Legat coś naskrobał? - Netkobiety.pl

Dom wymyślony wybudowałem
W nim wymyślone ściany
Ozdobiłem te ściany myślami
Okna z myśli firanami
Schody prowadzą do nieba
Dla mnie, to trochę za daleko
No i wysoko patrzeć trzeba
Wiszą przy suficie żyrandole
Mrugają do mnie kolorami
Śmieją się błyskotki na nich
Jakby były migocącymi gwiazdeczkami
Wymyśliłem też ciebie kochana
Przychodzisz do tego domu z rana
Jesteśmy razem, aż do wieczora
A gdy już z myśli odchodzisz
Przez okna widać zachodzące słońce
W cieniach kryją się złudzenia
Bledną i mieszają się kolory
Sam już do końca nie wiem
Czy to tylko myśli w mojej głowie
Czy to wszystko jest naprawdę

Dom wymyślony wybudowałem
W nim wymyślone ściany
Ozdobiłem te ściany myślami
Okna z myśli firanami
Schody prowadzą do nieba
Dla mnie, to trochę za daleko
No i wysoko patrzeć trzeba
Wiszą przy suficie żyrandole
Mrugają do mnie kolorami
Śmieją się błyskotki na nich
Jakby były migocącymi gwiazdeczkami
Wymyśliłem też ciebie kochana
Przychodzisz do tego domu z rana
Jesteśmy razem, aż do wieczora
A gdy już z myśli odchodzisz
Przez okna widać zachodzące słońce
W cieniach kryją się złudzenia
Bledną i mieszają się kolory
Sam już do końca nie wiem
Czy to tylko myśli w mojej głowie
Czy to wszystko jest naprawdę

Agnes76 napisał/a:

Piękny, romantyczny,
można czytać i czytać....
Dobry jesteś

Dzięki

Agnes76 napisał/a:

Napisz coś jeszcze, i niech ma szczęśliwe zakończenie

Masz jakieś na myśli?

Szukałem ciebie długimi latami
Szukałem idąc różnymi drogami
Często te złe wybierałem
Szedłem ciemnym, złowrogim lasem
Starych drzew i cieni się bałem
We mgle sam siebie okłamywałem
Na pustkowiu i w górach ukrytych
Długie lata w samotności mijały
Żółte liście z drzew opadały
Jesień życie utrudniała deszczami
W końcu wiosną pachnącą bzami
Znalazłem ciebie w parku na ławce
Cieszyły nas nasze ręce złączone
Cieszyły oczy swoimi uśmiechami
Nawet słońce do nas się śmiało
Ptaki na drzewach dla nas śpiewały
Dzień już od rana witał kolorami
Ktoś powie, przecież to małe rzeczy
One są naszych dni codziennością
Te małe rzeczy są naszą miłością

Słońce zachodzić miało
Ale jakoś nie mogło
Jakby na coś czekało
Zdecydowania mu brakowało
Miłość różne ma oblicza
To wakacyjne też bywa
Słońce sierpniowe gorące
Do letnich uczuć wzywa
Ale to już koniec lata
Może za miesiąc, może za rok
Obiecujesz zadzwonię, napiszę
Słońce długo na nas czekało
W końcu zaszło za horyzont
Chłodny wieczór mamy dzisiaj

Sensem życia jest przemijanie
Trzeba łapać każdą chwilę
Długą chwilą jest czekanie
A krótką z bliskimi spotkanie
Mama do mnie się uśmiecha
Głaszcze po głowie syna
Ta chwila zbyt szybko uciekła
Mamo wiem, że na mnie czekasz
Teraz po tylu latach odkryłem
Sensem życia jest kochanie
Jej miłością wtedy żyłem
A teraz?
No cóż, przyszła ta długa chwila

Jaka jest miłość najlepsza
Ta z kiedyś, stara, pierwsza
Wtedy jeszcze, gdy byłem młody
Nie przeszkadzały wiatry i chłody
Gdy chodziłem do ciebie drogami
Łatwiej się wtedy słowa układały
Nawet kwiaty bardziej pachniały
Ale czas ciągle nas zmienia
Tamte lata zostały we wspomnieniach
W dotyku rąk i w warg pamięci
Teraz gdy dorastają nam dzieci
Pójdą w życie swoimi drogami
A my wrócimy do miłości najlepszej
Tej z kiedyś, starej i pierwszej
Ale innej, bo tej co przed nami
Kwiaty będą nam bardziej pachniały
Zapachem nowym i niespodziewanym

Nic nie jesteś mi winna
Poranki, wieczory i noce
Nieprzespane, lipcowe, gorące
W pamięci mojej pozostaną
W sercu głęboko schowane
List do ciebie napisałem
Wysłałem na daleki adres
Słowa w nim zawarte
Dobrze nam obojgu znane
Dwie drogi do nieba
Wtedy złączyły się w jedną
Wydawało się na wieczność
A to tylko chwilę trwało
Nic nie jesteś mi winna
Może tę jedną noc nieprzespaną

Piękny wiersz dający do myślenia i budzący refleksje

Trzeba wierzyć,  że tak będzie...
Na pewno tak będzie...
Bo jak nie my to kto...

Dzięki za chwile wzruszenia

Dzień zamglony i deszczowy
Śpiący, nudny, wrześniowy
Są przecież lepsze miejsca
Słoneczne, ciepłe, bezpieczne 
Tam gdzie się lepiej żyje
Bliżej słońca, kwitnie miłość
Ludzie chodzą uśmiechnięci
Beztroscy, trzymają się za ręce
My w naszym chłodzie wychowani
Deszczowe ulice, ciemne wieczory
Ludzie przez okna wyglądają
Ciepła i miłości ciągle szukają
Trzeba wierzyć, trzeba ufać
Bo u nas chłodniej i niełatwo

Gdybym tylko wiedział
Że miłość jest obrazem
W słońcu, kolorowym, ciepłym
Pięknym, z moich marzeń
Wieczorem stał się udręką
Marą, nocnym koszmarem
Widać na nim nasz dom
A w nim puste pokoje
Zimne i bez świateł okna 
Przed domem stare drzewa
We mgle, smutne majaczą
Czekają na ciebie i płaczą
Gdybym tylko wiedział
Że miłość bywa więzieniem
Przebranym, złym czartem
Oszukującym mnie codziennie
Nie byłbym tu, gdzie jestem

Wybacz Legat, nie mogłam się  powstrzymać:) Oto gotowy tekst piosenki.

I powiedziała Tamiraa:
Legat lepszy od Szekspira.

Gdy słońce już śpi
I niebo bez gwiazd
Ty już jesteś z nim
Już nie po drodze nam
Po co te złe sny?
I niepotrzebny żal
Uniesie się jak dym
Rozwieje wszystko wiatr
Po co nam łzy?
Wystarczy ten deszcz
Spokojnie co dnia
Odmierza kroplami czas
Gdy słońce już śpi
I niebo bez gwiazd
Cisza jak najlepszy lek
Ukoi moich myśli stan

https://www.youtube.com/watch?v=o_oClH0vlhU

W każdym napotkanym mieście
Stoją zniszczone kamienice
Przypominają moją historię
Smutną, już bez ciebie
W złości wszystko robiłem
Składając winę na Boga
Dlaczego do tego dopuścił
Dlaczego mnie nie zatrzymał
W każdym napotkanym mieście
Widzę ulice pełne kobiet
Krzyczą do mnie, przeklinają
Głowami potrząsają w złości
Błądzę między nimi i szukam
Tęskniąc wciąż za tobą
Pytam znowu ciebie Boże
Czy wszystko już zniszczyłem

Stracha na wróble się bałem
Bojąc się też podziwiałem
Jakie ona ma straszne oczy
Wygląd straszny, odstraszający
W tym strachu jest magnetyzm
Przyciąga urokiem strasznym
Niespodziewanym, pięknym
Pewnego dnia ktoś go zabrał
Lekkomyślne to było działanie
Pustka powstała po tym strachu
Nie ma kto straszyć codziennie
Zniknął gdzieś strachu magnetyzm
Pytam komu on przeszkadzał?
Przecież strach na wróble
Jest tak bardzo potrzebny

W parku leżą liście
Bezużyteczne i niepotrzebne
Stare, żółte, jesienne
Przed śmiercią opadały lekko
Tańczyły swój taniec śmiertelny
A jeszcze nie tak dawno
Były zielone, żywe, wiosenne
Tętniące beztroską młodzieńczą
Czas im szybko zleciał
W wiatru wesołym szeleście
I ptaków zalotnym śpiewie
Kto by pomyślał, że tak będzie
Gdy lato miłością rozkwitało
Całowali się wśród nich zakochani
Tak życie liściom upływało
W końcu przyszedł czas na nich

Tęskonota zrodziła się we mnie
Jak chwast niechciany w polu
Taka co w sercu kuje, co boli
Wiesz dobrze, że to za tobą
Ty za oceanami swej niedoli
Ja tu czekam wciąż na ciebie
Wybralaś jego już dawno
Gdy mnie jeszcze nie znałaś
Jak z tego się uwolnić
Jak żyć bez ciebie w spokoju
To jak dwa księżyce w nocy
Stworzone by ciemność przegonić
Złączyć od lat się nie mogą
Podziwiają z oddali swoją urodę
Swoje piękno w oczach odbijają
Błyszczą w nich swoją tęsknotą

Wśród spadających liści
Mieniących się półcieni
Też można spotkać miłość
Spokojną, wyważoną, pewną

Taką co lato nie zmieni
Swoimi nagłymi szaleństwami
Burzami z gradem i ulewami
Smutkiem końca wakacji

Ptaki w kluczach odlatywały
Wśród ich głosu pożegnania
To było na skraju jesieni
Na końcu letniego kochania

Czas wtedy życie uspokajał
Bo przeszły losu zawirowania
Każdy blask słońca cieszy
Ogrzewa nasze usta i dłonie

Dzień zamieniał się w noc
Ulice w lodowy armagedon
Korony drzew już posiwiały
Jak co roku udają że śpią

A one ciągle żyją i czekają
Aż w końcu wschodni wiatr
Z łaskawości swej ustanie
I wszystko w nas zmieni

Obudzi co ukryte w sercu
Co na czas zimy zamarzło
Droga oblodzona i daleka
Tak trudno ją przejechać

Czekają zmarznięte dłonie
Oczy czekają w oknach
Kiedy ten wiatr ustanie
Kiedy możemy się spotkać

Mieliśmy ten sam sen
Sen co się spełnił
Wzrok nie odlatywał
Zapalał się i mienił
Chmur nie przeganiał wiatr
Płomieni ze świec nie zdmuchiwał
Pewni oczu swoich blasku
Rąk i pocałunków pewni
W karuzeli zmysłów
Nie oglądaliśmy się za siebie
Ty i ja w życia walcu
Tańczymy go codziennie
W jednym spojrzeniu
Dotyku radości i chwili
Mieliśmy ten sam sen
Sen co zmieniał się w miłość

Dzień taki szary
A on nijaki
Nudny i bezbarwny
Żyje obok mnie
A jakby nie istniał
Nie był mężczyzną
Szukać musiałam
Innego dnia
Słońca kolorów
Tańczących w jego
Promieniach amorów
I znalazłam jego
Tego co tańczy
Tego co umie się śmiać
Wyrwać mnie z nocy
Zawieszenia i niemocy
Abym mogła lśnić
Kobiecym pięknem
Ust spragnionych rozkoszy
Woale splecionych ciał
Aż do spełnienienia
Do ostatnich sił i mocy
Wracać musiałam do
Szarości dnia do nocy
By czekać i tęsknić
Za moim słońcem

Ten wiersz  bardzo mi się podoba. Miałam Ci to już wcześniej napisać

Mylisz mnie
Kim nie jestem
Obrazem
Twarzą, gestem
Gorącym spojrzeniem
Co pali
Co rozgrzeje
Na pozór
Proste słowa
Co niby
Nic nie znaczą
A tęsknisz za nimi
Na ustach pozostają
Mylisz mnie
Kim nie jestem
Dla ciebie kochany
A przecież
Nawet sie nie znamy

Było coś między nami
Kto wie, co to było
Dwa ciała się złączyły
W dotyku, w namiętności
Połączone jedną chwilą
Bez niepotrzebnych słów
By te nas nie raniły
To wszystko było grą
Miłością się to nazywa
Czym ta miłość bywa
Złudzeniem, lepszym mną
Siebie samego okłamywałem
Było coś między nami
Ciebie u innej szukałem

Jest taka miłość najlepsza
Ta jedyna, od Boga dana
Dzien był taki słoneczny
Podniosły, ptaków śpiewem
Od dawna ciebie wyczekiwałam
Przyszedłeś ze snów i marzeń
Dni i noce, aż do rana
Dużo łez, pracy i znoju
Już pod sercem kochałam
Kocham i kochać będę
Od złego ciebie ochraniałam
Troszczyłam się i dbałam
Cieszył twój pierwszy głos
Pierwszy krok i spokój
Radość w twoich oczach
Gdy mówiłeś do mnie mama
Jest taka miłość najlepsza
Gdy kocham i jestem kochana

Pociągiem kiedyś jechałem
Ty stałaś w korytarzu
Nasze oczy się spotkały
W lustrze przedziałowym
Siebie głodne odbijały
Tyle w nich namiętności
Gorącej chęci pożądania
Lustro trochę zniekształcało
Oczy mgliło, wykrzywiało
A my oboje jak zaczarowani
W końcu głos w głośnikach
Twoja stacja ogłaszana
Wysiadłaś na niej z żalem
Ja sam pojechałem dalej

Znowu o nim śniłaś
Miał białą koszulę
Włosy równo uczesane
Wzrok w ciebie wpatrzony

Nazywają go chadem
To tak nie pasuje
On jest tylko mój
Tylko ja go widuję

Obudził mnie głos
Szeptał innej do ucha
Tylko ty, a nie ona
Pojechali samochodem

Wiara w nowy dzień
Daje siłę i nadzieję
To był tylko zły sen
Dzisiaj już go zdobędę