spadkiem" po mężach, związkach, partnerach itd. Moim zdaniem rada dla Ciebie- praca, wyprowadzka, rozwód, zresztą jeżeli dobrze poszukasz, na pewno kogoś znajdziesz. Są jeszcze  dobrzy, wrażliwi, mężczyźni, którym nie przeszkadzają kobiety z dziećmi. Żyj dla siebie, dla innych. Jesteś naprawdę dzielna, nie poddałaś się, choć zawiedli Cię najbliżsi.
Trzymaj się, powodzenia.

,, Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą "

hej:)witam was,jestem nowa czytałam własnie post justyny........no coz kolezanko zycie ulozylo mi sie podobnie choc moze czasami gorzej a czasami lepiej:( zaczne moze i milo jak mnie wysluchacie bo pierwszy raz jestem szczera i nie usmiecham sie dla ludzi....mam 28 lat jeste od roku po rozwodzie mialam szczesliwa rodzinke meza ktorego kochalam myslalam ze bedziemy zawsze razem ze razem bedziemy jak te staruszki w parku za raczke on kapelusz ja parosol i torebke:)niestety zycie zrobilo mi psikusa solidnego....bylo pieknie oswiadczyny slub bajka a potem mile zycie z pomoca moich rodzicow nagle dostalismy wszystko mieszkanie jakis start w zyciu i stalo sie on sie sie zmienil byl inny niz ten ktorego kochalam a moze zawsze taki byl tylko slepa bylam,nagle byla ciaze szok szalensto smiech i szczescie a potem bol i rozpacz zostalam sama z pytaniami dlaczego ja,dlaczego nie moglam jej miec(wiedzialam ze to byla moja Maja)dlaczego Bog mi to zrobil,mie byl ze mna w trakcie zabiegu nie byl ze mna potem nie odebral mnie ze szpitala nie wiem moze jakos cierpial na swoj sposob,tak sobie to tlumacze bo jak wrocilam to siedzial przed komputerem i luzik, padl tekst"nie martw sie kochanie zrobimy sobie ladniejsze"a we mnie chyba wlasnie wtedy umarlo wszystko,to mial byc ojciec mojego dziecka wzor dla niego ona miala byc jego corunia????i powoli konczylo sie az nagle dowiedzialam sie o romansie z moja bratowa ze ja kocha ze o nia walczy nie o mnie,nie wiedzialam jeszcze tego na pewno i zlozylam pozew nie walczyl nie staral sie, potem dowiedzialm sie prawdy jak to z nimi bylo,upewnilam sie,bolalo ale doprowadzilam wszystko do konca,nie widzialam go od tamtej pory choc mieszka 10 km ode mnie,boli ze tak to wyszlo choc wiem ze to bylo dla mnie najlepsze teraz widze wszystkie jego wady,wszysko co mi robil jak mna manipulowal potrafil powiedziec ze ma raka zebym go nie zostawila...oczywiscie po rozwodzie byl cudownie zdrowy,problem niestety pozostal bo jest mi ciezko kogos poznac zaufac nie wiem czy jeszcze potrafie kochac....:(

a znajomych zawsze można sobie zrobić nowych takich którzy będą z Tobą bo nie jesteś skazana na tych samych do końca zycia

witaj Kamila1971:)szkoda ze mieszkam tak daleko:(moje zycie wygladalo podobnie jak opisujesz swoje wlasne,ja mam rodzine tu ze soba, mam duzo przyjaciół a czasami oni mi nie wystarczaja bo nie rozumieja mojego bólu i tego co przezylami ,co mysle,czasami mi tez sie wydaje ze jestem sama ze nie mam nikogo........ale kochana warto walczyc o lepsze zycie!!!wiem ze czlowiek jak jest dobry to, to powraca do niego tylko musisz poczekac,napewno bedziesz jeszcze szczeslia tylko badz silna

LILUSIA zajrzałam na stronkę i zapisałam sie na warsztaty 1-3.10.2010 dziękuję Tobie bardzo- jesli ktoś ma ochotę dołączyć to zapraszam do samochodu jadę z Poznania