Problem z przyjacielem. Nie chcę się sparzyć. - Netkobiety.pl

facet ewidentnie coś do ciebie czuje. jeśli ty do niego też to super tylko małymi krokami wszystko bo ja też miałam takiego przyjaciela to po 4 miesiącach mi się oświadczył !! niech to płynie swoim torem napewno będzie dobrze

Ja mam jednak wątpliwości. Wiem, że nie kłamie w tym co mówi, jest głęboko wierzący, jednak jestem bardzo ostrożna w interpretacji jego "kocham". Równie dobrze może mnie kochać, bo jestem chrześcijanką, jego siostrą w Panu. A pytać go o to nie będę.

Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że niby mamy się ku sobie, ja jednak wolę być ostrożna. Za mną dwa nieudane związki. W jednym byłam potraktowana jak ktoś, kto pozwoli zapomnieć o dziewczynie, która jego uczuć nie odwzajemniała. Był ze mną, a chodził za nią i mówił, że ją kocha. Chyba dlatego teraz tak trudno przychodzi mi uwierzyć w zainteresowanie przyjaciela moją osobą. Rozmawiałam z nim na samym początku naszej znajomości na ten temat. Powiedział, żebym dała sobie czas, żebym chroniła siebie i narazie nie oczekuje pełnego zaufania. Ja mu ufam we wszystkim, tylko chyba narazie jeszcze podświadomie "chronię siebie", a tak bardzo chciałabym uwierzyć w jego miłość.

Hej Laurko!
Wiesz co, niekiedy warto wykonać pierwszy krok i zainwestować swoje uczucia , wtedy to Ci się na pewno odpłaci. Nie rezygnuj z miłości, walcz o nią. Może jakoś tak powinnaś rozpocząć rozmowę, byś skierowała ją potem na temat związku, może ośmielisz tym swojego przyjaciela.
Mam nadzieje, że wszystko się uda!!!

Tiff szanuję Twoje zdanie, choć się z nim nie zgodzę. Faktycznie 3 miesiące to niewiele, jednak naszą znajomość rozpoczęliśmy od wyznania sobie nawzajem naszych wad, słabości i błędów. On zna moje, ja znam jego. Dosyć nietypowy początek prawda? A jednak to nas do siebie zbliżyło, bo oboje z czymś walczyliśmy. Dopiero z czasem poznawaliśmy siebie od tej lepszej strony. Mój przyjaciel sam był zdziwiony, że po tak krótkim czasie obca osoba może stać się nagle tak bliska, jakby się ją znało lata. Ja wiem o nim więcej niż niejedna jego paroletnia koleżanka. On o mnie także.  Po tym poznajemy przyjaciół, że choć wiedzą o nas wszystko, znają WADY i zalety nie odwracają się od siebie, ale wspierają, by je (wady) wyeliminować. Takich przypadków jak nasz może jest niewiele, ale jednak zdarząją się. A tak już na marginesie Twoja uwaga niewiele ma wspólnego z pytaniem, które zadałam

No i stało się, sparzyłam się. Facet poprosił mnie, żebym została jego sfatką tzn. żebym znalazła mu dziewczynę. Na początku myślałam, że żartuje, ale on mówił śmiertelnie poważnie. Nawet nastepnego dnia pytał czy już rozpoczęłam poszukiwania. Nie mogłam tego znieść i dałam mu do zrozumienia, że jestem nim zainteresowana. Nie odrzucił mnie kategorycznie, nie skreślił, ale też niczego nie deklarował. Powiedział jeszcze, że skoro tak, to chyba nie mogę być już jego sfatką, ale ja zaprzeczyłam. Powiedziałam, że jeżeli tak bardzo mu na tym zależy to mu pomogę. Nie wiem dlaczego ja się zgodziłam na taki układ. Chyba bardzo zależy mi na jego szczęściu, bardziej na jego niż na moim. Boli strasznie.... A poza tym to jakaś straszna dziecinada. Nie sądziłam, że kiedykolwiek poprosi mnie o coś takiego....

Moim zdaniem powinnaś się wycofać z tego układu.
Kochana, przecież to Cię będzie bolało jeszcze bardziej. Zasługujesz po tylu rozczarowaniach na inny scenariusz. Nawet, jeśli początkowo zgodziłaś się mu pomóc, w każdej chwili możesz przecież powiedzieć mu, że już tego nie zrobisz.
Pomyśl o sobie!
On troszczy się o swoje szczęście i jeżeli Ty również będziesz dbała o to, by jemu było świetnie - kto ułoży Twoje życie? Przecież nie Ty, będąc zajęta szukaniem dla niego kobiety. I tak na marginesie masz absolutną rację, swatanie dorosłego faceta to jest dziecinada.

Walcz o siebie! A tamtego mężczyznę skreśl. Wiem, że to niełatwe, ale konieczne, po to, żebyś któregoś dnia naprawdę mogła być szczęśliwa, bo z obecnym kandydatem... Cóż, chyba jest Ci do tego daleko...

Facet dał mi do zrozumienia, że zrobił sobie żarty, że nie mówił poważnie o tym swataniu. Ja myślałam, że mam do czynienia z poważnym człowiekiem z wyższym wykształceniem i właśnie tak potraktowałam tą sprawę (chociaż osobiście uważałam to za dziecinne gierki). Równocześnie gość dał mi do zrozumienia, że związki na odelgłość są trudne i nie za bardzo w nie wierzy. Zastanawia mnie więc po co były te wszystkie czułe słówka, dwuznaczne smsy, rozmowy telefoniczne, spotkania. Wczoraj postanowiłam, że nie dam się już zranić żadnemu mężczyźnie i oznajmiłam, że zamierzam być od dziś kobietą zimną i niedostępną, przynajmniej do czasu, gdy znikną wszystkie zranienia. Facet wziął to do siebie(chociaż mnie chodziło o wszystkich facetów, łącznie z dwoma, z którymi byłam zanim go poznałam, od każdego z nich mniej lub bardziej dostałam po tyłku) i napisał mi, że podchodzę do miłości bardzo cynicznie. Co to znaczy cynicznie? Nie uważam, żebym tak podchodziła do tej sfery życia. Po prostu chcę wyleczyć zranienia, na jakiś czas dać sobie spokój, pozwolić minąć bólowi, a słyszę, że podchodzę do sprawy cyniecznie. Co Wy o tym myślicie?

Sama nie wiem jakimi pobudkami się kierowałam, ale chyba za bardzo pokierowałam się emocjami. Emocje nie są dobrym doradcą. Możliwe, że bardzo niesprawiedliwie go oceniłam. Faktem jest, że nie powinien sobie żartować w ten spsoób, ale jest zawsze kiedy go potrzebuję. To z pewnością dobry facet, tylko czasem się nie rozumiemy, co jest być może wynikiem różnic w wykształceniu (ja średnie, on wyższe)

COZ..SKORO FACET PROSI CIE,BYS MU KOGOS POSZUKALA,ZNACZY TO ZE TRAKTUJE CIE JAKO KUMPELE..A TY TKWIAC PRZY NIM ,CZUJAC COS DO NIEGO..TYLKO BEDZIESZ CIERPIEC..

Od prywatnych dyskusji są różnego typu komunikatory i proszę zajrzeć do regulaminu.