Magister-czy naprawdę każdy musi go mieć? - Netkobiety.pl

Kierunek ala filologiczny, język raczej mniej popularny

Nie widzę w tym przyszłości, ja nie wiem co to znaczy pasje, zawsze kazano mi się tylko uczyć. Tylko szkoła dom. Nigdy nie chodziłam na żadne zajęcia dodatkowe oprócz korepetycji.

Kierunek kulturoznawczy odpada, jak miałam przedmioty związane z kulturą to też mi było ciężko zdać. Przekład to byłby dobry pomysł ale tłumaczy przysięgłych z tego języka jest już za dużo więc konkurencja spora, a jeszcze trzeba nauczyć się na egzamin. Raczej też nie poradziłabym sobie z tłumaczeniem ustnym a tłumaczy zwykłych też jest sporo i jak słyszałam biura czy też zleceniodawcy często nie płacą za wykonaną pracę.
Maturę napisałam również mocno średnio co ogranicza wybór kierunku.Boję się też że nie nadrobię na nowym kierunku na magisterskich materiału z licencjatu. Poza tym na mojej uczelni na większość kierunków magisterskich bez licencjata z tej dziedziny trzeba zdawać egzamin, raczej bym nie dała rady, ponieważ muszę podjąć studia od tego roku. Myślałam o jakimś kursie, ale nie wiem jakie są teraz przydatne. Wszędzie jest dużo kandydatów i boję się, że i tak trafię na te studia gdzie nie chce albo będę bezrobotna.

może masz problemy z nauką? Albo nie jesteś humanistką i wolisz inny rodzaj przedmiotów, skoro te kulturoznawcze przedmioty Ci ciężko zdawać? Z reguły to one są najprzyjemniejsze na studiach.

Jaki jest dokładnie ten Twój poziom tych dwóch języków, to jest B2? Jak tak, to w większym mieście w korpo powinnaś coś bez problemu znaleźć na obsłudze klienta albo w księgowości, gdzie potrzebują ludzi z językami. Księgowość w korpo wygląda tak, że zajmujesz się jednym, małym wycinkiem księgowości i klepiesz cały czas to samo, więc jakaś wielka wiedza na ten temat nie jest Ci potrzebna, a na miejscu i tak Cię przeszkolą. Myślę, że na początek taka praca może być ok.

Pytanie tylko, czy takie coś by Ci odpowiadało?

Ta podyplomówka z glottodydaktyki wygląda ok. Jeśli Cię to interesuje, to idź i zobacz. Zawsze dobrze jest poeksperymentować.

A nie interesowałby Cię uczenie tych języków obcych? Np. udzielanie korepetycji na początek?

wyprowadzić się i zacząć żyć po swojemu

a co do korków i szkół językowych to ja ogólnie nie polecam. Też jestem filologiem z wykształcenia i o ile korki są spoko, to uczniowie czasami są straszni. A szkoła językowa niby daje profity, ubezpieczenia i jeżeli ktoś woli uczyć w grupie to jest spoko, ale stawka godzinowa jest dużo mniejsza niż przeciętnie za korki. No chyba, że to faktycznie mało znany język, to może być lepiej. Ja się obracam w kręgach tych bardziej znanych.
Ale jeżeli chodzi o egzotyczne języki to zawsze jakieś korpo ukierunkowane w kierunku konkretnego państwa jest dobrą opcją.

Prawiezalamana myślę, że studia to u Ciebie najmniejszy problem.. Problem jest taki, że Ty jesteś kompletnie podporządkowana mamie/rodzinie. Robisz to co zostanie Ci zlecone/wybrane. Zastanawiałaś się w ogóle co Ty sama tak naprawdę chcesz robić w życiu? Ja bym Ci radziła iść na terapię.. rozwiązać problemy z przeszłości, poznasz dzięki temu samą siebie, nauczysz się asertywności i stawiania granic. Dziewczyno uciekaj z domu po prostu, poznaj życie, wyjedź za granicę zarób pieniądze a potem zapisuj się na różne zajęcia, kursy, poznaj co w ogóle lubisz robić! Masz jedno życie i chcesz spędzić je z mamą w domu , kończąc znienawidzony kierunek? Z takim podejściem i tak nie znajdziesz pracy w zawodzie. Terapia, a potem życie. Głupie jest też to, że każdy MUSI mieć magistra. Ten kto chce niech ma, teraz ten tytuł nic nie znaczy. Postaraj się usamodzielnić, znaleźć jakąkolwiek pracę, wynająć pokój, znaleźć terapeutę (możliwe jak najbardziej na NFZ), jesteś młoda masz szansę na świetne życie, tylko zawalcz o to.

To co mówi Twoja mama, to tylko i wyłącznie jej opinia. Nie jest to żaden fakt czy prawda objawiana.

Dałaś radę nauczyć się dwóch języków i przejść przez studia, to głupia nie jesteś i bardzo dobrze kombinujesz, że chcesz się usamodzielnić.

Siostrze możesz pomóc pokazując, że można się wyrwać z takiej sytuacji. Możesz utrzymać z nią kontakt i zachęcać do podobnego kroku.

Z tego co piszesz wynika, że jesteś osobą niepewną siebie i niedowartościowaną. Ale sam fakt, że szukasz porady świadczy o tym, ze idziesz w dobrym kierunku, ponieważ próbujesz coś zmienić. Czujesz się źle w obecnej sytuacji, ale nie wiesz jak się z tego wyrwać, błędne koło? Niekoniecznie. Próbuj dalej, ale nie na siłę. Otwórz się na nowe możliwości, na świat. Mama chce dobrze, wiadomo, ale nie zawsze ma rację. Jeśli zrobisz coś po swojemu, przejmiesz odpowiedzialność za własne życie. Mama straszy, że wrócisz z podkulonym ogonem? Boi się o ciebie, rola matki. Podejścia mamy pewnie nie zmienisz, ale to od ciebie zależy, czy przejmiesz odpowiedzialnośc za własne życie - decyzje, czy nadal pozwolisz robić to innym. I pozwól sobie na margines błędu. Każdy je popełnia, nikt nie jest idealny. Ważne, żeby iść dalej. Jako przyklad przytoczę coś z własnego doświadczenia. Zrobiłam studia magisterskie, podyplomówkę, praca za grosze. Ale co tam, przecież zawsze powtarzano: "Ucz się ucz, bo nauka to potęgi klucz". Ja to opacznie rozumiałam. Myslałam, że zabezpieczę się, zdobędę niezależność finansową i ... zadowolę rodziców. O niedowartościowaniu już nawet nie będę pisać. Teraz pracuję w zupełnie innej branży niż moje wykształcenie, nie męczę się, jestem zadowolona i całkiem dobrze zarabiam. A zaczęło się od słów: "Uwierz, że potrafisz, a będziesz w połowie drogi". Uwierz i przejmij stery!

Zgadzam się, iż w dzisiejszych czasach lepiej jest nauczyć się dobrego zawodu, niż skończyć byle jakie studia.
Medycyna czy stomatologia - jak najbardziej.
Prawo - tylko wtedy, jeśli możemy sobie pozwolić czasowo i finansowo na 8 lat nauki oraz jak najwcześniej zaczynamy staże (niestety zwykle darmowe, przynajmniej na początku). Do obu kierunków trzeba być bardzo zdolnym.

Bezskładkowe lata pracy mają obecnie marginalne znaczenie, no chyba że do emerytury minimalnej (a to się zmieni), tak samo w kwestii urlopów (już są prace nad zmianami).
Tytuł magistra się zdewaluował.

Smutno mi się czytało ten post, bo mama podcina Ci autorko skrzydła
Być może chce także poprzez Ciebie zrealizować jakieś niespełnione ambicje? :

Mama powiedziała,że nieodpusci i dopóki będzie żyć to nie pozwoli mi zrezygnować i magistra muszę zrobić. Gotowa jest pracować na drugi etat żebym tylko zrobiła, ake ja nie jestem przekonana

Moim zdaniem dla Ciebie byłyby lepsze jakieś kursy. Męczysz się na tym kierunku, więc trudno, abyś w nim była dobra. Terapia to bardzo dobry pomysł, a najlepszym by było wyrwanie się z domu, póki cię matka całkiem nie stłamsi.

Ma niestety niespełnione ambicje. Kiedy ona była młodsza, dziadkowie wysyłali ją do pracy, a nie na studia. Chciała się wyrwać z domu, więc szybko szukała męża. Gdy mnie urodziła była odrobinę starsza niż ja.

Moje studia nie są niestety mozliwością obcowania z inteligentnymi ludźmi tylko z luźmi z kompleksami,którzy mnie poniżali i poniżają, a ja nie mogę nic z tym zrobić? To jak zdobyć praktykę?

Moim zdaniem robienie magistra ma sens tylko wtedy gdy planujesz karierę naukową, osobiście uważam że straciłem dodatkowe 2 lata na studiach ucząc się bzdur zamiast skończyć na inżynierze, iść do pracy i zarabiać pieniądze. Studia rozwijają i polecam każdemu, ale im dłużej siedzisz na uczelni tym mniejszy efekt, 3 lata w zupełności wystarczą.

Przykro to czytać naprawdę... nie masz nikogo kto mógłby Tobie pomóc? Masz przyjaciółkę?

Tak jak ktoś słusznie napisał, powinnaś sobie postawić za najważniejszy cel usamodzielnienie się. Na Twoim miejscu rzuciłbym wszystko i wyjechał za granicę jako opiekunka do dzieci - tu gdzie mieszkam, w Szkocji, jak dobrze trafisz to mieszkasz z miłą rodziną, pełne utrzymanie, swój pokój, 100funtów tygodniowo do ręki i czasem nawet za kurs językowy zapłacą (wiem, znasz, ale jednak zawsze można się doskonalić). Wiem z pierwszej ręki bo poznałem trochę operek z różnych krajów, nie tylko Polki tak robią ale i Niemki, Hiszpanki, Włoszki... a jak już nieco staniesz na nogi to sobie pomyślisz co dalej, studia możesz skończyć rok czy dwa lata później, to żadna ujma. Znam też dziewczynę która w wakacje zasuwa w Londku i w 3 miesiące zarabia sobie na oszczędne 9 miesięcy życia i studiowania w Polsce... jak widzisz, da się Jako pełnoletnia osoba nie jesteś skazana na toksyczny dom, możesz sobie zrobić ze swoim życiem co chcesz!

Ale studia, to nie tylko chęć zdobycia tytułu. To również wspaniały okres w życiu, możliwość poznania ciekawych ludzi i przy okazji nauczenia się czegoś pożytecznego

prawiezalamana przeczytałam Twoje posty i bardzo współczuję, bo rodzinę masz zdrowo popieprzoną. Dlatego też myślę, że powinnaś się przede wszystkim usamodzielnić i wyprowadzić, a potem pójść na terapię, bo inaczej zwariujesz tam do reszty.

I nie, nie musisz mieć magistra. Twoja mama pewnie myśli, że to jest jeszcze jak za PRL-u, że jak masz dyplom, to Cię od razu do pracy biorą i jest wielkie wow, bo wtedy takich ludzi było mało. Dziś są takie zawody, w którym magister się przydaje, i takie,w  których to jest nawet obowiązkowe, ale większości pracodawców to zwisa.

Sama jestem filologiem, ale żeby Ci coś konkretnie zawodowo doradzić, musiałabym wiedzieć, jakie znasz języki i gdzie mieszkasz. Jeśli te języki są bardziej egzotyczne, to z korkami i szkołami językowymi może nie być tak łatwo, bo i takich kursów pewnie jest niewiele i pewnie głównie w największych miastach. Jeśli zaś chodzi o nauczanie polskiego jako obcego to też zależy, jakie języki obce znasz, żeby dogadać się z uczniami. Mój kolega się tym zajmuje i ma dużo pracy, ale on zna ukraiński,a  większość obcokrajowców, którzy przejeżdżają do Polski i chcą się uczyć polskiego to właśnie Ukraińcy. Ja sama zajmuje się tłumaczeniem i da się z tego wyżyć, ale to nie jest łatwy rynek, bo dość przepełniony. Młodym trudno się wbić. Jeśli w trakcie studiów nie robiłaś tłumaczeń choćby na zasadzie wolontariatu to możesz napotkać mur braku doświadczenia. Poza tym to praca raczej na własny rachunek, brak tu stabilizacji i stałej pensji, co w Twoim stanie psychicznym pewnie by się przydało. Dlatego poszukanie pracy w korpo, jak tu ktoś zaproponował, nie jest złą opcją.  Na stanowiska asystenckie i biurowe wystarczy Twój licencjat i języki obce. Poszukaj takich ofert nie tylko na stronach z ogłoszeniami, lecz także bezpośrednio na stronach internetowych dużych firm.

W moich badaniach przeprowadzonych właśnie w styczniu i lutym na 250 studentach wyszło, że nie ma związku - ŻADNEGO, jest absolutnie na poziomie 0 - między samooceną a osiągnięciami akademickimi. Okazuje się, że czy się ma czy się nie ma licencjaty, czy się ma czy się nie ma spoko ocen, czy się ma czy się nie ma dodatkowych osiągnięć naukowych (konferencji, dyplomów etc) to nie ma to żadnego związku z samooceną.

Ja mam trochę inną sytuację. Robię magisterkę z własnej woli, bo to akurat jest moja pasja. Ale zaczynam się martwić, że nie znajdę sensownej pracy. Do tłumaczeń bez doświadczenia trudno się dostać, uczyć ludzi nie potrafię, a zapotrzebowanie na język jest obecnie mniejsze, głównie przez sytuację polityczną...

Z rosyjskiego.

No to właśnie o tym piszę.

Przy jakichś niszowych językach może nie. Ale tam, gdzie jest sporo tłumaczy, to jednak większość zleceń otrzymają osoby z doświadczeniem (chyba że taki początkujący zaproponuje dużo niższą stawkę, no ale to bez sensu).

Widziałem trochę ofert, ale nie za dużo.

W Polsce po upadku komunizmu rosyjski nie cieszył się zbyt dobrą opinią, ale w ostatnich latach ta współpraca się rozwijała. No i poza Rosją nadal jest to jednak główny język komunikacji w większości krajów dawnego ZSRR. Nawet ostatnio w podróży rozmawiałem po rosyjsku, bo każdy znał ten język, a angielski nie (nawet wśród młodych), mimo że to turystyczne miasto i stolica kraju.

Z tego, co wiem, to Netflix trochę podniósł poprzeczkę i już nie ma tak łatwo. Z angielskim jest chyba już przesyt, mimo że najwięcej do tłumaczenia, to i chętnych najwięcej. A w sumie na licencjacie kończyłem rosyjski z angielskim, ale ten angielski mnie średnio interesuje. Znam, bo trzeba, ale jest mi całkowicie obojętny.

No właśnie trzeba się pokazać, ale mając do wyboru kogoś z doświadczeniem i bez, zawsze weźmie się osobę z.

Korpo czy IT to trochę inne realia. W IT biorą bez doświadczenia, bo duże zapotrzebowanie, a w korpo często to właśnie znajomość języków jest tym, czego szukają, dlatego proponują szkolenia. Przy tłumaczeniach taki początkujący może co najwyżej liczyć na jakieś biura tłumaczeń albo proponować swoje usługi po zaniżonej cenie.

Żadna z moich znajomych nie robi przez biuro więc jednak wiem ciut lepiej.
Jak się potrafi, to się znajdują zleceniodawcy.

Okej, ale jak przekonać zleceniodawcę, że się potrafi, skoro może on wybrać kogoś doświadczonego?

Wracamy do punktu wyjścia. Jak złapać zlecenie, nie mając doświadczenia i konkurując z bardziej doświadczonymi osobami?

Kojarzę tylko proz i translatorscafe, o te ci chodzi czy masz jeszcze jakieś inne na myśli?

Czy każdy to nie wiem, ale każdej, które chce być dziewczyną jakiegoś człowieka to must have. Także nie wiem w czym problem