21 lat niedawno skończyłam. Chłopaka nigdy jeszcze nie miałam to wstyd? Z mojej rodziny to już ciocia, wujek paru kuzynów, mama mojego szwagra pytało tyle razy kiedy będę z kimś chodzić. Trochę mam drobną traumę z gimnazjum. W sensie, że jeden chłopak zmuszał mnie wtedy abym z nim chodziła. Mówiłam mu wielokrotnie że nie jestem nim zainteresowana, a on swoje, nawet rozpowiadał przy całej klasie, że współżyłam z nim co nie było prawdą. Drugi chłopak zaś też mnie zmuszał, abym z nim była, wyśmiewał się ze mnie przed całą klasą. Zamknęłam się w sobie, w liceum przez to nie zagadywałam do ludzi, tym bardziej do chłopaków. Odkąd na studiach jestem( teraz już na 2 roku) zaczęłam rozmawiać z ludźmi z roku i tymi z akademika, do jednego kolegi z akademika zagadywałam nawet. W rodzinnym mieście mam jednego kolegę tylko, ale on ma dziewczynę. Kontakt mamy, bo pisze z nim. Druga sprawa ojciec nawet w szkole średniej i teraz na studiach mówił mi, że jeśli poznam chłopaka to źle skończę. Synowa mojej dalekiej cioci urodziła najstarszego syna w wieku 16 lat, większość kuzynek z mojej rodziny urodziła dzieci na początku 20tki,tak do 25 roku życia, czyli w podobnym wieku do mnie. Myślę, że ojciec uważa, że mogę być taka jak ta synowa mojej cioci i te kuzynki. Mama podchodzi na luzie do tych spraw proszę o pomoc
- Lady Loka
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Nie, brak chłopaka w wieku 21 lat nie jest wstydem.
Nie patrz na innych, patrz na siebie. Czy czujesz się gotowa by z kimś być? Jesteś otwarta na ludzi? Jak z Twoją asertywnością?
Rozumiem Twojego ojca, że się martwi, zwłaszcza jeżeli nie jesteś asertywna, ale to też nie może iść w skrajność.
Po pierwsze to polecam przestać zwracać tak mocno uwagę na zdanie innych, nie musisz mieć chłopaka, bo tego oczekuje matka, ojciec czy królowa brytyjska. Jeśli nie chcesz to możesz go nie mieć, niezależnie od wieku i innym nic do tego...
Jeśli natomiast Ty chcesz znaleźć sobie chłopaka to musisz być otwarta na poznawanie innych ludzi. Możesz zagadywać, możesz dawać oznaki zainteresowania, żeby to facet zagadał. Jeżeli jesteś nieśmiała to możesz założyć sobie konto na jakimś portalu randkowym - w czasach pandemii jest tam teraz masa osób, również takich, którzy wcześniej nie rozważali posiadania konta (sam ze względu na pandemię sobie założyłem 
), więc łatwiej poznać kogoś "normalnego". Życzę powodzenia 
.
Wstyd czy nie... pytanie, jak Ty się z tym masz? Chciałabyś kogoś mieć czy nie? Jeśli nie, to spoko. Jeśli tak, to spoko. Nie ma jednej drogi. Ba, nawet jak poczytasz tutaj wątki, to będąc z kimś, nie ma jednej odpowiedzi, JAK ma wyglądać związek.
Pomyśl sama, czego byś chciała. Mieć kogoś, żeby z kimś iść do kina, czy żeby wreszcie rodzina się odczepiła? Jakiej osoby byś chciała, a jakiej na pewno nie?
Co w ogóle sama uważasz o byciu z kimś? To zawsze się źle kończy? Boisz się czegoś?
Odpowiednio podkreśl urodę a chłopaki same Ciebie znajdą. Moze inne uczesanie, inny makijaż, uśmiech zamiast zawstydzonej miny. A tatusiowi powiedz, ze teraz są nie tylko smakowe prezerwatywy ale nawet takie które w ciemnościach swiecą. I że można isc do lózka tak aby dziecka z tego nie było.
Chłopaka nigdy jeszcze nie miałam to wstyd?
Nie, wstydem jest branie kogokolwiek a już najbardziej kogoś kto nie okazuję Ci szacunku i przy kim nie rośniecie obustronnie, sama zobacz jakich miałaś chłopaków w swoim otoczeniu i jak się zachowywali, chciała byś mieć takiego barana za chłopaka? to tylko dowód Twojej inteligencji że nie uległaś jego podłej grze i manipulacji
Ojciec nie ma prawa Ci mówić jak potoczy się Twoje życie, niech zajmie się swoim, jesteś osobą dorosłą, postaw tu granice i mu grzecznie powiedz że jego słowa Ciebie ranią i mieszają w głowie i że jak spotkasz kogoś wartościowego i zainteresowanego to będziesz mieć chłopaka, byle kogo to możesz mieć szybciej niż myślisz, ale to nie ma sensu, póki co skup się na nauce 
, a jak przestaniesz się spinać to momentalnie pojawią się ciekawe osoby w Twoim otoczeniu.
Nie, żaden to wstyd, bo posiadanie chłopaka to żadne tam życiowe osiągniecie, żeby to miało być wstydem. A ty po co chcesz mieć chłopaka? Zeby mieć przyjaciela i towarzysza życia czy żeby ciotki, wujków, kuzynów i mamę szwagra zadowolić?
Ojciec martwi się o Ciebie, boi się, że jeśli znajdziesz chłopaka to od razu w ciąże zajdziesz? Czemu więc nie posłuchasz ojca? Jego zdanie mniej się liczy dla Ciebie niż ciotek, kuzynek, matek szwagrów i kogo tam jeszcze?
To nie jest nic nienormalnego. Niektórzy znajdują się po prostu później
- Rin Trine
- Netbabeczka
- Nieaktywny
Nie posiadanie chłopaka w żadnym wieku nie jest wstydem, ale rozumiem, że możesz się z tym źle czuć.
Najważniejsze to skupić się na tym, co nam sprawia przyjemność. Jak chcesz poznać faceta to musisz wyjść do ludzi: kursy językowe, kluby sportowe. Teraz przez pandemię to jest ciężkie, ale no raczej to się kiedyś skończy
Trzeba się otworzyć na ludzi. Poza tym jak znajdziesz pasję i poznasz podczas niej chłopaka to będzie świetna sprawa, jeśli będziecie mieli wspólne zainteresowania
Odetnij się od złych myśli
Ja też jestem 20+ chodzę czasem na randki, spotykam się z kimś przelotnie
Jak nie wychodzi z kimś, na kim mi zależy to trochę popłaczę i przechodzi
Najgorzej, jak rodzina zaczyna wypytywać. Tzn samo wypytywanie to nic. Dziadkowie czasem dopytują, mówię, że nikogo nie mam i oni na to "Dobrze, masz rację, nie ma co się na siłę wiązać jak nie ma nikogo ciekawego"
Za to rodzice mnie przerażają. Jak tylko na horyzoncie pojawi się jakiś ciekawy syn koleżanki mamy to leci tysiąc pytań, czy nie chciałabym poznać, bo to dobra partia itp.
Mama powtarza, że im dalej w las tym mniejszy wybór fajnych facetów i to akurat prawda, ale jednak wolałabym poznać kogoś osobiście, nie przez rodziców, którzy by gościa gdzieś zaciągali prawie siłą. Choć nie ukrywam, mama ma dobry gust do facetów. Niestety często ci synowie koleżanek okazują się pozajmowani, albo nie ma okazji, żeby się poznać i tak to się kończy. Raz nawet otworzyłam się na to. Koleżanka mamy prowadzi taki jeden biznes Ma syna, takiego jakiegoś Tomka. Kończy dobry kierunek na politechnice. Miał przyjechać po sesji do domu. Ta koleżanka mamy potrzebowała dodatkowego pracownika do takiej fizycznej pracy, akurat dla studenta, po znajomości wzięła mnie. Poszłam, stwierdziłam, że no dobra, poznam tego Tomka (wypchnęła mnie tam mama, powiedziała, żebym chociaż spróbowała). Tomek miał tam być i pomóc mamie w robocie. Przyszłam pracować. Byłam tydzień w tej pracy. Zdziwiłam się, bo nie widziałam nigdzie nikogo młodego. Dopiero 2 dni temu, czyli po jakiś 3 tygodniach od tego zdarzenia dowiedziałam się, że on sobie skręcił nogę na schodach wychodząc bloku, leżał w szpitalu na ortopedii i nie wrócić na ferie do domu. Z jednej strony szkoda, a z drugiej śmiałam się, że nie jest mi dane poznać faceta
Spokojnie, 21 lat to młody wiek
A próbowałaś portali randkowych? Nie wszyscy co prawda tam są kandydatami na mężów, ale mam kilka koleżanek, które znalazły tam chłopaków
wstydem jest myśleć że to wstyd, czasem tak bywa że późno się zaczyna randowanie, niektórzy mają na głowie bardziej przyziemne celne i całkiem dobrze na tym w życiu wychodzą
- Rin Trine
- Netbabeczka
- Nieaktywny
wstydem jest myśleć że to wstyd, czasem tak bywa że późno się zaczyna randowanie, niektórzy mają na głowie bardziej przyziemne celne i całkiem dobrze na tym w życiu wychodzą
Dokładnie. Jestem tego samego zdania. Masa ludzi najpierw się rozwija, potem znajdują drugie połówki i są razem szczęśliwi
Chociaż pisząc to przypomniało mi się, jak na youtube w komentarzach pouczał mnie jeden facet, jak znaleźć faceta, haha
Pisał, że małżeństwo jest dla kobiet nie dla mężczyzn, a faceci mogą mieć tysiące kobiet, więc taka kobieta musi się wysilić i pokazać, że na takiego faceta zasługuje. Jako że faceci to wzrokowcy to powinna nosić szpilki, sukienki, makijaż, ułożone włosy. Do tego, żeby facet się z taką ożenił to taka musi umieć gotować, sprzątać, wychowywać dzieci, być domatorką (żadne podróże nie wchodzą w grę). Tłumaczył też, że facetów nie obchodzą pasje kobiety, bo na co mu ta pasja, za to gotować musi umieć, żeby miał co jeść. Oczywiście kobieta też musi pracować, bo przecież on by nie chciał utrzymywać swojej żony. A i jeśli kandydatka na żonę to najlepiej minimum z 10 lat młodsza, żeby ten się nie oglądał na inne młodsze, bo będzie miał młodszą żonę
Powtarzał też wielokrotnie, że facet jak jest młody powinien się rozwijać, kształcić, potem znajdzie sobie młodszą żonę, a kobieta powinna szukać męża, bo potem dla niej jest za późno. PRzez to zdanie mi się z tym skojarzyło. Dodał, że jak 35latka spotyka się z 36latkiem to taki 36latek już nie oświadczy się 35latce tylko 28latce
Dla mnie to brzmi jak absurd, ale na prawdę to był bardzo długi wywód na ten temat. A dla mnie takie usilne strojenie się, tylko żeby pokazać się facetowi albo złapanie go na umiejętność gotowania to po prostu akt desperacji
Taka anegdotka mi się przypomniała
Aczkolwiek człowiek, który to pisał do najmądrzejszych nie należał, więc nie należy traktować tego Autorko poważnie. Napisałam to, żeby się pośmiać
Oczywiście kobieta też musi pracować, bo przecież on by nie chciał utrzymywać swojej żony.
Takich Panów jest cała masa Oczekiwanie realizowania wszystkich typowo kobiecych ról i obowiazkow domowych przy jednoczesnym zdejmowaniu z siebie ról i obowiazkow meskich typu utrzymanie swojej kobiety i zarobienie na rodzine. Nie wiem kto ich chowa. Tak jedna nozka stoja w patriarchacie, jedną nozka w nowoczesnosci... spryciarze. Z samymi korzysciami dla Panow Co gorsza, ile jest Pań ktore sobie na to pozwalają...
13 2021-04-02 11:45:42 Ostatnio edytowany przez bagienni_k (2021-04-02 11:47:52)
- bagienni_k
- Net-facet
- Nieaktywny
Akurat co do kwestii pracy i źródła utrzymania, to w żadnym wypadku nie mógłbym być z kimś, kto by się chciał upierać, że nie zamierza pracować. Nie zgodziłbym się na utrzymywanie nikogo, najlepiej, jak oboje się realizują zawodowo, mając swoje życie poza pracą i domem. Jednak nie dopuściłbym do tego, aby to kobieta wykonywała w domu wszystkie obowiązki. Przerzucanie ich na kobiety, jak wielu facetów praktykuje, to zwykła zaborczość i despotyzm. Teksty tego faceta, o którym ktoś wyżej wspomina są zwyczajnie żałosne.
- Rin Trine
- Netbabeczka
- Nieaktywny
Rin Trine napisał/a:Oczywiście kobieta też musi pracować, bo przecież on by nie chciał utrzymywać swojej żony.
Takich Panów jest cała masa
No właśnie niestety są osoby, które się na to godzą. Mało tego. Ten gość mi tak przeprał mózg, tak mi wmówił, że żeby facet mnie chciał za żonę, to muszę prać sprzątać, gotować, że zaczęłam się spotykać z facetem, który tu mnie poprosił o powieszenie jego prania, zaproponował układ gotowania na pół, po czym ja gotowałam kilka dni z rzędu, on gotował raz na kilka dni i brał składniki, które ja kupiłam, nie on (a jednak wszystko kosztuje, szczególnie mięso). A przyszło co do czego i nie, nie padał przede mną na kolana, nawet mi jednego kwiatka nie kupił, mało tego, jak przyszło co do czego to twierdził, że jest wolny (ale przytulanie podczas oglądanie filmów czy przespanie się ze mną mu nie przeszkadzało). Oczywiście wkurzyłam się, bo nie dałam z siebie zrobić darmowej pomocy domowej, po kilkunastu dniach powiedziałam, że ma sobie gotować sam, po czym on jako typowy narcyz i manipulant mi próbował wmówić, że jestem samolubna (bo nie chciałam ogarniać jego obowiązków, a myślał, że w ten sposób mnie zmiękczy). Tak więc nie, nie wyrwałam nikogo na gotowanie, tylko bym jeszcze na tym masę pieniędzy straciła. Dlatego wkurza mnie ten facet, bo nagada tak jakiejś biednej, mniej doświadczonej dziewczynie, a ta będzie myślała, że musie tyrać jak wół w pracy, a potem w domu przy mężu i dzieciach, żeby jakiś facet na nią łaskawie spojrzał. Ja z tego wyszłam, bo nawet za leniwa jestem, żeby komuś codziennie gotować wykwintny obiad, ale są dziewczyny, które z desperacji zrobią wszystko. Takim trzeba psychologa, który podreperuje ich pewność siebie
A i dodam, że ten facet powiedział, że mężczyźni nie chcą pewnych siebie kobiet tylko niepewne siebie szare myszki. Ja mu odpisałam "Tak, bo takimi łatwiej się manipuluje". Wyśmiał mnie tylko, że takie osoby potem są starymi pannami. No cóż, wolałabym by starą panną niż jego żoną
Akurat co do kwestii pracy i źródła utrzymania, to w żadnym wypadku nie mógłbym być z kimś, kto by się chciał upierać, że nie zamierza pracować. Nie zgodziłbym się na utrzymywanie nikogo, najlepiej, jak oboje się realizują zawodowo, mając swoje życie poza pracą i domem. Jednak nie dopuściłbym do tego, aby to kobieta wykonywała w domu wszystkie obowiązki. Przerzucanie ich na kobiety, jak wielu facetów praktykuje, to zwykła zaborczość i despotyzm. Teksty tego faceta, o którym ktoś wyżej wspomina są zwyczajnie żałosne.
Nawet nie wiesz, jak przyjemnie czyta się takie rzeczy <3
Dzięki takim mężczyznom dalej trzymam wiarę, że jest masa wartościowych facetów
- bagienni_k
- Net-facet
- Nieaktywny
Akurat męskie przekonanie, że kobeita nie powinna pracować i tylko zajmować się domem jest mniej więcej tak samo niedorzeczne i absurdalne, jak przekonanie kobeit o tym, że facet ma być majętny i zapewniać im wygodne życie, spełniając ich zachcianki To dla mnie dokładnie ten sam kaliber..:)
Uważam, że skoro jesteś osobą dorosłą to sama zadecydujesz o tym kiedy zechcesz zacząć się z kimś spotykać. Myślę że warto najpierw zadbać o siebie swoje pasje i swoją przyszłość. Ja mając 19 lat mam dziecko i partnera i w zasadzie żałuję że nie skończyłam do końca szkoły nie i zrealizowałam swoich pasji... Choć nie żałuję że mam rodzinę to jednak tak jak teraz to robię po prostu radziłabym robić to czego sama chcesz na co masz ochotę i z czym czujesz się dobrze... Szukanie kogoś na siłę bo rodzina tak chce może tylko bardziej cię zniechęcić do tego by wpuścić kiedyś kogoś do swojego życia...
