O co mu chodzi? Na kim mu zależy? - Netkobiety.pl

Poradzcie coś proszę. Jestem z facetem 30 lat, mamy po 50 lat.  Mamy osobne mieszkania z różnych względów i finanse też osobne ( lubi trwonić kase na giełdzie, jest hazardzistą). Po 10 latach cudownego związku z nim, zdradził mnie. Był z tą kobietą 8 miesięcy, w tym czasie często bywał u mnie, ja chciałam to zakończyć, ale on ponoć bardzo mnie kochał i chciał być tylko ze mną. Ja tez go bardzo kochałam i jak z nią zerwał to pozwoliłam wrócić. Ale zaufanie trudno odbudować. Zrobiłam się podejrzliwa, nie wierzyłam mu , byłam zazdrosna. Często miałam fochy, bo rozmawiał z inna. Słowem różne sytuacje wydawały mi się podejrzane. I tak się bujaliśmy następne lata. Były okresy wręcz euforii i takie gdzie mieliśmy się dość.  Ja często mu robiłam wymówki, on to cierpliwie znosił(tak wtedy sądziłam), ogólnie to taki skryty, cichy facet, spokojny. Ale jak trzeba radzi sobie świetnie i przy nim czuje się bezpiecznie. Musze tylko być niezależna, ze względu na jego nałóg- hazard. Teraz to niby kontroluje, tak twierdzi.  Ogólnie mój partner jest super facetem, miły, opiekuńczy, pracowity. Seks zawsze mieliśmy super, oboje lubimy eksperymenty i mimo tylu lat ciągle jest ogień. W styczniu miałam kiepski okres w pracy i nie miałam ochoty na seks i ciągle byłam rozdrażniona, darłam się o byle co. W grudniu  się pokłóciliśmy i powiedziałam, że jak mnie nie rozumie to niech znajdzie sobie inną, bo on też nie jest łatwy we współżyciu (bardzo ciężko okazuje uczucia). Po tygodniu mój partner powiedział, że zawsze będzie mnie kochał i mi pomagał, ale nie chce już być ze mną. Ma dość, bo mnie nie rozumie, nie wie o co mi chodzi, wiecznie jestem niezadowolona. Zapytałam czy kogoś ma, powiedział, że nie. Potem przez 2 miesiące bywało różnie, kontaktowaliśmy się. Ja płakałam, prosiłam, on był uparty i mówił koniec. Ale przychodził pod byle pretekstem. Jak widział, że strasznie to przeżywam, mówił, że myślał, że się uciesze, bo miałam go dość i kazałam mu kogoś znaleźć, to czemu za nim płacze. Pisałam smsy, dzwoniłam, wiem , że wręcz nękałam go, ale przychodził, był seks, widziałam, że broni się przed tym ale nie może mi się oprzeć. Na początku marca powiedział mi że kogoś ma od stycznia, tylko bał mi się powiedzieć. Świat mi się zawalił, bo miałam nadzieje, że wróci do mnie. Że to jego przełożona w pracy(ma 43 lata) i że nie wie czy chce z nią być, ale chce spróbować. Prosiłam, płakałam, poniżałam się strasznie, nie mogłam nic robić. On współczuł, rozumiał, ale z nią dalej się spotykał i wrócić nie chciał. Minął kolejny miesiąc. Pod koniec marca nagle zadzwonił i zapytał czy przyjdę do niego. Wahałam się ale tak bardzo go kocham mimo wszystko. Poszłam. Spędziliśmy upojną noc, kochaliśmy się kilka godzin, przytulał mnie mówił, że mnie tylko kocha, że jestem cudowna i co on wyprawia, zawsze coś zepsuje. Ja byłam ostrożna i nieufna ale szczęśliwa. W kolejne dni dużo rozmawialiśmy, mówił, że ciągle go o coś podejrzewałam, że czuł się zaszczuty, że bał mi się cokolwiek powiedzieć i  że jak się zmienię to będziemy razem.  Ja przemyślałam to, stwierdziłam, że faktycznie byłam okropna, ale on swoim zachowaniem też nie był bez winy. Przyznał, że mam racje, oboje zawiniliśmy. Wtedy przyznał się, że nie tylko raz mnie zdradził, że tych kobiet było wiele, większość na raz, wyszukiwał je na portalach. Czasem był u jednej 2-3 razy. Zawsze jak się kłóciliśmy albo ja miałam focha. To była taka jego ucieczka, w końcu ciągle mu kobiety wytykałam. On twierdził że nie zdradzał mnie, tylko zbierał doświadczenia i dlatego tak dobrze nam było w seksie. Tak to rozumiał.  I nie wie dlaczego ja chce z nim być, jak on tak mnie krzywdzi. To był dla mnie szok. Najpierw nie chciałam go widzieć. Ale on przychodził, przepraszał, mówił, że kocha, zabierał na romantyczne spacerki , wycieczki, i wręcz błagał o seks. Szybko uległam, wybaczyłam, stwierdziłam, było minęło, też jestem winna. Zawsze wracał do mnie,. Zacznijmy od nowa.  Kolejny miesiąc był jak w bajce, cudowny, on taki jak zawsze chciałam, ja miła uśmiechnięta. Ale szybko się okazało, że on do tej szefowej też jeździ. Prosiłam, żeby to zakończył to powiedział, że to zaszło daleko i teraz trudno to skończyć, a poza tym w pracy nie da się wytrzymać. Ona jest taka dość wredna i w pracy skarżą się na nią, że mobbinguje. I efekt jest taki, że cały tydzień jesteśmy razem, a w niedziele rano jedzie do niej, wieczorem wraca. Czasem jedzie w sobotę i wraca w niedziele. Tylko, że ja już psychicznie nie wytrzymuje, wiem, że jestem głupia, że się na to zgadzam. A on wie, że mu wybaczę więc ma przyzwolenie na te zdrady. Ciągle mam nadzieję, że z nią nie wytrzyma, bo nie lubi takich hałaśliwych, wrednych kobiet. I wróci do mnie. Dla mnie cały czas jest boski, dba o mnie. Nie rozumiem jego zachowania. Ostatnio wiele razy mówiłam mu, że jeśli woli ją to droga wolna. Ale on twierdzi, ze nie woli, ale , że ona nie czepia się tak jak ja, ma święty spokój, lubi z nią być i seks jest ok, choć ze mną ponoć lepszy. W ogóle to on tam jeździ dla świętego spokoju a seks nie ma znaczenia. Ja go ciągle wyganiam, mówię, że ma iść do niej, ale on ciągle wraca i mnie przytula. I tak w kółko. Mówi, co ci zależy, zobacz ile ja z nią jestem. No fakt rzadko, jeden dzień w tygodniu, a czasem nawet rzadziej. Raz pojechali na długi weekend, to nawet nie spali razem, tylko w osobnych pokojach, bo ona ponoć tak chciała. Jak gdzieś jadą to ona kieruje swoim samochodem. Dziwi mnie to, bo on pan RYBY i lubi być chwalony i doceniany, a ona tam rządzi. Najbardziej dziwi mnie to, że skoro ma nową kobietę to powinien u niej być często, zwłaszcza że ona mieszka sama, a on tak rzadko do niej jedzie. O co tu chodzi?