Co ostatnio oglądałaś ? - Netkobiety.pl

Cieszę się, że i Wam podoba się rosyjskie kino. Wprawdzie aż tak daleko wstecz - w lata pięćdziesiąte, po nie nie sięgam,  ale współczesne  bardzo lubię. Na pewno znacie też  filmy Zwiagincewa, np ,,Niemiłość" cxy ,,Elenę"  ,,Lewiatana" bo to też  świetne kino. Niedawno oglądnęłam  gruzińsko-etoński film ,,Mandarynki" - kolejny dowód na to, że  z dala od Hollywood  powstają  przepiękne  filmy- bez natłoku  słów,  z grą spojrzeń,  wyrazu twarzy  tworzą  opowieść  którą  się czuje.

Rita, a widziałaś najnowszą wersję Konika Garbuska ? U nas to chodzi pod kretyńskim tytułem "Iwan i zaczarowany kucyk" ( Bogu niech będą dzięki, że nie Jasio i zaczarowany kucyk ) Mnie się  film podobał mimo, że momentami nieco  trąci amerykańską tandetą ale co zrobić... Rosjanie też coraz mocniej przesiąkają amerykańskimi klimatami - niestety.

Volver, z nowościami to ja właśnie nieco na bakier jestem ostatnimi czasy. Ale wszystko do nadrobienia w kwestii tytułu się uśmiechnęłam, z ciekawości obejrzę. W temacie samego Konika Garbuska to mam w domu przegrany z kaset ten z 1947 roku w reżyserii Iwana Iwanowa - Wano, książki wiem, że też mieliśmy, bo mi babcia czytała. Z rosyjskim kinem i ogólnie wschodnim mam taki problem, że wiele dobrych pozycji pozostaje bez tłumaczeń, a ja po rosyjsku nie specjalnie umiem, uczyć się za dzieciaka nie chciałam.

U nas w lipcu będą wyświetlać "Wierność" Niginy Sajfułłajewej, "Francuza" Andrieja Smirnowa, "Wielorybnika" FIlippa Jurjewa, "Konferencje" Iwana Twierdowskiego, "Twojego korepetytora" Antona Kołomiejca no i przede wszystkim animację "Nos lub spisek odmieńców" Andrieja Chrżanowskiego m.in. w oparciu o "Nos" z 1930ego Dmitrija Szostakowicza. No ale... nie będzie mi dane Nie wiem, czy to taki sam repertuar w całej Polsce jest? Pewnie tak.

Co do kultury- no tak. I literatura i muzyka i film, folklor, zróżnicowanie etniczne... ale właśnie jest jeszcze polityka i historia Moi dziadkowie od strony ojca to Rosjanie- dziadek Rosjanin, babcia Polka rosyjskiego pochodzenia. Mamy w obrębie własnej bardzo dużej rodziny małą wojenkę polsko rosyjską, całe szczęście tylko wśród starszych pokoleń. Historii rodziny nikt nie wymarze, bo byli i rosyjscy oficerowie i polscy oficerowie, była i jest działalność polityczna ale całe szczęście młode pokolenia mają otwarte umysły i wiedzą, że najpierw jesteśmy ludźmi. Szukamy tego co nas łączy, nie dzieli.

PS A tak przy okazji to przedwczoraj w Biedronce dorwałam bardzo lekką pozycję na w między czasie: "Dżentelmena w Moskwie" amerykańskiego Towlesa. Skuszona górnolotnymi recenzjami, że czuć w niej jakiś nieokreślony duch Sołżenicyna i ducha Bułhakowa i krótkim opisem że "powieść przepełniona nostalgią za złotą erą Tołstoja i Turgieniewa przypomina czytelnikowi, że choć nadszedł czas Putina, to Puszkina zapamiętamy na zawsze" to sobie wzięłam, a co. Gdzieś tam jedną, dwie trzy strony lekkiej książki machnę pomiędzy matkowaniem

Czytałam i Tołstoja i Turgieniewa i Puszkina, więc czas pokaże jak ocenię pozycję ale realiów komunistycznej Rosji nie znam (no tyle co poczytałam). I za młoda jestem i mój ojciec w Rosji nie dorastał, dziadek działał już na terenach Polski. Owszem, opowieści znam ale z racji pewnej niechęci od najmłodszych lat do nasiąkania poglądami "pro" bez różnicy na front i chęci zachowania otwartości umysłu słuchałam i jednej i drugiej strony i każdej przyznawałam słuszność (i każdej jej nie przyznawałam) a w rodzinie miałam osoby po obu stronach barykady   Może to wada bądź zaleta współczesnych młodych pokoleń, nie opowiadają się. Staram sie rozumieć i jedno i drugie. Staram się zachować obiektywizm, o! Choć na pewno obiektywizmu nie zachowywał mój ojciec przesłuchując mojego narzeczonego z okresu od XV do XIX wieku

Abstrachując od podróży filmowych, miałaś okazję podróżować po Rosji?

Swego czasu śledziłam poczynania Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia i sugerując się ich raportem o wzajemnych stosunkach i nakreśleniu, że obie strony  popierają współpracę kulturalną i że u obu stron dominuje przekonanie o rozdzielności spraw politycznych i geostrategicznych od wymiaru społecznego, ludzkiego więc także tego z zakresu kultury i sztuki to niby nie powinno być źle, ale... no  to nie wiem czy opinię podzielasz. Zerkałam czasem co tam u Instytutów polskich w Moskwie czy Petersburgu, ale teraz to w ogóle nie jestem na bieżąco.

W sumie zatrzymałam się z orientowaniem po mieszanych uczuciach i braku opinii po wystawie współorganizowanej przez Instytut Adama Mickiewicza w twierdzy Pietropawłowskiej, nie wiem czy śledziłaś. Michaił Szwydkoj ze swoją kwiecistą przemową, podnoszenie niby zaskoczenia jego obecnością przez polskich dyplomatów czy przedstawicieli naszego resortu kultury, wielkie zapewnienia Polaków, że po odwołaniu Roku Polski w Rosji i Roku Rosji w Polsce i niezależnie od stosunków politycznych po 2014 współpraca pomiędzy teatrami, muzeami czy filmowcami kwitnie i ile to polskich imprez kulturalnych w Petersburgu, no a na to wszystko stanowisko Instytutu polskiego... no taki nie specjalnie entuzjastyczny (przynajmniej w mojej ocenie). Do tego zamknięcie domu Polskiego w Petersburgu i słowa szefowej Kongresu Polaków w Sankt Petersburgu, że nie jest dobrze. No zniechęciłam się nieco do śledzenia i bycia na bieżąco.

Ale, że w temacie filmów jest temat to już nawet w ogóle nie orientuje się jak wygląda teraz sytuacja festiwalu filmów polskich w Rosji "Wisła", od kiedy po 2015 utraciły patronat honorowy przewodniczących izb wyższych parlamentów obu krajów.

No i by o filmach jeszcze było, to o "Drodzy Towarzysze" Konczałowskiego to czytałam tylko tyle, że święci triumfy na festiwalach i wśród publiczności właśnie. Na Warsaw Film Festiwal chyba pisali, że on będzie do Oscarów wystawiany? Prawda to? Oglądałaś?

Teoretycznie nie powinno być źle, bo jakoby chęci są... ( przynajmniej niektórzy oficjalnie tak deklarują )ale w moim odczuciu po 2014 roku wymiana kulturalna pomiędzy naszymi krajami przybrała zupełnie inną intensywność. Uważam, że obecna polityka (obu stron), a szczególnie  odmienna "interpretacja" wydarzeń historycznych oraz nagonka w mediach (obu stron) nie pozostaje bez wpływu na wszystkie sfery naszych kontaktów. Śmiało można stwierdzić, że nasze wzajemne stosunki są obecnie dramatycznie złe, co raczej nie ułatwia tej wymiany kulturalnej... ale to temat rzeka.

Bodajże na oficjalnym profilu Konczałowskiego zetknęłam się się z informacją, że faktycznie w oscarowym wyścigu 2021, Rosję ma reprezentować film "Drodzy towarzysze". Mnie się film podobał, choć nie tak bardzo jak dwa wcześniejsze  filmy fabularne Konczałowskiego " Raj" i "Grzech". Niestety nie przepadam za Julią Wysocką jako aktorką (prywatnie zona reżysera) choć musze przyznać, że jej rola w filmie "Raj" była świetna. Nawet nie sądziłam, że ma dziewczyna  taki potencjał, bo ja niestety uważałam ją wcześniej za totalne drewno...

Festiwal Filmów Polskich w Rosji "Wisła" odbywa się nadal. Niestety nie wiem jakim cieszy się zainteresowaniem... Mam nadzieję, że przynajmniej nie mniejszym niż u nas "Sputnik"

Nie znam filmów  Konczalowskiego, kojarzę go  tylko z Syberiada, czas nadrobić.  Tymczasem oglądnęłam  koreański  film ,,Matka". Niezbyt chętnie  oglądam koreańskie produkcje, właściwie widziałam tylko ,,Parasite". Ten w ramach wyjątku.  Fabuła jest ciekawa,  zakończenie zaskakujące, czyli film ok.

Poszukam tego filmu,  opis mnie zainteresował.  Konczałowskiego w wolnej  chwili obejrzę,,Raj " bo gdzies mi mignął, że jest.  ,,Drodzy towarzysze" - nie mogę znaleźć.

Jednak nie mogę  znaleźć,,Raju ", szkoda. ,,Drugiego  brzegu  też nie znslazlsm". No to oglądnęlam ,,Dwunastu " Michałkowa.  Ciekawy,  trochę przydługi, zrobiłam przerwę na spacer  z psem,  ale warty  zobaczenia.  Dwunastu  przysięgłych  ma ocenić czy mlody Czeczen  zabił przybranego ojca.Nie znam ,,Dwunastu  gniewnych ludzi " więc nie mam porównania, ale czuc w tym filmie  rosyjskie  dusze. Koniec mnie trochę rozczarował, mógł być bez słów, wystarczyłoby sam obraz, domyslilibysmy się.

Dziś oglądałam na player pierwszy odcinek nowego serialu Skazana. Fajny, na pewno zobaczę też kolejne. Nad filmem jeszcze myślę, ale dziś na pewno postawię na jakiś thriller.

Hmm nie widziałam żadnego z tych filmów. Jakbyś miała wybrać najlepszy to który polecasz? Ja od siebie na pewno mogę Skazaną polecić. Jest już 5 odcinków, przyjemnie się ogląda, bo wciąga i cały czas coś się dzieje.

Z tego nic nic nie oglądałam. Ale gdzie w ogóle oglądacie filmy i seriale? Ostatnio Skazaną oglądałam na player.

Bardzo spodobały mi się produkcję osadzone w zamierzchłych czasach, polecam Taboo i Black Sails - bardzo klimatyczne i ciekawe.

Ostatnio oglądałam filmy takie jak: "Mój przyjaciel Hachiko", "Kobieta sukcesu", "Córka prezydenta", "Piękna i bestia". Najbardziej mi się podobał film o piesku i jego panu "Mój przyjaciel Hachiko".

Dr Strange w multiversum obłędu, szczerze, to się wynudziłam

wiekrze rachunki za prad, gas, jakies not z policji o punktach i mandatach, certyfikat za sprawne gasnice tez dzis przylazl. No i to forum tez tak przegladam .
A z filmikow to odrzewane kotlety ala jak dorastaja nasze dzieci , albo z wakacji albo innych podrozy.
Z dlugometrazowych to.....jakies wloskie kino ostatnio na Netfriku, nie pamietam tytulu ale o jakim cichociemnym mlasku introwertyku do ktorego wpada mlody adrenaliniarz i wywraca swiat introwerta do gory nogami...calkiem spox. Moze troche naiwne kino ale na koniec robi robote.

Dokumentalny o wypadku w Chorwacji.

https://www.youtube.com/watch?v=_8qlWZUdi_I

Klub niewiernych żon. Reżyseria Steve DiMarco.
Niecodzienną i kontrowersyjną  metodę terapii małżeńskiej proponuje znana terapeutka.

https://www.youtube.com/watch?v=pTyA62__ZS0

Dokument na temat 17 września 1939 r.  Portret jednego dnia. https://www.youtube.com/watch?v=BpZhwBaav2E

Obejrzałam thriller pt. Uśmiechnij się" Jeszcze żaden nie wpłynął na mnie tak terapeutycznie:) Nazywam go thrillerem, bo zinterpretowałam go w ten sposób, ponieważ umysł ludzki jest niezbadany i nie wiadomo, co jeszcze zostanie w nim odkryte. "To coś" w nas jest i zostaje wyzwolone pod wpływem traum. Lęki, które są w głowie grają pierwszą rolę i mogą decydować o całym życiu.
Był to debiut reżyserski Parkera Finna, więc film posiada masę niedoróbek, miejscami "stoi" z akcją. Użyto sprawdzonych kalk zaczerpniętych z innych horrorów, al pomysł filmu sprawia, że ten film intryguje.
W sali kinowej siedziała chyba cała klasa liceum i zrobiło się dość głośno na początku.

Obejrzalam ostatnio Blonde na netfliksie. Ktos widzial? Mam mieszane uczucia.

A ja leżę sobie chora, opiekunko-ciocia zagoniona do pracy i oglądałam "Szkarłatny kwiat", bajkę z dzieciństwa. Radziecka baśń z 1952. Podsyłam fragment https://www.youtube.com/watch?v=rIW57G1nyQ4&t=52s

Ostatnio obejrzałem "Wikinga" - rzeźnia
jak dla mnie to przesada z tą ilością krwi
intryga i fabuła niezła, zdjęcia plenerowe świetne

A ja ostatnio oglądałam starszy już film pt."zeszłej nocy" bardzo polecam do pooglądania małżeństwom. Można później podyskutować na temat zachowania głównych bohaterów. Główne role grają  Keira Knightley i  Sam Worthington

Też oglądałam skazana ale 2 seria już zaczyna być wkurzająca.

Polecam film "Krzywe linie boga". Film wielopłaszczyznowy, ukazujący problemy ludzi z chorobą psychiczną, w przypadku głównej bohaterki paranoją. Jak dla mnie też problem każdego z nas, w jaki sposób odbieramy rzeczywistość, godzenia się z nią. Uciekania z niej we własny stworzony świat. Jak to dzisiaj się mówi we własną bańkę.
Co ciekawe film zwłaszcza zakończeniem, bardzo różni się od książki, na podstawie której powstał. Sam autor książki pracował, jako wolontariusz w szpitalach dla ludzi z zaburzeniami psychicznymi. Film trochę przypomina "Wyspę tajemnic".

Serial "Pewnego razu na krajowej jedynce", jak na polski całkiem niezły. 6 odcinków szybko zleciało.

Film "Bielmo" bardzo dobry nastrój zimowy i ciemny. Do tego morderstwa, śledztwo, szatańskie obrzędy i intrygujące zakończenie.

Właśnie zaczęłam oglądać serial "Już nie żyjesz"

"Fuga" film w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej z Gabrielą Muskałą w roli głównej o kobiecie cierpiącej na fugę dysocjacyjną.

"Imperium światła" w reżyserii Sama Mendesa i ze znakomitą rolą Olivii Colman. Przewodnim tematem jest relacja między starszawą schizofreniczką a przyszłym studentem architektury o ciemnej skórze. Wszystkich łączy praca.Swoją drogą można pozazdrościć serdecznej atmosfery w miejscu pracy, ale to przecież lata 80-te i praca bez niepotrzebnej rywalizacji i gonitwy po pieniądze.
Mogę dodać jeszcze, że sposób działania służb w stosunku do chorej psychicznie też mnie lekko zdziwił.