zostałam sama. - Netkobiety.pl

Czy to są powody dla których się odchodzi od ukochanej???
Wybacz, ale wydaję mi się, że on nie powiedział Ci prawdy....coś ukrywa....
Związek to przede wszystkim partnerstwo....w nim najważniejsze jest wsparcie w trudnych momentach, wspólna rozmowa...razem zawsze wszystko jest prostsze, czasem można góry przenosić!!!

A Twój partner co zrobił?
Nic, tchórzliwie powiedział, że nie chce Cie krzywdzić...
przecież dobrze wie, że właśnie w ten sposób krzywdzi Cię najbardziej....nic nie zamierza zmieniać, woli po prostu odejść....
Zapytaj mu się szczerze czy Cię prawdziwie kocha?
patrz mu wtedy w oczy - poznasz prawdę!
Tutaj bez szczerej rozmowy nic się nie da zrobić!!!

Powodzenia

Droga Mandarynko,
byłam kiedyś w podobnej sytuacji, wszystko waliło mi się na głowę, a chłopak zaczął spotykać się ze swoją koleżanką z pracy. Chciał odejść nawet mi o tym nie mówiąc, utrzymywał, że nie chce mnie zranić, a co najgorsze wmawiał mi początkowo, że nie ma nikogo innego. Ja wierzyłam ... tylko nadal nie wiedziałam jaki jest powód jego decyzji.
Kiedy prosiłam żeby mi wyjaśnił i pytałam czy kocha ... płakał...
Kiedy prosiłam żeby wrócił powiedział, że jestem egoistką i nie biorę pod uwagę uczuć innych (czyt. nowej "znajomej", bo jej też było przykro - to już późniejsza faza)
W efekcie...płakałam półtora roku, prosiłam, poniżałam się, błagałam i robiłam wszystko co tylko jest możliwe...kiedy już nie miałam sił, odpuściłam .... wrócił!!!
Chwila eufori (tzn.kilka miesięcy), a teraz wiem, że nie było warto .... nie warto czekać na człowieka, który opuszcza nas w trudnej chwili i nie potrafi nawet wyjaśnić dlaczego. To już nie to samo!!!

wiem, że to żadne pocieszenie, ale może mała przestroga, że to największe kochanie czasami nie jest tego warte i nie warto tracić czasu, godności i siły, bo może robimy sobie tylko krzywde wracając i pamiętając te smutne chwile - a one jednak predzej czy później wracają.

w kwitniu tego roku mąż postanowił oznajmić mi że przez ostatnie 10 lat naszego wspólnego życia myślał tylko o rodzinie a teraz przyszedł czas pomyśleć o sobie zostawił mnie samą z 7 letnią córeczką.To co wyprawiałam żeby wrócił woła o pomstę do nieba ale po świętach które spędziłyśmy same uwazam że nie jest tego wart trzeba patrzeć przed siebie wiem że to najtrudniejsze co można poradzić ale niewarto ja straciłam zdrowie godnośćkobiety ale powoli odbijam się od dna czas leczy rany a pisanie sms to najgorsze z możliwych rozwiązań to nie działa tu trzeba czasu i zapomnienia

czasem myślę że już nie wytrzymam najgorsze są samotne wieczory i myśl że napewno jest z inną choć wcale niejestem taka pewna chyba przez męza niemam żadnych znajomych i chyba tego najbardziej mi brak bo niemam się komu wygadać córeczka jeszcze sama nierozumie co się stało tak bardzo jestem samotna ale myślę że co nas nie zabije to nas wzmocni wszystko co się dzieje w naszym życiu ma jakiś cel i mam postanowienie noworoczne wszystko co było zostaje wymazane idę dalej bo mam dla kogo żyć może jeszcze kiedyś mąż zapłaci za krzywdy które nam wyżądził

nic teraz ci niedadzą przemyślenia jak się zachowasz jak go spotkasz bo potem wszystkie plany dot.zachowania palą na panewkach tego nieda się zaplanować chyba wiem jak ci cięzko schowaj narazie wszystko co ci go przypomina gdzieś głęboko ja też się pogubiłam rózne myśli przechodziły mi przez głowe ale uwierz mi niewarto bo ja zawsze kiedy chciała żeby było dobrze stawałam się najgorszą nie pokrzywdzoną a krzywdzącą postaraj się nic nie robić a już napewno nie proś nie trać swojej godności bo będziesz czuła się jeszcze gorzej popłacz sobie to dobrze robi ale dobrze ci radze zachowaj klase nieponiżaj się choćby ci było niewiem jak ciężko nierób tego

tak piszemy teraz dobre rady bo możemy powiedzieć że juz to za nami ale z własnego doświadczenia wiem że kiedy nagle zosaje sie samym to racjonalne myśle schodzi na drugi plan ja znalazłam sie u psychoterapeuty mówiono mi nie pisz nie dzwoń a ja robiłam wręcz odwrotnie to było silniejsze odemnie uczucie samotności przeraża mnie po dzień dzisiejszy ale potrzeba zejśc na dno aby móc się od niego odbić i chyba wszystkie dobre ray na nic się tu zdadzą do tego trzeba dość samemu że jednak niewarto bo mówi się że o miłość trzeba walczyć ale z drugiej strony musi być chociaż cień dobrej woli bo inaczej to niema żadnego sensu ja teraz wiem że niewarto żebrać o miłość a już napewno nie czekać na litość.cierpliwe czekanie jest więcej warte niż jakiekolwiek dobre rady.wiele nocy nieprzespałam wiele dni przepłakałam i dalej jestem sama więc niewarto rozpamiętywać i układać planu co zrobić czas robi swoje i nasze plany nic tu niepomogą co mam być to i tak się stanie trzeba wieżyć w swoje siły i być silną a wszystko się ułoży

ja usłyszałam że się wypalił ale jak można się wypalić mając dziecko i rodzinę czego szuka jeszcze będziesz zadawała sobie wiele takich pytań bez odpowiedzi ale uwierz mi każdy następny dzień będzie jeszcze gorszy niż poprzedni jednakże nadejdzie dzień kiedy zdasz sobie sprawę że szkoda życia i czas zacząć wszystko od nowa to niejest proste ale nie jest też niemożliwe wiele będzie takich chwil kiedy powiesz ok będę silna ale zachwile nadejdą te słabe nic tu teraz niepomoże żadne plany i zapewnienia tak jak napisałaś silna wola i czas jedynie to może ci pomóc uwież mi bo przechodzę to samo raz czuję się silna i mocna a zachwile krucha i nieporadna ale takie jest życie nikt nie mówił że będzie łatwo musisz być silna a wygrasz wojnę choć walkę napewno nie jedną przegrasz tylko niepoddawaj się

Zazdroszczę Wam siły mam nadzieje, że znajdę też ją w sobie.
Odezwę się niedługo, dziękuje za wsparcie.
Pierwszy raz poprosiłam nieznanych mi ludzi o pomoc i choć to mądrze zrobiłam.

Strasznie śmieszne...

Dziś Nowy Rok, zostałam sama w domu...kiedy już się z tą myślą pogodziłam on wczoraj zadzwonił, że chce przyjść .... Boje się, że przyjdzie i zostawi mnie 2 raz. Szukam w sobie siły na tą rozmowę, ale skoro nie chce być ze mną to czemu dzwoni, chce rozmawiać?, spróbuje mam nadzieje, że nie będą żałowała.

Przyszedł miał poczucie winy.
Pogadał i odszedł. Nowy rok zaczynam sama, dosłownie siedzę z psem i na zmianę gapie się w TV i monitor. Nie płakałam, nie mam siły, chce byśmy zostali przyjaciółmi...to nie ma sensu.

Współczuję  Ci . Mogę  tylko  napisac  , że  czas  leczy rany  , ale  teraz  będzie  bolało .  Widocznie  nie  ten  jest  Ci  pisany gdzieś 
czeka  Twoja  druga  połowa .  Pewnie nie ma teraz  słów  które  byłyby  dla  Ciebie  pocieszeniem , ale  z pewnością to  minie . Może znajdziesz  sobie  jakieś zajęcie  to  wypełni  czas  i  nie  będziesz się  zadręczac  myślami . Ja  tak  robię  i  dzięki  temu  jakoś  żyję  bo jestem  niestety  samotna  . Pozdrawiam  i  życzę powodzenia .

Droga Mandarynko,
jestem w bardzo podobnej sytyuacji,tyle że żyłam w związku z 'nim' 2 lata.Czuję się do dziś, podle i okropnie,że w tamtych 'złych' chwilach,potrafiłam,tak jak Ty, się poniżyć.
Myślę,że męski umysł jest irracjonalnie zbudowany (nie wiem ,czy moja opinia ,jest aż tak obraźliwa,z powodu aktualnego etapu nienawiści do mężczyzn),ale powinnaś nie dać za wygraną! Mimo tych wszystkich przeciwnośći,staraj się być silna i nieokiełznan.Może to zbyt trybialnie,ale może powinnaś

mandarynka, on coś ukrywa. nie warto.

Każda zraniona miłość boli i chyba nikt nie znalazł jeszcze lekarstwa na to złagodzenie bólu, ale wszyscy co przeżyli podobne sytuacje Ci powiedzą, że czas wszystko ukoi. To prawda, że jeśli by kochał, nie zwątpiłby, a skoro tak postąpił, to drugi raz trudno Ci będzie mu zaufać. Już teraz jesteś tego świadoma. Z każdym dniem będzie lepiej, teraz jest źle, bo jeszcze to do Ciebie nie dotarło, żyjesz wspomnieniami, ale co zrobiłabyś, jeśli on by przyszedł i powiedział, że chce wrócić, że kocha? Więc pytanie jest dlaczego tak robi? Nie można przestać kochać z dnia na dzień, a skoro odszedł, to znaczy, że dojrzewało to w nim już od jakiegoś czasu. Zapytaj go o to, jeśli kiedykolwiek będzie chciał Ci zawracać w głowie.

mandarynko, chyba nie warto.
moim zdaniem zasługujesz na kogoś lepszego.
jednak kochasz go... więc jest ci ciężko.

Też byłam w takiej sytuacji  dzwoniłam pisałam i On wrócił ale to co sie działo później nie było warte niczego ani jednej mojej łzy ani żadnej chwili smutku, wrócił dla wygody nie z miłości, serwował tylko strach i boł. Aż w końcu usłyszałam- przecież sama tego chciałaś.   Więc może ty bądź mądrzejsza ode mnie i chyba nie warto dawać szans wypalonemu związku. Samotność nas przeraża ale nie taki diabeł straszny jak go malują. pozdrawiam gorąco odezwij się.

Witaj . Zastanawiałam się ,czy ja mogę coś napisac  bo nie mam męża nie jestem z nikim związana ale spróbuję . Współczuję Ci , że przeżywasz teraz ciężkie chwile rozgoryczenie i ból . Myślę , że musisz byc silna i konsekwentna - złożyłaś papiery rozwodowe .Gdy wymiękasz pomyśl o tym , że to ON Cię zostawił  to ON sprawił Ci  ból .i nie obchodziłaś go jak był z tą drugą   Trzeba miec swoją godnośc  i walczyc o lepsze życie .Wymienił Ciebie na kobietę z czwórką dzieci a o swoich nie pomyślał.
Może  tą prawdziwą miłośc dopiero spotkasz ?  Może tak to wszystko musiało się potoczyc , żebyś poznała  właściwego faceta .
Jak z Nim rozmawiac ? Najlepiej zachowac spokój nie dac się ponieśc emocją choc na początku to będzie trudne , ale z czasem będzie lepiej . Rozmawiac musicie bo są dzieci i to dla nich trzeba się starac o w miarę normalny dialog. Pozdrawiam . Powodzenia i nie wymiękaj !!!

niestety już nie mam rodziców i tak naprawdę zostałam sama z tym wszystkim.

Mój mąż w listopadzie po 22 latach małżeństwa, poinformował mnie sms-em, że zaczyna życie od nowa, chce się zakochać i przeżyć miłość, bo mnie nie kochał tak naprawdę, teraz wie, że tylko mu się to wydawało. SPADŁO JAK GROM Z NIEBA. Oczywiście nie było idealnie, ale nie było też tak źle, tego się po nim nie spodziewałam, różne świństwa robił w czasie naszego małżeństwa, ale to teraz o w mojej głowie jeszcze się nie mieści. Wszystkie objawy wskazują na kryzys wieku średniego, chociaż szczerze mówiąc to on zawsze był pierdo... A było nam tak pięknie, zdrowie, dom, dziecko, praca, kasa wszystko było, a zabrakło odpowiedzialności i dojrzałości.

Pogadajcie kobietki macie podobny problem może pomożecie sobie nawzajem . Pozdro.

Sa ludzie, ktorzy ciesza sie, gdy rania wrazliwa, kochajaca osobe. Postaraj sie to zrozumiec. Bledem jest "postawic" w 100% na partnera. Trzeba zawsze zostawic sobie swoj margines, swoj kochany swiat (hobby, pasje itd) , ktory zalezy tylko od Ciebie, ktory nigdy Cie nie zawiedzie, w ktorym zawsze bedziesz czula sie dobrze i jakby "bezpiecznie". Co nie jest wartosciowe lepiej jak odpadnie wczesniej im wczesniej tym lepiej. Znajdz w sobie sily, w SOBIE . Nie opieraj sie na innych, to badz mocna!!!
Nie jestes pierwsza i ostatnia, z kazdym dniem staraj sie wymazazywac z pamieci ta osobe. Zaczynaj zyc i cieszyc sie swoim zyciem. Zycze Ci powodzenia i wiele radosci
ElaN